Η ΕΛΛΑΔΑ, Η ΑΙΩΝΙΑ, Η ΜΑΚΑΡΙΑ.

 Με την ευκαιρία της επετείου των 200 ετών, της παλιγγενεσίας του Ελληνικού Κράτους.

Όλοι οι Έλληνες έχουν και δικαιούνται να πουν κάτι…

Του Νικολάου Ι. Κουτρουμπή

ΤΟ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Διεθνούς φήμης και εμβέλειας επιστήμονες, στα Πανεπιστήμια σ‘ όλο τον κόσμο, επί αιώνες, ασχολήθηκαν και συνεχίζουν να ασχολούνται, με το φαινόμενο ¨Ελληνι¬σμός¨και έχουν γραφεί χιλιάδες σελίδες, για την ισ¬τορία και τη μοίρα αυτού του έθνους. Μετά από εμπεριστατωμένη επι¬στη¬μονική έρευνα και αξιολόγηση, ιστορικών και αρχαιολογικών στοι¬χείων, με τη χρήση σύγχρονων τεχνολογικών μεθόδων και μέσων, έχουν καταλήξει σε συγκεκριμένα, επιστημονικώς τεκμηριωμένα, συμπερά¬σμα¬τα, για την εμ¬φά¬νιση, την εξέλιξη και την ανάπτυξη του Ελληνισμού, καθώς και για τη συμβολή του στην πνευματική, πολιτική και κοινωνική πρόοδο της διεθνούς κοινωνίας.

Μελετώντας, τελευταίως, μία επιστημονική έρευνα του καθηγητή κλασι¬κών σπουδών και πολιτικής επιστήμης, στο πανεπιστήμιο του Σταν¬φορντ, Τζοσάια Όμπερ, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα και στα Ελληνικά, σε ένα Βιβλίο 650 περίπου σελίδων, με τον τίτλο: Η ΑΝΟΔΟΔΣ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» και υπότιτλο: Μια νέα πολιτική και οικονο¬μική ιστορία, θαύμασα τον πλούτο των πληροφοριών, που προσφέρει, συνοπτικά, αλλά συγκροτημένα και μεθοδικά ταξινομημένα, στους αναγνώστες του, για την ιστορική διαδρομή του Ελληνισμού και τον πλούτο των επιτευγμάτων του, σε όλους τους τομείς.

Από το θησαυρό αυτό των στοιχείων, επέλεξα να κοινωνήσω και να μοι¬ρασθώ, με τους φίλους μου, ορισμένα, απ’ αυτά, τα οποία θεωρώ σημα¬ντικά και απαραίτητα γνωστικά ιστορικά στοιχεία, για κάθε Έλληνα, που επιθυμεί να ενισχύσει την εθνική του ταυτότητα, αλλά και να συνεχίσει περαιτέρω τη δική του έρευνα, προς εμπλουτισμό των γνώσεών του. Παράλληλα θεωρώ ότι τα δημοσιευόμενα στοιχεία μπορεί να γίνουν ευκόλως κατανοητά από όλους. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία αυτά, προκύπτουν τα εξής:

-Χρονολογικά, οι Έλληνες καταγράφονται από το 1300 π.Χ. αιώνα και έχουν διαρκή και αδιάλειπτη παρουσία, στον ίδιο χώρο, μέχρι σήμερα.

- Διαμένουν στο ίδιο οικοσύστημα που διαμόρφωσαν, δια μέσου των αιώνων, ομιλούν την ίδια γλώσσα και συνοδεύονται από τα αυτά ήθη και έθιμα.

- Γεωγραφικά, σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία, το ελληνικό οικοσύστημα, εκτεινόταν: Ανατολικά μέχρι τη δυτική Ασία, βόρεια μέχρι τον Εύξεινο Πόντο, δυτικά μέχρι την Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία και νό¬τια μέχρι τη Βόρια Αφρική.

Το οικοσύστημα αυτό, ήταν δε κατανεμημένο στις εξής 45 μεγάλες γεω¬γραφικές περιφέρειες: 1) Ισπανία και Γαλλία 2) Σικελία 3) Ιταλία και Καμπανία 4) Αδριατική 5) Ήπειρος. 6) Ακαρνανία και γύρω περιοχές.7) Αιτωλία 8) Δυτική Λοκρίδα 9) Φωκίδα 10) Βοιωτία 11) Μεγαρίδα, Κορινθία, Σικυωνία 12) Αχαϊα, 13) Ήλιδα 14) Αρκαδία 15) Τριφυλία 16) Μεσσηνία, 17) Λακεδαίμονα (Λακωνία), 18) Αργολίδα 19) Σαρωνικός Κόλπος, 20) Αττική, 21) Εύβοια, 22) Ανατολική Λοκρίδα 23) Δωρίδα 24) Θεσσαλία και γύρω περιοχές 25) Αιγαίο 26) ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 27) Θράκη- Αξιός-Στρυμόνας 28) Θράκη: Στρυμόνας- Νέστος 29) Θράκη: Νέστος- Έβρος 30)Θράκη: Ενδοχώρα 31) Θράκη Χερσόνησος 32) Θράκη Προποντίδα 33) Εύξεινος Πόντος 34) Μικρά Ασία Προποντίδας 35) Τρωάδα 36) Λέσβος 37) Αιολίδα και Νοτιανα-τολική Μυσία 38) Ιωνία 39) Καρία 40) Λυκία 41) Κρήτη 42) Ρόδος 43) Παμφυλία και Κιλικία 44) Κύπρος και 45) Συρία έως Ηράκλειες Στήλες.

-Οι περιοχές αυτές έχουν χαρτογραφηθεί, λαμβάνοντας υπόψη τις τοπο¬θ嬬σίες που έχουν εντοπισθεί οι αντίστοιχες, 907 από τις 1035 Ελληνικές πόλεις- κράτη, οι οποίες έχουν καταγραφεί στον περίφημο κατάλογο των 1035 Ελληνικών πόλεων- κρατών.

-Όπως παρουσιάζεται παραστατικά σε πίνακες και σχεδιαγράμματα που συντάχθηκαν με τη χρησιμοποίηση στατιστικών στοιχείων που συλλέ¬χθηκαν από τους ερευνητές, η δημογραφική και οικονομική ανάπτυξη και άνθηση του Ελληνισμού συνεχίσθηκε ανοδικά, με ορισμένες διακυ¬μάνσεις κατά εποχές, από την εποχή του Χαλκού μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα.

Τα στοιχεία αυτά, τα οποία σήμερα είναι προσιτά σε όλους όσους επί-θυμούν να έχουν γνώση των γεγονότων και της αλήθειας για τους Έλλη¬νες, τον τόπο τους και την ταυτότητά τους, δίνουν πλήρη την απάντηση.

-Όταν ο Άγγλος Ευγενής και λόγιος, μεγάλος Φιλέλλην, Λόρδος Βύρων, το 1812, έγραψε τους περίφημους στίχους, με τα πολλά θαυμαστικά, για την αγαπημένη του Ελλάδα « Ελλάδα όμορφη! Λείψανο θλιβερό παλιάς μεγαλοσύνης! / Νεκρή, κι’ όμως αθάνατη!/ Πεσμένη, ακόμη δίνεις!» εξέφραζε τη λύπη του για όσα είχε μπροστά του σε ερείπια και θρύψαλα, έργα βαρβάρων, τα οποία και σε αυτή την κατάσταση, παρέπεμπαν στη παλιά μεγαλοσύνη του Ελληνισμού.

-Την έννοια δε της μεγαλοσύνης της κλασικής Ελλάδος την όρισε με ακ¬ρί¬βεια και αντικειμενικότητα, μερικές δεκαετίες αργότερα, 1846-1856 ο συμπατριώτης του Βύρωνα, Βρετανός Τραπεζίτης και Λόγιος George Grote, στο μνημειώδες δωδεκάτομο ιστορικό του έργο: Η Ιστορία της Ελλάδος, ως εξής: Η μεγαλοσύνη της κλασικής Ελλάδος, συνδεόταν με ένα συγκεκριμένο σύνολο αξιών και θεσμών: Δημοκρατία, ελευθερία, ισότητα, αξιοπρέπεια, το οποίο συνδυαζόταν με μια προσήλωση στην ορ¬θο¬λογική σκέψη, την κριτική αναζήτηση και την καινοτομία. Αυτά ασφαλώς είχε στο νου του ο Βύρωνας και δεν αναφερόταν στην αιω¬νιότητα του γένους, το οποίο ζούσε και ανέπνεε, υπό τη σκιά του κατά¬κτητή και δέκα χρόνια αργότερα, και με τη δική του συμβολή, έκαμε δυναμικά και αποτελεσματικά την επανεμφάνισή του στο διεθνές στε¬ρέωμα, για να εμπνεύσει και πάλι στους λαούς το συγκεκριμένο σύνολο αξιών και αρχών που περιγράφει ο George Grote.

-Σήμερα που συμπληρώνονται 200 χρόνια ελεύθερου και δραστήριου βίου του κράτους μας, κάθε Έλληνας οφείλει να αναλογισθεί αν και σε πιο βαθμό ο Ελληνισμός έχει προσεγγίσει τη μεγαλοσύνη, ως χρέος, και να σκεφθεί σοβαρά, τι του επιβάλλεται να αποφασίσει και να δρομο¬λογή¬σει στο κατώφλι της τρίτης εκατονταετίας, για να εκπληρώσει τις υπο¬χρεώσεις του.

-Οι Έλληνες και όσοι ασπάζονται τις διαχρονικές, αρχές και αξίες που πηγάζουν από τον Ελληνισμό, πιστεύω ότι, δικαιούνται να είναι υπερή¬φανοι για την ταυτότητά τους, οι μέν και για τα πιστεύω τους οι δεύτεροι.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Είναι ανάγκη, η διεθνής κοινή γνώμη και οι πολιτικοί ταγοί που διαφεντεύουν τις τύχες των λαών να αντιληφθούν και να συνειδη¬τοποιήσουν ότι, εκείνοι που μιλούν για γαλάζιες πατρίδες, στη Μεσό¬γειο, κάθονται επάνω σε ξένους θρόνους, που με βία κατέκτησαν και κάτω από τα πέλματά τους, ακόμη σπαράσσουν ζωντανοί λαοί που τη ιστορία και τη δόξα τους πασχίζουν με τρόπο βάρβαρο και χυδαίο να εξαφανίσουν.