Γράφει ο Δημήτρης Σωτηρόπουλος
Μια ακόμα μέρα της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου που ξεκίνησε άνοιξη και συνεχίζεται καλοκαίρι. Το τηλέφωνο χτυπά. Στην άλλη άκρη της γραμμής φίλος αγαπημένος, συμμαχητής και ομοιδεάτης:
"Έλα ρε φίλε", ακούγεται κάπως θορυβημένος. "Να βρεθούμε από κοντά για να σου πω τι έγινε με το....". Μικρή διακοπή. "Τα βρόντηξα", καταλήγει.
Για όσους δεν το κατάλαβαν, η παραπάνω είναι η συνηθισμένη περιγραφή της αποχώρησης από κάποιο κόμμα ενός τυχαίου προσώπου, μα αγνού και ανιδιοτελή πατριώτη.
Φεύγει, αφού πρώτα αηδιάσει με τους κομματικούς μηχανισμούς των πολιτικάντηδων και των μαντριών τους. Αυτό θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε σήμερα.Ας ξεκινήσουμε από τα ψηλά, μιας και το ψάρι βρωμάει πάντα απ' το κεφάλι: Τους "Προέδρους", "Αρχηγούς" και όσους κάνουν κουμάντο στα κόμματα. Συνήθως (αυτο)θεωρούνται ως...αλάνθαστοι "Πάπες", τους οποίους ακολουθούν πειθήνια τα...πρόβατα, μαζί με τα "τσοπανόσκυλα".
Τι είναι τα δεύτερα; Μια στενή κλίκα του "μεγάλου αρχηγού" ή για να το πούμε διαφορετικά, οι πραιτωριανοί του. Μην φανταστείτε πως πρόκειται για τίποτα άτομα αξίας ή ήθους. Απλά "ξεχώρισαν" απ' τα υπόλοιπα πρόβατα και...χρίστηκαν τσοπανόσκυλα, χάρη στην ευελιξία (+γλείψιμο) και την ικανότητά τους να θέλουν να γίνουν...χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη.
Από αυτούς ο "προέδρος" παίρνει δύναμη και φουσκώνουν τα μυαλά του. Σου λέει, για να έχω τόσους κολαούζους και υποτακτικούς, πάει να πει πως τα κάνω όλα σωστά. Γι' αυτό λοιπόν ο κομματικός στρατός πρέπει να συντηρηθεί με κάθε κόστος. Για να καλύψει τα συμπλέγματα, την ανασφάλεια και αδυναμία του "αρχηγού", που όντας μικρό ανθρωπάκι αισθάνεται...γίγαντας ανάμεσα στους τσανακογλείφτες του.
Θέση στο μαντρί έχουν όχι οι ικανότεροι, εξυπνότεροι, τιμιότεροι, αλλά όσοι απλά εκτελούν πειθήνια διαταγές. Ακόμα και στα πιο "προοδευτικά" κόμματα, υπάρχει ένα ιδιώτυπο απολυταρχικό καθεστώς, που αποκλείει όσους θα μπορούσαν - ακόμα κι αν δεν το θέλουν - να...τολμήσουν να κατηγορήσουν τον "μέγα πρόεδρο" για κάτι.
Όσοι λοιπόν έχουν δική τους άποψη και τη λένε ευθαρσώς, αποδιώχνονται από τον "αρχηγό" και τα τσιράκια του κλωτσηδόν. Δεν θα μας χαλάσει αυτός το μαγαζί μας, σκέφτεται ο "ηγέτης" και δρα αναλόγως.
Έχοντας γνωρίσει από κοντά τα μαντριά αρκετών κομμάτων, μικρών και μεγάλων, μπορώ να πω με βεβαιότητα το εξής: Μόνο κάποιος άβουλος, αναξιοπρεπής και τελικά ΠΡΟΔΟΤΗΣ της Πατρίδας του και των ιδανικών του ανέχεται αυτή τη συμπεριφορά του "προέδρου - παντογνώστη" και των μαντρόσκυλών του.
Όσοι έχουν στοιχειώδη ανδρισμό, τσίπα, ντροπή, φιλότιμο, αξιοπρέπεια κι άλλες τέτοιες λέξεις άγνωστες στους "αρχηγούς", αποχωρούν αργά ή γρήγορα. Κι αηδιασμένοι με τη μπόχα που συνάντησαν , συχνά αποστασιωπιούνται από την πολιτική. Κι αυτό είναι το λάθος τους!
Διότι ο πατριωτικός ανθός της Ελλάδας δεν πρέπει να απογοητεύεται, αλλά να ανασυντάσσεται: Μπορεί αυτή τη στιγμή ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑ ΑΝΤΑΞΙΟ ΤΟΥΣ, αλλά ίσως σύντομα βγουν μπροστά όσοι, αηδιασμένοι και μπουχτισμένοι από τους πολιτικάντηδες και τα μαντριά τους, αποφασίσουν να τους βάλουν ένα τέλος!
Και τότε, θα δούμε αν οι "μεγάλοι πρόεδροι - αρχηγοί" και τα τσοπανόσκυλά τους, θα είναι σε θέση να τους αντιμετωπίσουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου