Πηγή: Rudolf Steiner, The book of Revelation and the work of the priest, Rudolf Steiner Press 1998
https://wn.rsarchive.org/Lectures/GA346/English/UNK1995/Apocal_index.html
http://fvn-rs.net/index.php?view=category&id=244 (γερμανικά)
Αγαπητοί μου φίλοι! Ας βάλουμε τον εαυτό μας στον κόσμο όπου ο Αποκαλυπτής θέλει να τοποθετήσει τους ανθρώπους περιγράφοντας την επόμενη γήινη εποχή. Περιγράφει τα οράματά του για τους πνευματικούς κόσμους που εισέρχονται και καταλαμβάνουν τον γήινο άνθρωπο. Πριν από αυτό περιγράφει τρία στάδια τα οποία και πρέπει να γνωρίσουμε. Καθένα από αυτά τα τρία στάδια αντιπροσωπεύει κάτι που πρέπει να πέσει προτού η ανθρωπότητα γίνει άξια και ικανή να δεχτεί τον πνευματικό κόσμο με κάθε αγνότητα στα έργα, στις σκέψεις και στα συναισθήματά της.
Το πρώτο στάδιο είναι η πτώση της Βαβυλώνας –προς το παρόν θα χρησιμοποιήσουμε την ορολογία του Αποκαλυπτή. Το δεύτερο στάδιο είναι η πτώση του θηρίου και του ψευδοπροφήτη ο οποίος συνεργάζεται με το θηρίο και διαδίδει τις διδασκαλίες του. Το τρίτο στάδιο είναι η πτώση των αντίπαλων θεϊκών δυνάμεων, δηλαδή του Σατανά, όπως συνήθως αποκαλούνται αυτές. Όταν βλέπουμε τη μελλοντική εξέλιξη της ανθρωπότητας μέσα από την πνευματική σκοπιά, αυτά τα τρία στάδια γίνονται πολύ πραγματικά, πολύ συγκεκριμένα. Ειδικά στον αιώνα μας, στην εποχή μας, όπου θα κριθούν πολλά για την εξέλιξη της ανθρωπότητας, υπάρχει κάθε λόγος να στρέψουμε την ψυχική μας ματιά προς αυτές τις τρεις πτώσεις. Διότι αυτές θα έρθουν με μια συγκεκριμένη μορφή μετά την πρώτη εμφάνιση του Χριστού στη Γη σε αιθερικό σώμα, με άλλα λόγια μετά τη δεύτερη εμφάνιση του Χριστού στη Γη. Η ανθρωπότητα πρέπει να προετοιμαστεί για αυτό, καθώς μια μέρα θα πρέπει να αποδειχθεί αρκετά δυνατή για να μπορέσει να περάσει από αυτή την τριπλή πτώση των αντιπάλων της Ώθησης του Χριστού χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η ανάπτυξη της ψυχής.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πόσο ακριβής είναι ο Αποκαλυπτής. Κάθε φορά που συμβαίνει μια τέτοια πτώση, απεικονίζει έναν Άγγελο που κατεβαίνει από τους πνευματικούς κόσμους, και παρατηρούμε –αυτό αρχικά φαίνεται πολύ παράξενο για όσους δεν εμβαθύνουν σε μια πνευματική κατανόηση του κόσμου– παρατηρούμε ότι απεικονίζει τον Άγγελο που κατεβαίνει να αγαλλιάζει για τις μεγάλες οδύνες, για τα τρομακτικά πράγματα που προκαλούνται από την πτώση. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε αυτή την αγαλλίαση.
Ας δούμε όμως πρώτα τα τρία στάδια της πτώσης των αντίπαλων δυνάμεων του Χριστού, ξεκινώντας με αυτό που ονομάζεται πτώση της Βαβυλώνας. Μπορούμε να θέσουμε μπρος στην ψυχή μας το σύνολο όλων των εκτροπών στις οποίες μπορούν να πέσουν οι άνθρωποι ως αποτέλεσμα της ίδιας της ανθρώπινης φύσης τους. Όλα όσα υποβιβάζουν τον άνθρωπο κάτω από το πνευματικό επίπεδο που του ανήκει περιλαμβάνονται σε αυτό που ο Αποκαλυπτής αποκαλεί βαβυλωνιακό πειρασμό.
Ο άνθρωπος γίνεται αληθινός άνθρωπος –αν και φυσικά αυτό δεν είναι δυνατό σε κάθε στιγμή της εξέλιξής του, γιατί πρέπει πρώτα να το πετύχει– μόνο όταν έχει μέσα του μια πλήρη αρμονία μεταξύ της αρχής του υλικού και της αρχής του πνευματικού, όταν το υλικό δεν εκδηλώνεται με συναισθήματα που δεν βρίσκονται υπό τον έλεγχο του πνεύματος. Αυτό ακριβώς είναι το θέμα και πρέπει να το καταλάβουμε πολύ καλά. Διότι ακόμη και ο Αποκαλυπτής δεν θα μπορούσε να μιλήσει όπως μιλάει αν θεωρούσε εξαρχής ότι όλες οι συγκινήσεις, τα πάθη και καθετί που προέρχεται από τη σφαίρα της θέλησης και τη σφαίρα της καρδιάς ήσαν εντελώς αδικαιολόγητα. Μάλιστα, το να χαρακτηρίζει κανείς τις συγκινήσεις και τα πάθη ως αδικαιολόγητα –αυτό το λανθασμένο είδος ασκητισμού– αυτό ακριβώς έχει τις ρίζες του στις συγκινήσεις και τα πάθη. Διότι όποιος δεν νιώθει αρκετά δυνατός για να διαποτίσει τα πάθη του με πνευματικότητα κατά τρόπο που να τα θέτει στην υπηρεσία της ορθής εξέλιξης του κόσμου, αυτός αποτίει φόρο τιμής στις συγκινήσεις και τις αδυναμίες του. Εάν φτωχύνει τη σφαίρα της καρδιάς του, θα αποτίσει φόρο τιμής στην αδυναμία του, ακόμα κι αν θέλει την ορθή εξέλιξη.
Ο Αποκαλυπτής δεν ενδιαφέρεται λοιπόν να ξεριζώσει τα συναισθήματα, να ξεριζώσει τις συγκινήσεις και τα πάθη, αλλά να διασφαλίσει ότι δεν θα παραμένουν ανεξέλεγκτα από το πνεύμα. Καθετί συναισθηματικό στην ανθρώπινη ζωή, όλα τα συναισθήματα, είτε μεγάλα είτε μικρά, που παραμένουν ανεξέλεγκτα από το πνεύμα, όλα αυτά συνοψίζονται στην Αποκάλυψη με το όνομα εκείνης της πόλης, της Βαβυλώνας, στην οποία κυριαρχούσε η αποστασία από το πνεύμα μέσω των παθών –για να το εκφράσω έτσι στερεοτυπικά. Αρκεί να μεταφράσουμε στη γλώσσα μας τις έντονες, χονδροειδείς εκφράσεις εκείνης της εποχής –που δεν ήταν χονδροειδείς για εκείνη την εποχή. Με τον παλιό τρόπο σκέψης δεν σχημάτιζε κανείς αφηρημένες έννοιες αλλά παρέπεμπε πάντα στο συγκεκριμένο, σε κάτι το χαρακτηριστικό. Και έτσι είναι που μιλά ο Αποκαλυπτής για τη Βαβυλώνα. Γιατί Βαβυλώνα;
Στη Βαβυλώνα, ή καλύτερα στο μυστηριακό κέντρο της Βαβυλώνας, υπήρχαν κατά την αρχαιότητα πραγματικά υψηλά Μυστήρια όπου μπορούσε κανείς να μυηθεί στα μυστικά του υπεργήινου κόσμου, να μάθει τα μυστικά για τους αστρικούς κόσμους και το πνευματικό τους περιεχόμενο. Οι αρχαιότεροι ιερείς στη Βαβυλώνα χρησιμοποιούσαν τις δυνάμεις της ονειρικής ενορατικότητας με έναν τρόπο που σήμερα θα ονομάζαμε μεντιουμίστικη ενορατικότητα. Και ήταν με αυτόν τον μεντιουμίστικο τρόπο, κατά μία έννοια, που προέκυψαν οι θαυμαστές διδασκαλίες της αρχαίας Βαβυλώνας. Μπορούμε σήμερα να δούμε ότι τα μέντιουμ, ακόμη κι αν αρχικά φαίνονται κατάλληλα για τη μετάδοση πνευματικών διδασκαλιών –κάτι που γίνεται συχνά, μόνο που πρέπει να βρίσκονται υπό την καθοδήγηση μυημένων με την απαραίτητη θέαση– εκτίθενται σε επιρροές πολύ αμφιβόλου ηθικής. Επειδή υπάρχει μια αναντιστοιχία μεταξύ αυτού που αποκαλύπτουν και αυτού που είναι, τα μέντιουμ συχνά δεν μπορούν τελικά να διακρίνουν την αλήθεια από το ψέμα· και αυτό μπορεί να επεκταθεί σε έναν τομέα όπου η ηθική δεν ξεχωρίζει πλέον από την ανηθικότητα.
Πρέπει να καταλάβετε, αγαπητοί μου φίλοι, τι συμβαίνει στο μέντιουμ. Ένας άνθρωπος γίνεται μέντιουμ –το ίδιο ίσχυε και για τους Βαβυλώνιους ιερείς– όταν το Εγώ και το αστρικό σώμα αποσύρονται από το φυσικό και αιθερικό σώμα μέσω μιας εξωτερικής δύναμης. Αλλά τη στιγμή που το Εγώ και το αστρικό σώμα του μέντιουμ έχουν αποσυρθεί από το φυσικό και αιθερικό σώμα, μια άλλη δύναμη εισέρχεται σε αυτό το Εγώ και το αστρικό σώμα. Ανάλογα με το αν το μέντιουμ που προκαλεί κάτι τέτοιο έχει καλές ή κακές προθέσεις, αν ανήκει στην αριστερή ή στη δεξιά ατραπό, αυτή η δύναμη θα είναι καλή ή κακή. Στην εποχή της αρχαίας Βαβυλώνας, με αυτόν τον τρόπο προέκυψαν εξαιρετικές γνώσεις και αποκαλύψεις. Αλλά σε μεταγενέστερες εποχές και σήμερα, το μειονέκτημα γίνεται εμφανές: Τι συμβαίνει όταν το μέντιουμ εισέρχεται ξανά στο φυσικό σώμα; Βλέπετε, η λογική που έχουμε στον φυσικό κόσμο με την οποία διακρίνουμε το ψέμα από την αλήθεια δεν χρησιμεύει στον πνευματικό κόσμο. Είναι εντελώς λάθος να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να εφαρμόσει στον πνευματικό κόσμο τις έννοιες του ψεύδους και της αλήθειας με τον τρόπο που εφαρμόζονται στον φυσικό κόσμο. Δεν υπάρχει τίποτα στον πνευματικό κόσμο που να μπορεί να διακριθεί με αυτόν τον τρόπο. Υπάρχουν οντότητες που είναι καλές και άλλες που είναι κακές. Πρέπει κανείς να τις αναγνωρίζει από μόνος του, γιατί αυτές δεν του λένε τι είναι. Αλλά και οι κακές είναι αληθινές με τον τρόπο τους. Φυσικά, αυτό είναι δύσκολο να το κατανοήσουμε, όπως είναι δύσκολο να κατανοήσουμε όλα όσα συναντάμε μπαίνοντας στον πνευματικό κόσμο. Εδώ στον φυσικό κόσμο λέμε πχ. ότι η ευθεία είναι η μικρότερη διαδρομή μεταξύ δύο σημείων. Στον πνευματικό κόσμο αυτή θα μπορούσε να είναι η μεγαλύτερη, ενώ οποιαδήποτε άλλη να είναι μικρότερη. Έτσι λοιπόν η λογική που έχουμε εδώ στον φυσικό κόσμο πραγματικά δεν έχει καμία χρησιμότητα στον πνευματικό κόσμο.
Έτσι, ένας αληθινός μυημένος χρειάζεται να έχει μια συγκεκριμένη ψυχική συγκρότηση για να βλέπει στον πνευματικό κόσμο. Πρέπει να είναι απόλυτα υπεύθυνος ώστε μόλις επιστρέφει στον φυσικό κόσμο να εργάζεται αμέσως με τις φυσικές έννοιες. Το μέντιουμ, ωστόσο, δεν μπορεί να το κάνει αυτό επειδή δεν μπαίνει στον πνευματικό κόσμο συνειδητά. Όταν επιστρέφει, το Εγώ και το αστρικό σώμα γεμίζουν το φυσικό και αιθερικό σώμα με έναν τρόπο σκέψης που είναι κατάλληλος για τον πνευματικό κόσμο, αλλά που αλλοιώνει όλα τα ηθικά συναισθήματα και αισθήσεις που ισχύουν στον φυσικό κόσμο. Ως εκ τούτου, το μέντιουμ διαφθείρεται όσον αφορά την αλήθεια και την αναλήθεια, και αυτό μετά έχει αντίκτυπο σε όλα τα άλλα. Μπορεί να πει κανείς ότι στην πραγματικότητα η Βαβυλώνα πέρασε από αυτή τη διαδικασία και έτσι ακόμη και οι πιο υψηλές, οι πιο σημαντικές αποκαλύψεις από τους πνευματικούς κόσμους αλλοιώθηκαν τρομερά. Αυτό που αρχικά αφορά την αρχή της πνευματικής αποκάλυψης μπορεί να επεκταθεί και να αφορά επίσης και τη συνηθισμένη ανθρώπινη ζωή, προκαλώντας μεγάλη διαφθορά. Έτσι, έχοντας εισέλθει κανείς στην πνευματική ζωή με αυτόν τον τρόπο, γίνεται στη συνέχεια πιο ανήθικος από ό,τι ήταν προηγουμένως ως συνηθισμένος άνθρωπος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Βαβυλώνα θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει την ηθική διαφθορά. Και οι εκφράσεις που χρησιμοποιούνται στην Αποκάλυψη δεν είναι άλλες από αυτές που ήσαν συνηθισμένες για τη διαφθορά εκείνη την εποχή.
Έκτοτε όμως ολόκληρη η ανθρωπότητα, η οποία συνέχισε εκείνο που ζούσε στη Βαβυλώνα, έχει γίνει μια πόλη της Βαβυλώνας απλωμένη σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό λέει ο Αποκαλυπτής: Η πόλη της Βαβυλώνας βρίσκεται ανάμεσα σε ολόκληρη την επί Γης ανθρωπότητα. Παντού υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πέσει θύματα του βαβυλωνιακού πειρασμού. Και αυτή η στάση των ανθρώπων είναι που πρέπει να πέσει προτού έρθει εκείνο το τελικό στάδιο για το οποίο μιλά ο Αποκαλυπτής. Αν εξετάσουμε τι είναι αυτό που λειτουργεί στη «βαβυλωνιακή διαφθορά», θα διαπιστώσουμε ότι είναι η αριμανική αρχή που λειτουργεί σε αυτή τη διαφθορά. Ο Άριμαν βρίσκεται μέσα στα ανθρώπινα όντα και είναι μια δύναμη που είναι κοντά στον άνθρωπο μέσα στον κόσμο ως σύνολο. Βρίσκεται μέσα στα συναισθήματα που αλλοιώνονται με αυτόν τον τρόπο. Ο αντίθετος πόλος του αριμανικού στοιχείου είναι το εωσφορικό. Ο Άριμαν ζει σε ό,τι πέφτει στη Βαβυλώνα και ο Εωσφόρος αντιτίθεται σε αυτό. Ποια είναι η εικόνα που προκύπτει για τον Αποκαλυπτή όταν το βλέπει αυτό; Είναι η εικόνα των εωσφορικών Αγγέλων που αγαλλιάζουν. Δεν πρέπει να το αγνοούμε αυτό, αγαπητοί μου φίλοι.
Το μεγάλο λάθος πολλών κοσμοθεωριών ήταν πάντα ότι το κακό είναι αναγκαστικά το αντίθετο του καλού, για παράδειγμα ότι η κάτωθεν αρχή του κακού αντιμετωπίζεται πάντα από το άνωθεν καλό. Αλλά δεν είναι έτσι! Εδώ σε αυτό το κεφάλαιο της Αποκάλυψης (Αποκ. ιθʹ), κάτω βρίσκεται το αριμανικό στοιχείο –η Βαβυλώνα– και πάνω, όπου οι Άγγελοι αγαλλιάζουν για την πτώση της Βαβυλώνας, είναι το εωσφορικό στοιχείο. Αυτό που ακούγεται πάνω ως αγαλλίαση των Αγγέλων είναι η φωνή του Εωσφόρου. Την ισορροπία μεταξύ αυτών των δύο την κρατά πάντα η αρχή του Χριστού.
Μόνο όταν η τρίπτυχη συγκρότηση του κόσμου κατανοηθεί σωστά μπορεί κανείς να καταλάβει αυτό που λέει εδώ ο Αποκαλυπτής. Είναι τελείως ακατανόητο για το συνηθισμένο ανθρώπινο συναίσθημα ότι τα αγνά, αγαθά πνεύματα πρέπει να κραυγάζουν από αγαλλίαση εκεί ψηλά, όταν οι άνθρωποι κάτω πλήττονται από τέτοια δεινά όπως περιγράφονται εδώ. Φυσικά, αυτό γίνεται αμέσως κατανοητό από τη στιγμή που θα το δει κανείς ως τις κραυγές αγαλλίασης εκείνων των όντων τα οποία αρχικά είχαν αντιταχθεί στη δημιουργία ενός κόσμου όπου ο άνθρωπος επρόκειτο να περάσει την πνευματική του ανάπτυξη. Τα εωσφορικά όντα θέλουν να διατηρήσουν το σύνολο της εξέλιξης σε ένα εντελώς διαφορετικό πνευματικό επίπεδο. Δεν θέλουν αυτή την ένωση, αυτό το πάντρεμα του πνεύματος με την ύλη που έχει προκύψει στη γήινη ύπαρξη και έτσι νιώθουν πραγματικά στην ψυχή τους: Τώρα που αυτό το οποίο έχει καταληφθεί από τον Άριμαν αποβάλλεται από τη γήινη ύπαρξη, μπορούμε πλέον να είμαστε ευχαριστημένοι που ένα τουλάχιστον μέρος της γήινης ύπαρξης δεν θα συνεχιστεί και θα αποβληθεί από την εξέλιξη της Γης. Από αυτή την άποψη λοιπόν, μέσα από αυτή την εικόνα που περιέγραψε ο Αποκαλυπτής, μας μιλά μια κοσμοθεωρία μιας μεγαλειώδους ειλικρίνειας.
Η πρώτη πτώση, η πτώση της Βαβυλώνας, είναι η πτώση αυτού που προκάλεσαν οι ίδιοι οι άνθρωποι ως εκτροπή. Αν και επηρεάζεται από την αρχή της μύησης, είναι ωστόσο ανθρώπινη εκτροπή. Με την πτώση της Βαβυλώνας λόγω της ανθρώπινης εκτροπής, ένα μέρος της ανθρωπότητας θα αποβληθεί από την περαιτέρω εξέλιξη του κόσμου, σε ένα χρονικό σημείο που θα συζητήσουμε αργότερα. Προς το παρόν, θέλουμε απλώς να τοποθετήσουμε ποιοτικά μπρος στην ψυχή μας αυτό που πρόκειται να έρθει.
Η δεύτερη πτώση είναι εκείνη στην οποία πλέον δεν εμπλέκεται μόνο ο άνθρωπος. Στην πτώση της Βαβυλώνας, εκείνοι που εμπλέκονται πραγματικά είναι οι άνθρωποι· πρόκειται για ανθρώπινη εκτροπή. Στην πτώση του θηρίου και του ψευδοπροφήτη ο οποίος αντιπροσωπεύει τις διδασκαλίες του θηρίου, δεν πέφτει κάτι ανθρώπινο αλλά κάτι υπερανθρώπινο, κάτι πνευματικό. Πέφτει κάτι που δεν ανήκει στο ανθρώπινο βασίλειο. Πέφτει το θηρίο που εισβάλλει στις ανθρώπινες κοινότητες, μαζί και αυτός που διακηρύσσει τις διδασκαλίες του θηρίου, ο ψευδοπροφήτης. Αυτό που πέφτει είναι κάτι από το οποίο μπορούν οι άνθρωποι να καταληφθούν. Δεν πρόκειται για την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης όπως λειτουργεί στην περίπτωση του μέντιουμ, αλλά για κάτι υπερανθρώπινο που προκαλεί στους ανθρώπους την ώθηση για το κακό.
Για να γίνει ακόμα πιο ξεκάθαρη η εικόνα, θα μπορούσαμε να πούμε το εξής: Όλοι όσοι θα εμπλακούν στην πτώση της Βαβυλώνας θα έχουν διαφθαρεί επειδή έχουν επιδιώξει πράγματα που η οργάνωσή τους δεν μπορούσε να αντέξει, πράγματα σε σχέση με τα οποία η οργάνωσή τους έγινε αδύναμη, ώστε να έχουν διαφθαρεί. Έτσι, στην πτώση της Βαβυλώνας πρόκειται για την ανθρώπινη οργάνωση που ενεργεί από αδυναμία. Κατά την πτώση του θηρίου και του ψευδοπροφήτη, τα πράγματα δεν είναι όπως με ένα μέντιουμ που έχει διαφθαρεί επειδή έχει γίνει αδύναμο. Είναι σαν το πνεύμα που έχει καταλάβει το Εγώ και το αστρικό σώμα του μέντιουμ να περνούσε –μετά το τέλος της ύπνωσης– στο φυσικό και αιθερικό σώμα και πλέον να χρησιμοποιούσε το φυσικό σώμα αυτού του ανθρώπου για να προκαλέσει μέσω αυτού τον όλεθρο πάνω στη Γη.
Αυτήν ακριβώς την εικόνα είναι που μας παρουσιάζει εδώ ο Αποκαλυπτής. Θα έρθει καιρός –θέλει να μας πει– όπου θα δούμε να κυκλοφορούν άνθρωποι πάνω στη Γη οι οποίοι δεν θα μπορούν να ανεχθούν όσα διδάσκει ο Χριστιανισμός, που ναι μεν θα δέχονται τον Χριστό στην ψυχή τους, αλλά δεν θα μπορούν να φτάσουν στο ύψος του Χριστού με το φυσικό και το αιθερικό τους σώμα και έτσι θα υποκύπτουν σε άλλα πνεύματα· αλλά δεν θα το κάνουν αυτό με πλήρη συνείδηση και για αυτό θα πέφτουν στη διαφθορά. Αυτοί είναι οι πρώτοι, εκείνοι που έχουν σχέση με την πτώση της Βαβυλώνας.
Θα κυκλοφορούν επίσης και άλλοι ως ανθρώπινα όντα, αλλά η κατάστασή τους θα είναι ότι ουσιαστικά το ανθρώπινο Εγώ τους δεν θα βρίσκεται μέσα τους, έτσι ώστε να μην μπορούν πλέον να αποκαλούνται ανθρώπινα όντα πάνω στη Γη, επειδή θα είναι κατειλημμένοι από το θηρίο και τον ψευδοπροφήτη. Αυτό θα συμβεί μετά την πτώση της Βαβυλώνας. Μετά την πτώση της Βαβυλώνας θα υπάρχουν άνθρωποι στη Γη που θα είναι σαν περιπλανώμενοι δαίμονες. Μέσα τους θα δρουν άμεσα οι αριμανικές δυνάμεις.
Για όλα αυτά ικανοποιούνται ήδη σήμερα αρκετές προϋποθέσεις. Θα έλεγα ότι όλα αυτά υπάρχουν ήδη σε σπερματική μορφή. Για παράδειγμα, έχουμε δει την τρομακτική περίπτωση όπου ο Άριμαν εμφανίστηκε ανάμεσά μας ως συγγραφέας μέσα από έναν άνθρωπο –ίσως όχι από ολόκληρο τον άνθρωπο αλλά μέσω μιας προσωρινής αδυναμίας αυτού του ανθρώπου. Ο Νίτσε ήταν ένας λαμπρός, σπουδαίος συγγραφέας, αλλά κατά τις περιόδους που έγραφε τα έργα «Ο Αντίχριστος» και «Ίδε ο άνθρωπος», η ατομικότητα του Νίτσε δεν ήταν μέσα του. Γνωρίζω αυτή την ατομικότητα του Νίτσε, τον περιέγραψα μάλιστα και στο βιβλίο μου «Η πορεία της ζωής μου».[1] Αλλά μέσα από αυτόν ο Άριμαν έγινε συγγραφέας, και ο Άριμαν είναι πολύ πιο λαμπρός συγγραφέας από τους ανθρώπους.
Οι αριμανικές δυνάμεις θα παρεμβαίνουν ολοένα και περισσότερο, καθώς τα αριμανικά πνεύματα θα χρησιμοποιούν τα ανθρώπινα σώματα για διάφορους σκοπούς. Θα έρθει ο καιρός όπου οι χριστιανοί, όταν θα συναντούν το ένα ή το άλλο άτομο, θα πρέπει να αναρωτιούνται σοβαρά: Είναι αυτός άραγε ένας πραγματικός άνθρωπος ή είναι ένα χαλαρό κέλυφος για τα αριμανικά πνεύματα; Θα πρέπει και αυτό να το προσθέσουμε στις διακρίσεις που ήδη κάνουμε για τους ανθρώπους. Αυτή θα είναι λοιπόν η δεύτερη πτώση: του δαιμονικού θηρίου και του προφήτη του. Αυτοί θα καταλάβουν τα ανθρώπινα σώματα. Αλλά το θηρίο και ο προφήτης του θα πέσουν. Πρώτα λοιπόν έχουμε την πτώση των διεφθαρμένων ανθρώπων και μετά την πτώση ορισμένων διεφθαρμένων πνευμάτων που βρίσκονται κοντά στους ανθρώπους. Αυτά τα πνεύματα τα ίδια είναι που θα πέσουν κατά τη δεύτερη πτώση.
Στη συνέχεια η Αποκάλυψη μιλάει για μια τρίτη πτώση, την πτώση του Σατανά. Ο Σατανάς είναι ένα πολύ υψηλό ον το οποίο, ωστόσο, ακολουθεί άλλα μονοπάτια από εκείνα που μπορεί να ακολουθήσει κανείς στη Γη. Στην περίπτωση του θηρίου και του ψευδοπροφήτη πρόκειται για δυνάμεις που παρασύρουν τους ανθρώπους, που θέλουν να οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε λάθος κατεύθυνση τόσο ηθικά όσο και διανοητικά. Αυτή η δύναμη, αγαπητοί φίλοι μου, την οποία εννοούμε όταν μιλάμε για την πτώση του Σατανά, θέλει κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν θέλει να βγάλει μόνο την ανθρωπότητα από την πορεία της, αλλά ολόκληρη τη Γη. Από τη σκοπιά των ανθρώπων και της Γης αυτή η δύναμη είναι ένας τρομερός αντίπαλος του Θεού.
Αλλά, βλέπετε, μπορεί κανείς υποθετικά –γιατί μόνο έτσι, θα έλεγα, μπορεί να το κάνει κανείς χωρίς να πέσει σε διανοητικό αμάρτημα και κυρίως σε πνευματικό αμάρτημα– να πει το εξής. Αν δεν το δει κανείς αυτό από την οπτική της ανθρώπινης, γήινης εξέλιξης, αν το δει από άλλες, ανώτερες οπτικές, ποια είναι λοιπόν η θέση αυτής της δύναμης του Σατανά σε σχέση με άλλα πνεύματα στο σύμπαν;
Βλέπετε, δεν είναι καθόλου περίεργο που ο Μιχαήλ, ο οποίος έχει διαφορετική άποψη από τους ανθρώπους, βλέπει τον Σατανά εντελώς διαφορετικά από ό,τι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι παραμένουν αφηρημένοι και πιστεύουν ότι ο Σατανάς είναι μια κακή δύναμη. Αλλά ο Σατανάς είναι επίσης και μια υψηλή δύναμη, αν και παρεκκλίνουσα όσον αφορά τις κατευθύνσεις που είναι κατάλληλες για τη Γη. Είναι όμως μια υψηλή δύναμη. Ο Μιχαήλ, που έχει τον βαθμό του Αρχαγγέλου, δεν βρίσκεται στη βαθμίδα του Σατανά, που έχει τον βαθμό της Αρχής. Ο Μιχαήλ είναι «μόνο» ένας Αρχάγγελος. Από τη σκοπιά του Μιχαήλ ο Σατανάς είναι μια δύναμη που δεν πρέπει να υποτιμάται, αλλά μια δύναμη που πρέπει να τη φοβάται πάρα πολύ, επειδή αυτή τη δύναμη που ανήκει στην ιεραρχία των Αρχών ο Μιχαήλ τη βλέπει πιο πάνω από αυτόν. Ο Μιχαήλ, ωστόσο, παίρνει την κατεύθυνση που είναι σύμφωνη με την εξέλιξη της Γης.
 |
Προ πολλού, ο Μιχαήλ αποφάσισε να εργάζεται σε εκείνες τις πλανητικές τροχιές οι οποίες έχουν καθοριστεί από την ύπαρξη του Ήλιου. Ο Σατανάς είναι μια δύναμη που καραδοκεί συνεχώς στο σύμπαν μας. Υπάρχει κάτι απόκοσμο στον τρόπο που ο Σατανάς καραδοκεί. Αυτό, αγαπητοί μου φίλοι, μπορούμε να το αντιληφθούμε εκείνες τις στιγμές που βλέπουμε έναν κομήτη να διασχίζει το σύμπαν μας, ο οποίος έχει μια εντελώς διαφορετική τροχιά από ό,τι οι πλανήτες (βλέπε σχήμα).
Αν το σχεδιάσουμε σύμφωνα με τον Κοπέρνικο –κάτι που δεν είναι απόλυτα ορθό αστρονομικά, αλλά εδώ δεν έχει σημασία– εδώ είναι ο Ήλιος, μετά ο Ερμής, η Αφροδίτη, η Γη, ο Άρης –αυτοί είναι οι εσωτερικοί πλανήτες. Και οι εξωτερικοί είναι ο Δίας, ο Κρόνος, ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας. Επομένως πρέπει να φανταστούμε ότι οι κομήτες έχουν εντελώς ακανόνιστες τροχιές σε σχέση με τις κανονικές των πλανητών. Η ιδέα ότι αυτοί οι κομήτες περιγράφουν επιμήκεις ελλείψεις είναι ανοησία, αλλά δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε αυτό τώρα. Εν πάση περιπτώσει, οι τροχιές των κομητών, στον βαθμό που βρίσκονται μέσα στο πλανητικό μας σύστημα, δεν έχουν καμία σχέση με τις τροχιές των πλανητών.
Και εκεί παραμονεύει ο Σατανάς για να πιάσει κάθε κομήτη που θα εμφανιστεί και να χρησιμοποιήσει την κατεύθυνση της ορμής του ώστε να εκτροχιάσει τους πλανήτες, μαζί και τη Γη. Πραγματικά, αυτό που συμβαίνει στο σύμπαν είναι ότι οι σατανικές δυνάμεις καραδοκούν συνεχώς με πρόθεση να αλλάξουν ολόκληρο το πλανητικό σύστημα. Στην περίπτωση που θα το κατάφερναν, το πλανητικό σύστημα, στις τροχιές του οποίου βρίσκονται οι άνθρωποι, θα απομακρυνόταν από αυτές τις θεϊκές-πνευματικές δυνάμεις και θα οδηγούνταν σε τελείως διαφορετικές κατευθύνσεις της κοσμικής εξέλιξης. Ο Μιχαήλ βλέπει αυτή την πρόθεση ως μια τρομερή εκτροπή, για την οποία πρέπει να πει: Δεν θα μπορούσα καν να έχω μια τέτοια πρόθεση, αφού ούτως ή άλλως θα ήταν ένα ανέφικτο εγχείρημα για ένα Ον της Ιεραρχίας των Αρχαγγέλων. Μόνο τα Όντα της Ιεραρχίας των Αρχών θα είχαν αρκετή δύναμη για να πετύχουν κάτι τέτοιο. Ο Μιχαήλ, που εργάζεται από τον Ήλιο εντός των πλανητικών τροχιών και έχει γίνει αυτό που ο αποκρυφισμός αποκαλεί Αρχάγγελο των τροχιακών περιόδων ή Πνεύμα των πλανητών, αποφάσισε προ πολλού να συνεχίσει το έργο του σε αυτές τις τροχιακές περιόδους. Πρόκειται για μια αγγελική απόφαση να παραμείνει σε αυτές τις τροχιακές περιόδους.
Σε μια συγκεκριμένη εποχή κατά την αρχαία ατλαντική περίοδο, στα Μυστήρια στα οποία κατέβηκαν οι Θεοί εκείνη την εποχή, μπορούσε κανείς να αντιληφθεί πραγματικά πώς οι στρατιές των Αρχαγγέλων, δηλαδή οι Αρχάγγελοι όπως ο Οριφιήλ, ο Αναήλ, ο Ζαχαριήλ και ούτω καθεξής, πήραν τότε την απόφαση να πορευτούν εντός των προκαθορισμένων πλανητικών τροχιών. Αυτό συνέβη σε μια συγκεκριμένη εποχή.
Αλλά οι πανίσχυρες ορδές υπό την ηγεσία του Σατανά δεν έχουν πάρει μέχρι τώρα αυτή την απόφαση. Προσπαθούν ακόμη και σήμερα να χρησιμοποιήσουν την τροχιά κάθε κομήτη για να φέρουν ολόκληρο το πλανητικό σύστημα σε μια διαφορετική διαμόρφωση. Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν αντίπαλο του Χριστού, με κάποιον που δεν θέλει απλώς να διαφθείρει μεμονωμένα άτομα ούτε με κάποιον που θέλει να διαφθείρει μια ομάδα ατόμων, μια ανθρώπινη κοινότητα, όπως θέλει το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης. Στην περίπτωση του Σατανά και των ορδών του βρισκόμαστε αντιμέτωποι με προσπάθειες που –αν μπορώ να το πω έτσι– στοχεύουν απευθείας τη Γη ως προς τη σύνδεσή της με το πλανητικό σύστημα. Αυτή είναι η τρίτη πτώση μέσα στην Αποκάλυψη. Στις δύο πρώτες πτώσεις έχουμε την αγαλλίαση των εωσφορικών πνευματικών όντων.
Πρέπει και εμείς επίσης να διαβλέψουμε αυτά τα πράγματα για τα οποία μας μιλά ο Αποκαλυπτής. Το πρώτο στάδιο, η πτώση της Βαβυλώνας, θα επιδείξει ανθρώπινα όντα που έχουν παραστρατήσει, που έχουν εφελκύσει την εκτροπή ακόμη και στη φυσική τους διάπλαση, έτσι ώστε να μην υπάρχει καμία προοπτική αυτά τα ανθρώπινα σώματα, πάνω στα οποία το Εγώ και το αστρικό σώμα έχουν χάσει κάθε έλεγχο, να συνεχίσουν να είναι χρήσιμα στο μέλλον. Αυτά τα σώματα πρέπει να εγκαταλειφθούν –όχι όμως το Εγώ και το αστρικό σώμα που συνδέονται μαζί τους, γιατί αυτά συνεχίζουν στα μονοπάτια του κάρμα μέσα στην ανθρωπότητα εν γένει. Σε μια ορισμένη εποχή θα δούμε ανθρώπινα όντα να κυκλοφορούν με το σώμα τους, ανθρώπινα όντα που έχουν πέσει θύματα του βαβυλωνιακού πειρασμού και έτσι τα σώματά τους θα έχουν εκπέσει της εξέλιξης. Αυτή είναι η πτώση της Βαβυλώνας.
Στο δεύτερο στάδιο θα υπάρχουν άνθρωποι –και αυτό θα είναι ορατό– για τους οποίους θα πρέπει να πει κανείς: Μέσα τους ζουν οι ίδιες οι αριμανικές δυνάμεις. Εδώ ο Άριμαν θα δρα άμεσα. Αυτό είναι το θηρίο, η πτώση του θηρίου και του ψευδοπροφήτη του θηρίου ο οποίος όμως δεν είναι άνθρωπος αλλά υπεράνθρωπος.
Στο τρίτο στάδιο θα παρατηρηθεί ότι θα γίνεται ανεξήγητο κάτι σχετικά με τους ίδιους τους φυσικούς νόμους. Θα είναι η μέγιστη και πιο σημαντική εμπειρία μέσα από την οποία θα πρέπει να περάσουν οι άνθρωποι στο μέλλον, καθώς θα αναγνωρίσουν ότι συμβαίνει κάτι ανεξήγητο με τους νόμους της φύσης, φαινόμενα που δεν διέπονται από τους φυσικούς νόμους. Αυτό θα συμβεί σε μεγάλο βαθμό και δεν θα είναι απλώς θέμα λανθασμένου υπολογισμού της θέσης ενός πλανήτη ώστε να μην βρίσκεται εκεί που έχει υπολογιστεί.
Ο Σατανάς θα καταφέρει να κάνει τα πρώτα βήματα για τη δημιουργία διαταραχής στο πλανητικό σύστημα. Για να αντιμετωπιστεί αυτό, η ανθρωπότητα θα πρέπει να αναπτύξει μια ισχυρή πνευματικότητα. Διότι μόνο μέσω της ισχυρής πνευματικότητας των ανθρώπων θα μπορεί να αντιμετωπιστεί η διαταραχή που θα προκληθεί.
Βλέπετε, αυτά είναι τα πράγματα που πρέπει να διαβλέψουμε σήμερα όταν τοποθετούμε μπρος στην ψυχή μας τα μελλοντικά στάδια της γήινης και ανθρώπινης εξέλιξης. Αυτά είναι που πρέπει να βλέπουμε όταν μας μιλά ο Αποκαλυπτής. Θα πρέπει να προσπαθήσετε, αγαπητοί μου φίλοι, να τοποθετήσετε τον εαυτό σας σε αυτή τη ταύτιση μεταξύ εκείνου που μπορεί να αποκτήσει κανείς από την Ανθρωποσοφία και εκείνου που μας φανερώνει ο Αποκαλυπτής.
Με βάση τις υπάρχουσες αποκαλύψεις μπορούμε ήδη σήμερα να πούμε για τους κομήτες ότι ο Σατανάς καραδοκεί στο σύμπαν για να χρησιμοποιήσει τις τροχιές των κομητών και να τους βάλει στη θέση του σύμπαντος. Αν το απορροφήσετε αυτό μέσα από την ανθρωποσοφική σας κατανόηση και μπορείτε να το ξαναβρείτε στην Αποκάλυψη, τότε αυτή η εκ νέου εύρεση φέρνει κάτι σημαντικό, ένα είδος ψυχικής συνάντησης με την Αποκάλυψη και επομένως με τον ίδιο τον Αποκαλυπτή. Αυτό είναι σημαντικό: με τον ίδιο τον Αποκαλυπτή. Θα είναι εξαιρετικά σημαντικό για έναν ιερέα που ζει το μέλλον να αναπτύσσει όλο και περισσότερο μια λαχτάρα –πάντοτε, είτε βρίσκεται επί Γης είτε όχι– να συναντήσει τον Αποκαλυπτή που έβλεπε το μέλλον με αυτόν τον τρόπο μετά το Μυστήριο του Γολγοθά.
Πρέπει στους ιερείς να δημιουργηθεί το συναίσθημα ότι η βοήθεια που μπορεί να δώσει ο Ιωάννης, ο δημιουργός της Αποκάλυψης, σε όσους θέλουν να εργαστούν με χριστιανικό τρόπο θα είναι μια βοήθεια εξαιρετικά σημαντική και αναγκαία. Αλλά για να συμπορευτούμε πραγματικά με τον Ιωάννη τον Αποκαλυπτή, αυτό θα είναι δυνατό μόνο αν προσεγγίσουμε την Αποκάλυψη με την ψυχική στάση που περιέγραψα. Τότε ο Ιωάννης θα γίνει σύμμαχός μας. Αυτός είναι στενά συνδεδεμένος με τον Ιησού Χριστό, μυήθηκε από τον Ίδιο τον Ιησού Χριστό, είναι μυημένος του Ιησού Χριστού. Είναι λοιπόν ένας σημαντικός σύμμαχος, και το να έρθει κανείς στον Χριστό μέσω αυτού έχει τεράστια σημασία.
Η αληθινή κατανόηση της Αποκάλυψης οδηγεί βαθιά στη σφαίρα όπου κάποιος έχει τη μεγαλύτερη πιθανή προοπτική να συναντήσει τον Ιωάννη και στη συνέχεια τον Ίδιο τον Χριστό. Αυτό είναι μια βαθιά αλήθεια, αλλά μια αλήθεια που υπάρχει ελπίδα ότι θα συνεχίζει να λειτουργεί βαθιά στην καρδιά σας. Διότι είναι μια σωστή ιερατική αλήθεια, μια αλήθεια που θα έλκει τον ιερέα στη σφαίρα του πνεύματος με τον σωστό τρόπο. Θα συνεχίσουμε από εδώ αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου