Ενα ευχαριστώ για σας!

Αγγελική Ρουμελιώτου-Πούπουζα
Κοινωνική λειτουργός

Με αφορμή κάποια πολύ όμορφα μηνυματάκια, που μου έρχονται την τελευταία εβδομάδα σχετικά με τα προσωπικά μου αποτελέσματα των εκλογών, θα ήθελα να πω δυο λόγια σε σας, τους φίλους μου.
Πρώτο και κυριότερο : Σας ευχαριστώ πολύ ! Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι το αποτέλεσμα των εκλογών που δεν ήταν ιδιαίτερα καλό για μένα, θα αποτελούσε αφορμή για μια τέτοια κίνηση .Σας ευχαριστώ !
Ωστόσο, επειδή δεν θέλω να μου στεναχωριέστε , θέλω να σας πω και το εξής: Όλα αυτά τα χρόνια, μαζεύω μέσα στο σακίδιο μου, μερικά εργαλειάκια που τα ΄χω για δύσκολες ώρες. Σαν κι αυτές , ας πούμε… Τίποτε ιδιαίτερο και εξαιρετικό. Ένα, που το ξεχωρίζω, είναι τα λόγια του Μικρασιάτη πατέρα μου, που μου ΄λεγε από τότε που μου ήμουν παιδί (και μου λέει ακόμα) : «μαθαίνουμε από τις αποτυχίες μας, Αγγελική». Μαθαίνουμε λοιπόν, πατέρα.. . Να ‘σαι καλά, αγαπημένε μου!
Έμαθα, λοιπόν, φίλοι μου και γνώρισα . Ναι! Γνώρισα πολλούς ανθρώπους. Γνώρισα και μια απίστευτη φυσιογνωμία, τον κο Γιώργο, κοντά 90 χρονών, στου Κεφαλληνού που βγήκαμε μαζί και μια φωτογραφία . Κυρ-Γιώργο σου την έστειλα, ελπίζω να τη λάβεις, να με θυμάσαι και σύ.
Έμαθα και πίστεψα. Πίστεψα ότι εκεί, σε κάποια απόμερα σημεία αυτού του τόπου, οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι με τα λίγα. Με την «καλημέρα» της γειτόνισσας , με τον καφέ στο γείτονα. Και όταν εσύ εισβάλλεις στην ευτυχία τους για να κάνεις προεκλογικό αγώνα , το μόνο που κάνεις είναι να ταράζεις αυτή την ηρεμία, την ανεκτίμητη.
Έμαθα σκεπτόμενη . Γυρνάνε φιγούρες στο μυαλό μου. Άνθρωποι που γύρευαν να πιστέψουν σε ένα καλύτερο αύριο- που δεν έχει κανείς το δικαίωμα να τους στερήσει -αλλά συγχωρέστε με, δε ξέρω ποιός έχει τη δύναμη να τους το δώσει. Μη μου θυμώσετε, το έχω ξεκαθαρίσει απ΄ την αρχή :αλήθειες λέμε μόνο…
Έμαθα φίλοι μου και πέρασα όμορφα. Ήπια τον καλύτερο καφέ που μπορούσα να πιώ σε ένα καφενεδάκι με πεσμένους σοβάδες, με κέρασαν φρέσκα φιστίκια, που ότι είχαν βγει απ΄ το χτιστό φούρνο, μίλησα με κάποιες γιαγιάδες που μου θύμισαν τη δική μου. Και ένα βράδυ μέσα σε μια μεγάλη φασαρία, μου χάρισαν ένα κλωνάρι βασιλικού, λέγοντας μου με νόημα : «να θυμάσαι ποιος σ΄ τον έδωσε» . Θα το θυμάμαι λοιπόν. Σημάδια του καιρού, έλεγε η Αγγέλισσα της ζωής μου, που φέρνω το όνομα της.
Όλα αυτά λοιπόν τα γυρίσματα του νου και της ψυχής δε θα τα έκανα δίχως την εμπλοκή μου σ΄αυτές τις εκλογές. Όλα αυτά τα μηνύματα δε θα μου τα στέλνατε , χωρίς αυτό. Και να, που οι Κινέζοι έχουν δίκιο. Όλες οι δυσκολίες μας έχουν και μια ευκαιρία, καλά κρυμμένη. Να μου πείτε για καινούριο μας το ΄παν;
Ευχαριστώ και σάς κλείνω το μάτι …
Θα το θυμάμαι κι αυτό το φθινόπωρο λοιπόν και θα ΄χω να σας λέω...