Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ...Γράφει ο Σωτήρης
Γεωργούντζος
soti.geor@yahoo.gr
Μιας και είναι χρονιάρες μέρες είπα να μην ασχοληθώ πάλι με θέματα και γεγονότα τα οποία προκαλούν πίκρα και ανησυχία στον κόσμο, πόσω μάλλον στους φιλάθλους της Μαύρης Θύελλας, τους οποίους - οφείλω να… παραδεχτώ – «στενοχωρώ» αρκετά τελευταία με τα γραφόμενά μου.
Η αλήθεια, όμως, καμιά φορά είναι πικρή και η δουλειά του δημοσιογράφου επιβάλλει, επιτάσσει θα έλεγα, αυτήν ακριβώς την αλήθεια πάντα να ψάχνει εγκαίρως, να λέει, να γράφει, να αποκαλύπτει και, βέβαια, να υπερασπίζεται και να τεκμηριώνει μέσα από τη δουλειά του.
Λαϊκισμοί, χάιδεμα αυτιών, παραποίηση της αλήθειας, εμπόριο και εκδούλευση όψιμης… Θυελλοφροσύνης, σε καμία περίπτωση δε συνιστούν υπεύθυνη δημοσιογραφία, πολύ περισσότερο σοβαρή και αξιόπιστη επισήμανση των θεμάτων και των προβλημάτων της αγαπημένης μας ομάδας. Συναίσθημα και αυθόρμητο πάθος ναι, ποτέ όμως εις βάρος της αλήθειας και της σκληρής πραγματικότητας που, άλλωστε, αργά ή γρήγορα, βρίσκουμε όλοι μπροστά μας…
Πριν από λίγες μέρες, λοιπόν, συνάντησα τυχαία σ’ ένα (ωραίο) παραλιακό καφέ της πόλης μας τον Κώστα Γυφτέα, έναν από τους λίγους, σημειωτέον, πιστούς οπαδούς της Καλαμάτας. Ποτέ δεν εγκατέλειψε την αγαπημένη του ομάδα. Ακόμη και κατά την προσφάτως… απελθούσα δεκαετία (!) του Γιώργου Γρηγορόπουλου ο Κώστας έδινε συνεχώς το «παρών», σχεδόν παντού εντός και εκτός έδρας, όπου και αν αγωνίζονταν οι «μελανόλευκοι».
«Φίλε Σωτήρη, θυμάσαι τι σου δήλωνα τόσα χρόνια στο “Όλα στη φόρα”, αλλά και τι σου είπα στο γήπεδο φέτος στον αγώνα της πρεμιέρας μας με τον Πάμισο; Πως μπορεί να μαζεύτηκαν τώρα ξαφνικά 1.500 με 2.000 άτομα, αλλά σε 2-3 αγωνιστικές πάλι οι ίδιοι θα είμαστε, οι γνωστοί, δηλαδή, 300 του Λεωνίδα! Είδες, λοιπόν, πόσοι πήγαμε στον αγώνα με τον Ολυμπιακό Κεφαλλονιάς στο Στάδιο (σ.σ. δεν ξεπερνούσαν τους 250), είδες πόσοι πάνε πάλι πια να δουν την Καλαμάτα στο γήπεδο! Τότε μας έφταιγε ο Γρηγορόπουλος, τώρα η Δ’ Εθνική, αύριο η… Γ’, μεθαύριο η Β’, παλιά ο Παπαδόπουλος, οι… ελιές, πότε το ματς είναι νωρίς το πρωί, πότε αργά το απόγευμα, τη μία βρέχει, την άλλη κάνει κρύο, ζέστη και ούτω καθεξής…», μου είπε χαρακτηριστικά.
Ο φίλος μου ο Κώστας, για μία ακόμη φορά, διαπίστωσε, επισήμανε μία μεγάλη αλήθεια και παράλληλα με έβαλε εκ νέου στον… πειρασμό να σχολιάσω όλα αυτά, αν και… είμαστε μεσούσης πια της εορταστικής περιόδου! Είναι αυτό που λέμε καμιά φορά, ότι θέλω (ο καψερός κι εγώ) να αγιάσω, αλλά δε με αφήνουν οι… διαβόλοι!
Πρόκειται, όμως, για ένα θέμα εξίσου σοβαρό – όπως και εκείνο που θίξαμε προσφάτως, περί των χρεών της ομάδας, για το οποίο αξίζει να σημειωθεί ότι δεν έχουμε πάρει ακόμη ξεκάθαρη και εμπεριστατωμένη απάντηση από τη διοίκηση του Γιώργου Ράλλη. Βλέπουμε όλοι μας, εδώ και μήνες, στους εντός έδρας αγώνες της Μαύρης Θύελλας τον κόσμο συνεχώς να φθίνει, φτάνοντας πια σε επίπεδα των περασμένων ετών, οπότε βασίλευε η «δυναστεία» του κ. Γρηγορόπουλου, με τους 200, 300, άντε το πολύ 500 φιλάθλους στις εξέδρες…
Αυτομάτως έτσι γεννάται το ερώτημα: Γιατί ο κόσμος της Καλαμάτας και γενικότερα οι φίλαθλοι της Μεσσηνίας δεν ανταποκρίνονται, με την αναμενόμενη τουλάχιστον απ’ όλους μας θέρμη και μαζικότητα, στην προσπάθεια της νέας διοίκησης του «Π.Σ. Η Καλαμάτα» αλλά και της ομάδας του Έλβιο Μάννα, η οποία συνεχίζει ακάθεκτη στην πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα του 6ου ομίλου της Δ’ Εθνικής;
Μήπως, τελικά, το πρόβλημα – που ο κόσμος, δηλαδή, δεν πήγαινε τόσα χρόνια στο γήπεδο να δει τη Μαύρη Θύελλα - δεν ήταν μόνο η παρουσία του Γιώργου Γρηγορόπουλου στην ηγεσία της ΠΑΕ Καλαμάτα και το ζήτημα ήταν και είναι πιο περίπλοκο και πολυδιάστατο απ’ όσο νομίζαμε τόσο καιρό τώρα; Ή μήπως η δεκαετής παρουσία του πρώην μεγαλομετόχου στο τιμόνι της τοπικής μας ομάδας είχε πολύ πιο βαθιές, αρνητικές και «βλαβερές» συνέπειες για αυτήν, οι οποίες και τη δυναστεύουν ακόμη και μετά από την αποχώρησή του;
Το ερώτημα και το ζήτημα που ανοίγουμε στο σημερινό φύλλο του «Θ» νομίζω πως είναι πολύ μεγάλο, τόσο που σήμερα δεν προλαβαίνουμε ούτε και μπορούμε να το δούμε και να το αναλύσουμε επαρκώς και σε όλες του τις πτυχές και διαστάσεις. Απλά και πάλι εγκαίρως βάζουμε τις βάσεις, θέτουμε τον προβληματισμό μας και ερεθίσματα και (ελπίζω) σύντομα θα επανέλθουμε ολοκληρωμένα πια σε αυτό…
Υ.Γ. Ι
Στο… λαβύρινθο του μυαλού κάποιου μακρινού και πάντα εξ αποστάσεως «ρεπόρτερ» εδώ και καιρό μάλλον έχουν μπλεχτεί οι έννοιες και οι δρόμοι της ηθικής και της αξιοπρέπειας με αυτές της εκδούλευσης και της υποταγής του – δυστυχώς - στα κάθε λογής και ανά καιρούς αφεντικά του. Πραγματικά θλίβομαι που αυτός ο άνθρωπος ανήκει (ακόμη) στο χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας, αλλά και συνάμα στενοχωριέμαι, γιατί μαθαίνω πως ο προσωπικός - γενικός του κατήφορος δείχνει πια να μην έχει σταματημό…
Υ.Γ. ΙΙ Μήπως ήρθε πια η ώρα να ξεκαθαρίσει και ο Σταύρος Παπαδόπουλος τη θέση και τη στάση του απέναντι στη Μαύρη Θύελλα; Τόσο όσον αφορά στο παρόν όσο - και κυρίως βέβαια - στο άμεσο μέλλον…
Υ.Γ.
Καλή χρονιά σε όλες και όλους και, πάνω απ’ όλα, βέβαια, υγεία!
* Το συγκεκριμένο άρθρο δημοσιεύεται σήμερα, Πέμπτη 30-12-2010, στην ημερήσια εφημερίδα «Θάρρος» της Μεσσηνίας, στα μέλη του γκρουπ του Όλα στη φόρα στο fb και στις «ηλεκτρονικές» διευθύνσεις:
http://ithominews.blogspot.com και http://notosspor.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου