Ελλάδα και προσφυγικό...

Μέσω του προσφυγικού η Ελλάδα μεταβάλλεται σε μέρος της κρίσης στη Μέση ΑνατολήΠαρακολουθούμε εδώ και αρκετούς μήνες, να εξυφαίνεται πίσω από τις πλάτες του ελληνικού λαού μια γιγάντια συμπαιγνία γύρω από το προσφυγικό ζήτημα, με θανάσιμες συνέπειες για την ανεξαρτησία της χώρας και τη συνοχή της κοινωνίας μας.Η δυστυχία και ο πόνος εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων, καθίστανται αντικείμενο στυγνών γεωπολιτικών υπολογισμών που απειλούν να σπρώξουν την Ελλάδα στο μάτι του κυκλώνα χάους και αστάθειας που επικρατεί στην Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική.

• Η Ε.Ε. μεθοδεύει την μεταβολή της χώρας μας σε έναν γιγάντιο μεθοριακό υποσταθμό που θα φιλτράρει τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές στην πορεία τους προς την Δύση. Ένα είδος πύλης εισόδου προς την Ευρώπη-Φρούριο, την οποία θα διαχειρίζονται υπηρεσίες της Ε.Ε. (Frontex), ΜΚΟ, ο ΟΗΕ σε συνεργασία με την Τουρκία, η οποία αναδεικνύεται σε βασικό ρυθμιστή των πληθυσμιακών μετακινήσεων. Η ελληνική πολιτεία παρακάμπτεται αποφασιστικά, και μαζί της υπονομεύεται κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας και δημοκρατικής αρχής -ήδη τα προγράμματα φιλοξενίας προσφύγων που υλοποιεί η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, η ΜΚΟ του Τζ. Σόρος και άλλοι λειτουργούν αυτόνομα εντός της χώρας. Και το ελληνικό κράτος έχει υποβιβαστεί στην κατώτατη βαθμίδα εκτελεστικής διοίκησης του υπερκράτους των Βρυξελλών.

• Η ίδια η Τουρκία ελέγχει και χρησιμοποιεί το ρεύμα των πληθυσμιακών μετακινήσεων τόσο για να σχετικοποιήσει την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο, όσο και για να εξαντλήσει τους ελάχιστους πλέον πόρους του κράτους και της κοινωνίας. Η προσφυγική κρίση που εισάγεται στην χώρα μας, είναι εξ ολοκλήρου κατασκευασμένη από την τουρκική πολιτική, που κατευθύνει τα δουλεμπορικά δίκτυα ώστε να μεταβάλουν την Ελλάδα σε αποθήκη ψυχών. Εκβιάζει έτσι με αντάλλαγμα την συγκυριαρχία στο Αιγαίο, ενώ προσβλέπει στην εγκατάσταση ελεγχόμενων από αυτήν μουσουλμανικών θυλάκων εντός της χώρας -μια πολιτική που έχει παράδοση αιώνων για τον τουρκικό επεκτατισμό.

• Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε έκανε… τα πάντα ώστε να πέσει η χώρα στο μάτι του προσφυγικού κυκλώνα. Στο πλαίσιο ενός καταστροφικού ψευτοπροοδευτισμού των «ανοιχτών συνόρων» αποδυνάμωσε την φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων της χώρας (την ύπαρξη των οποίων αμφισβήτησε πριν από την Τουρκία και την Ε.Ε. ο… Έλληνας πρωθυπουργός) δίνοντας έτσι το «πράσινο φως» στους δουλέμπορους να αλωνίζουν στο Αιγαίο. Έτσι, το Υπουργείο Μετανάστευσης λειτουργούσε ως «υπουργείο Τράφικινγκ», και η κυβέρνηση άνοιξε την κερκόπορτα ώστε σήμερα να συζητείται ανοιχτά η έξωση της Ελλάδας από την Σένγκεν, και η σχετικοποίηση της κυριαρχίας στις παραμεθόριες περιοχές της, από την Λέσβο μέχρι την Ειδομένη. Λειτούργησε δηλαδή ως… λαγός μεθοδεύσεων των ξένων παραγόντων και γι’ αυτό φέρει στο ακέραιο την ευθύνη για την κατάσταση στην οποία έχουμε εγκλωβιστεί. Εξάλλου προσπάθησε ανοικτά να χρησιμοποιήσει την «ελαστικότητά» της στο προσφυγικό ως αντάλλαγμα για να δείξει  αντίστοιχη «ελαστικότητα» η κυρία Μέρκελ στο ζήτημα του χρέους.

Υπό το πρόσχημα του «ανθρωπισμού», λοιπόν, μεθοδεύεται ο εγκλωβισμός εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στην χώρα μας [βλέπε απειλή να σφραγιστούν τα βόρεια σύνορα της χώρας], γεγονός με τρομακτικές συνέπειες στην κοινωνική και πολιτιστική συνοχή της χώρας. Με δεδομένη την χείριστη δημογραφική κατάσταση της χώρας, την υπογεννητικότητα και την φυγή των νέων, κινδυνεύουμε να καταστούμε ένα είδος Λιβάνου των Βαλκανίων, όπου θα κυριαρχεί η εξαθλίωση και οι διαπολιτισμικές συγκρούσεις. Σε αυτήν την προοπτική, προφανώς, οποιαδήποτε δυνατότητα δημοκρατίας, κράτους δικαίου, συνοχής της κοινωνίας ενταφιάζεται οριστικά. Και βέβαια, είναι το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του ελληνικού λαού που απειλείται στην πιο θεμελιώδη του διάσταση –την διατήρηση της εθνικής μας ταυτότητας, και της πολιτιστικής ενότητας του ελληνικού χώρου.

Άρα για ποιόν «ανθρωπισμό» μιλάμε; Των στρατοπέδων συγκέντρωσης προσφύγων, και των ειδικών οικονομικών ζωνών; Την σταδιακή επιβολή εντός της ελληνικής κοινωνίας, δια της δραστηριότητας όλων των διεθνών οργανισμών και ΜΚΟ ενός καθεστώτος απαρτχάιντ; Ή μήπως είναι ανθρωπιστικό να κάθεται κανείς με σταυρωμένα τα χέρια απέναντι στην γενοκτονία που συντελείται στην Συρία, με το να διαχειρίζεται τα αποτελέσματά της μετακυλώντας το κόστος της σε χώρες όπως η Ελλάδα; Τέτοιος «ανθρωπισμός» μόνο με εκείνον των… βομβαρδισμών της Σερβίας μπορεί να συγκριθεί.

Η εξαπάτηση και η συμπαιγνία πρέπει να λάβει τέλος. Η ελληνική πολιτεία πρέπει να πάψει να καθίσταται συνεργός στην ίδια της την περιθωριοποίηση, στην σχετικοποίηση της εθνικής μας κυριαρχίας. Η προσφυγική κρίση είναι ζήτημα εξωτερικής πολιτικής, αποτελεσματικής αποτροπής των μεθοδεύσεων που ασκούν η Τουρκία και οι Βορειο-Ευρωπαϊκές χώρες. Η ελληνική κυβέρνηση, θα πρέπει να παρέμβει προς αυτήν την κατεύθυνση, δημιουργώντας μια καθολική πολιτική συναίνεση –με αυτά τα πράγματα δεν παίζουμε:

• Η Ελλάδα θα πρέπει να απειλήσει με γενικό βέτο στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, αν αυτή δεν σταματήσει να υποδαυλίζει τις πληθυσμιακές μετακινήσεις προς την χώρα μας. Να καταγγείλει την Τουρκία ως υπαίτιο των πνιγμών στο Αιγαίο, και να αναλάβει δράσεις αποτροπής των δουλεμπορικών δραστηριοτήτων στη θαλάσσια επικράτειά της.

• Στο ευρωπαϊκό επίπεδο, θα πρέπει να συμπράξει μαζί με την Ιταλία –χώρα που πλήττεται επίσης από την άδικη πολιτική των Βορειοευρωπαίων– για μια δικαιότερη κατανομή των ευθυνών για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.

Τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η αποτελεσματική αντιμετώπιση του ανθρωπιστικού δράματος στην Συρία είναι μία: Συντονισμένη επέμβαση της Διεθνούς Κοινότητας για την αποτροπή της γενοκτονίας που διαπράττει ο ISIS. Και δημιουργία μιας ζώνης ανθρωπιστικής ανακούφισης εντός ή δίπλα από την χώρα –ώστε να διατηρηθεί η δυνατότητα επιστροφής του ξεριζωμένου συριακού λαού.

Τελεία και παύλα. Τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις συνενόχων. Τις οποίες αποδέχεται άνευ όρων η ελληνική κυβέρνηση, ακόμα και αν αυτό απειλεί την ίδια την ύπαρξη και την ακεραιότητα της χώρας.

             2 Φεβρουαρίου 2016  

         ΑΡΔΗΝ