Ο Νίκος Συρίγος γράφει για τον «κιτρινόμαυρο» μπασκετικό πόλεμο που έχει αιτία.Ας εξηγηθούμε από την αρχή. Η τεράστια προσπάθεια της φετινής ΑΕΚ πρέπει να αντιμετωπιστεί με σεβασμό από όλο το ελληνικό μπάσκετ.
Γιατί το μπάσκετ χρειάζεται μια υγιή και δυνατή Ένωση και μπράβο στον Αγγελόπουλο για την προσπάθεια που κάνει. Όπως χρειάζεται και έναν ισχυρό ΠΑΟΚ και Άρη. Στην πρόσφατη αναμέτρηση μεταξύ του δικεφάλου και του Άρη στο «Αλεξάνδρειο», ο κόσμος των Θεσσαλονικέων εξερράγη, το παιχνίδι διεκόπη για περίπου μισή ώρα και μετά το ματς ξεκίνησε ο χαρτοπόλεμος…
Κανείς δεν δικαιολογεί τις ακραίες αντιδράσεις ούτε τις επικροτεί. Όπως όμως οφείλουμε να κατακρίνουμε τα όσα έκαναν οι Θεσσαλονικείς, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι αυτό που έβλεπαν μέσα στο παρκέ δεν ήταν ένας αγώνας μπάσκετ.
Και δυστυχώς τους μπασκετικούς Αρειανούς, που έχουν λιώσει τα παντελόνια τους μέσα στο «Αλεξάνδρειο» δεν μπορείς να τους κοροϊδέψεις. Ο κόσμος του Άρη, αυτός του Παναθηναϊκού και οι Πανιώνιοι, έχουν μπασκετική κουλτούρα μεγαλύτερη από κάθε άλλον και αποδεικνύεται από την πίστη τους στην πορτοκαλί μπάλα. Δεν είναι «μπαλαδόφατσες» που πάνε και στο μπάσκετ. Είναι μπασκετικοί. Κι αυτό ας μην το υποτιμά κανείς.
Και κάτι ακόμη. Στο τελευταίο FINAl 4 Κυπέλλου Ελλάδος, στη Λαμία το 2004, διαπίστωσα ιδίοις όμμασι τη στρατιωτική πειθαρχία των Αρειανών όταν οι διαιτητές του τελικού με τον Ολυμπιακό απαίτησαν την εκκένωση του γηπέδου… Η μία εξέδρα άδειασε σε χρόνο dt και η άλλη αδειάζει ακόμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου