27 Απριλίου 2016

Δημοσιογραφία: Ό,τι «λάμπει δεν είναι χρυσός»

ΑΡΘΡΟ ΤΕΛΗΤου Αριστοτέλη Βασιλάκη
Για να ξεκαθαρίσω εξ’ αρχής την θέση μου, θεωρώ πως ο αγώνας των δημοσιογράφων ο οποίος ενοχοποιήθηκε ενδεχομένως περισσότερο και από τους αντιμνημονιακούς αγώνες άλλων κλάδων και σωστός και δίκαιος είναι… Άλλωστε η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων είναι κακοπληρωμένοι, εργάζονται σε άθλιες εργασιακές συνθήκες, πολλοί απ’ αυτούς χάνουν τα χρήματα τους, ενώ αρκετοί εργάζονται χωρίς κοινωνική ασφάλιση… Πρόκειται για ένα «λαμπερό» για τον πολύ κόσμο επάγγελμα, ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση ότι «λάμπει δεν είναι χρυσός»…

Το γεγονός ότι το συγκεκριμένο επάγγελμα έχει στοχοποιηθεί από την κοινωνία, εξαιτίας της αντικοινωνικής και αντιλαϊκής στάσης των ΜΜΕ στα χρόνια των μνημονίων, καθόλου σχέση δεν έχει με την συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων. Το αξιοπιστία των ΜΜΕ στα χρόνια των μνημονίων έχει φτάσει στο ναδίρ… Και γι’ αυτό δεν ευθύνεται ο απλός έλληνας δημοσιογράφος…

Καταρχήν θεωρώ υποβολιμαίες οποιεσδήποτε προσπάθειες να κομματικοποιηθεί ο αγώνας των εργαζομένων στα ΜΜΕ… Οι συνάδελφοι έπεσαν θύματα κι αυτοί του κοινωνικού αυτοματισμού και της μιντιακής μηχανής του κιμά, την οποία υπηρέτησαν ολ’ αυτά τα χρόνια… Εκόντες ή άκοντες στην συντριπτική τους πλειοψηφία… Δεν έχει πια σημασία…

Χρειάστηκε να περάσουν έξι χρόνια υπηρέτησης  των πολιτικών του μονόδρομου των μνημονίων για να βιώσει και ο δημοσιογραφικός κλάδος στο πετσί του, ότι ο δρόμος αυτός οδηγεί σε αδιέξοδο. Το αντιληφθήκαν οι Έλληνες δημοσιογράφοι, επειδή πλέον η λαιμητόμος των μνημονίων ακουμπάει και τους ίδιους… Αυτοί που δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται τίποτα είναι οι πολιτικοί μας… Το τελευταίο – ενδεχομένως – κλειστό επάγγελμα…

Όπως έβαλαν στην μηχανή του κιμά, τους δημοσίους υπαλλήλους, τους συνταξιούχους, τους ταξιτζήδες, τους φορτηγατζήδες, τους αγρότες, τους δικηγόρους, τους γιατρούς, τους φαρμακοποιούς, τώρα έβαλαν και τους δημοσιογράφους…

Οι μόνοι που έμειναν ανέγγιχτοι είναι οι πολιτικοί και οι μεγαλοεπιχειρηματίες… Αυτούς προς το παρόν δεν τους αγγίζει κανείς…. Ούτε καν ο «κακός ο λύκος» ο Σόιμπλε… Βλέπετε, του είναι ακόμα χρήσιμοι…

Το ζήτημα είναι να αντιληφθούμε όλοι εγκαίρως, πως η οικονομία είναι μια αλυσίδα, όπου υπάρχουν συγκεκριμένοι άγραφοι κανόνες… Πρώτος και κύριος, πως για να υπάρχουν επιτυχημένοι «πωλητές» με αμαξάρες και βιλάρες, θα πρέπει να υπάρχουν και καταναλωτές… Η προκρούστεια λογική των μνημονίων, επί της ουσίας μειώνει δραστικά την καταναλωτική βάση, πάνω στην οποία θα στηριχτεί μια σύγχρονη κοινωνία της ελεύθερης αγοράς… Εκτός αν έχουμε κομουνισμό και δεν το ξέρουμε… Διότι η ισοπέδωση προς τα κάτω είναι μια σκληροπυρηνικά σταλινική πρακτική…

Δεν υπάρχουν σχόλια: