Σπαζοκεφαλιάζω προσπαθώντας να καταλάβω το σκεπτικό της τελευταίας Παπανδρεϊκής έκπληξης. Εκεί που έλεγα, ότι η αντίδραση της κοινής γνώμης για τις τελευταίες αποφάσεις είναι πολύ χαλαρή, ήλθε η κεραμίδα· ντε και καλά να πεί ο λαός «σφάξε με αγά να αγιάσω» ! Η κατάπληξη δεν ήταν τόσο για το ίδιο το δημοψήφισμα (μας είχε προϊδεάσει περί αυτού) όσο για την μετάθεση του τα Χριστούγεννα, ακυρώνοντας έτσι την συμφωνία που υπέγραψε !! Είναι δυνατόν να δεχτεί κανείς οικιοθελώς πλέον το psi, όταν ξέρει, ότι κατά πάσα πιθανότητα θα ακυρωθεί η συμφωνία με το δημοψήφισμα;
Μπροστά σε αυτά μου φαίνεται απολύτως φυσιολογικό, ότι δεν έχουν αποφασίσει ακόμη το ερώτημα του δημοψηφίσματος. Πήρε ο άνθρωπος την απόφαση να απευθυνθεί στον λαό˙ έπρεπε να είχε σκεφτεί και τι θα τον ρωτήσει; Να μάστε και λογικοί, μην είμαστε και πλεονέκτες…
Αν όλα αυτά δεν αποκαλύπτουν την γύμνια του πολιτικού μας συστήματος, που επιτρέπει (για να μην πω επιβάλλει) κρετίνους στα ύπατα αξιώματα, τότε μία εξήγηση υπάρχει: ο Γεώργιος Β΄ως χαρισματικός ηγέτης της σοσιαλιστικής διεθνούς, ξεκίνησε το γκρέμισμα του καπιταλισμού.
Υ.Γ. ενός ευεργετηθέντος (από το γκρέμισμα του καπιταλισμού) : Πάνω στην ώρα Γιώργο μου, γιατί με πνίξανε τα χρέη.
Π. Θ. ΡέππαςΥ.Γ. ενός ευεργετηθέντος (από το γκρέμισμα του καπιταλισμού) : Πάνω στην ώρα Γιώργο μου, γιατί με πνίξανε τα χρέη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου