Το επικίνδυνο ενδεχόμενο!

Κωνσταντίνος Αργυρόπουλος,

 Υπτγος ε.α.,

 Μέλος ΔΣ ΕΛΙΣΜΕ

Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε με ανάμικτα συναισθήματα το φαινόμενο των μεγάλων μετακινήσεων ανθρωπίνων μαζών, το οποίον φαινόμενο συνιστά και ένα σημαντικό σημείο καμπής στην Παγκόσμια Ιστορία. Από το διατιθέμενο πληροφοριακό υλικό διαπιστώνουμε, ότι αυτό το ρεύμα των μαζικών μετακινήσεων οφείλεται σε αριθμό αιτίων.

Ένα βασικό αίτιο είναι τα μέσα της σύγχρονης τεχνολογίας (TV, διαδίκτυο, επικοινωνίες, λοιπά ΜΜΕ) βάσει των οποίων οι άνθρωποι υποδεεστέρων οικονομικά χωρών έχουν την δυνατότητα να αναγνωρίσουν αλλού την ύπαρξη καλυτέρων επιλογών διαβιώσεως και ως εκ τούτου αναχωρούν προς αυτούς τους παραδείσους των ονείρων τους.

Δηλαδή εκεί όπου σημειώνεται ευμάρεια, οικονομική ανάπτυξη και εκεί όπου δημιουργούνται ελκτικές συνθήκες των όσων αισθάνονται άβολα στον τόπο τους.

Διακρατικοί ή εμφύλιοι πόλεμοι είναι μία άλλη ουσιαστική αιτία δημιουργίας ανθρωπίνων ρευμάτων προς ασφαλέστερους προορισμούς. Αριθμός μετακινουμένων προβάλλει σαν λόγο μετακινήσεως, την αντικαθεστωτικότητά των και επομένως την αίτηση ασυλίας.

Λοιπές αιτίες, όπως αυταρχικά καθεστώτα, καταπάτηση δικαιωμάτων, ελλιπής εκπαίδευση, ανυπαρξία πνευματικών ευκαιριών, επιβίωση, διώξεις και όλα τα προαναφερθέντα συνιστούν μη πειστικές δικαιολογίες. It is the money stupid!

Και τί γνωρίζουμε για το χρήμα από αρχαιοτάτων χρόνων; Γνωρίζουμε, ότι εν ονόματι του χρήματος σπεκουλάρουμε, ασεβούμε, μεμφόμεθα, υποκαθιστούμε, φθονούμε, υβρίζουμε, συκοφαντούμε, καταπιέζουμε, πολιορκούμε, προσβάλλουμε, εξαπατούμε, υπεξαιρούμε, μισούμε, αμφισβητούμε, δυσφημούμε, διαφθείρουμε, απειλούμε, αναστατώνουμε, φιλονικούμε, εισβάλλουμε, μαχόμεθα, βλάπτουμε, βασανίζουμε, βεβηλώνουμε, αλλοτριώνουμε, εκμηδενίζουμε, θυσιάζουμε, εξοντώνουμε, πυρπολούμε, λεηλατούμε, δηώνουμε, κουρσεύουμε, καταστρέφουμε, σκοτώνουμε, μεταναστεύουμε και επιμένουμε να επικρατήσουμε.

Για την περίπτωση του φαινομένου της Συρίας έχουμε να σημειώσουμε, ότι η συνταγή CIA-Saudi Arabia με πετροδολλαριακό εξοπλισμό των επιδόξων ανατροπέων του καθεστώτος Assad και η προσδοκώμενη Συριακή άνοιξη δεν ευδοκίμησε. Ανάλογες οι αποτυχίες ομοίων συνταγών και σε άλλες Αραβικές χώρες.

Ωστόσο το παράπλευρο αποτέλεσμα αυτής της «Αραβικής Άνοιξης» είναι, το ότι μας προκύπτει ένας βαρύς «Ευρωπαϊκός Χειμώνας», ο οποίος καθώς δείχνει θα είναι μία οριστική κατάσταση για το επιστημονικά ορατό γήινο μέλλον.

Όταν διαβάζουμε σε στρατηγικές αναλύσεις, ότι το ένοπλο τμήμα του ISIS αριθμοί μόνον 24 χιλιάδες μαχητές και όταν από τα media γνωρίζουμε, ότι ήδη βρίσκονται στην Ευρώπη 600 χιλιάδες Σύριοι στρατευσίμου ηλικίας, τότε η πρώτη μας σκέψη στρέφεται στο ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν αγαπούν την πατρίδα τους. Ούτε και οι άλλοι οι Ιρακινοί, οι Αφγανοί, οι Πακιστανοί, οι Μαροκινοί, οι Αλγερινοί, οι Σουδανοί, οι Νιγήριοι, οι Μπαγκλαντέσιοι κλπ φαίνεται να αγαπούν τις αντίστοιχες πατρίδες.

Εφόσον αυτοί οι άνθρωποι μη έχοντας πατριωτικό αίσθημα ή έφεση για εξομάλυνση των εμφυλίων τους σχέσεων έχουν επιλέξει να μην αγαπούν την πατρίδα τους, τότε γιατί εμείς οι Ευρωπαίοι πιστεύουμε, ότι θα αγαπήσουν μία ξένη και αλλόθρησκη πατρίδα; Γιατί δεν σκεπτόμεθα, ότι με την συσσώρευση ατυχών για εμάς συγκυριών, όλοι αυτοί που συνιστούν ιδανική πολυπολιτισμική συνθήκη για τους κερδοσκόπους όλων των τάξεων και επιπέδων δεν θα σπινθηροβολήσουν ένα δικό μας εμφύλιο πόλεμο;

Ήδη στην Ευρώπη γιγαντώνονται οι εθνικισμοί. Η θέση των εδράζεται στην διατήρηση της χριστιανικής, της φυλετικής και της εθνικής των συνοχής. Απέναντί τους βρίσκονται οι «αριστεροί», οι οποίοι κατά ένα ανεξήγητο τρόπο έχουν αυτοβαπτισθεί «προοδευτικοί» και οι οποίοι διακηρύσσουν την ανοχή, τον ανθρωπισμό, την παροχή του δικαιώματος της παρουσίας στον κατ’ αυτούς όχι χριστιανικό αλλά αθεϊκό χώρο ξένων με ξένες απόψεις, αρχές, αντιλήψεις και μία ασυμβίβαστη με τις πολυπολιτισμικές σταθερές θρησκεία. Μία θρησκεία, με βλέψεις παγκόσμιας επικράτησης σε αντίθεση με τις θνησιγενείς θρησκείες και πεποιθήσεις του Δυτικού κόσμου.

Συνεπώς, αυτός ο «ανθρωπισμός» και η ανεκτικότητα των μεν και η ενσυναίσθηση των εθνικών παραδόσεων των δε, ως φυσικόν, θα οδηγήσει μαθηματικά σε εμφύλιες συρράξεις με θύματα τους σιωπηρούς αμνούς, στους οποίους επιμένουμε να μη θέλουμε να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας. Για όλα αυτά εμείς οι υποτεταγμένοι αμνοί νομίζουμε, ότι κατέχουμε την αλήθεια και ότι έχουμε άποψη. Δυστυχώς απατώμεθα.

Όταν π.χ. στο θέμα των λαθρομεταναστών η τηλεόραση μας παρουσιάζει δυο-τρεις δακρυσμένους εθελοντές να βοηθούν τους «καημένους» και τους βασανισμένους κι εμείς από τη μεριά μας θεωρούμε εαυτόν τηλεοπτικό μάρτυρα σπαραξικαρδίων τραγωδιών.

Όταν ήδη έχουν φιμωθεί άλλες εκατό προηγηθείσες συνεντεύξεις επιχωρίων Ελλήνων που αμύνονται των στοιχειωδών δικαιωμάτων τους για επιβίωση στην δική μας κλονιζόμενη οικονομικά, ασφαλειακά, εκπαιδευτικά, θρησκευτικά και αξιακά χώρα κι εμείς από τη μεριά μας αδρανούμε.

Όταν αυτές οι εκατό συνεντεύξεις έχουν εξαιρεθεί από την οθόνη ημών των ευπίστων χρησίμων ηλιθίων (ψηφοφόρων), διότι έχουμε πεισθεί ότι οφείλουμε να είμεθα ανεκτικοί στην νέα κατάσταση πραγμάτων.

Όταν σήμερα η ανεκτικότητα υποτάσσεται στις ιδιαιτερότητες του πολιτικού και οικονομικού συστήματος που κερδίζει καθ’ όλες τις έννοιες εις χρέωσιν των πολλών.

Όταν οι κερδίζοντες υπολογίζουν, όχι σε πατρίδες αλλά σε ισόβιο συμπόρευσή τους με τον πλούτο.

Όταν για τον ισλαμικό επεκτατισμό, τον δημογραφικό μας μαρασμό και για την συνέχιση της ζωής του Ελληνικού Έθνους, δεν υπάρχει ούτε μία πρόβλεψη.

Τότε, ας ψάλλουμε όλοι μαζί…. Αλληλούια!