Nεανικά χρόνια
(Δύο φωτό από:http://www.akosdaskalopoulos.blogspot.com/)
Στο στούντιο για τον Κωστή Παλαμά
Στα Ιθωμαία '87 με τον Γιάννη Λινάρδο*Αχ τι άδικο….. παλικάρι εγώ να σβήσω…… *Πούναι τα χρόνια ωραία χρόνια…….. *Δίχως την καρδούλα σου… *Τα σακάκι μου κι’αν στάζει……. *Το πουκάμισο το θαλασσί……. *Γύφτισσα μέρα……… *Να διώξω τα σύννεφα…….. *Γειτονάκι μου…… *Χάντρα στο κομπολόι σου …… Με ρίζες από την μεσσηνιακή Μάνη,όσον αφορά το γένος της μητέρας του και μάλιστα από 
την ιστορική οικογένεια του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη,ο Άκος δεν έπαψε ποτέ να εκφράζει την αγάπη του για το όμορφο αυτό μέρος της Μεσσηνίας και να συμβάλει στην προβολή της,κυρίως μέσα από ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές.Από την μία μεριά η αγάπη του για την Μάνη και από την άλλη η συμμετοχή του κόντρα στην πατριαρχία,εμφανιζόταν συχνά να υπογράφει με το ψευδώνυμο Μάρκος Μαυρομιχάλης.Μία από αυτές τις περιπτώσεις ήταν και στην εκπομπή συνέχειας με τίτλο ((Σήματα)),που παρουσίαζε παρέα με τον μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο,από το Βο πρόγραμμα της Κρατικής Ραδιοφωνίας. Όταν στα νεανικά μου χρόνια άκουγα τραγούδια πάνω σε στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου,ένιωθα αυτοί οι στίχοι να μετρούν τους στίχους της καρδιά μου.Το έργο κάθε καλλιτέχνη είναι ο καθρέπτης της ψυχής του.Κάποια στιγμή η μοίρα μας έπαιξε ένα παράξενο παιχνίδι,όταν μπλεχθήκαμε στα δίχτυα του έρωτα για την ίδια γυναίκα.Όμως αυτό δεν στάθηκε αφορμή για ιπποτικές μονομαχίες,αλλά την απαρχή μιας μεγάλης,βαθιάς και ειλικρινούς φιλίας μεταξύ μας και για τον ίδιο μια πηγή έμπνευσης,όπως συμβαίνει συνήθως με τους ανθρώπους της τέχνης.Η πρώτη συνάντηση μαζί του ήταν σαν να τον γνώριζα έτσι αληθινά από πολύ παλιά. Στο τρίπτυχο στιχουργός-συνθέτης-ερμηνευτής,τα πιο πολλά μπράβο τα εισπράτει ο ερμηνευτής,ύστερα ο συνθέτης και κατόπιν ο στιχουργός-ποιητής που είναι και ο πιό αδικημένος.Ο Άκος όμως είχε κατορθώσει να ξεπεράσει αυτό το φραγμό και είχε καταξιωθεί διεθνώς.Πολλά ποιηματά του μεταφράστηκαν στα Αγγλικά,Γαλλικά,Ισπανικά,Ρουμανικά κ.ά.
Τα χρόνια της κατοχής ο εμφύλιος σπαραγμός και τα χρόνια της μισαλλοδοξίας που ακολούθησαν,έπαιξαν καθ-οριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας και της ψυχοσύνθεσης του.Ξεσπούσε με αγανάκτηση κατά της κοινωνικής αδικίας,της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και ονειρευόταν έναν κόσμο στον οποίο θα επικρατεί η ειρήνη,και η κοινωνική δικαιοσύνη(πού είσαι φίλε να την δείς!!!). Η οικονομική δυσχέρεια του πατέρα του,δεν του επέτρεψε να συνεχίσει τις σπουδές του στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών,στην οποία είχε εισαχθεί κατόπιν εξετάσεων το 1961.Δεν το έβαλε όμως κάτω και επιδόθηκε με δίψα στην αυτομόρφωση.Περιέγραφε την περίπτωσή του με την φράση του Νομπελίστα ποιητή μας Γιώργου Σεφέρη ((φριχτά αυτοδίδακτος)).Πίστευε ότι οι ανθρωπιστικές σπουδές στην Ελλάδα είναι από μηδαμινές έως ανύπαρκτες,γιατί το σύστημα δεν θέλει οι άνθρωπ
οι και ειδικά οι νέοι να είναι αληθινά μορφωμένοι και καλλιεργημένοι.Από μικρό παιδί άρχισε να γράφει στίχους.Στα 1960-62 εργάζεται στην εφημερίδα ((Έθνος)) ως δημοσιογράφος.Το 1962 ο Μίκης Θεοδωράκης μελοποιεί το ποίημά του ((Μέσα στα μαύρα σου κυρά μου τα μαλλιά)),με ερμηνευτή τον Γρηγόρη Μπιθικώτση.Το τραγούδι αυτό ήταν βασικό στο ρεπερτόριο της χορωδίας του κόκκινου στρατού της άλλοτε κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης.Στην Ελλάδα πρωτοακούστηκε στο Θέατρο Πάρκ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας,όπου ο Μίκης Θεοδωράκης ανέβαζε την παράσταση ((Όμορφη πόλη)).Ήταν η εποχή που ο Δημήτρης Χόρν τραγουδούσε το ((Ηθοποιός σημαίνει φώς)).Παραδίπλα ένα άλλος μεγάλος,ο Μάνος Χατζιδάκις, ανέβαζε στη σκηνή την θρυλική ((Οδός ονείρων)). Η πρώτη του αυτή μεγάλη επιτυχία τον κάνει να εγκαταλείψει κάθε τι άλλο και να ριχτεί με πάθος και μεράκι στο ελαφρολαϊκό τραγούδι στο οποίο προσέφερε πάρα πολλά.Συνολικά έχουν κυκλοφορήσει πάνω από 500 τραγούδια με το όνομά του και με ψευδώνυμο, ενώ άλλα 200 και πλέον,βρίσκονται στο συρτάρι περιμένοντας κάποιον εμπνευσμένο συνθέτη.Το πουκάμισο το θαλασσί (το υπέγραψε σαν Μ.Κορφιάτης),αγαπήθηκε πολύ από τους αδελφούς Κυπρίους οι οποίοι το είχαν σαν σαν δεύτερο Εθνικό τους ύμνο και για αυτό τον λάτρευαν.Και ω!!! τι τραγική ειρωνία;Το μαύρο εκείνο πρωινό της 20ης Ιουλίου 1974 το Ελληνικό Κρατικό Ραδιόφωνο(ΥΕΝΕΔ),ώρα 09:20 το πρωί,έπαιζε το τραγούδι αυτό,όταν ξαφνικά ο εκφωνητής διακόπτει για να μεταδώσει την θλιβερή είδηση της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.Στα είκοσί του χρόνια εκδίδει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο το ((Σχήμα της απουσίας)).Ακολουθούν το 1970 ((Το φύλλωμα)),το 1976 ((Το ερημονήσι)),((Η απόλαυση)) και το 1991 ((Ο διασκεδαστικός υλισμός)),Είχε δημοσιεύσει διάφορα ποιήματα και κριτικές πάνω σε έργα Ελλήνων ποιητών,σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά επί σειρά ετών και είχε κάνει αρκετές διαλέξεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για την ποίηση.Πριν αρκετά χρόνια στις Πολιτιστικές εκδηλώσεις της Καλαμάτας είχε αναφερθεί στους ποιητές Άγγελο Σικελιανό και Κωστή Παλαμά.Στα 1971 δίδαξε στην Αίγινα στο κέντρο τέχνης,με θέμα την ποίηση και απευθυνόταν σε Άγγλους,Γάλλους και Αμερικανούς(μιλούσε Αγγλικά και Γαλλικά).Συμμετείχε σε πολλές Τηλεοπτικές εκπομπές από τις οποίες ξεχώρισαν ((Εν αρχή ήν ο λόγος)) με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο στην ΕΤ2 και πάλι από το ίδιο κανάλι, εκπομπή για την ιστορία,την λαογραφία και την τουριστική προβολή της Μάνης, με τον Γιάννη Μαρκόπουλο.
Την εκπομπή ((Σήματα)) πάλι με τον Γ.Μαρκόπουλο,ενώ είχε επί σειρά ετών και δύο δικές του ραδιοφωνικές εκπομπές στην Κρατική Ραδιοφωνία με τίτλο:((Η μουσική της ποίησης)) και ((Η μουσική της Ανατολής)).Την άνοιξη του 2001 ο Λευτέρης Παπαδόπουλος παρουσίασε στη μνήμη του,δύο Κυριακάτικες Τηλεοπτικές εκπομπές(ΝΕΤ) διάρκειας μία ώρα η κάθε μία,με θέμα((Η ζωή και το έργο ποιητή Άκου Δασκαλόπουλου)).Το 1987 ήταν το τιμώμενο πρόσωπο και ο κεντρικός ομιλητής στις Πολιτιστικές εκδηλώσεις Δ! Ιθωμαία Αρχαία Μεσσήνη-Βαλύρα ’87,όπου αναφέρθηκε στον αρχαίο πολιτισμό της περιοχής και στον μυθικό λυράρη Θάμυρη που έδωσε το όνομα στην Βαλύρα.Το 1989 εκπροσώπησε την Ελληνική πολιτεία στις Πολιτιστικές εκδηλώσεις της Μελβούρνης στην Αυστραλία,μαζί με τον συνθέτη Μιχάλη Τερζή.Στις 30 Σεπτεμβρίου 2001 ο συνθέτης Τάσος Ιωαννίδης ανέβασε στο θέατρο Ηρώδου του Αττικού το Ορατόριο ((Η αποκάλυψις του Ιωάννου)) σε νεοελληνική απόδοση Άκου Δασκαλόπουλου.Η εκδήλωση αυτή έγινε υπό την αιγίδα του Παναγιώτατου Οικουμενικού Πατριάρχη Κου Βαρθολομαίου,του Υπουργείου εξωτερικών,της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού και με την συνεργασία του Υπουργείου Πολιτισμού και του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Αθηναίων.Η πρώτη επίσημη συνεργασία στο χώρο του τραγουδιού ήταν με τον συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο(Τα παλληκάρια),με τραγούδια για τον Ελληνικό κινηματογράφο.Ακολουθούν,με τον Μίμη Πλέσσα (Έκλαψα χθές,Βρέχει πάλι απόψε κ.ά),με τον Λίνο Κόκοτο(Γειτονάκι μου,Όσα δεν βάζει ο λογισμός, κ.ά),με τον Γιώργο Κοντογιώργο(Γύφτισσα μέρα κ.ά),με το Νότη Μαυρουδή(Τα τραγούδια για τον Θεόφιλο),με τον Μιχάλη Τερζή(Μονιάσαμε),με τον Μίνο Μάτσα(Χίλιες και μια νύχτες),με ερμηνεύτρια την Αθηνά Μόραλη και τους Ερρίκο Θαλασσινό,Γ.Αραπάκη,Τ.Κρούζ,Χρ.Νικολόπουλο και 
Σ.Χατζηευσταθίου.Στην συνέχεια κάνει πάλι μια συνεργασία με τον Μίνο Μάτσα στο(Τον έρωτα ρώτα) και τέλος συνεργάζεται για τελευταία φορά με τον Γιώργο Νταλάρα,λίγο πριν φύγει από τον γήινο κόσμο,με το (Καλώς τους).Αγαπημένος του συνθέτης ήταν ο Σταύρος Κουζιουμτζής,όπου η συνεργασία τους αυτή έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάδειξη του ανερχόμενου τότε μεγάλου μας ερμηνευτή,Γιώργου Νταλάρα.Μερικά από τα τραγούδια αυτά είναι:Πούναι τα χρόνια,Το σακάκι μου κι’αν στάζει,Δίχως την καρδούλα σου,Το πουκάμισο το θαλασσί, Χάντρα στο κομπολόι σου,Μούδωσε ο πλάστης την καρδιά και πολλά άλλα.Μιλώντα ςγια του πούναι τα χρόνια,έλεγε ότι αναφέρεται στον πρώτο παιδικό έρωτα,τότε που το μυαλό του έφηβου χτίζει παλάτια.Ο Άκος Δασκαλόπουλος ήταν από τους βασικούς συντελεστές του Νέου Κύματος στην δεκαετία του ’60, που έδωσε νέα πνοή στο Ελληνικό τραγούδι.Κυριώτεροι ερμηνευτές των τραγουδιών είναι:ο Γιώργος Νταλάρας,ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης,ο Γιάννης Πουλόπουλος,η Χαρούλα Αλεξίου,η Δήμητρα Γαλάνη,ο Γιώργος Ζωγράφος,η Καίτη Χωματά,η Πόπη Αστεριάδη,ο Κώστας Σμοκοβίτης, η Αθηνά Μόραλη κ.ά. Πέρα από αυτά ο Άκος είχε γράψει και 2-3 θεατρικά έργα,όπως το παιδικό (Ο τραχανάς του ουρανού),σε μουσική Γιώργου Χατζηνάσιου.
Την Καλαμάτα που υπέρ αγαπούσε,την αποκαλούσε:όμορφη πόλη του λαϊκού μας πολιτισμού.Ήταν παντρεμένος με την εκλεκτή ηθοποιό Χριστίνα Αυλιανού,την μούσα του,που ήταν μια πηγή έμπνευσης για αυτόν.Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή τον Φεβρουάριο του 1998.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛ.ΛΙΝΑΡΔΟΣ
την ιστορική οικογένεια του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη,ο Άκος δεν έπαψε ποτέ να εκφράζει την αγάπη του για το όμορφο αυτό μέρος της Μεσσηνίας και να συμβάλει στην προβολή της,κυρίως μέσα από ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές.Από την μία μεριά η αγάπη του για την Μάνη και από την άλλη η συμμετοχή του κόντρα στην πατριαρχία,εμφανιζόταν συχνά να υπογράφει με το ψευδώνυμο Μάρκος Μαυρομιχάλης.Μία από αυτές τις περιπτώσεις ήταν και στην εκπομπή συνέχειας με τίτλο ((Σήματα)),που παρουσίαζε παρέα με τον μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο,από το Βο πρόγραμμα της Κρατικής Ραδιοφωνίας. Όταν στα νεανικά μου χρόνια άκουγα τραγούδια πάνω σε στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου,ένιωθα αυτοί οι στίχοι να μετρούν τους στίχους της καρδιά μου.Το έργο κάθε καλλιτέχνη είναι ο καθρέπτης της ψυχής του.Κάποια στιγμή η μοίρα μας έπαιξε ένα παράξενο παιχνίδι,όταν μπλεχθήκαμε στα δίχτυα του έρωτα για την ίδια γυναίκα.Όμως αυτό δεν στάθηκε αφορμή για ιπποτικές μονομαχίες,αλλά την απαρχή μιας μεγάλης,βαθιάς και ειλικρινούς φιλίας μεταξύ μας και για τον ίδιο μια πηγή έμπνευσης,όπως συμβαίνει συνήθως με τους ανθρώπους της τέχνης.Η πρώτη συνάντηση μαζί του ήταν σαν να τον γνώριζα έτσι αληθινά από πολύ παλιά. Στο τρίπτυχο στιχουργός-συνθέτης-ερμηνευτής,τα πιο πολλά μπράβο τα εισπράτει ο ερμηνευτής,ύστερα ο συνθέτης και κατόπιν ο στιχουργός-ποιητής που είναι και ο πιό αδικημένος.Ο Άκος όμως είχε κατορθώσει να ξεπεράσει αυτό το φραγμό και είχε καταξιωθεί διεθνώς.Πολλά ποιηματά του μεταφράστηκαν στα Αγγλικά,Γαλλικά,Ισπανικά,Ρουμανικά κ.ά.
Τα χρόνια της κατοχής ο εμφύλιος σπαραγμός και τα χρόνια της μισαλλοδοξίας που ακολούθησαν,έπαιξαν καθ-οριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας και της ψυχοσύνθεσης του.Ξεσπούσε με αγανάκτηση κατά της κοινωνικής αδικίας,της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και ονειρευόταν έναν κόσμο στον οποίο θα επικρατεί η ειρήνη,και η κοινωνική δικαιοσύνη(πού είσαι φίλε να την δείς!!!). Η οικονομική δυσχέρεια του πατέρα του,δεν του επέτρεψε να συνεχίσει τις σπουδές του στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών,στην οποία είχε εισαχθεί κατόπιν εξετάσεων το 1961.Δεν το έβαλε όμως κάτω και επιδόθηκε με δίψα στην αυτομόρφωση.Περιέγραφε την περίπτωσή του με την φράση του Νομπελίστα ποιητή μας Γιώργου Σεφέρη ((φριχτά αυτοδίδακτος)).Πίστευε ότι οι ανθρωπιστικές σπουδές στην Ελλάδα είναι από μηδαμινές έως ανύπαρκτες,γιατί το σύστημα δεν θέλει οι άνθρωπ
οι και ειδικά οι νέοι να είναι αληθινά μορφωμένοι και καλλιεργημένοι.Από μικρό παιδί άρχισε να γράφει στίχους.Στα 1960-62 εργάζεται στην εφημερίδα ((Έθνος)) ως δημοσιογράφος.Το 1962 ο Μίκης Θεοδωράκης μελοποιεί το ποίημά του ((Μέσα στα μαύρα σου κυρά μου τα μαλλιά)),με ερμηνευτή τον Γρηγόρη Μπιθικώτση.Το τραγούδι αυτό ήταν βασικό στο ρεπερτόριο της χορωδίας του κόκκινου στρατού της άλλοτε κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης.Στην Ελλάδα πρωτοακούστηκε στο Θέατρο Πάρκ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας,όπου ο Μίκης Θεοδωράκης ανέβαζε την παράσταση ((Όμορφη πόλη)).Ήταν η εποχή που ο Δημήτρης Χόρν τραγουδούσε το ((Ηθοποιός σημαίνει φώς)).Παραδίπλα ένα άλλος μεγάλος,ο Μάνος Χατζιδάκις, ανέβαζε στη σκηνή την θρυλική ((Οδός ονείρων)). Η πρώτη του αυτή μεγάλη επιτυχία τον κάνει να εγκαταλείψει κάθε τι άλλο και να ριχτεί με πάθος και μεράκι στο ελαφρολαϊκό τραγούδι στο οποίο προσέφερε πάρα πολλά.Συνολικά έχουν κυκλοφορήσει πάνω από 500 τραγούδια με το όνομά του και με ψευδώνυμο, ενώ άλλα 200 και πλέον,βρίσκονται στο συρτάρι περιμένοντας κάποιον εμπνευσμένο συνθέτη.Το πουκάμισο το θαλασσί (το υπέγραψε σαν Μ.Κορφιάτης),αγαπήθηκε πολύ από τους αδελφούς Κυπρίους οι οποίοι το είχαν σαν σαν δεύτερο Εθνικό τους ύμνο και για αυτό τον λάτρευαν.Και ω!!! τι τραγική ειρωνία;Το μαύρο εκείνο πρωινό της 20ης Ιουλίου 1974 το Ελληνικό Κρατικό Ραδιόφωνο(ΥΕΝΕΔ),ώρα 09:20 το πρωί,έπαιζε το τραγούδι αυτό,όταν ξαφνικά ο εκφωνητής διακόπτει για να μεταδώσει την θλιβερή είδηση της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.Στα είκοσί του χρόνια εκδίδει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο το ((Σχήμα της απουσίας)).Ακολουθούν το 1970 ((Το φύλλωμα)),το 1976 ((Το ερημονήσι)),((Η απόλαυση)) και το 1991 ((Ο διασκεδαστικός υλισμός)),Είχε δημοσιεύσει διάφορα ποιήματα και κριτικές πάνω σε έργα Ελλήνων ποιητών,σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά επί σειρά ετών και είχε κάνει αρκετές διαλέξεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για την ποίηση.Πριν αρκετά χρόνια στις Πολιτιστικές εκδηλώσεις της Καλαμάτας είχε αναφερθεί στους ποιητές Άγγελο Σικελιανό και Κωστή Παλαμά.Στα 1971 δίδαξε στην Αίγινα στο κέντρο τέχνης,με θέμα την ποίηση και απευθυνόταν σε Άγγλους,Γάλλους και Αμερικανούς(μιλούσε Αγγλικά και Γαλλικά).Συμμετείχε σε πολλές Τηλεοπτικές εκπομπές από τις οποίες ξεχώρισαν ((Εν αρχή ήν ο λόγος)) με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο στην ΕΤ2 και πάλι από το ίδιο κανάλι, εκπομπή για την ιστορία,την λαογραφία και την τουριστική προβολή της Μάνης, με τον Γιάννη Μαρκόπουλο.
Την εκπομπή ((Σήματα)) πάλι με τον Γ.Μαρκόπουλο,ενώ είχε επί σειρά ετών και δύο δικές του ραδιοφωνικές εκπομπές στην Κρατική Ραδιοφωνία με τίτλο:((Η μουσική της ποίησης)) και ((Η μουσική της Ανατολής)).Την άνοιξη του 2001 ο Λευτέρης Παπαδόπουλος παρουσίασε στη μνήμη του,δύο Κυριακάτικες Τηλεοπτικές εκπομπές(ΝΕΤ) διάρκειας μία ώρα η κάθε μία,με θέμα((Η ζωή και το έργο ποιητή Άκου Δασκαλόπουλου)).Το 1987 ήταν το τιμώμενο πρόσωπο και ο κεντρικός ομιλητής στις Πολιτιστικές εκδηλώσεις Δ! Ιθωμαία Αρχαία Μεσσήνη-Βαλύρα ’87,όπου αναφέρθηκε στον αρχαίο πολιτισμό της περιοχής και στον μυθικό λυράρη Θάμυρη που έδωσε το όνομα στην Βαλύρα.Το 1989 εκπροσώπησε την Ελληνική πολιτεία στις Πολιτιστικές εκδηλώσεις της Μελβούρνης στην Αυστραλία,μαζί με τον συνθέτη Μιχάλη Τερζή.Στις 30 Σεπτεμβρίου 2001 ο συνθέτης Τάσος Ιωαννίδης ανέβασε στο θέατρο Ηρώδου του Αττικού το Ορατόριο ((Η αποκάλυψις του Ιωάννου)) σε νεοελληνική απόδοση Άκου Δασκαλόπουλου.Η εκδήλωση αυτή έγινε υπό την αιγίδα του Παναγιώτατου Οικουμενικού Πατριάρχη Κου Βαρθολομαίου,του Υπουργείου εξωτερικών,της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού και με την συνεργασία του Υπουργείου Πολιτισμού και του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Αθηναίων.Η πρώτη επίσημη συνεργασία στο χώρο του τραγουδιού ήταν με τον συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο(Τα παλληκάρια),με τραγούδια για τον Ελληνικό κινηματογράφο.Ακολουθούν,με τον Μίμη Πλέσσα (Έκλαψα χθές,Βρέχει πάλι απόψε κ.ά),με τον Λίνο Κόκοτο(Γειτονάκι μου,Όσα δεν βάζει ο λογισμός, κ.ά),με τον Γιώργο Κοντογιώργο(Γύφτισσα μέρα κ.ά),με το Νότη Μαυρουδή(Τα τραγούδια για τον Θεόφιλο),με τον Μιχάλη Τερζή(Μονιάσαμε),με τον Μίνο Μάτσα(Χίλιες και μια νύχτες),με ερμηνεύτρια την Αθηνά Μόραλη και τους Ερρίκο Θαλασσινό,Γ.Αραπάκη,Τ.Κρούζ,Χρ.Νικολόπουλο και 
Σ.Χατζηευσταθίου.Στην συνέχεια κάνει πάλι μια συνεργασία με τον Μίνο Μάτσα στο(Τον έρωτα ρώτα) και τέλος συνεργάζεται για τελευταία φορά με τον Γιώργο Νταλάρα,λίγο πριν φύγει από τον γήινο κόσμο,με το (Καλώς τους).Αγαπημένος του συνθέτης ήταν ο Σταύρος Κουζιουμτζής,όπου η συνεργασία τους αυτή έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάδειξη του ανερχόμενου τότε μεγάλου μας ερμηνευτή,Γιώργου Νταλάρα.Μερικά από τα τραγούδια αυτά είναι:Πούναι τα χρόνια,Το σακάκι μου κι’αν στάζει,Δίχως την καρδούλα σου,Το πουκάμισο το θαλασσί, Χάντρα στο κομπολόι σου,Μούδωσε ο πλάστης την καρδιά και πολλά άλλα.Μιλώντα ςγια του πούναι τα χρόνια,έλεγε ότι αναφέρεται στον πρώτο παιδικό έρωτα,τότε που το μυαλό του έφηβου χτίζει παλάτια.Ο Άκος Δασκαλόπουλος ήταν από τους βασικούς συντελεστές του Νέου Κύματος στην δεκαετία του ’60, που έδωσε νέα πνοή στο Ελληνικό τραγούδι.Κυριώτεροι ερμηνευτές των τραγουδιών είναι:ο Γιώργος Νταλάρας,ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης,ο Γιάννης Πουλόπουλος,η Χαρούλα Αλεξίου,η Δήμητρα Γαλάνη,ο Γιώργος Ζωγράφος,η Καίτη Χωματά,η Πόπη Αστεριάδη,ο Κώστας Σμοκοβίτης, η Αθηνά Μόραλη κ.ά. Πέρα από αυτά ο Άκος είχε γράψει και 2-3 θεατρικά έργα,όπως το παιδικό (Ο τραχανάς του ουρανού),σε μουσική Γιώργου Χατζηνάσιου.
Την Καλαμάτα που υπέρ αγαπούσε,την αποκαλούσε:όμορφη πόλη του λαϊκού μας πολιτισμού.Ήταν παντρεμένος με την εκλεκτή ηθοποιό Χριστίνα Αυλιανού,την μούσα του,που ήταν μια πηγή έμπνευσης για αυτόν.Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή τον Φεβρουάριο του 1998.ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛ.ΛΙΝΑΡΔΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου