ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

Βy:attikanea

ΠΟΙΟΣ ΣΑΣ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟΔΩΡΟ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ, ολιγιστότατε Δήμαρχε; 

Κύριε Δήμαρχε του Ναυπλίου,
Φαίνεται πως το επώνυμό σας (Αναγνωσταράς), που  παραπέμπει στον γνωστό οπλαρχηγό της ένδοξης Ελληνικής Επανάστασης του 1821, δεν στάθηκε ικανό να ορθώσει ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΧΙ στην πρόταση που σας έγινε για την σημερινή εκδήλωση στα πλαίσια της..."ελληνοτουρκικής φιλίας και προσέγγισης των δυο λαών".Απλή Ελληνίδα που στις φλέβες μου μπορεί να μην κυλά το αίμα κάποιου ένδοξου οπλαρχηγού, κυλά όμως ΑΙΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ,  νοιώθω βαθιά ντροπή και ακόμα πιο βαρύτατη την  προσβολή για το ανιστόρητο ατόπημά σας, να αποδεχθείτε την ύψωση της τουρκικής σημαίας στο Ιστορικο Παλαμήδι.Πόπη Σουφλή

. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης απηύθυνε στην Πνύκα, τον πιο κάτω λόγο* προς τους νέους του Α΄ Γυμνασίου της Αθήνας:
"Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε   "

Μπροστά μου, πρόβαλλε αυθόρμητα το πρόσωπο και η μορφή του Θεόδωρου  Κολοκοτρώνη, έτσι όπως την διδάχτηκα από τους γονιούς και τους δασκάλους μου.
Πρόσωπο χαρακωμένο από αγάπη για την  ΕΛΛΑΔΑ. 
Μάτια που πέταγαν φλόγες και έτρεπαν σε φυγή τους Τούρκους.
Ψυχή αντρειωμένου κι ανυπόταχτου στον εχθρό.
Και σήμερα ΕΣΕΙΣ, με την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου σας, αυτόν τον ΗΡΩΑ, τον ΠΡΟΔΟΣΑΤΕ, τον ΠΡΟΣΒΑΛΑΤΕ, τον ΑΚΥΡΩΝΕΤΕ.
ΑΚΥΡΩΝΕΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, κύριε Δήμαρχε.
Κι αναρωτιέμαι, ΠΟΙΟΣ ΣΑΣ ΕΔΩΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ;
Δεν μας αρκούν οι εγχώριοι πολιτικοί   ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΕΣ που χρόνια τώρα σκυλεύουν πάνω στο κορμί της πατρίδας μας, θέλετε να προσθέσετε σ' αυτούς και το όνομά σας, που παραπέμπει σε ένδοξο αγωνιστή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821;
Χάνω τα λογια μου, από την προσβλητική απόφαση, κύριε Δήμαρχε του Ναυπλίου να υψώσετε την Τουρκική  Σημαία στο ένδοξο Παλαμήδι..
Σήμερα, με την πράξη σας αυτή, αποδεικνύεστε άξιος απόγονος εκείνων που φυλάκισαν τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, δίνοντας το χειρότερο μήνυμα στους συμπολίτες σας και κυρίως στη νεολαία του Δήμου σας.
Κι αυτό το προσβλητικό μήνυμα, ακόμα κι αν την ύστατη στιγμή  ανακαλέσετε την ανιστόρητη απόφασή σας, μόνο με έναν τρόπο ξεπλένεται.
Με τα λόγια του ίδιου του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, στην νεολαία.

Υ.Γ. Ευχαριστώ τον Πρόεδρο του Συλλόγου "ΕΥΝΟΜΙΑ" της Αδούλωτης Μάνης, κ. Νίκο Μαντάγαρη, για το ιστορικό ντοκουμέντο που απέστειλε στα attikanea, και μου έδωσε τη δυνατότητα να παραδώσω ένα Ιστορικό μάθημα στον ολίγιστο δήμαρχο του Ναυπλίου, με το ιστορικό όνομα, αλλά την ... φιλότουρκη απόφαση.
Ίσως αυτό το μήνυμα να στεγνώσει τα δάκρυα της προσβολής του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ.

Παιδιά μου!

Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των.

Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα ...

εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. 

Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. 

Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.

Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. 

Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. 

Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.

Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη. 

Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα• διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. 

Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι.  

Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε.

Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία.

Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.

Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. 

Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. 

Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. 

Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. 

Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. 

Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. 

Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε• και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία.

Τελειώνω το λόγο μου.

Ζήτω ο Βασιλεύς μας Όθων! Ζήτω οι σοφοί διδάσκαλοι! Ζήτω η Ελληνική Νεολαία!

            ΠΗΓΗ: Εφημερίδα Αιών (13 Νοεμβρίου 1838)