Το ψυχικό διαζύγιο του Γιάννη Ραγκούση με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και το «νέο ΠΑΣΟΚ», ήταν διαπιστωμένο εδώ και αρκετό καιρό. Πλέον, οδεύουμε και στο πολιτικό, το οποίο ωστόσο συνιστά τα… βαφτίσια του πρώτου αξιόπιστου δελφίνου που βρίσκει απέναντί του ο Ευάγγελος Βενιζέλος, μερικές μόλις εβδομάδες μετά την εκλογή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, σε μια διαδικασία στην οποία δεν είχε αντίπαλη, δεύτερη υποψηφιότητα.
Με εφαλτήριο την άρνησή του να ψηφίσει τον νόμο για τη χρηματοδότηση των κομμάτων, σε μια εποχή κατά την οποία η κοινωνία απαξιώνει συνολικά τους πολιτικούς και το κομματικό σύστημα, ο Γιάννης Ραγκούσης διαμορφώνει μια εξαιρετικά πολύτιμη παρακαταθήκη για το μέλλον.
Μια εφεδρεία διαφοροποίησης που, σε συνδυασμό με το Ρεύμα Ανανέωσης το οποίο ίδρυσε ως ανεξάρτητη και αυτόνομη τάση στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, προτού καν ο Ευάγγελος Βενιζέλος εκλεγεί αρχηγός, τον οπλίζει με σημαντικό προβάδισμα έναντι όποιου άλλου επιχειρήσει στο μέλλον να διεκδικήσει την ηγεσία του Κινήματος. Είτε βρίσκεται σήμερα κοντά στον Ευάγγελο Βενιζέλο, είτε είναι αντίπαλός του.
Και είναι πράγματι απορίας άξιον, γιατί και ποιοι εισηγήθηκαν στον Ευάγγελο Βενιζέλο να οδηγήσει στα άκρα την κόντρα του με τον Γιάννη Ραγκούση, τη στιγμή για παράδειγμα που ο νέος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δέχεται πίσω εκείνους που τον προσέβαλαν βαθύτατα, όταν ψήφισαν στη Βουλή κατά του Μνημονίου ΙΙ που ο ίδιος υπερασπιζόταν σθεναρά.
Ο χρόνος τρέχει αμείλικτος για το «νέο ΠΑΣΟΚ». Και κανείς δεν μπορεί ακόμη να προβλέψει με ακρίβεια τι φυγόκεντρες τάσεις θα ξεδιπλωθούν την επομένη των εκλογών. Ειδικά αν τα «ορφανά» του Κώστα Σημίτη, πείσουν τον Λουκά Παπαδήμο να προχωρήσει στη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα στον χώρο του ΠΑΣΟΚ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου