Στα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν από την έναρξη της παγκόσμιας
χρηματοπιστωτικής κρίσης, έγινε σαφές ότι τα μεγαλύτερα ελλείμματα δεν αφορούν
την πίστωση αλλά την αξιοπιστία. Οι αγορές μπορούν κάλλιστα να προσαρμοστούν στη
συρρίκνωση της παγκόσμιας ανάπτυξης, αλλά δεν είναι δυνατό να τα βγάλουν πέρα με
την όλο και μεγαλύτερη απώλεια εμπιστοσύνης στις πολιτικές ηγεσίες και με την
αυξανόμενη αίσθηση ότι οι οικονομικοί και πολιτικοί αξιωματούχοι που λαμβάνουν
τις αποφάσεις δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα. Τι πρέπει, επομένως,
να γίνει για να ξεφύγουμε από το χείλος του γκρεμού;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου