Η δρώσα πολιτική συνεπάγεται κυρίως την ταύτιση δράσεων και γεγονότων με συγκεκριμένα πρόσωπα. Μια μεθοδολογία που διευκολύνει την κοινωνία, είτε να χειροκροτεί με θέρμη τους φορείς νέων ιδεών, είτε… να μην κουράζεται να αναζητεί ενόχους.Στην Ελλάδα της βαθιάς κρίσης, το Μνημόνιο που καταδίκασε την κοινωνία σε ένα γκριζαρισμένο παρόν και ένα ακόμη πιο σκοτεινό μέλλον, έχει δυο… ταυτοπροσωπείες: Τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Πολ Τόμσεν. Κι αν ο πρώην πρωθυπουργός, κουβαλά ως πολιτική παρακαταθήκη ένα επώνυμο… βαρύ σαν Ιστορία, που περιπλέκει τις αποχρώσεις της συναισθηματικής νοημοσύνης της κοινωνίας, με τον Δανό εκπρόσωπο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, τα δεδομένα είναι διαφορετικά.
Ο Πολ Τόμσεν «επεβίωσε» δυο Γενικών Διευθυντών στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ήταν «παιδί» του Ντομινίκ Στρος-Καν, η τεχνοκρατική επάρκειά του ωστόσο δεν επέτρεψε ούτε στην Κριστίν Λαγκάρντ να έχει αμφιβολίες για το αν θα έπρεπε να τον διατηρήσει στη θέση του, και να του παρέχει απλόχερα εμπιστοσύνη.
Μετά από περισσότερο από 18 μήνες στην Ελλάδα, ο Πολ Τόμσεν αποδεικνύεται ο πλέον… υποψιασμένος για το τι πραγματικά συμβαίνει με την οικονομία, καθώς και το ποιες προοπτικές διανοίγονται.
Η έκθεση του ΔΝΤ που δημοσιεύτηκε χθες, και έχει ως «ψυχή» και συντάκτη τον Πολ Τόμσεν, δείχνει ότι ο Δανός τεχνοκράτης διακρίνεται από προχωρημένη αντιληπτική ικανότητα και ρεαλισμό. Δυο προσόντα που προφανώς στερούνται η Άνγκελα Μέρκελ και οι υπόλοιποι ηγέτες της Ευρώπης, οι οποίοι συνεχίζουν να περιφέρουν μονότονα και μάταια, τις εμμονικές προσεγγίσεις τους περί λιτότητας, πειθαρχίας, πληθωρισμού, ελλειμμάτων.
Ο Πολ Τόμσεν προσυπογράφει ένα mea culpa, εύηχο και εκκωφαντικό. Παραδέχεται ότι το Μνημόνιο ήταν λάθος. Στη σύλληψη και το dna του, καθώς και στην εφαρμογή του. Ουσιαστικά υπογραμμίζει ότι τα δομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας υπερβαίνουν την επιφανειακή κρίση χρέους και αυξημένων ελλειμμάτων.
Εκεί βρίσκεται και το «μεγάλο μυστικό»: Το Μνημόνιο απέτυχε επειδή ήταν λάθος. Και επειδή εφαρμόστηκε ακόμη πιο λανθασμένα. Περισσότερο εύγλωττη παραδοχή από την επισήμανση ότι η πολιτική αύξησης των φόρων και μείωσης των αποδοχών των υπαλλήλων, υπήρξε αυτό-υπονομευτική, δεν θα μπορούσε κανείς να περιμένει.
Φυσικά, οι διαπιστώσεις του Πολ Τόμσεν έχουν πολιτικές συνέπειες. Επιρρίπτει σαφώς τις ευθύνες στο πολιτικό δυναμικό που συμφώνησε με το Μνημόνιο, και ανέλαβε την εφαρμογή του. Ένα πολιτικό δυναμικό που ξεκινάει από τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, και καταλήγει στα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ που παραμένουν προβεβλημένα μέλη της κυβέρνησης Παπαδήμου, με φόντο τις προσωπικές φιλοδοξίες τους για την επόμενη μέρα στο Κίνημα.
Η έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στέλνει το ΠΑΣΟΚ στο εδώλιο. Το «όλον ΠΑΣΟΚ». Χωρίς εξαιρέσεις και υποσημειώσεις. Στο εδώλιο της Ιστορίας αλλά και της εθνικής, λαϊκής ετυμηγορίας. Στις εκλογές που δεν μπορούν πλέον να αργούν άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου