Αυτούς που δεν έχουν να φάνε;
Αυτούς που δεν έχουν ρεύμα;
Τους πάνω από 100 νεκρούς και ανάπηρους κάθε μήνα από τροχαία;
Τους αυτόχειρες που δεν ξέρουμε πόσοι είναι κάθε μήνα;
Τα παιδιά που φεύγουν στο εξωτερικό και δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για επιστροφή;
Τους χιλιάδες νεκρούς κάθε μήνα στα ουκρανικά μέτωπα; Που βρίσκονται μακριά μας όσο η απόσταση Κρήτης Έβρου;
Την εκμετάλλευση των οικονομικά αδυνάμων από τους οικονομικά δυνατούς;
Το ότι αν δεν έχεις χρήματα και έχεις ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας την έβαψες;
Την υπεραυξημένη εγκληματικότητα που απειλεί το σπίτι του καθενός μας;
Τους δημάρχους που ξηλώνουν πεζοδρόμια και δεν βλέπουν τις πραγματικές ανάγκες;
Τα καμένα πλαστικά που απειλούν με καρκίνο όλους μας;
Την μιζέρια αποτέλεσμα υψηλής στρατηγικής των πολιτικων κομμάτων;
Το φαγοπότι της σύγχρονης Φεουδαρχίας με την στήριξη των πολιτικών;
Το ξήλωμα της ελληνικής παιδείας κ γλώσσας που μας οδηγεί σε πνευματικό μεσαίωνα;
Όμως παρόλα αυτά θα ακολουθήσουν μυριάδες επί μυριάδων ευχές. Οι περισσότεροι θα στείλουν και θα λάβουν χιλιάδες ευχές, ευχές που θα ‘μιλανε’ για υγεία, για αγάπη, για ένα ευτυχισμένο 2023.
Πως γίνεται όμως να μιλάμε για ευχές όταν συμβαίνουν όλα τα παραπάνω;
Και γίνεται ακόμα χειρότερο:
Δήμος Πατρέων: Καρκινοπαθής «έσβησε» χωρίς ρεύμα
https://pelop.gr/dimos-patreon-karkinopathis-esvise-choris-revma/
Ανακοίνωση – καταγγελία του Δήμου Πατρέων για ανήμπορο ηλικιωμένο ογκολογικό ασθενή που έφυγε από τη ζωή. 16 Δεκ. 2022
Πάτρα: 93χρονος περίμενε 20 ώρες για γιατρό! Σκηνικό ντροπής και διάλυσης στο Νοσοκομείο «Αγ. Ανδρέας»
Μαρτύριο διαρκείας και προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας για 93χρονο ασθενή – Μόλις δύο παθολόγοι που «πνίγονταν» από εκατοντάδες ασθενείς.
15 Δεκ. 2022
Πήλιο: Μήνυση για αισχρό bullying σε μαθήτρια Γυμνασίου – Ξύλο και φόβος σε ένα μαρτύριο καθημερινό
23/12/2022
Σοκ στο Ίλιον: Οχτώ 15χρονοι βίαζαν για έναν ολόκληρο μήνα συμμαθητή τους
23/12/2022
Ο Μπακογιάννης στην Αθήνα και το Σύνταγμα έστησε μια φαντασμαγορική εκδήλωση και φωταγώγησε το μήκους 21 μέτρων έλατο, που δεσπόζει στην πλατεία και είπε μεταξύ των άλλων:
Το μήνυμα που στέλνουμε απόψε με τη φωταγώγηση του δέντρου και της Αθήνας, είναι ένα και μάς βρίσκει όλους ενωμένους: Το φως νικάει πάντα το σκοτάδι. Η ανάγκη για ενότητα και αλληλεγγύη είναι επιτακτική, περισσότερο από κάθε άλλη φορά», τόνισε ο δήμαρχος Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης.
Και ακολούθησε μια γιορτούλα με λαμπερά ονόματα και μουσική και δεν ξέρουμε πόσα στοίχισαν όλα αυτά.
Όταν όμως λέει: … μάς βρίσκει όλους ενωμένους, Το φως νικάει πάντα το σκοτάδι. Η ανάγκη για ενότητα και αλληλεγγύη είναι επιτακτική, περισσότερο από κάθε άλλη φορά»,
Τι ακριβώς εννοεί; Όλοι ενωμένοι; Ποιοι; Το Μητσοτακαίϊκο με τους αστέγους; Τα αρπακτικά της ενέργειας και των καυσίμων με τους πένητες; Εμένα μαζί με τον Μπακογιάννη ενωμένοι; Και όταν λέει το Φως νικαει το Σκοτάδι, τι εννοεί; Όταν λέει ενότητα και αλληλεγγύη σε ποιους αναφέρεται και απέναντι σε τι;; στην φτώχεια; Την κοροϊδία; Το δούλεμα; Την εξαπάτηση;
Θαυμάζω το πόσο ηλίθιος είναι ένας ολόκληρος λαός που κάθεται και μασαει τέτοιες μ@αλ@κιες. Η πνευματική ικανότητα έχει μετατραπεί σε κατακρήμνιση και η νοημοσύνη σε αγυρτεία. Δεν δουλεύει πλέον ο εγκέφαλος αλλά οι τσέπες, δεν μιλούν τα συναισθήματα αλλά τα συμφέροντα.
Αλλά έχει ο καιρός γυρίσματα
Ευχές ειπωμένες ή σταλμένες, στα ελληνικά, στ’ αρμένικα, αλλά και στα φράγκικα, στα εγγλέζικα, και σε τόσες άλλες γλώσσες ευρωπαϊκές, μαζί με την ελπίδα, πως το 1922 θ’ ανατείλει μια χρονιά που θα φέρει υγεία, ευτυχία, ευδαιμονία, ευημερία. Η ζωή των ελληνικών κοινοτήτων συνεχιζόταν μέσα σε μιαν ατμόσφαιρα ευφορίας – που είναι χαρακτηριστική των απελπισμένων καταστάσεων.
https://mnimesellinismou.com/neoteriellada/-protoxronia1922
το παραπάνω συνέβαινε στην Σμύρνη κατά την πρωτοχρονιά του 1922. Την πρωτοχρονιά του 1939 φαντάζομαι θα συνέβαινε το ίδιο. Την πρωτοχρονιά του 1974 πιθανότατα το ίδιο. Η μακαριότητα είναι το χαρακτηριστικό μας γνώρισμα και ας είμαστε λίγα μέτρα από το βάραθρο.
Στον ΝΕΤΑΚΙΑ διάβασα το έξης:
Αν μια φορά ένας Δήμος δεν στόλιζε την πόλη με φωτάκια και έδινε τα λεφτά για να έχουν φως όσα νοικοκυριά έχουν κομμένο ρεύμα πόσο πιο ανθρώπινη θα ήταν η πόλη; Βέβαια αυτά δεν γίνονται, άντε να μοιράσει ο Δήμος κανένα πακέτο μακαρόνια σε όσους έχουν ανάγκη και ας μην έχουν ρεύμα να το μαγειρέψουν.
Και να συμπληρώσω εγώ: αν δεν έκανε ο Μπακογιάννης και ο κάθε Μπακογιάννης τέτοιες ματαιόδοξες φανφάρες αλλά τα έξοδα τα μοίραζε σε αστέγους ή έφτιαχνε ένα μεγάλο κτίριο για να στεγάσει αστέγους, τότε ναι θα είχαμε ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και το πνεύμα των Χριστουγέννων θα μας πλημμύριζε.
Φυσικά, το ελληνικό δημόσιο έχει πάνω από 70.000 ακίνητα στην διάθεση του. Συνεπώς όλοι αυτοί (αν ήθελαν οι κυβερνώντες) δεν θα υπήρχαν άστεγοι. Αλλά τους ενδιαφέρει μόνο το χρήμα καθώς κομματικοί παράγοντες ή φίλοι ενοικιάζουν στο δημόσιο ακίνητα και πιο δίπλα στέκουν τα του δημοσίου εγκαταλελειμμένα ή ενοικιασμένα σε εξευτελιστικές τιμές στους δικούς μας ή κατειλημμένα από εισαγόμενους επενδυτές ή και ιθαγενείς αναρχοφεροντες.
Τώρα ο κάθε Δήμαρχος θα ξοδέψει για μια γιορτή χωρίς ουσία όπου θα ακουστούν ευχές χωρίς περιεχόμενο και θα εορτάζουν οι έχοντες δίπλα στους μη έχοντες, θα γιορτάζουν οι βολεμένοι δίπλα σε ανθρώπους που πιθανόν δεν έχουν να φάνε ή που δεν έχουν ρεύμα ή που πιθανότατα δεν έχουν σπίτι.
Αλλά θα γιορτάζουν οι έχοντες και κατέχοντες και θα ανταλλάσουν ευχές.
Και ας μου πει κάποιος σε τι διαφέρει αυτό από την BLACK FRIDAY;
Μια πραγματικά ουσιαστική ευχή θα ήταν η παρακάτω
More importantly, how do we restore a sense of morality across society so that more and more people are interested in doing what’s right rather than exploiting the system for their own personal gain?
Το πιο σημαντικό, πώς μπορούμε να αποκαταστήσουμε την αίσθηση της ηθικής σε όλη την κοινωνία, ώστε όλο και περισσότεροι άνθρωποι να ενδιαφέρονται να κάνουν αυτό που είναι σωστό αντί να εκμεταλλευτούν το σύστημα για δικό τους προσωπικό όφελος;
(Brighteon noreply@brighteon.com brighteon.com Dec 23, 2022, 7:07 AM)
Αυτό που έχουμε ανάγκη
Είναι η Φώτιση και αν αποκτηθεί αυτόματα θα επέλθουν σαν κοσμική συνέπεια όλα αυτά που εύχονται τα εκατομμύρια των άμυαλων.
Για την ιστορία ακολουθει μια ιστορία που αν και δεν έγινε Χριστούγεννα φαντάζομαι τον Δημιουργό να είναι παρών. Και όσον αφορά εμάς τον φαντάζομαι πάλι να μας κοιτάζει στραβά και αγριεμένα.
Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία
Σεπτέμβριος 2018. To Port Clinton, μια μικρή πόλη 6.056 κατοίκων σύμφωνα με την απογραφή του 2010, σαράντα τέσσερα μίλια ανατολικά του Τολέδο κοντά στο Οχάιο, κάνει οργανωμένα και μαζικά κάτι μοναδικό: Μεταφέρει όλες τις εκδηλώσεις και το σκηνικό των Χριστουγέννων δύο ολόκληρους μήνες νωρίτερα για ένα συγκινητικό και πολύ ανθρώπινο σκοπό.
Ο μικρός Μπρόντι Άλεν έχει διαγνωστεί με μία εξαιρετικά σπάνια μορφή καρκίνου, που προσέβαλε τον εγκέφαλο και την σπονδυλική του στήλη, με αποτέλεσμα οι γιατροί να εκτιμούν πως ο μικρός δεν θα έχει παρά μόλις λίγους ακόμα μήνες ζωής.
Μετά από πολλές προσπάθειες που κράτησαν τρείς τουλάχιστον μήνες μέσα στο νοσοκομείο και με την υγεία του μικρού να έχει πάρει μη αναστρέψιμη τροπή, ο πατέρας του (οδηγός φορτηγού αυτοκινήτου που παράτησε τη δουλειά του για να βρίσκεται συνεχώς δίπλα στο παιδί του) μαζί με την μητέρα του, πήραν την γενναία απόφαση να τον μεταφέρουν στο σπίτι τους, με σκοπό να τον κάνουν να χαρεί και να απολαύσει όσα περισσότερα προλάβει μέχρι να τελειώσει η πολύ σύντομη ζωή του.
Το περιστατικό συγκίνησε ολόκληρη την μικρή πόλη στην οποία ζούσαν οι γονείς του μικρού Μπρόντι, η οποία αποφάσισε να γιορτάσει πρόωρα τα Χριστούγεννα, προκειμένου να δώσει στον μικρό την ευκαιρία να προλάβει να ζήσει αυτές τις στιγμές.
Έτσι, τα σπίτια της μικρής πόλης στολίστηκαν με φωτάκια και άρχισαν να καταφθάνουν στον μικρό Μπρόντι κάρτες με δώρα, ενώ κάθε δέντρο της γειτονιάς του μικρού στολίστηκε με ξεχωριστή φροντίδα. Οργανώθηκαν καθημερινές εορταστικές εκδηλώσεις με τη συμμετοχή όλων, ανεξαιρέτως ηλικίας. Οι καθημερινές επισκέψεις από φίλους, συγγενείς αλλά και αγνώστους, έβαλαν τον μικρό για τα καλά στο κλίμα των Χριστουγέννων.
Η πρωτοβουλία της μικρής πόλης να γιορτάσει τα Χριστούγεννα νωρίτερα για να προσφέρει χαρά σε ένα μικρό παιδί με ελάχιστους μήνες ζωής, πήρε τεράστιες διαστάσεις και άρχισε να μεταδίδεται από μεγάλα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Χιλιάδες μηνύματα αγάπης και ευχών μέσω διαδικτύου ή ταχυδρομείου άρχισαν να καταφθάνουν στον μικρό από ολόκληρο τον κόσμο. Οι γονείς του, συγκινημένοι από το πρωτοφανές κύμα συμπάθειας και συμπαράστασης, ευχαριστούσαν τον κόσμο διαβεβαιώνοντας για την απέραντη ευτυχία του μικρού τις τελευταίες του μέρες.
Ο Μπράντι ανοίγει τα δώρα και τις κάρτες που παίρνει με ένα μεγάλο χαμόγελο που μεγαλώνει ακόμα περισσότερο όταν βλέπει από το παράθυρο τα φωτεινά λαμπάκια στις στολισμένες πόρτες της γειτονιάς του.
Το χαμόγελο του μικρού έσβησε, όπως πρόβλεψαν οι γιατροί, μετά τα πρόωρα Χριστούγεννα του έζησε…
(Για την αντιγραφή: Λεωνίδας Κουμάκης, μέλος του ΙΗΑ )
--
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου