Εσείς στα βιβλία σας περιγράφετε ένα
όραμα, το όραμα του Ρήγα και γράφετε κάπου το εξής: «Ένα “βασίλειο” που είναι
ταυτοχρόνως δημοκρατικό, ελληνικό και υπερεθνικό, ανεξίθρησκο και ταυτόχρονως
ορθόδοξο, και περιλαμβάνει την καρδιά του Βυζαντίου, σε μια σύνθεση έθνους και
γένους».
Ο Ρήγας αυτό ήταν, αυτό προσπαθούσε να κάνει. Λέει από τη μια ότι όλοι ανήκουν
σε αυτό, Έλληνας, Βούλγαρος, Αρβανίτης, το λέει στο Θούριο. Ταυτόχρονα η σημαία
είναι και ο σταυρός, άρα υπάρχει η κεντρικότητα της ορθοδοξίας, η γλώσσα είναι
ελληνικά και παράλληλα όλο αυτό το όραμα είναι ανοιχτό και στις άλλες
εθνότητες. Δηλαδή παίρνει το βυζαντινό όραμα και αντί για αυτοκράτορα παίρνει
από τη Γαλλική Επανάσταση τα δικαιώματα, είναι αυτό το σχήμα που όλοι οι
αναλυτές συμφωνούν, όπως ο Λέανδρος Βρανούσης που είναι ο πρώτος μεγάλος
αναλυτής του Ρήγα και το έχει επισημάνει. Ο Ρήγας έχει βυζαντινή αντίληψη και
από την άλλη πλευρά σύγχρονη δημοκρατική αντίληψη ως προς τη μορφή της
πολιτικής εξουσίας.
Βρισκόμαστε μεταξύ Ανατολής και Δύσης και λόγω της παράδοσής μας μπορούμε να
συλλαμβάνουμε πιο εύκολα αυτό το ζήτημα. Η παράδοσή μας είναι πνευματική και
για το λόγο αυτό είναι μια παράδοση συνθετική, δηλαδή αυτό που λένε ότι οι
Έλληνες έχουν και την καρδιά και το νου. Οι δυτικοί διακρίνονται από τη
νοησιαρχία και η Ανατολή έχει την καρδιά. Εμείς επιχειρούσαμε πάντα μια σύνθεση
αυτών των δύο πραγμάτων και αυτό έχει φανεί στην ιστορική μας διαδρομή για καλό
και για κακό. Επομένως, έχουμε να προσφέρουμε αυτή την οπτική, σε μια εποχή που
και οι δύο άλλες εκδοχές είναι σε κρίση. Και αυτό το βλέπετε πολύ καθαρά πως
μια ανατολική οπτική εκφυλίζεται σε έναν απόλυτο ανορθολογισμό, σαν αυτό που
ζούμε σήμερα με τον τζιχαντισμό. Από την άλλη πλευρά, η Δύση εκφυλίζεται.
Απόλυτη απώλεια νοήματος και γι’ αυτό η ζωή των ανθρώπων είναι χωρίς νόημα.
«Η παράδοσή μας είναι πνευματική και για το λόγο αυτό
είναι μια παράδοση συνθετική, δηλαδή αυτό που λένε ότι οι Έλληνες έχουν και την
καρδιά και το νου. Οι δυτικοί διακρίνονται από τη νοησιαρχία και η Ανατολή έχει
την καρδιά. Εμείς επιχειρούσαμε πάντα μια σύνθεση αυτών των δύο πραγμάτων και
αυτό έχει φανεί στην ιστορική μας διαδρομή για καλό και για κακό»
Μηδενισμός..
Ακριβώς, απόλυτος μηδενισμός! Απέναντι σε αυτό έχουμε κάτι να πούμε και γι’
αυτό η ορθόδοξη παράδοση έχει αυτό το στοιχείο. Πρώτα απ΄όλα, δεν είναι
πυραμιδική. Κι αυτό για καλό και για κακό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση και για
κακό, με την έννοια ότι όσοι είχαν ιεραρχικά συστήματα, όπως οι καθολικοί,
επιβίωσαν καλύτερα στις συνθήκες αυτές από ότι εμείς, οι οποίοι είχαμε
περισσότερα κέντρα, περισσότερα πατριαρχεία, συνοδικό σύστημα, ένα σύνολο από
τέτοια πράγματα…
Πιο δημοκρατικό…
Ναι πιο δημοκρατικό, το οποίο όμως έχει μεγαλύτερη διάσπαση. Είχαμε την πόλη
κράτος, είχαμε τις κοινότητες, αυτή τη μεγάλη πολυμορφία που έχουμε οι Έλληνες,
αυτό που λένε δεν μπαίνουμε στο ίδιο καλούπι με τίποτα. Αυτό λοιπόν όταν βρεις
την αντίστοιχη πολιτειακή μορφή που να συνθέτει συνολικότητα και ιδιαιτερότητα,
αυτό που δοκίμασε ίσως ο Καποδίστριας που θα ήταν μια σύνθεση της κοινοτικής
μας παράδοσης και της δημιουργίας ενός ενιαίου κράτους. Κάτι που ποτέ δεν
μπορέσαμε να κάνουμε. Το ενιαίο κράτος εμφανίζεται πάντα ως καταπιεστικό και η
κοινοτική παράδοση εμφανίζεται ως τοπικιστικό και χωριστικό, το βλέπετε σήμερα
που διαλύεται το κράτος μας.
Όμως, βλέπετε ότι έχουμε κάτι να δώσουμε ως παράδοση, αλλά πρέπει να
υπάρχουμε για να μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό. Άρα, πρωταρχικός σκοπός είναι
να συγκροτηθείς και να αντισταθείς σε αυτή την περίοδο της μετάβασης, γιατί
είμαστε σε μια περίοδο παγκόσμιας μετάβασης, όπου Ανατολή και Δύση συγκρούονται
πάλι. Το βλέπετε και στο οικονομικό πεδίο, μεταφορά του κέντρου βάρους στην
Κίνα, ένα σύνολο από τέτοια πράγματα. Το ερώτημα που τίθεται είναι: θα μπορέσει
ένας ενδιάμεσος χώρος να συγκροτηθεί ή θα συρρικνωθεί απόλυτα και θα γίνουμε
ένας συνοριακός σταθμός;
Η Ελλάδα και τα Βαλκάνια κινδυνεύουν να
γίνουν συνοριακοί σταθμοί. Να βρεθούμε μεταξύ δύο μεγάλων μπλοκ Δύσης και
Ανατολής
Και με μια ισχυρή Τουρκία…
Ακριβώς! Και κινδυνεύουμε να γίνουμε no man’s land, να μετατραπούμε σε χώρο.
Και αυτό το πράγμα έρχονται οι ελίτ μας να το κάνουν πράξη οι ίδιες. Αυτό είναι
το απίστευτο, αυτή είναι η παρακμή. Παρακμή σημαίνει όταν οι ελίτ χωρών και
περιοχών δεν έχουν συνείδηση άλλα το πηγαίνουν όλο και πιο βαθιά σε μια
αυτοκαταστροφική κατεύθυνση. Έχω την αίσθηση ότι πάρα πολλά πράγματα
αποσιωπούνται, περνούν έτσι απαρατήρητα, δεν συζητιούνται.
Σας ρωτάω και πάλι . Πέρα από τον
καταγγελτικό λόγο, τί άλλο μπορεί να γίνει στον τόπο μας, εκτός από την παιδεία
που μου προαναφέρατε;
Ναι, η παιδεία είναι το πρώτο. ‘Ενα δεύτερο κομμάτι καθοριστικής σημασίας είναι
αυτό της παραγωγικής ανασυγκρότησης. Δηλαδή, ο τόπος μας, για παράδειγμα, από
την άποψη της πρωτογενούς παραγωγής, είναι πολυκαλλιεργητικός από τη φύση του.
Δεν έχουμε μεγάλες πεδιάδες και μέχρι σήμερα είχαμε το μοντέλο με τις
καλλιέργειες βάμβακος, για παράδειγμα, όπου, μεταξύ άλλων, φτάνουμε στα χίλια
μέτρα για να βρούμε νερό. Αλλά έχουμε το πολυκαλλιεργητικό μοντέλο, το οποίο
σημαίνει και βιολογική καλλιέργεια. Άρα ταυτίζεται και με την οικολογική
διάσταση, και έχει πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα και να απασχολεί ανθρώπους και να
είναι ενδογενές, και το προϊόν που παράγεται να είναι ποιοτικά ανώτερο και να
εξάγεται και πολλά άλλα οφέλη.
Τώρα πάνω σε αυτό οικοδομείς μια πληθυσμιακή αποκέντρωση. Πληθυσμιακή
αποκέντρωση σημαίνει και παραγωγική αποκέντρωση. Μικρές και μεσαίες
επιχειρήσεις, αυτό είναι το ιστορικό πρότυπο πάνω στο οποίο πατήσαμε και ο
Αθηνοκεντρισμός το κατέστρεψε. Ο Αθηνοκεντρισμός είναι ελεγχόμενος από τα έξω.
Δηλαδή μέσω της Αθήνας περνάει η ηγεμονία των μεγάλων δυνάμεων. Η Αθήνα, σε μια
έρευνα που έκαναν πριν μερικά χρόνια και τότε τα πράγματα δεν ήτΌμως, δεν διακρίνετε μια καθυστέρηση σε όλα αυτά τα κράτη, την
οποία εντοπίζει ο κ. Ράμφος και όπως λέει λόγω της ορθόδοξης πνευματικότητας
έμειναν καθηλωμένα σε ομαδικά σχήματα και απολυταρχικά πολιτεύματα;
Ε, εντάξει αφού είμαστε ορθόδοξοι να πάψουμε να υπάρχουμε. Δεν ήταν
καθυστερημένα επειδή ήταν ορθόδοξα, ήταν κατεχόμενα και είναι καθυστερημένα.
Εάν ξεχάσει αυτό κανείς, ότι το προχώρημα της Δύσης έχει πίσω του κάποιους
αιώνες αποικιοκρατία, τότε δεν μπορεί να βγάλει άκρη γιατί ο πλούτος που έχει
συσσωρευθεί στη Δύση είναι πλούτος που ήρθε απ’ όλον τον πλανήτη. Αντιθέτως, τα
Βαλκάνια απομυζούνταν και από τη Δύση και από την Ανατολή. Είναι θαύμα ότι
έχουμε και αυτό το επίπεδο. Εμείς έχουμε αποικιοκρατία από το 1200 και γι’ αυτό
οι πόλεις μας είναι έτσι όπως είναι και λένε πολλοί πως δεν έχουμε κτισμένο
χώρο που να δείχνει την ιστορική μας συνέχεια. Πως να μείνει χτισμένος χώρος,
γι’ αυτό έμειναν κάτι εκκλησάκια…
Αυτά που δεν γκρέμισε ο Όθωνας.
Ναι, αυτά τα μικρά εκκλησάκια είναι που κρατάνε την ιστορική συνέχεια και
βρίσκουμε εικόνες από τον 6ο αιώνα. Και τη γλώσσα επίσης. Το έχει γράψει ο Ράνσιμαν
ότι ο Ρωμανός ο Μελωδός είναι ο μεγαλύτερος ποιητής της ιστορίας. Αυτά που
έλεγαν ο «κάποτε Ράμφος» ή ο «άλλοτε Σαββόπουλος», έτσι τους χαρακτηρίζω. Έτσι,
μέσα σε αυτά που λέμε ότι πρέπει να γίνουν μαζί με την παιδεία, την
ανασυγκρότηση της παραγωγής, την αλλαγή πολιτικής και πολλά άλλα ακόμη που δεν
υπάρχει ο χώρος και ο χρόνος για να τα αναλύσουμε είναι και η επανεθνικοποίηση
της ιστορίας μας, αντιμετώπιση του μεταναστευτικού και όχι να το χαρίσουμε στο
Χρυσή Αυγή και άμεση αντιμετώπιση του δημογραφικού.
Είναι πράξη αντίστασης να κάνεις παιδί σήμερα.
Βεβαίως, στην Ελλάδα είναι έτσι πια, και το τελευταίο διάστημα ξέρετε με καλούν
οι πολύτεκνοι και μιλάω.
Υπάρχει όραμα;
Υπάρχει όραμα. Ακούω συχνά που μου λένε ότι δεν υπάρχει όραμα. Δεν είναι αλήθεια.
Εάν δείτε τη δική μας δουλειά, τα κείμενα που έχουμε γράψει τα τελευταία 30
χρόνια… Υπάρχει το όραμα και άλλων ανθρώπων. Αλλού είναι το πρόβλημα, όταν το
όραμα δεν μπορεί να κοινοποιηθεί και να γίνει κίνημα, τότε εκεί κάτι συμβαίνει.
Το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη οράματος, είναι ψέμα ότι δεν υπάρχει όραμα. Το
πρόβλημα είναι ο ενστερνισμός του οράματος, να μπορέσουμε να το κάνουμε δικό
μας πρώτα απ΄όλα.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου