ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ...
Γιά νά απαντήσουμε στό ερώτημα άν υπάρχουν δαίμονες, χρήσιμο είναι νά διευκρινήσουμε, τό πώς ή Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία εννοεί καί οριοθετεί τούς δαίμονες...
Σύμφωνα μέ τήν Αγία Γραφή καί τήν Ιερά Παράδοση, οί δαίμονες είναι οντότητες καί πλάσματα άϋλα, αόρατα, καί άσαρκα, όπως περίπου ή ψυχή τού ανθρώπου. Γίνονται αντιληπτά, είτε εκ τών αποτελεσμάτων πού ή παρουσία τους προκαλεί, είτε εκ τών διαφόρων οντολογικών σχημάτων τά οποία παίρνουν...
Εμφανίζονται γιά διάφορους λόγους, αλλά μόνο καί εφ΄ όσον ό Θεός επιτρέψει...
Είναι όντα διεστραμμένα, μέ τεράστιο βάθος κακίας, μέ σκέψη, νού, θέληση, διάκριση πραγμάτων καί καταστάσεων, αλλά καί λογική, έστω καί διεστραμμένη...
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ...
Οί περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, δέν πιστεύουν ότι υπάρχουν δαίμονες, καί μάλιστα ώς προσωπικά όντα. Γελούν καί ειρωνεύονται μάλιστα όταν ακούνε περί διαβόλου, κολάσεως, καί δαιμονίων. Νομίζουν ότι όλα αυτά είναι γεννήματα τής ανθρώπινης φαντασίας, παραμύθια τών ανόητων, καί υπολείμματα δεισιδαιμονίας τών αρχαίων λαών, μιά καί όλοι οί αρχαίοι λαοί πίστευαν στήν ύπαρξη τών δαιμόνων...
Καί αντί αυτή ή αρχαία αντίληψη νά τούς βάλλει σέ μία υποψία καί μία σκέψη, μήπως πηγάζει από μία πρωταρχική ανθρώπινη πρακτική καί γνώση, αντί τούτου μιλούν γιά παραμύθια καθυστερημένων ανθρώπων, γιά λαϊκούς μύθους, προσωποποιήσεις τού κακού, καί μυθεύματα γερόντων...
Όμως στήν Αγία Γραφή, ξεκάθαρα καί πέραν πάσης αμφιβολίας, σκιαγραφούνται έντονα τά σημεία αυτά σέ όλο τό φοβερό μεγαλείο τους...
Ό Σατανάς είναι εκείνος, πού δέν δίστασε νά πειράξει ούτε τόν ίδιο τόν Χριστό πάνω στό Σαραντάριο όρος, ξεγελασμένος από τήν ανθρώπινη μορφή του όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρεται στήν Καινή Διαθήκη.
" καί προσελθών ό π ε ι ρ ά ζ ω ν είπεν...Καί τότε παραλαμβάνει αυτόν ( τόν Χριστό ) ό διάβολος είς...καί δείκνυσιν αυτώ πάσας τάς βασιλείας τού κόσμου... ( Ματθ. δ΄ 8 )
Προσήλθε, πείραξε, μίλησε, συζήτησε, έδειξε, έφυγε...
Όλα αυτά όμως είναι γνωρίσματα ενος π ρ ο σ ώ π ο υ , μιά καί τά άψυχα στερούνται υπόστασης, καί ούτε μιλούν , ούτε πειράζουν...
Στήν περίπτωση τού δαιμονιζομένου τής περιοχής τών Γεργεσηνών ( Γέργασα: αρχαία κωμόπολη ), βλέπουμε ένα πρόσωπο φοβερό, περιφερόμενο στά βουνά καί στίς ερημιές τής περιοχής, αληθινός φόβος καί τρόμος τών κατοίκων της...
Τόν έδεναν μέ χονδρές αλυσσίδες καί τίς έσπαζε σάν κλωστές, μέ μία " δύναμη " ασφαλώς όχι δική του...
Βλέποντας όμως τόν Χριστό, σ΄ εκείνο τό μονοπάτι τού τρόμου, " έδραμε ( έτρεξε ) καί προσεκύνησεν αυτόν καί κράξας φωνή μεγάλη λέγει: τί εμοί καί σοί ( δηλ. ποιά σχέσις μπορεί νά υπάρχει, μεταξύ εσένα τού Θεού καί εμένα τού διαβόλου... ) Ιησού, υιέ τού Θεού τού Υψίστου; μή μέ βασανίσεις... Καί επηρώτα αυτόν τί όνομά σοι; ( ρωτούσε ό Χριστός ποιό είναι τό όνομα τού δαιμονίου, μιά καί τά πρόσωπα αυτά έχουν καί ονόματα...) καί απεκρίθη ( τό δαιμόνιο μέσω τής φωνής τού ανθρώπου) λεγεών τό όνομά μου, ότι πολλοί εσμέν... καί παρεκάλεσαν αυτόν ( τόν Χριστό ) πάντες οί δαίμονες λέγοντες: πέμψον ημάς (στείλε μας ) είς τούς χοίρους ίνα είς αυτούς εισέλθομεν...( Λουκ. η΄26-36).
Ασφαλώς, ό δαιμονισμένος άνθρωπος δέν γνώριζε τόν Χριστό. Τόν γνώριζαν όμως οί κατοικούντες μέσα του δαίμονες, όπως καί σήμερα τόν γνωρίζουν καί φωνάζουν άγρια στίς Ορθόδοξες Εκκλησίες όταν περνούν τά Άγια...
Από αυτό καί μόνο τό φαινόμενο, ένας καλοπροαίρετος άνθρωπος, μπορεί νά αντιληφθεί ότι ό Χριστός είναι ό μόνος αληθινός Θεός, καί ότι ή Ορθόδοξη Εκκλησία μπορεί νά προσφέρει σωτηρία στόν άνθρωπο...
ΦΟΒΕΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ...
Διηγείται ό π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης στό ομώνυμο βιβλίο πού εκδόθηκε μετά τόν θάνατό του ( 1975 ).
" Λειτουργούσα σχεδόν κάθε μέρα στούς Ταξιάρχες. Ένα βράδυ κατά τίς 12 μέ 1 , πού έκανα τήν συνηθισμένη μου ακολουθία, ακούω φωνές, τραγούδια, χορό, κλαρίνα. Έξω είχε χιόνι πολύ, κρύο καί παγωνιά. Βγαίνω έξω καί τί νά δώ ! Οί σαταναραίοι κάνανε γάμο...Έβαλα τά γέλια καί τούς σταύρωσα λέγοντας : " Συντριβήτωσαν πάσαι αί ενάντιαι δυνάμεις υπό τήν σημείωσιν τού Τιμίου Σου Σταυρού, Χριστέ μου " καί έγιναν όλοι άφαντοι...
Άλλοτε πάλι όταν λειτουργούσα, ακούω έξω θορύβους καί φασαρία. Βγαίνω καί βλέπω ότι χτίζανε πολυκατοικία. Άλλος είχε μυστρί, άλλος φτυάρι, κλπ Τούς σταύρωσα καί εξαφανίστηκαν τά πάντα.
Γύριζα ένα βράδυ 4 ή ώρα στό σπίτι. Βλέπω στόν δρόμο δυό νά μαλώνουνε, Τούς λέγω: Έ, σείς, τί έχετε νά μοιράσετε καί μαλώνετε; Τούς σταυρώνω καί ξαφνικά γίνονται άφαντοι...
Μιά άλλη φορά γύριζα βράδυ στό σπίτι μέ χιόνι. Μού παρουσιάστηκε ό πονηρός σάν γουρούνι. Διαλύθηκε όμως σάν καπνός, μόλις έκανα τό σημείο τού Σταυρού...
Ένα βράδυ καθώς διάβαζα τούς χαιρετισμούς τής Παναγίας μού παρουσιάσθηκε σάν σκύλος καί προσπαθούσε νά περάσει μέσα από τά πόδια μου... Δέν άφησε όμως ή Παναγία μας. Ποιός ξέρει άραγε, σέ τί πειρασμούς ήθελε νά μέ ρίξει !..
Ένα άλλο βράδυ ξύπνησα κατά τίς 1 ή ώρα καί πήγαινα στούς Ταξιάρχες γιά νά προσευχηθώ. Καθώς προχωρούσα, βλέπω στόν δρόμο έναν ψηλό μαύρο, μέ κάτι χερούκλες έτοιμος νά μέ πνίξει. Μέ είχε πιάσει από τόν λαιμό. Επικαλέσθηκα αμέσως τούς Ταξιάρχες, έκανα τόν Σταυρό μου καί εξαφανίσθηκε...
Μιά άλλη φορά, ήταν καλοκαίρι, μέ καλέσανε στό χωριό Κούρσοβο γιά μιά κηδεία. Όταν γύριζα στό χωριό μου, στόν δρόμο μέ πετροβολούσαν οί σατανάδες. Θέλανε νά μέ σκοτώσουν. Άρχισα νά λέω τούς χαιρετισμούς τής Παναγίας καί διαλύθηκαν σάν μαύρος καπνός...
Μιά μέρα γύριζα από τό χωράφι μου καί περνώντας έξω από τό Εκκλησάκι τού Αγίου Γεωργίου, βλέπω στόν δρόμο έναν σατανά ξαπλωμένο ! Τόν ρωτάω, τί κάνεις εσύ εδώ; καί μού λέει " Εγώ κάθομαι εδώ, γιά νά μή αφήσω κανένα νά κάνει τόν σταυρό του..."
Ένα απόγευμα περνούσα από τήν πλατεία τού χωριού μου, πηγαίνοντας στό σπίτι μου. Βλέπω στό καφενείο πολλούς άνδρες, άλλοι πίνανε κρασί, καί άλλοι χαρτοπαίζανε. Οί σατανάδες ήταν γύρω - γύρω, πάνω στά κεφάλια τους, σέ έναν μάλιστα ήταν σάν αρκούδα! Αυτοί δέν τούς βλέπανε...
Κάποτε όταν λειτουργούσα τήν νύκτα, μπήκαν μέσα στήν Εκκλησία καί άρχισαν νά αναποδογυρίζουν τίς καρέκλες. Ό δέ αρχισατανάς μπήκε στό ιερό, έκλεισε τό παραθυράκι, καί μ΄ έπιασε από τόν λαιμό νά μέ πνίξει. Εγώ ζητούσα σέ βοήθεια τούς Αρχαγγέλους, καί μόλις λαλήσανε οί πετεινοί, εξαφανίστηκαν τά πάντα...
Μόνο μέ προσευχή καί νηστεία φεύγει τό γένος αυτό. Άν σέ δεί δειλό σέ κάνει ότι θέλει...
Τίς σκέψεις μας δέν τίς γνωρίζει. Γνωρίζει μόνον όσες σκέψεις μάς βάζει ό ίδιος στό μυαλό μας, καί όσα ακούει στίς συζητήσεις μας νά λέμε...
Κάποτε είχα γράψει τίς αμαρτίες μου σ΄ ένα χαρτάκι γιά νά τίς εξομολογηθώ. Έχασα τό χαρτί μπροστά στά μάτια μου. Τό έψαχνα γιά πολύ καιρό καί κατάλαβα ότι αυτός μού τό πήρε. Μετά από πολύ καιρό ήλθε καί μού τό έδειξε.Τό κρατάει ! Δέν τόν φοβάμαι όμως γιατί θυμήθηκα τίς αμαρτίες μου, τίς εξομολογήθηκα, καί είμαι τακτοποιημένος !...
Ό σατανάς εναντιώνεται σέ κάθε χριστιανό πού ειλικρινά αγωνίζεται. Δέν πρέπει όμως νά τόν φοβόμαστε. Καπνός είναι. Δέν έχουν εξουσία στούς ανθρώπους. Επιτρέπει ό Θεός τούς πειρασμούς γιά νά δοκιμάζει τήν πίστη τών ανθρώπων. Παίρνουν πάντα τήν άδεια τού Θεού γιά νά πειράξουν τόν άνθρωπο, καί μέχρι προκαθορισμένου σημείου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου