By:Λάζαρος Ελευθεριάδης
«Πολιτικές που εμπνέουν εμπιστοσύνη θα ενισχύσουν και δεν θα εμποδίσουν την οικονομική ανάκαμψη, διαφορετικά, με πολιτικές λιτότητας και επιφύλαξης, οδεύουμε ως Ευρώπη στην ύφεση και στην ανεργία, δηλ. στην οικονομική συρρίκνωσή μας», δήλωσε ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ.
Στο καταστροφικό οικονομικό “δόγμα”, σύμφωνα με το οποίο, οι κυβερνήσεις, οφείλουν να αντιμετωπίζουν μια οικονομία η οποία ευρίσκεται σε βαθιά ύφεση, με δημοσιονομική λιτότητα και περικοπές δαπανών, και όχι, όπως προστάζουν σχεδόν όλα τα διδακτικά πανεπιστημιακά εγχειρίδια, δηλαδή, με το να ξοδεύουν οι κυβερνήσεις περισσότερα, για να προσπαθήσουν να αντισταθμίσουν την πτώση της ιδιωτικής ζήτησης και γενικά της ζήτησης, σε μια προσπάθεια να ισοσκελίσουν τους προϋπολογισμούς τους, προσεχώρησαν οι “ηγέτες” της ΕΕ, Μέρκελ και Σαρκοζί.
Την τελευταία διετία οι περισσότεροι ιθύνοντες "ηγέτες", στην Ευρώπη, και πολλοί πολιτικοί και ειδήμονες στην Αμερική είναι δεσμώτες ενός καταστροφικού οικονομικού δόγματος.
Οι πολιτικές λιτότητες και περιστολής δαπανών, παράγουν οικονομική κάμψη και ανεργία, σε επίπεδα γενικευμένης ύφεσης.
Η αίσθηση της εμπιστοσύνης στην οικονομία είναι άφαντη, ακόμη και στη Βρετανία της οποίας η στροφή προς την λιτότητα επαινέθηκε από τις πολιτικές “ελίτ” των συντηρητικών πολιτικών, και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού.
Όμως η πρόσφατη κατάρρευση της ολλανδικής κυβέρνησης, λόγω των προτεινόμενων μέτρων “λιτότητας”, η δυνατή εμφάνιση του τοποθετούμενου κατά της λιτότητας, υποψήφιου Γάλλου προέδρου, Φρανσουά Ολάντ στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, και η πλειάδα οικονομικών εκθέσεων οι οποίες έδειξαν, ότι η Βρετανία τα πάει χειρότερα στην παρούσα οικονομική ύφεση απ` όσο σ` εκείνη στην δεκαετία του `30, ισχυροποιεί την πεποίθηση του τέλους του καταστροφικού “δόγματος” της ανάλγητης μονόπλευρης λιτότητος και της περικοπής δαπανών, οι οποίες αφορούν το λεγόμενο “κοινωνικό κράτος”.
Ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν (Paul Krugman), με τίτλο "Ο θάνατος του δόγματος της λιτότητας" στους New York Times, δηλώνει ότι, ο οικονομικός ισχυρισμός, του ότι, μόνο η λιτότητα μπορεί να κατευνάσει τις αγορές ομολόγων έχει αποδειχθεί τόσο λανθασμένος όσο εκείνος ότι ο “θεός” της εμπιστοσύνης, θα φέρει την ευημερία.
Σοβαροί οικονομικοί αναλυτές ανά τον κόσμο, υποστηρίζουν ότι η δημοσιονομική λιτότητα σε μια οικονομία που βρίσκεται σε ύφεση την καταστρέφει πλήρως, συρρικνώνοντας την οικονομία και πλήττοντας τα μακροχρόνια έσοδα, η λιτότητα είναι πλέον βέβαιον, ότι επιδεινώνει την προοπτική του χρέους αντί να την βελτιώνει.
Παρ’όλα αυτά οι συντηρητικοί κύκλοι στην Ευρώπη των νεοφιλελεύθερων Μέρκελ και Σαρκοζί, επιμένουν στο “καταστροφικό” δόγμα της αντιμετώπισης των οικονομιών της Ευρωζώνης με σκληρή μονόπλευρη λιτότητα και σοβαρές περικοπές δαπανών, όχι γιατί πιστεύουν πράγματι ότι θα έχει αποτελέσματα, αλλά διότι έχουν κάνει την πολιτική επιλογή της “φτωχοποίησης” των περιφερειακών οικονομιών και την δημιουργία αστικής Ευρωπαικής “νομεκλατούρας” με ηγέτη την αστική τάξη της Γερμανίας, η οποία, ευελπιστούν ότι θα συμμετέχει στην παγκοσμιοποιημένη διακυβέρνηση του πλανήτη.
Είναι προφανές ότι έχει αποφασιστεί σε πολύ “υψηλό” επίπεδο η εφαρμογή της παγκόσμιας διακυβέρνησης του πλανήτη, και αυτό συμπαρασύρει ανακατανομές οικονομιών, συνόρων, γεωπολιτικών συμφερόντων, και γενικά πλήρη ανακατανομή του παγκόσμιου “status” με αφορμή τίς νέες “ενεργειακές πηγές” της ΝΑ Μεσογείου.
Εάν αυτό σημαίνει και νέο παγκόσμιο πόλεμο, είναι φανερό ότι οι “παγκόσμιοι παίκτες” λαμβάνουν θέσεις απο τώρα, είτε με ταχύρυθμους και εντατικούς στρατιωτικούς εξοπλισμούς, είτε με οικονομικο-πολιτικές συμφωνίες και συμμαχίες στρατιωτικού χαρακτήρα.
Η κατάσταση της Ευρώπης είναι "τρομερή", καθώς η έμφαση στη λιτότητα την ωθεί προς την "αυτοκτονία", δήλωσε ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς.
"Δεν υπήρξε ποτέ επιτυχημένο πρόγραμμα λιτότητας σε κάποια μεγάλη χώρα. Η προσέγγιση της Ευρώπης είναι σίγουρα ελάχιστα υποσχόμενη. Νομίζω ότι η Ευρώπη οδηγείται προς την πολιτική και οικονομική αυτοχειρία", δήλωσε ο Τζόζεφ Στίγκλιτς, μεταδίδει το πρακτορείο Bloomberg και αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
"Το πρόβλημα είναι ότι με το ευρώ, έχουν διαχωρισθεί η κυβέρνηση από την κεντρική τράπεζα, και τη διαδικασία εκτύπωσης χρήματος και έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο πρόβλημα", δήλωσε ο κ. Στίγκλιτς.
Ο νομπελίστας οικονομολόγος δήλωσε επίσης ότι η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική στοχεύει στην δημιουργία μίας κεντρικής Ευρωζώνης "μίας ή δύο χωρών", η οποία θα αποτελείται από τη Γερμανία και πιθανόν την Ολλανδία ή τη Φινλανδία. Εάν η Ευρώπη διατηρήσει την οικονομική προσέγγιση της λιτότητας ως "το πιθανό σενάριο”, η διαδικασία της λιτότητας θα οδηγήσει σε υψηλά επίπεδα ανεργίας που δεν θα είναι πολιτικά αποδεκτά και θα επιδεινώσουν τα δημοσιονομικά ελλείμματα", πρόσθεσε ο οικονομολόγος.
Ο ηλικίας 69 ετών αμερικανός οικονομολόγος, που τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ Οικονομίας το 2001, αναφέρθηκε και στις κοινωνικές επιπτώσεις της δεσπόζουσας πολιτικής στην Ευρώπη, υποστηρίζοντας ότι «καταστρέφει το ανθρώπινο δυναμικό ολόκληρης της Ηπείρου» και ότι «δημιουργεί μια κοινωνικά αποξενωμένη και οικονομικά εξαθλιωμένη νεολαία».
Από την Ελλάδα ξεκίνησε ο νεοφιλελεύθερος οικονομικός πειραματισμός, με αφορμή την παγκόσμια κρίση, για να πληρώσουν οι εργαζόμενοι την αποτυχία του Τραπεζικού συστήματος.
Εδώ στην Ελλάδα, οι ευρωπαίοι “ηγέτες”, άν μπορεί κάποιος να τούς ονομάσει “ηγέτες”, πειραματίστηκαν πρώτα με τις οικονομικές “συνταγές”, τίς οποίες, επεκτείνουν τώρα και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Το ονομαζόμενο “σύμφωνο ανταγωνιστικότητας” αποτελεί το “ευαγγέλιο” αυτής της οικονομικής πολιτικής και του καταστροφικού οικονομικού “δόγματος” της αυστηρής λιτότητος και των δραστικών περικοπών των δαπανών.
Η αλήθεια είναι, ότι πρόκειται για ένα άτυπο “Σύμφωνο” το οποίο, καθοδηγεί και εγκαθιδρύει, την εξουσία του χρήματος πάνω στις δυνάμεις της εργασίας, μια νέα απείρως σκληρότερη, συνθήκη της Λισαβόνας.
Εγκαθιστά απροκάλυπτα την επικυριαρχία των Τραπεζιτών σε ολόκληρη την Ευρώπη.Ποτέ δεν θα μάθουμε τον “πραγματικό” λόγο αυτού του πειράματος στην χώρα μας, ούτε θα λογοδοτήσουν οι δωσίλογοι πολιτικοί οι οποίοι ανερυθρίαστα, εξαπατώντας τον Ελληνικό λαό, υποσχόμενοι σχεδόν τα πάντα παρέδωσαν τήν χώρα, στίς ορέξεις και τούς σχεδιασμούς των Τραπεζιτών. Κάποιοι “πλουτίσαν”, κάποιοι γλυτώσαν την κατάρρευση των Τραπεζών των, κάποιοι “έπαιξαν” με τα CDS και έγιναν δισεκατομμυριούχοι, κάποιοι δεν θα λογοδοτήσουν ποτέ διότι τούς προστατεύουν τα “αφεντικά” τους.
Όμως ποτέ δεν ξέρεις πώς τα φέρνει ο “καιρός” !!!
Οφείλουμε να παραδεχτούμε όμως, ότι δεν είναι όλοι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί, ίδιοι, γίνονται σοβαρές προσπάθειες να αποκατασταθεί η Δημοκρατία στην Ευρώπη.
Το μόνο θετικό αυτής της κατάστασης είναι ότι αντιληφθήκαμε άπαντες ότι πρέπει να αλλάξουμε τις “δομές” του πολιτικού συστήματος, οι οποίες μας οδήγησαν στη σημερινή οικτρή κατάσταση.
Και βέβαια αυτό δεν μπορεί να γίνει με τούς ίδιους πολιτικούς του “χτές”, τούς πολιτικούς του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Αποτελεί πατριωτικό καθήκον πλέον του κάθε Έλληνα πολίτη η ανάδειξη νέων πολιτικών, η εγκαθίδρυση νέου παραγωγικού πολιτικού συστήματος το οποίο θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας και όχι των εκάστοτε “πολιτευτών” της.
Να αναδιαμορφώσουμε την Ελλάδα σε σύγχρονη Ευρωπαική χώρα με ισχυρές παραγωγικές δομές, “στέρεο” κοινωνικό κράτος, εξαρτώμενο πλήρως απο την “παραγωγή”, την Ελληνική οικονομία.
Να θεσμοθετήσουμε, και να αλλάξουμε το Ελληνικό σύνταγμα, καταργώντας “προνόμια” των βο(υ)λευτών, και γενικά των διαχειριστών της εξουσίας, να απαγορεύεται οι τράπεζες και οι ασφαλιστικές εταιρίες να δίνουν χρήματα σε πολιτικά κόμματα, κτλ, ιδρύοντας την νεα Ελληνική πραγματική Δημοκρατία, όχι αυτή την οποίαν θέλουν να μας επιβάλλουν οι “ολίγοι” και κατέχοντες, αλλά αυτήν η οποία εξυπηρετεί την πλειοψηφία του εργαζόμενου Ελληνικού λαού.
Μόνον και εφόσον, ο ολίγος πρός το παρόν, “πλούτος”, θα κατανεμηθεί ανάλογα και δίκαια, τότε θα μπορούμε να μιλήσουμε για μια δημοκρατική ευνομούμενη κοινωνία, την οποίαν θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας με ψηλά το κεφάλι.
Το οφείλουμε στην γενιά μας και στην επερχόμενη γενεά των Ελλήνων, τα παιδιά μας.
Η δικτατορία των “αγορών”, η αλλιώς η δικτατορία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, δηλαδή των Τραπεζιτών, και η αντικατάσταση της Δημοκρατίας στην χώρα μας απο την Τραπεζοκρατία πρέπει να σταματήσει άμεσα!!!
Πηγές : http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=455086
http://www.protothema.gr/economy/article/?aid=193167
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου