ΧΘΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΧΘΕΣ...

Γράφει ο:Σταυριανόπουλος Θεόδωρος 

Εκπαιδευτικός –Περιφερειακός Σύμβουλος Π.Π. 

 Ενώ το ΠΕ.ΣΥ. καταβάλει φιλότιμες προσπάθειες, κάποιοι με την συμπεριφορά τους οδηγούνται από το χθες στο προχθές.

Μετά από έναν και πλέον χρόνο παρουσίας μου στο περιφερειακό συμβούλιο (ΠΕ.ΣΥ.) είμαι σε θέση να καταθέσω μερικές διαπιστώσεις-συμπεράσματα σχετικά με τα όσα συνέβησαν μέχρι σήμερα εκεί.

Η πιο βασική διαπίστωση για μένα είναι η διαρκής αριστερόστροφη αντίδραση από τις ελάσσονες μειοψηφίες της αριστεράς για οτιδήποτε αφορούσε αναπτυξιακές προτάσεις στην Περιφέρεια. Πάντα υπήρχε πλεόνασμα καχυποψίας, αντίδρασης και λαϊκισμού. Μιλάω κατά κύριο λόγο για προτάσεις που αφορούσαν  Α.Π.Ε. δηλαδή καθαρή πράσινη ενέργεια.

Αυτοί που πριν από χρόνια κατάγγελλαν τα φουγάρα της Μεγαλόπολης τώρα ήταν αρνητικοί με τις Α.Π.Ε. Την μια στήριζαν την άρνησή τους στην αλλοίωση της αισθητικής του τοπίου, την άλλη ότι σκοτώνονται τα πουλιά στις ανεμογεννήτριες και την άλλη έβλεπαν το καπιταλιστικό κεφάλαιο να μας επιτίθεται με εκμετάλλευση και μαύρη εργασία. Φιλοσοφία και λογική που παρέπεμπε το οποιοδήποτε αναπτυξιακό επενδυτικό πρόγραμμα να γίνει μακριά από εμάς. Δηλαδή η ανάπτυξη κατά αυτούς για να μην ενοχλεί έπρεπε να γίνει στα σύννεφα.

Ξεχνούσαν ότι η χώρα μας διέρχεται δύσκολες στιγμές. Στιγμές και συγκυρίες που πλήττουν όλους αλλά περισσότερο τους νέους ανθρώπους που οδηγούνται σε ένα  αβέβαιο μέλλον και ότι τα αναπτυξιακά έργα τα χρειαζόμαστε στον τόπο μας και στην χώρα μας περισσότερο από ποτέ.

Μια άλλη βασική διαπίστωση είναι ότι η πολλή δημοκρατία βλάπτει. Τι εννοώ για να μην παρεξηγηθώ. Πολύ καλά λέγεται ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Αυτό συμβαίνει όμως όταν την δημοκρατία την εννοούμαι και στην πράξη. Στο ΠΕ.ΣΥ. ο Περιφερειάρχης καθιέρωσε θεωρώντας  ως δημοκρατικές πράξεις την απευθείας τηλεοπτική μετάδοση των συνεδριάσεων του ΠΕ.ΣΥ. καθώς και την ελεύθερη είσοδο χωρίς καμία αστυνόμευση και χωρίς κανέναν περιορισμό όλων των πολιτών που ήθελαν να εκφράσουν την διαμαρτυρία τους, την καταγγελία τους ή και να ζητήσουν ψήφο συμπαράστασης για κάτι που τους επέβαλε το κεντρικό κράτος.

     Δυστυχώς αυτές οι πρωτοποριακές ενέργειες στην Ελλάδα δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Στην Ελλάδα λόγω ιδιοσυγκρασίας το πλήθος πολλές φορές αποχτά χαρακτηριστικά όχλου και δρα ανεξέλεγκτο. Αυτό που συνέβη στην τελευταία συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της Πελοποννήσου εκτιμώ ότι ήταν θέμα χρόνου να συμβεί.

Οι εικόνες που μεταδόθηκαν από τα έκτροπα που συνέβησαν στην τελευταία συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, απετέλεσαν εικόνες ντροπής, εικόνες που προσδιόρισαν το τέλμα στο οποίο κατευθύνεται η κοινωνία. Με αυτόν τον τρόπο και αυτές τις συμπεριφορές, οδηγούμαστε στο καθεστώς Ταλιμπάν. Δεν υπάρχει πλέον πολιτική. Υπάρχει όχλος που συμπεριφέρεται ως τέτοιος και κάποια στιγμή θα συναντήσει απέναντί του έναν άλλο όχλο για κάποιο άλλο θέμα. Και τότε θα επέλθει το μοιραίο.

Τα θλιβερά αυτά έκτροπα που συνέβησαν στο ΠΕ.ΣΥ. έγιναν από ανθρώπους που στις παρέες τους μιλάνε για δημοκρατία καταγγέλλοντας την βία. Έγιναν από ανθρώπους που ως καταλύτη στην αντίδρασή τους είχαν αγανάκτηση αλλά και συγκεκριμένες πολιτικές αποχρώσεις. Όλα αυτά μας φέρνουν πολλά χρόνια πίσω μας οδηγούν όχι  μόνο στο χθες αλλά στο προχθές. Όλα αυτά δεν τιμούν την χώρα μας δεν σέβονται την δημοκρατία. Το μόνο που κάνουν είναι να απαξιώνουν το θεσμό της Αυτοδιοίκησης και να βάζουν θηλιά ασκώντας βία στους αντιπροσώπους της. Ο κάθε αιρετός πρέπει ελεύθερα να κρίνει και να αποφασίζει ο δε πολίτης να τον τιμωρεί αν θέλει, με την ψήφο του στις επερχόμενες εκλογές.

Κανένα προοδευτικό όραμα,  καμιά διακήρυξη, καμιά αριστερή ιδεολογία, καμιά ριζοσπαστική πρόταση, κανένα φιλολαϊκό πρόγραμμα δεν μπορεί να γίνει κτήμα του λαού, με τέτοιες δράσεις και αντιδράσεις της κοινωνίας. Ο πολιτικός λόγος, ο πολιτικός διάλογος και η κοινή δράση για τον κοινό σκοπό ταξιδεύουν σε άγονη γραμμή.

Είναι η στιγμή όλοι να αποφασίσουν για το μέλλον και την προοπτική της Περιφέρειας.  Είναι η στιγμή όλοι να διαλέξουν ως βηματισμό το σταθερό βήμα μπροστά ξεπερνώντας  το σημειωτόν και την όπισθεν. Δυστυχώς επί σειρά ετών βρίσκαμε μπροστά μας την ψεύτικη υπόσχεση του χθες, την υπόσχεση της παρακμής, την υπόσχεση που μας βόλευε, την υπόσχεση που μας πρόδωσε. Βρίσκαμε μπροστά μας τους «δικούς μας» και τους «άλλους».Έτσι συνηθίσαμε.

Από όσα έγιναν στο ΠΕ.ΣΥ. οφείλουν όλοι να προβληματιστούν. Διότι δυστυχώς στη χώρα μας πολλοί έχουν πάρει διαζύγιο από την ευθύνη. Θεωρούν την ευθύνη υπόθεση άλλων.