Ταφόπλακα αποτελεί για το παλιό αυλάκι η μετατροπή μέρους του σε δρόμο,που έγινε στο νότιο μέρος του οικοπέδου που βρίσκεται το νεόδμητο εκκλησάκι στην Βαλύρα.Ως γνωστόν το παλιό αυτό αυλάκι που η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων και αποτελούσε πηγή ζωής για την Βαλύρα,σταμάτησε να λειτουργεί από το 1975.Έκτοτε καμία προσπάθεια συντήρησής του δεν έγινε,αλλά αντίθετα μεγάλο μέρος του καταστράφηκε είτε από τους τοπικούς άρχοντες,είτε από ιδιώτες,ιδιοκτήτες χωραφιών για να έχουν ευκολότερη πρόσβαση.Μέχρι τώρα έχουμε ακούσει πολλές υποσχέσεις,βέβαια σε προεκλογικές(Δημοτικές) περιόδους για την επαναλειτουργία του αυλακιού. Ακούσαμε μεγάλα παχιά λόγια στις Δημοτικές εκλογές του 2006,ότι ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος θα γίνει για το νερό και ότι το αυλάκι θα επαναλειτουργήσει.Άλλα είδαμε όμως στην συνέχεια και μάλιστα παραμονές εκλογών του 2010!!! Και τι είδαμε; Ναι είδαμε το κομμάτι του παλιού αυλακιού στο σημείο που προαναφέραμε να γίνεται δρόμος!!! Το χειρότερο ποιο είναι όμως; ένα χρόνο πριν,τελείως αβασάνιστα και όχι τυχαία όπως αποδεικνύει η συνέχεια,τσιμεντώθηκε η κοίτη του αυλακιού χωρίς να γίνει τουλάχιστον μια εκσκαφή για να επανέλθει η κλίση της κοίτης προς την φυσιολογική της φορά. Αντί αυτού έγινε το τελείως αντίθετο και στην συνέχεια η σωλήνες που τοποθετήθηκαν καθώς και η επιχωμάτωση που ακολούθησε πρόσφατα,αντέστρεψαν τελείως την κλίση της κοίτης. Δηλαδή το νερό,σε μια ενδεχόμενη επαναλειτουργία του αυλακιού θα είναι << υποχρεωμένο >> να ανέβει στην ανηφόρα!!! Ήμαρτον,ΈΛΕΟΣ αγαπητοί μου φίλοι.Η τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε για να γίνει αυτό το έργο στην αρχαιότητα,είναι η ίδια τριγωνομετρική μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για την διάνοιξη του Ευπαλίνειου ορύγματος στην Σάμο,προκειμένου η κοίτη να έχει την ιδανική κλίση του 3% για να μην διαβρώνεται το έδαφος και το νερό να κυλάει ομαλά στις καλλιεργούμενες εκτάσεις. Πρόκειται για μια τεχνογνωσία των αρχαίων Ελλήνων που προκαλεί παγκόσμια κατάπληξη. Πόσο μάλιστα όταν για το γνωστό έργο στα στενά της Μάγχης,Άγγλοι και Γάλλοι έπεσαν έξω παρά τα σύγχρονα μέσα που διέθεταν. Οι αρχαίοι λοιπόν πρόγονοί μας παρ' ότι δεν είχαν οπτική επαφή από τον κάμπο όπου κατέληγε το αυλάκι έως την δέση όπου ήταν το φράγμα και η αρχή του,τα κατάφεραν περίφημα αφήνοντά μας ένα μνημειώδες έργο,ένα έργο ζωής που για 3.000 χρόνια εξέθρεψε γενεές,γενεών.Ήρθαμε λοιπόν εμείς σήμερα να το θάψουμε...
ΑΥΛΑΚΙ & ΝΕΡΟ:ΧΛΩΡΙΔΑ,ΠΑΝΙΔΑ,ΚΛΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Ίσως για κάποιους η αναφορά μου αυτή να θεωρηθεί ρομαντισμός ή ίσως και ουτοπία. Όμως δεν είναι έτσι,αφού το νερό είναι το πραγματικό << χρυσάφι >> της γης. Χωρίς χρυσό ζούμε,χωρίς νερό όχι και οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες για την επάρκεια νερού πάνω στη γη.
Το νερό που θα μπορούσε να τρέχει μόνιμα στο αυλάκι της Βαλύρας είναι απαραίτητο για την χλωρίδα και την πανίδα του τόπου μας και όχι μόνο,αφού θα μπορούσε να είναι μια όαση δροσιάς για τους καύσωνες του Καλοκαιριού που πλέον αποτελούν μόνιμο φαινόμενο κάθε χρόνο και κατά τους ειδικούς η κατάσταση διαρκώς θα χειροτερεύει.Ακόμα,παρά τις διαρθρωτικές αλλαγές που έχουν επέλθει,λόγω της εξάπλωσης των μηχανοκαλλιεργειών,το νερό αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει την τοπική οικονομία σε επίπεδο μικρών καλλιεργειών και ταυτόχρονα να βοηθήσει στην εξοικονόμηση πόσιμου νερού και ενέργειας. Θα πρέπει επί πλέον να τονιστεί και το πολιτιστικό ενδιαφέρον του αρχαίου αυτού έργου,που με την ανάδειξή του και την ταυτόχρονη ανασύσταση των δύο νερόμυλων μπορούσε να αποτελέσει
έναν ακόμα μοχλό ανάπτυξης της Βαλύρας.Τα οράματα αυτά υπάρχουν και δεν είναι μόνο δικά μου. Τα οραματίζονται και τα λένε πολλοί.Το θέμα είναι να ξεφύγουμε από τον ωχαδερφισμό και προπάντων από το μικροκομματικό,το μικρο παραταξιακό και το ψηφοθηρικό συμφέρον. Τότε θα μπορούμε να κάνουμε πράξη όλα αυτά. Τότε θα μπορούμε να ξεθάψουμε αυτόν το θαμμένο θησαυρό των προγόνων μας που τον σεβάστηκαν,τον εκτίμησαν,τον στήριξαν και τον αξιοποίησαν ακόμα και οι πιο σκληροί κατακτητές,Τούρκοι,Φράγκοι και Λατίνοι.
Γιάννης Ερρίκου Λινάρδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου