Ναι. Υπάρχουν κι αυτές οι στιγμές. Εκείνες που, όχι επειδή έγραψες ή είπες ότι είχες να πεις ή να γράψεις, απλά το μυαλό σταματά να σκέφτεται οτιδήποτε μπορεί να του εξάψει τη διάθεση να εκφράσει αυτά που το «ταλαιπωρούν». Και τότε, τι ;
Το κενό ; Η απραξία ; Η κατάθλιψη, ή εκείνη η κούραση της καθημερινότητας που σκεπάζει σα βαριά, τσόχινη κουρτίνα Βικτωριανής εποχής τα «παράθυρα» της σκέψης ;
Και μήπως τελικά, μία από τις πιο αδυσώπητες αλήθειες του καιρού μας, είναι ακριβώς αυτό ; Ότι σταματήσαμε ως λαός, ως σύνολο, να «παράγουμε» με τη σκέψη μας, από απλές, καθημερινές λύσεις, μέχρι τα διαχρονικά εκείνα νοήματα που μας έκαναν ξεχωριστούς στο διάβα της Ιστορίας ; Διαβάστε περισσότερα »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου