Ιστορικές μνήμες:19η Μαίου η γενοκτονία των Ποντίων!!!

Είμαστε έθνος ανάδελφο, μικρό και μη υπολογίσιμο ,πιστεύουν κάποιοι ανιστόρητοι, κάποιοι ευδαιμονιστές κυρίως του κέντρου.Άποψη που πρωτίστως είναι αναντίστοιχη με τους αγώνες για την Εθνική ανεξαρτησία των προγόνων τους το 1821.Δεν είναι βεβαίως έτσι. 

Το έθνος των Ελλήνων, διάσπαρτο τουλάχιστον 11 αιώνες πριν από την βάση μέτρησης του χρόνου, την έλευση του Χριστού, δηλαδή 31 αιώνες τώρα, το οποίο μεταφράζεται σε πάνω από ενενήντα γενεές, ΥΠΑΡΧΕΙ , ζει, με μια γλώσσα αναλλοίωτη για τους επαΐοντες, με κοινό πολιτισμό και ήθη, κι ας πιάνει ακόμη ρίζες από Ανατολή μέχρι Δύση.
Ένα κομμάτι αυτού του Ελληνισμού, ένα από τα πιο περήφανα και αγωνιζόμενα κομμάτια, παλεύοντας για την ζωή του, την τιμή του , μετά την επανάσταση του 1821, βρέθηκε έναν αιώνα μετά, στα 1922, μόνο, απομονωμένο, ξεχασμένο από το έτσι κι αλλιώς προβληματικό τότε Εθνικό κέντρο.

Οι κάτοικοι του Εύξεινου Πόντου, απόγονοι των Αργοναυτών, τα κατάλοιπα των μυρίων του Ξενοφώντα, οι θρυλικοί απόγονοι της τελευταίας αυτοκρατορίας της Ανατολής , της Τραπεζούντας, βρέθηκαν έρμαια μιας τύχης οδυνηρής, μετά την μικρασιατική καταστροφή και την συμφωνία των μπολσεβίκων και του Κεμάλ. Εκατοντάδες χιλιάδες  ομοεθνείς μας, άφησαν τα κόκαλα τους σε εξορίες καταναγκαστικών έργων, σε εξαφανίσεις από προσώπου γης, ολόκληρων χωριών.Καθιερώθηκε να γιορτάζεται σαν μέρα μνήμης, ενημέρωσης η 19η Μαίου , σαν ημέρα που η γενοκτονία των Ποντίων, έρχεται μπροστά μας, στα μάτια μας, στα ΜΜΕ, που αρκετά αφιλόξενα κάποια, προβάλουν τα γεγονότα και την ιστορία τους.

Οι Πόντιοι ήλθαν , όσοι μπόρεσαν βέβαια, ήλθαν στην Ελλάδα, στέριωσαν, πρόκοψαν, αποτέλεσαν δε την πιο λαμπρή ασπίδα του Ελληνικού έθνους στις επί αιώνες βλέψεις των βορείων γειτόνων μας για έξοδο στο Αιγαίο. Έφυγαν κυνηγημένη, από μια πατρίδα 31 αιώνων, και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά όπου τους έβγαλε ο δρόμος της φυγής.Άνθρωποι σκληροί, άνθρωποι των βουνών κυρίως, ζούσαν με τα όπλα στο χέρι αιώνες. Αυτό τους επέτρεψε να επιζήσουν, αυτό και η θέλησή τους για μια πατρίδα , όπου θα μπορούσαν να κρατήσουν τις εκκλησίες τους ορθάνοιχτες, τα καμπαναριά τους να σημαίνουν την ελευθερία ολημερίς.Γεννήθηκα στα βουνά της Δράμας, τριάντα χρόνια μετά την έλευση του Πόντιου παππού μου από την πατρίδα, έτσι έλεγε… Πατρίδα. Μεγάλωσα μέσα σε δάκρυα, νοσταλγία. Σπούδασα επίτηδες Τουρκικά, πήγα πολλές φορές στον Πόντο, είδα και άκουσα πολλά. Εφρένθεν η ψυμ…. Ευφράνθηκε η ψυχή μου.

Ένα θα πω μόνο.

Εκεί, στα βάθη του Πόντου, 1450 χιλιόμετρα ανατολικά της Κωνσταντινούπολης, η λέξη << καιρός>>, ακούγεται μαγικά στην ντοπιολαλιά. Όταν θέλουν να πουν καιρός, λένε << Ευδια>>. Είναι η καλή διάθεση του Δία, είναι η εκδίκηση της ιστορίας στους παραχαράκτες της, είτε αυτοί είναι οι μπολσεβίκοι, είτε οι Τούρκοι εθνικιστές, είτε οι << δικοί>> μας  πολιτικά αγράμματοι, υποστηρικτές των << συνωστισμών>>.

Αύριο, 19 Μαΐου, ας κοιτάξουμε για μια στιγμή προς την ανατολή, κι ας ευχηθούμε , ποτέ πια πόλεμος, ποτέ πια ξεριζωμός για κανέναν, είτε είναι Χριστιανός, είτε Μουσουλμάνος. Εμείς οι Πόντιοι επιζήσαμε 31 αιώνες, για έναν λόγο, όμως. Ναι ειρήνη, ναι Αλλά αν χρειαστεί, για κάθε Ποντιακό κεφάλι που πέφτει, θα πέφτουν δεκάδες κεφάλια εχθρών. 

Μπορεί να είμαστε διάσπαρτοι , μπορεί να έχουμε τις νεοελληνικού τύπου φαγωμάρες μας, αλλά επιζήσαμε, γιατί ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑΜΕ.

Αιωνία η μνήμη όλων .

Σωτήρης Δημηρόπουλος, το γένος Ιωάννη Λαφτσίδη, εκ Σαμσούντος—Αρχαίας Αμισου του 5ου αιώνα πΧ.

Γενικός Γραμματέας του κυνηγετικού συλλόγου Θεσσαλονίκης, περήφανα για το ποντιακό αίμα.