Το ότι υπάρχει σχέδιο για τη χώρα τι θα συμβεί μετά από ενδεχόμενη αποτυχία του τρίτου προγράμματος, η οποία γίνεται πλέον βεβαιότητα μετά την αδυναμία της οικονομίας να ανακάμψει, είναι σίγουρο.
Το ότι το σχέδιο αυτό, ωστόσο, έχει μελετηθεί και στις πολιτικές παραμέτρους του, όπως φάνηκε από την πρόταση των 180 ψήφων που έπεσε στο τραπέζι, είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό.Για τους δανειστές μας το «καλό» πρόγραμμα ήταν το δεύτερο.
Το βαθύ κούρεμα και η νέα χρηματοδότηση, που συνοδεύτηκαν από ένα νέο Μνημόνιο με περισσότερες περικοπές δαπανών και λιγότερους φόρους, εφαρμόστηκαν από κυβερνήσεις συνεργασίας των δύο μεγάλων ακόμη τότε πολιτικών δυνάμεων του τόπου, που υποχρεώθηκαν από το 2011 και μετά να συναινέσουν.
Η συναίνεση αυτή κράτησε μέχρι τον Γενάρη του 2015 και κόντεψε να βγάλει τη χώρα από τα Μνημόνια, αν δεν ερχόταν στο μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, οπότε και για πρώτη φορά οι δυνάμεις εκείνες στην Ευρώπη που ήταν υπέρ της εξόδου μας έγιναν πλειοψηφικές.
Το τρίτο πρόγραμμα δόθηκε ως τελευταία ευκαιρία για να σωθεί η χώρα εντός ευρώ, αν και οι κυρίαρχες πλέον δυνάμεις που το παραχώρησαν δεν επιθυμούν την παραμονή μας στην Ευρωζώνη, διότι πιστεύουν ότι αδυνατούμε να αλλάξουμε, λόγος για τον οποίο ετοιμάζονται να επιβάλουν την οριστική λύση.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αυτό σημαίνει εφαρμογή στη χώρα μας των πολλαπλών ταχυτήτων που συμφωνήθηκαν στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής στη Ρώμη. Σε οικονομικό επίπεδο σημαίνει σύγκλιση των Ευρωπαίων με την πρόταση του ΔΝΤ για ένα πολυετές moratorium στην εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους μας, που συνιστά στην πραγματικότητα μια πρόταση δραχμής.
Σε πολιτικό επίπεδο έπεσε ήδη στο τραπέζι η πρόταση των 180 ψήφων. Μια τέτοια εξέλιξη, ωστόσο, θα σημάνει αναπόφευκτα και οικουμενική. Οσοι παίζουν το παιχνίδι της οικουμενικής θα πρέπει να ξέρουν πως παίζουν με τη φωτιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ την αποδέχεται ως προοπτική και φαίνεται πως με τις καθυστερήσεις δουλεύει γι’ αυτήν, διότι πιστεύει ότι, μέσω αυτής, θα ξεπλυθεί στην κολυμβήθρα της. Πλανάται! Μια οικουμενική θα είναι ιδανική για να εφαρμόσουν οι ξένοι την οριστική λύση στη χώρα.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός πρέπει να αντιληφθούν ότι η μόνη εθνικά επιβαλλόμενη λύση είναι η άμεση προκήρυξη εκλογών. Οποιαδήποτε άλλη λύση υπηρετεί την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΚΛΑΒΙΝΗΣ
Αν. καθηγητής Διεθνούς Δικαίου Νομικής Σχολής ΑΠΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου