Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πλέον ηγέτες… Δεν υπάρχουν πλέον καν αρκούντως ευφυείς πολιτικοί…

Το ώριμο φρούτο και οι παραινέσεις του Ψυχάρη 

Του Αριστοτέλη Βασιλάκη 

Πριν χιλιάδες χρόνια «κάποιοι 300» θυσιάστηκαν για την Ελλάδα. Φαντάζει λίγο υπερβολικό αυτό που θα γράψω, αλλά στα χρόνια της μεταπολίτευσης και ιδιαίτερα σ’ αυτά του Μνημονίου η Ελλάδα θυσιάζεται για «κάποιους άλλους 300». Μόνο που στην Αρχαία Ελλάδα υπήρχε πραγματική Δημοκρατία, άλλωστε εμείς οι Έλληνες την ανακαλύψαμε και η ιστορία γράφτηκε όπως ΗΤΑΝ. Ακόμα κι αν οι 300 του Λεωνίδα ήταν οι ηττημένοι και όχι οι νικητές… Σήμερα στην εποχή των ελεγχόμενων MME και των τραπεζών, η ιστορία γράφεται πάντα από τους νικητές, δηλαδή ΟΧΙ όπως είναι, αλλά όπως «ΠΡΕΠΕΙ»…

Η Ελλάδα πεθαίνει στο βωμό της «πάση θυσία» επιβίωσης μιας «ελίτ» που κατέστρεψε τη χώρα και εξακολουθεί να ασελγεί στο πτώμα της, με ΜΟΝΟ αντάλλαγμα την «επιβίωση» της από την οργή και τη χλεύη του λαού. Η αλήθεια είναι ότι τα διεθνή κέντρα αποφάσεων, έχουν αναλάβει εργολαβικά την επιβίωση της ελίτ, με αντάλλαγμα της εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους… Στην Ελλάδα του σήμερα το κόψιμο των μισθών και των συντάξεων και οι απολύσεις, αποτελούν «εθνικό καθήκον», ενώ το «κράξιμο» των βουλευτών, αποτελεί χτύπημα κατά της «Δημοκρατίας»… Οι πρόγονοι μας βίωσαν τη Δημοκρατία του Περικλή… Εμείς βιώνουμε τη «Δημοκρατία» του Ψυχάρη, του Πρετεντέρη, της Τρέμη και του Θέμου… Να μην έχουμε και παράπονο… Και πάλι καλά να λέμε… Θα μπορούσαμε να βιώνουμε τη «Δημοκρατία» του Χίτλερ και του Στάλιν…

Θα μου πείτε, εδώ που φτάσαμε υπάρχει ΛΥΣΗ; Φυσικά και υπάρχει… Όταν ένας υπολογιστής «σέρνεται», η πρώτη κίνηση που κάνουμε είναι να τον επανεκκινήσουμε… Αν πάλι υπάρχει κάποιο πρόβλημα και δεν λύνεται με την απλή μέθοδο της επανεκκίνησης, τον πάμε στον τεχνικό και μας προσθέτει μνήμη ή μας αλλάζει επεξεργαστή…

Το πολιτικό κατεστημένο και οι πάτρωνες του, προσπαθούν να φτιάξουν τον υπολογιστή, ενώ βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία και σχεδόν έχει «κολλήσει». Αυτό μου θυμίζει έντονα την «πρωτοτυπία» του Γιώργου Παπανδρέου, που προσπάθησε να βάλει την αλυσίδα στο ποδήλατο του εν κινήσει!!!! Λογικό ήταν να πέσει και να γκρεμοτσακιστεί ο ΓΑΠ… Λογικό είναι να διαλυθεί ο υπολογιστής… Απλή λογική χρειάζεται…

Στο δια ταύτα έχω να προτείνω ΕΜΕΙΣ οι Έλληνες πρώτα να μάθουμε που πηγαίνουμε και ποιοι πραγματικά είμαστε. Πολλές φορές το να ξεκινάμε από την αρχή βοηθάει στο να επανεκτιμάμε και κατ’ ουσία να εκτιμάμε πολύ καλύτερα τον εαυτό μας. Μπορούμε να ξαναχτίσουμε την χώρα μας… Στο χέρι μας είναι… Χρειαζόμαστε ΜΟΝΟ ΜΙΑ επανεκκίνηση…

Στο δια ταύτα κι επειδή βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, διάβασα την προτροπή του Ψυχάρη προς τον Τσίπρα και τον Μεϊμαράκη, να μην τσακώνονται πολύ, γιατί μετεκλογικά θα συνεργαστούν… Θιασώτης του ώριμου φρούτου ο Ψυχάρης, λογικό είναι να προτρέπει για ηρεμία… Άλλωστε η περιβόητη στρατηγική του «ώριμου φρούτου», ωφέλησε κατά πολύ τους εργολάβους της ενημέρωσης…

Επί της ουσίας καμία ΝΔ το 2004, κανένα ΠΑΣΟΚ το 2009, κανένας Σαμαράς το 2012 και κανένας Τσίπρας το 2015 δεν ήρθαν στην εξουσία, επειδή έκαναν κάποια «διαφορετική» πρόταση για τον τόπο ή επέδειξαν κάποια σπουδαία επικοινωνιακή στρατηγική…

Σε όλες τις περιπτώσεις, περισσότερο έχαναν οι «απερχόμενοι» και περισσότερο νικούσαν οι «επερχόμενοι»…

Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πλέον ηγέτες… Δεν υπάρχουν πλέον καν αρκούντως ευφυείς πολιτικοί…

Παρωχημένοι μέσα στον γυάλινο κόσμο της ευδαιμονίας τους, δεν μπορούν ν’ αφουγκραστούν τις εξελίξεις της εποχής…

Η στρατηγική του ώριμου φρούτου είναι μια πολύ αποκρουστική στρατηγική στα δικά μου μάτια… Είναι μια εντελώς απολίτικη συμπεριφορά που βολεύει, τα μεγάλα συμφέροντα να ποδηγετούν τις πολιτικές εξελίξεις και να οδηγούν τα πράγματα εκεί που θέλουν…