Η ακαδημαϊκή ελίτ «ωσεί παρούσα» στα πνευματικά δρώμενα της χώρας

Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ν. ΔΑΒΙΛΛΑ
Απόστρατου αξιωματικού
της Ελληνικής Αστυνομίας
και επικεφαλής της
μείζονος μειοψηφίας
του Δήμου Ιθώμης

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ έλεγε: στον πατέρα μου χρωστάω το ζειν αλλά στον δάσκαλό μου τον Αριστοτέλη το ευ ζειν. Όταν ο λόγος ενός τέτοιου ανδρός, σημαντικοποιεί τη σημασία του δασκάλου στη ζωή μας με αυτό τον τρόπο, εμείς τι άλλο μπορούμε να πούμε; Είναι γεγονός αναμφισβήτητο πως η παρουσία φωτισμένων και σωστών δασκάλων, σε μια κοινωνία είναι βασική προϋπόθεση για να εξελιχθεί και να προοδεύσει. Δυστυχώς όμως στην πατρίδα μας σήμερα, αυτό δεν συμβαίνει. Η πνευματική μας κοινότητα και δη η Ακαδημαϊκή, είναι ωσεί παρούσα στα δρώμενα της ελληνικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε σύγχυση, γεμάτη ανασφάλειες και αδιέξοδα, με εξώφθαλμα στοιχεία παρακμής. Αντί οι ακαδημαϊκοί μας να είναι μπροστάρηδες και καθοδηγητές στον αγώνα του λαού και δη των νέων, για την αλλαγή προς το βέλτιστον αυτής της κοινωνίας, απέναντι σε ένα χρεοκοπημένο συνολικά πολιτικό σύστημα, συντάσσεται μαζί του συνθηκολογεί και το ανέχεται. Αντί να βγει μπροστά και να υπερασπιστεί με σθένος και ορμή αλλά και επιχειρήματα που τόσα πολλά έχουμε τα εθνικά μας δίκαια, σωπαίνει και ακόμα χειρότερα τα παραχωρεί. (συνέχεια >>> http://valped.blogspot.com/2010/09/blog-post_20.html)