4 Ιουνίου 2023

Τί αποκαλύπτει η πνευματική επιστήμη για τις κοινωνικές δομές και τα πολιτικά κόμματα;

  Σταχυολόγηση και σύνθεση αποσπασμάτων από διαλέξεις και κείμενα του Rudolf Steiner.

Υπόψη ότι οι αναφορές αυτές έγιναν μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

  Συμβαίνουν σήμερα στον κόσμο πράγματα που όλοι τα βλέπουν, αλλά κανείς δεν προσπαθεί να κατανοήσει την πραγματική τους σημασία, επειδή δεν μπορεί να κάνει το βήμα από την εξωτερική αφηρημένη μορφή, στην πραγματικότητα…

 

Αντιλαμβανόμαστε πόση σοβαρότητα αποκτούν οι απόψεις για τον κόσμο, όταν, εγκαταλείποντας τον σύγχρονο τρόπο κρίσης, με μόνο λογικές ή εξωτερικές ανθρώπινες έννοιες, ανερχόμαστε στις πραγματικότητες που συναντάμε ερευνώντας τον κόσμο από πνευματική επιστημονική σκοπιά. Τα πράγματα γίνονται σοβαρά, αλλά πρέπει να αναφερθούν σήμερα, επειδή ο κόσμος απαιτεί τώρα ένα νέο είδος πνευματικής ζωής.

 

Μια τραγωδία εκτυλίσσεται: Η σκέψη δεν συμβαδίζει με τα γεγονότα. Πολλοί άνθρωποι που ήσαν εκπαιδευμένοι να σκέφτονται με όρους εξέλιξης, και έβλεπαν τα κοινωνικά ιδεώδη, είναι τώρα ανήμποροι, έχοντας να αντιμετωπίσουν τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργούν οι καταστάσεις…

 

Ορισμένοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι ιδέες τους για την αναδιάρθρωση της κοινωνίας θα πραγματοποιηθούν με κάποιο τρόπο και θα αποδειχθούν αρκετά αποτελεσματικές, ώστε να οδηγήσουν τα γεγονότα προς μια θετική κατεύθυνση. Η παραπλανητική άποψη, ότι το παλιό σχήμα πραγμάτων πρέπει να διατηρηθεί, παρά τις απαιτήσεις της πλειοψηφίας της ανθρωπότητας, μπορεί να απορριφθεί άμεσα και η προσοχή να στραφεί σε εκείνους που είναι πεπεισμένοι για την αναγκαιότητα της κοινωνικής ανανέωσης. Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι μας περιτριγυρίζουν κομματικές πλατφόρμες, σαν μουμιοποιημένες ιδέες που διαψεύδονται συνεχώς από τα γεγονότα. Αυτά τα γεγονότα απαιτούν αποφάσεις για τις οποίες τα κομματικά προγράμματα είναι απροετοίμαστα. Τα πολιτικά κόμματα έχουν εξελιχθεί παράλληλα με τα γεγονότα, αλλά έχουν μείνει πίσω όσον αφορά τις συνήθειες της σκέψης τους…

 

Αναγνωρίζουμε σήμερα ότι ζούμε σε έναν κόσμο όπου, μεταξύ πολλών άλλων, υπάρχουν, για παράδειγμα στον κοινωνικό τομέα, πάρα πολλές κομματικές οργανώσεις – φιλελεύθερες, συντηρητικές και πολλές άλλες. Οι άνθρωποι είναι ανύποπτοι της πραγματικής φύσης αυτών των κομμάτων. Όταν είναι υποχρεωμένοι να ψηφίσουν, αποφασίζουν για το ένα ή το άλλο κόμμα. Δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο τί πραγματικά υπάρχει στην πολιτική των κομμάτων, η οποία καθορίζει τον παλμό όλης της δημόσιας ζωής. Είναι ανήμποροι να πάρουν αυτά τα πράγματα στα σοβαρά.

 

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που, με τον πιο όμορφο επιφανειακό τρόπο, επαναλαμβάνουν κάθε είδους ανατολίτικες φιλοσοφίες που θεωρούν τον εξωτερικό κόσμο ως Μάγια, αλλά όταν θέλουν να κάνουν κάτι σε αυτόν τον εξωτερικό κόσμο δεν επιμένουν σε αυτά που επαναλαμβάνουν με τόσο αφηρημένο τρόπο. Διαφορετικά, θα ρωτούσαν: «Μάγια; Τότε και αυτά τα κόμματα πρέπει επίσης να είναι Μάγια. Αλλά τότε ποιά είναι η πραγματικότητα που μας δείχνει αυτή η Μάγια;»

 

Αν διερευνήσουμε πιο διεξοδικά το ζήτημα με πνευματικό-επιστημονικό τρόπο, … θα διαπιστώσουμε πρώτα ότι όλα αυτά τα κόμματα υπάρχουν στον εξωτερικό κόσμο έχοντας προγράμματα και αρχές, δηλαδή επιδιώκουν αφηρημένες ιδέες. Ό,τι ζει στον εξωτερικό φυσικό κόσμο είναι, ωστόσο, πάντα αντίγραφο, αντανάκλαση, της πραγματικότητας που υπάρχει σε πολύ πιο δυναμική μορφή στον πνευματικό κόσμο.

 

 

Ας σχεδιάσουμε εδώ μια γραμμή που υποδηλώνει το κατώφλι του πνευματικού κόσμου με τον φυσικό κόσμο κάτω και τον πνευματικό επάνω (σχέδιο). Κάτω έχουμε τις κομματικές ομάδες (μπλε κύκλοι) και τα προγράμματά τους (Χ). Στη Γη τα κόμματα αντιμάχονται το ένα το άλλο, επιδιώκοντας να συγκεντρώσουν έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων υπό την ομπρέλα ενός αφηρημένου προγράμματος. Όμως τί αντανακλούν αυτά τα κόμματα; Τι υπάρχει στον πνευματικό κόσμο, εφόσον αυτά τα κόμματα εδώ κάτω είναι Μάγια; Στον πνευματικό κόσμο δεν υπάρχουν αφηρημένα πράγματα, μόνον Οντότητες. Τα προγράμματα αντιστοιχούν σε ορισμένες Οντότητες στον υπεραισθητό κόσμο (πορτοκαλί), και όλοι οι υποστηρικτές μιας κομματικής άποψης συνδέονται με ορισμένες Οντότητες του ανώτερου κόσμου. Αυτό που είναι απλά μια εικόνα στον φυσικό κόσμο, αντιστοιχεί σε ομαδοποιήσεις γύρω από μια Οντότητα στον υπεραισθητό κόσμο (κόκκινοι κύκλοι).

 

Επάνω, δεν μπορεί κανείς να ακολουθεί κάποιο πρόγραμμα κόμματος. Μπορεί μόνο να ακολουθεί τη μια ή την άλλη Οντότητα των Ιεραρχιών. Δεν μπορεί να συνεισφέρει διανοητικά σε ένα πρόγραμμα. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί εκεί. Πρέπει να ανήκει σε μια Οντότητα με όλο του το είναι. Αυτό που εδώ κάτω είναι αφηρημένο, … είναι μόνον η σκιά της ανώτερης Οντότητας.

 

Οι κομματικές γνώμες διαμορφώνονται από μια ομάδα ανθρώπων που κινείται πάνω σε λίγο-πολύ σαφώς προσδιορισμένο αφηρημένο κομματικό πρόγραμμα. Προβάλλει ένας αριθμός διεκδικήσεων, οι οποίες υποτίθεται ότι θα εκπληρωθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Οι άνθρωποι κάνουν διάφορα πράγματα –κυρίως ανοίγουν διάφορες συζητήσεις– για να βοηθήσουν στην υλοποίηση αυτών των προγραμμάτων, αυτών των κομματικών απόψεων. Μια ομαδική συγκέντρωση ανθρώπων υπό τη σημαία μιας αφηρημένης ιδέας, την οποία ελπίζουν να υλοποιήσουν, αυτό συνιστά ένα κόμμα.

 

Όταν ανερχόμαστε από το φυσικό επίπεδο στους ανώτερους κόσμους πέρα από το κατώφλι, δεν υπάρχουν αφηρημένες απαιτήσεις, όπως αυτές που περιέχονται στα κομματικά προγράμματα. Αντίθετα, μόλις κάποιος διαβεί το κατώφλι, έχοντας περάσει τον Φύλακα του κατωφλιού, δίχως να γυροφέρνει εκεί, όπως πολλοί έχουν την τάση να κάνουν, βλέπει ότι πέρα από το κατώφλι υπάρχουν μόνον Οντότητες. Δεν μπορεί να ακολουθήσει ένα πρόγραμμα. Μπορεί μόνο να ακολουθήσει τη μια ή την άλλη Οντότητα.

 

Όποιος εξετάζει όλα αυτά τα πράγματα πιο προσεκτικά, ειδικά από την πνευματική επιστημονική άποψη, δεν ενδιαφέρεται τόσο πολύ για τη φύση των προγραμμάτων... Κυρίως ενδιαφέρεται για το εξωτερικό φαινόμενο, όπου οι άνθρωποι διαχωρίζονται σε ομάδες.

 

Παρόλο που γνωρίζουμε ότι στην πολιτική των κομμάτων υπάρχουν τα πιο άθλια, στείρα κλισέ, είμαστε όλοι σε κάποιο βαθμό τμήμα αυτών θέλοντας και μη, εκτός αν θέλουμε να αποσυρθούμε εντελώς από τη δημόσια ζωή ή δεν έχουμε ίσως δικαίωμα ψήφου… Όλοι όσοι έχουν δικαίωμα ψήφου, αναγκάζονται να υποστηρίξουν τη μια ή την άλλη γραμμή, δηλαδή να δράσουν σύμφωνα με τις κομματικές γραμμές. Τα κόμματα αποτελούν κάτι δεδομένο στη ζωή. Δημιουργήθηκαν σε παλαιότερες, καλύτερες εποχές, στο Αγγλικό ταλαντευόμενο σύστημα, όταν υπήρχε το Συντηρητικό κόμμα από τη μια πλευρά, και το Φιλελεύθερο από την άλλη. Μπορούμε να πούμε ότι όλα τα κόμματα που υπάρχουν σήμερα είναι διάφοροι συνδυασμοί αυτών των δύο αποχρώσεων. Μερικές φορές το φιλελεύθερο στοιχείο που βρίσκεται στα αριστερά δέχεται κάποια απόχρωση από τον Συντηρητισμό στα δεξιά, και ο συντηρητισμός χρωματίζεται από τον αριστερό φιλελευθερισμό, όπως στην περίπτωση των Σοσιαλδημοκρατών ή ο συντηρητισμός γίνεται ριζοσπαστικός, όπως βλέπουμε στη σημερινή εποχή. Συνολικά μπορούμε να πούμε ότι η συντηρητική – φιλελεύθερη ταλάντωση είναι το πρότυπο πάνω στο οποίο βασίζονται όλα τα κόμματα. Αυτή είναι η εικόνα που έχουμε όταν παρατηρούμε τα πράγματα εξωτερικά.

 

Αν κοιτάξουμε επάνω για να δούμε τί αντανακλά το καθένα, τότε ανακαλύπτουμε ότι μια αριμανική Οντότητα προβάλλει στις συντηρητικές απόψεις, ενώ μια εωσφορική Οντότητα στις φιλελεύθερες σκέψεις. Εδώ κάτω ακολουθεί κάποιος ένα φιλελεύθερο ή ένα συντηρητικό πρόγραμμα. Εκεί πάνω, είναι ακόλουθος μιας αριμανικής ή εωσφορικής Οντότητας κάποιας Ιεραρχίας.

 

Ως άνθρωποι έχουμε την τάση να λέμε ότι μόλις κοιτάμε πέρα από το κατώφλι συναντάμε τρία βασικά πνεύματα: Τον Χριστό, τον Άριμαν και τον Εωσφόρο. Μπορούμε φυσικά να προετοιμαστούμε προσεκτικά για να αποκτήσουμε επίγνωση του πνευματικού κόσμου και μετά να πούμε: Επιλέγω το κόμμα του Χριστού ή το κόμμα του Άριμαν ή του Εωσφόρου. Είναι όμως επίσης δυνατόν να επισκιαστεί αυτό το ζήτημα, αν είμαστε απροετοίμαστοι, και να επιλέξουμε τον Άριμαν, αλλά να τον θεωρούμε ως τον Χριστό. Πάντως, ακολουθούμε μια πνευματική Οντότητα – όλα έχουν την ουσία τους πέρα από το κατώφλι…

 

Πρέπει, όμως, τη στιγμή που περνάμε το κατώφλι του πνευματικού κόσμου, να τα κατανοήσουμε καθαρά όλα αυτά, και να μην ξεγελαστούμε από λόγια, ούτε να υποκύψουμε σε ψευδαισθήσεις. Είναι πολύ εύκολο να υποθέσει κανείς ότι ακολουθεί μια ορισμένη καλή Οντότητα. Ωστόσο, μόνον επειδή την αποκαλούμε καλή Οντότητα, δεν σημαίνει ότι είναι καλή. Ο καθένας μπορεί να πει, για παράδειγμα, «αναγνωρίζω τον Ιησού Χριστό», αλλά στον πνευματικό κόσμο δεν μπορεί κανείς να ακολουθήσει ένα πρόγραμμα. Όλος ο τρόπος που οι έννοιες και οι εικόνες αυτού του Ιησού Χριστού, γεμίζουν την ψυχή ενός τέτοιου ατόμου, δείχνει ότι έχει στον νου του μόνον το όνομα του Ιησού Χριστού. Στην πραγματικότητα είναι ακόλουθος είτε του Εωσφόρου είτε του Άριμαν, αλλά όποιος και αν είναι του δίνει το όνομα Ιησούς Χριστός.

 

Πόσοι άνθρωποι σήμερα γνωρίζουν ότι οι κομματικές απόψεις είναι σκιές της πραγματικότητας του πνευματικού κόσμου; … Υπάρχει ωστόσο ένα κόμμα που μπορεί αμέσως να χαρακτηριστεί ότι γνωρίζει καλά αυτό το μυστικό, και μάλιστα ενεργεί σύμφωνα με αυτό… Πρόκειται για τους Ιησουΐτες. Οι Ιησουίτες είναι γνώστες… Δεν τους ενδιαφέρει ένας λογικός αγώνας υπέρ ή κατά κάποιου πράγματος, αλλά το ότι είναι οπαδοί μιας συγκεκριμένης πνευματικής Οντότητας, την οποία δεν θα ονομάσουμε εδώ σήμερα, αλλά την οποία ονομάζουν Ιησού, τον Ηγέτη τους, στον οποίο ανήκουν. Όποια και αν είναι αυτή η Οντότητα, την αποκαλούν Ιησού… Δεν μπορούμε εδώ να εισέλθουμε πιο αναλυτικά στα δεδομένα. Όταν λέμε ότι δεν μπορεί να ειπωθεί η τελευταία λέξη πάνω σε αυτό το ζήτημα, είναι γιατί δεν θέλουμε να αποκαλύψουμε τη φύση αυτού που ονομάζεται εκεί «Ιησούς»… Η αποτελεσματικότητα της Κοινότητας του Ιησού οφείλεται στο γεγονός ότι εκπαιδεύει τους οπαδούς της να είναι στρατιώτες μιας πνευματικής Οντότητας. Δεν λένε ότι είναι κάτι σωστό ή λάθος. Λένε: «Είναι τμήμα της αποστολής της πνευματικής Οντότητας που ακολουθώ. Θα την υπερασπιστώ. Θα αντιταχθώ σε οτιδήποτε δεν αποτελεί τμήμα της αποστολής της πνευματικής Οντότητας που ακολουθώ, ακόμα και αν είναι λογικά βάσιμο. Είναι εξίσου δυνατόν να υπερασπιστεί κανείς κάτι που αφορά τον Εωσφόρο και τον Άριμαν, όσο και κάτι που αφορά τον Χριστό.

 

Πρέπει να τονίσουμε ότι αυτή η γνώση είναι απολύτως αναγκαία για μια ευημερούσα εξέλιξη στο μέλλον, διότι το ένστικτο πρέπει να αντικατασταθεί όλο και περισσότερο από τη συνείδηση… Ένα κατάλοιπο της παλαιάς ενστικτώδους ομαδικής νοοτροπίας οδηγεί σήμερα τους ανθρώπους να συσπειρωθούν κάτω από την ομπρέλα των κομματικών προγραμμάτων. Πιστεύουν με αυτά που κάνουν σε τέτοιες ομαδοποιήσεις, όταν συγκεντρώνονται μαζικά και διακηρύσσουν το αντίστοιχο πρόγραμμα με δράσεις ή κυρίως με λόγια για χάρη της υλοποίησής του, ότι έχουν εξερευνήσει όλες τις πιθανές λεωφόρους. Οι άνθρωποι δηλώνουν ότι ανήκουν σ’ ένα ορισμένο κόμμα, σ’ ένα σοσιαλιστικό ή φιλελεύθερο κόμμα, σ’ ένα γυναικείο κίνημα ή ένα κόμμα πνευματιστικής φύσης κλπ. Επειδή τρέφουν την πεποίθηση ότι η φύση των δραστηριοτήτων τους εδώ στο φυσικό επίπεδο εκπληρώνεται με αυτό που κάνουν και λένε μέσα σ’ ένα κόμμα, ακολουθούν ασυνείδητα μια Οντότητα στον υπεραισθητό κόσμο, την οποία δεν θέλουν να γνωρίσουν. Το ότι ο άνθρωπος δεν γνωρίζει κάτι, δεν το κάνει λιγότερο πραγματικό… Στην πραγματικότητα, είναι μέλος της συνοδείας. Επομένως, καταπολεμά όλο το πνεύμα της προοδευτικής εξέλιξης στην εποχή μας, διότι αυτό το πνεύμα ζητά τη μεταμόρφωση όλων των ενστικτωδών, ασυνείδητων και υποσυνείδητων στοιχείων σε πλήρως συνειδητές προθέσεις, σε συνειδητή πράξη, λόγο και σκέψη.

 

Βέβαια, γνωρίζουμε τις παλαιότερες ομαδοποιήσεις των ανθρώπων, ομάδες με φυλετικές σχέσεις. Γνωρίζουμε επίσης άλλες ομάδες που διάγουν ακόμα και σήμερα μια εφήμερη, σκιώδη, αλλά παρόλα αυτά θορυβώδη και παραπλανημένη ύπαρξη – δηλαδή τις ομαδοποιήσεις σε έθνη... Τέτοιες ομάδες ανθρώπων συγκρατούνται και καθοδηγούνται από Οντότητες της Ιεραρχίας των Αρχαγγέλων... Σε τέτοιες ομαδοποιήσεις σε έθνη είναι παρούσες υπεραισθητές Οντότητες μεταξύ των ανθρώπων.

 

 Η ανθρωπότητα χρειάστηκε να αγωνιστεί για να ανυψωθεί πάνω από αυτή την ενστικτώδη υπακοή σε υπεραισθητές Οντότητες. Δεν χρειάζεται να πούμε ότι η ανθρωπότητα δεν μπορούσε αρχικά να ακολουθήσει συνειδητά τα Πνεύματα Λαού, τους Αρχαγγέλους, αλλά έπρεπε η υποταγή αυτή να διαπεραστεί από ενστικτώδεις δυνάμεις. Υπό κάποια έννοια, οι άνθρωποι μπορούσαν μόνο να εκπαιδευτούν σταδιακά σε μια κατάσταση συνείδησης.

 

Όσο πιο πίσω ανιχνεύσουμε την εξελικτική ιστορία της ανθρωπότητας, τόσο περισσότερο ανακαλύπτουμε ότι οι αρχαίοι είχαν μια σαφώς καθορισμένη, παρόλα αυτά ενστικτώδη επίγνωση, όταν ακολουθούσαν τέτοιες υπεραισθητές Οντότητες ως ομάδα, έθνος ή φυλή. Βέβαια, μια τέτοια επίγνωση χάθηκε μερικώς κατά τον μεσαίωνα. Όλο και περισσότερο οι άνθρωποι έπρεπε να εγκαταλείψουν τη γνώση των υπεραισθητών κόσμων, αλλά όσο πιο πίσω πάμε στην αρχαία ιστορία, τόσο περισσότερο βλέπουμε ότι οι άνθρωποι ερμήνευαν ενστικτωδώς την αίσθηση ότι ανήκουν μεταξύ τους ως φυλή, από το γεγονός ότι αναγνώριζαν μια πνευματική, υπεραισθητή Οντότητα ως καθοδηγητή τους. Σε προηγούμενες εποχές, ακόμα και όταν ένας ηγέτης αναγνωριζόταν από ομάδες ανθρώπων, το μεγαλύτερο τμήμα των ακολούθων του ένιωθαν καθαρά ότι μέσα του ήταν ενσωματωμένο το Πνεύμα του Λαού. Ένιωθαν ότι αυτό που αντιλαμβάνονταν ως εξωτερική ανθρώπινη μορφή καταλαμβανόταν υπό κάποια έννοια από τον υπεραισθητό καθοδηγητή τους...

 

… Οι αρχαίοι δεν είχαν κομματικά προγράμματα που προέρχονταν από τη διάρθρωση αφηρημένων ιδεών...  [Αλλά] οι άνθρωποι του ναι, κάτω από τους αρχηγούς στις κομματικές υποθέσεις, έχουν μόνον αφηρημένες έννοιες στον νου τους και αρνούνται συνειδητά ότι είναι μέλη της ομάδας μιας ανώτερης πνευματικής Οντότητας.

 

Αυτό που αληθινά έχει σημασία, όμως, είναι να δίνουμε προσοχή στο προοδευτικό πνεύμα της εποχής μας, να επανακτήσουμε τη συνείδηση του δεσμού μεταξύ του ανθρώπου και του πνευματικού κόσμου, και της σχέσης όλων όσων κάνει ο άνθρωπος εδώ στη Γη με τα γεγονότα και τις Οντότητες εκείνου του κόσμου. Πρέπει να αναζητήσουμε εκείνες τις Οντότητες του πνευματικού κόσμου που μετέχουν στη συγκρότηση και την καθοδήγηση του κόσμου μας, ώστε να γνωρίζουμε ποιόν ακολουθούμε κάνοντας διάφορες πράξεις. Σήμερα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα που να ωφελεί την αληθινή πρόοδο της ανθρωπότητας αν, ξέχωρα από τη συνειδητοποίηση της σύνδεσής μας με τον πνευματικό κόσμο σχετικά με τις εγωιστικές εσωτερικές ψυχικές ανάγκες, δεν συνειδητοποιήσουμε πλήρως ότι με τις εξωτερικές μας πράξεις, όπως εκφράζονται για παράδειγμα στις κομματικές γνώμες κλπ., δημιουργούμε συγχρόνως μια σχέση με τους ανώτερους κόσμους. Η πνευματική επιστήμη πρέπει όχι μόνο να διαβεβαιώνει τις ψυχές μας, σαν να λέμε, αναφορικά με τις στενά περιορισμένες υποθέσεις της ατομικής μας προσωπικότητας. Οφείλει να παράγει ωθήσεις για τη διαμόρφωση όλης της ζωής... Η ανθρωπότητα έχει φτάσει στο αφηρημένο στοιχείο και πρέπει να βρει τον τρόπο να βγει από αυτό. Είμαστε βαθιά παγιδευμένοι στο αφηρημένο, ιδιαίτερα όσον αφορά τις αποκαλούμενες πρακτικές πλευρές της ζωής, και ειδικά στις κομματικές λειτουργίες. Πρέπει να αποβάλουμε αυτήν την αφηρημένη φύση, αν δεν θέλουμε αυτή η πρόσφατη Ευρωπαϊκή πανωλεθρία να γίνει ολοκληρωτική καταστροφή. Σε όλους τους τομείς, το ζήτημα είναι να κοιτάζουμε προς τη σωστή κατεύθυνση.

 

… Πρέπει να ασχοληθούμε με τις πραγματικότητες. Θα αρχίσουμε να ανυψωνόμαστε στις πραγματικότητες, αν σταματήσουμε να μιλάμε για το σωστό ή το λάθος, και αρχίσουμε να μιλάμε για το υγιές ή το άρρωστο. Θα αρχίσουμε να ανυψωνόμαστε προς τις πραγματικότητες, αν σταματήσουμε να μιλάμε για προγράμματα κομμάτων ή κοσμοθεωρίες, και αντ’ αυτών μιλάμε για το ότι ακολουθούμε πραγματικές Οντότητες, τις οποίες συναντάμε μόλις αντιληφθούμε τί υπάρχει στην άλλη πλευρά του κατωφλιού. Πρέπει σήμερα να κάνουμε πραγματικά αυτό το σοβαρό βήμα που οδηγεί από το αφηρημένο στο πραγματικό, από την απλή λογική γνώση στη γνώση ως πράξη. Μόνο αυτό μπορεί να μας βγάλει από το χάος που έχει σήμερα καταλάβει τον κόσμο.

 

GA23 1. Η αληθινή φύση του κοινωνικού ζητήματος

GA197 1920-07-30    GA199 1920-08-06    GA199 1920-08-07

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: