Συνέντευξη Χρήστου Παπουτσή στην εκπομπή του Σκαι «Πρώτη Γραμμη» και στους δημοσιογράφους Δ. Οικονόμου και Β. Λυριτζή

·   Είμαι μία υποψηφιότητα για την ενότητα του κινήματος και για ένα μεγάλο πολυσυλλεκτικό ΠΑΣΟΚ.  Η δική μου υποψηφιότητα έχει έναν στόχο και μόνο, το πώς το ΠΑΣΟΚ θα αναδειχθεί και θα παραμείνει ως ο βασικός πόλος του κεντρώου χώρου και της Αριστεράς στην Ελλάδα, κάτι το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι εθνική ανάγκη και υποχρέωση όλων.

·  Ημουν 17 μήνες Υπουργός τώρα. Και 14 μήνες πριν από 12 χρόνια. Είμαι στην πολιτική από παιδί. Αμέσως μετά τον αντιδικτατορικό αγώνα, αμέσως μετά τη μεταπολίτευση εντάχθηκα στο ΠΑΣΟΚ και είμαι μέχρι σήμερα.  Και έχω δουλέψει. Και προφανώς έχω και ένσημα και βιβλιάριο ενσήμων. Από μικρό παιδί δούλευα πάντοτε, ακόμα και ως Πρόεδρος της ΕΦΕΕ δούλευα. 

Μέχρι το 1984 που εκλέχθηκα για πρώτη φορά Ευρωβουλευτής φυσικά και δούλευα, πάντοτε εργαζόμουν και εργαζόμουν είτε σε σταθερή βάση, σε ασφαλιστική εταιρεία όπου ήμουνα υπάλληλος, είτε πριν όταν παρέδιδα μαθήματα μαθηματικών και φυσικής σε παιδιά, ακόμα και την περίοδο επαναλαμβάνω που ήμουνα Πρόεδρος της ΕΦΕΕ ή ακόμα και πιο πριν έκανα διάφορες δουλειές πάντοτε γιατί έπρεπε να βγάλω τα προς το ζην.

·  Κομματικός σωλήνας, 16 χρόνια στους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης; λίγο περίεργο ακούγεται. Ευτύχησα να υπηρετήσω και αν δεν κάνω λάθος, είμαι και ο μόνος Έλληνας Πολιτικός που έχει υπηρετήσει σε όλα τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν υπάρχει κανείς άλλος. Και επιπλέον, ήταν ένα πολύ μεγάλο σχολείο για μένα η Ευρώπη 16 χρόνια, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 11 χρόνια και 5 χρόνια στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και όλα τα υπόλοιπα στο Συμβούλιο Υπουργών την περίοδο που ήμουν Υπουργός. Ηταν ένα πάρα πολύ μεγάλο σχολείο. Και επιπλέον, δεν προσέγγισα μόνο τα ευρωπαϊκά πράγματα στην εξέλιξή τους, εν τω γίγνεσθαι, αλλά ταυτόχρονα βίωσα και έμαθα το τι σημαίνει πραγματικά Κυβέρνηση συνεργασίας, τι σημαίνει συνεργασία πολιτικών δυνάμεων. Γιατί ακόμα εδώ δεν έχουμε τέτοια κουλτούρα.

·  Εγώ δε μίλησα ποτέ για το ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος.  Μιλώ για τις ρίζες μας, άλλο το ένα κι άλλο το άλλο. Και αντιδρώ στο ξερίζωμα του ΠΑΣΟΚ που επιχειρείται από ορισμένους κύκλους. Γιατί, εσείς δεν έχετε πάρει είδηση ότι υπάρχουν συγκεκριμένες δυνάμεις οι οποίες θέλουν τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ;   Όχι, έξω από το ΠΑΣΟΚ, δεν το έχετε δει; 

·  Ο κατακερματισμός αυτού του μεγάλου χώρου, αυτής της μεγάλης παράταξης, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος και η δημιουργία μικρών κομμάτων καθαρότερων, σημαίνει ένα πράγμα, επικυριαρχία των οικονομικών συμφερόντων επί της πολιτικής και πολιτικά σχήματα τα οποία αποτελούν δεκανίκια μιας δεξιάς πολιτικής.

·  Έβαλα υποψηφιότητα γιατί θεωρώ ότι στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει μια πολύ μεγάλη ανάγκη: Η ανάγκη να εκφραστούν εκείνες οι δυνάμεις, οι οποίες επιθυμούν ένα μεγάλο πολυσυλλεκτικό ΠΑΣΟΚ, βασικό πόλο του Κέντρου και της Αριστεράς.

·  Δεν έχω κανένα αντίπαλο, ο κ. Βενιζέλος είναι φίλος, είναι συνεργάτης, είναι συνάδελφος, είμαστε σύντροφοι σε μια ολόκληρη διαδρομή.

·  Εγώ θα μείνω στο ΠΑΣΟΚ γιατί εγώ είμαι ΠΑΣΟΚ. Και επιμένω ότι η δικιά μου πολιτική υποψηφιότητα είναι μία υποψηφιότητα ενότητας του χώρου. Δεν είναι υποψηφιότητα μικρού καθαρού κόμματος. Δεν είναι υποψηφιότητα η οποία είναι προδιαγεγραμμένων σχεδιασμών για την επόμενη ημέρα διαχείρισης της κυβερνητικής εξουσίας. Είναι υποψηφιότητα η οποία θέλει να εκφράσει τις δυνάμεις εκείνες οι οποίες έφεραν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, τους μη προνομιούχους Έλληνες, η οποία είναι έννοια ξεχασμένη, τους ανθρώπους οι οποίοι σήμερα βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχιας.

ΔΙΑΓΡΑΦΕΝΤΕΣ

·  Πρώτα απ΄ όλα εκείνοι οι οποίοι διαφοροποιήθηκαν, διαφοροποιήθηκαν για πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Όχι για πολιτικούς λόγους. Διαφοροποιήθηκαν για πολύ συγκεκριμένους λόγους, τους οποίους υποστήριξα και εγώ στην Κυβέρνηση. Πρώτα απ΄ όλα, για το ρόλο των κοινωνικών εταίρων στη διαδικασία της ευρωπαϊκής εξέλιξης και δεύτερον, για τη σημασία που έχουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις. Αυτή ήταν η βασική τους διαφοροποίηση πάντως, όπως επίσης και ένα διαδικαστικό θέμα γιατί με τη δανειακή σύμβαση στο μνημόνιο ήρθε και η νομική δέσμευση όσον αφορά τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, ενώ θα μπορούσε να έρθει αργότερα.

·  Αυτή είναι μια πολιτική επιλογή ανθρώπων οι οποίοι εκφράζουν ορισμένες κοινωνικές δυνάμεις. Θέλετε να σας πω κάτι και για να είμαι δίκαιος απέναντι και στο ΠΑΣΟΚ; Εγώ στενοχωρήθηκα για παράδειγμα, ενοχλήθηκα πολιτικά.  Όχι, γιατί δεν έγινε σωστά η απομάκρυνσή τους από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, γιατί υπήρξε μια απόφαση του Προέδρου. Άλλο από κει και πέρα ποιες διαδικασίες ακολουθήθηκαν και πώς αυτή επεβλήθη. Αυτό είναι άλλο ζήτημα, αυτό είναι θέμα των εσωτερικών διεργασιών του ΠΑΣΟΚ κι αυτά θα τα βρούμε. Θέλω όμως να σας πω πολιτικά τι με ενόχλησε: Ότι ενώ αυτοί εξέφρασαν μία διαφωνία για συγκεκριμένους λόγους που αφορούσαν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, δηλαδή το ρόλο των κοινωνικών εταίρων, δεν είδα τις αντίστοιχες οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ οι οποίες υποτίθεται θα έπρεπε να ενεργοποιηθούν και να εκφράσουν τη συμφωνία τους, ούτε τους εκπροσώπους των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των επιχειρηματιών, ούτε βεβαίως τους εκπροσώπους των εργαζομένων, ν αντιδρούν. Αυτό κάτι δείχνει. Δείχνει ότι υπάρχει ένας πολιτικός οργανισμός, ο οποίος είναι ακινητοποιημένος.  Αυτό πρέπει να αλλάξει.

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

·  Αυτή τη στιγμή έχουμε μία Κυβέρνηση ουσιαστικά που βασίζεται στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ, με τη μεγάλη πλειοψηφία των Υπουργών του ΠΑΣΟΚ, η οποία υποστηρίζεται με εξωκοινοβουλευτικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και υποστηρίζεται για συγκεκριμένο έργο.

·  Συγκυβέρνηση σημαίνει πρόγραμμα, σημαίνει προγραμματικές δεσμεύσεις, σημαίνει άλλη αντίληψη, ότι βάζουμε αυτούς τους στόχους, έχουμε τα προγράμματά μας που είναι διακριτά.

·  Εκείνο που εγώ πιστεύω είναι ότι πρέπει να υπάρξει μία μεγάλη προσπάθεια και πιστεύω ότι αυτή είναι και η τάση της ελληνικής κοινωνίας σήμερα, για μια μεγάλη προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας, μια μεγάλη παράταξη.  Από εκείνους που πιστεύουν τις δυναμικές και δημιουργικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας, που μπορούν να εγγυηθούν μία πορεία της χώρας.

·  Δεν είναι δυνατόν οι συνάδελφοί μου οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και εγώ προσωπικά να διεκδικώ την ψήφο του λαού ή την ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να γίνει ο κ. Σαμαράς Πρωθυπουργός. Αντίθετα, πιστεύω ότι εμείς θέλουμε να είναι η δικιά μας πολιτική πρόταση η οποία θα επικυριαρχήσει. Εάν και κατά πόσον θα υπάρξουν Κυβερνήσεις συνεργασίας χρειάζονται προγράμματα, χρειάζονται προγραμματικές συγκλίσεις, χρειάζονται συγκεκριμένες δεσμεύσεις.

·  Εκείνο το οποίο εμείς μπορούμε να εγγυηθούμε, το ΠΑΣΟΚ μπορεί να εγγυηθεί, είναι μια πορεία της χώρας πάνω στην οποία θα υπάρχει συνεχής προσπάθεια για τη διατήρηση του κοινωνικού κράτους στα νέα δεδομένα, στη σύγχρονη εποχή. Γιατί μη γελιόμαστε, τίποτα δε θα είναι όπως πριν, τίποτα δε θα θυμίζει το παρελθόν, τα πάντα θα είναι καινούρια, θα είναι νέες προοπτικές και νέες ελπίδες για όλους και για τη χώρα και για τα πολιτικά κόμματα.  Εκείνο λοιπόν το οποίο αυτή τη στιγμή χρειάζεται και αυτό εμείς μπορούμε να εγγυηθούμε, είναι μία συνεχής διαπραγμάτευση στην Ευρώπη, μία νέα ευρωπαϊκή πολιτική, συμμετοχή ουσιαστική της χώρας μας στη διαμόρφωση νέων προοδευτικών συσχετισμών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι όσον αφορά την Ελλάδα, συνεχή προσπάθεια για την ανάπτυξη, ανάπτυξη υπέρ των πολιτών, υπέρ του λαού, πλήρης αξιοποίηση του δημόσιου πλούτου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

·  Κατ΄ αρχάς εγώ δεν κηρύττω κανέναν αντιμνημονιακό αγώνα.  Και ούτε είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος είναι εναντίον των συνεργασιών. Το αντίθετο μάλιστα, στην πολιτική μου διαδρομή, όπως σας είπα, μάλλον γνωρίζω καλά τι σημαίνει πολιτική συνεργασία επί τη βάσει όμως της εντιμότητας, των έντιμων πολιτικών σχέσεων και των προγραμματικών δεσμεύσεων.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

·  Το μνημόνιο δε σημαίνει ότι τελείωσε η πολιτική. Αλίμονο εάν με το μνημόνιο τελείωνε η πολιτική. Αλίμονο αν παραδεχόμασταν ότι η πολιτική ορίζεται μόνο από τη συγκυρία και δεν είναι αποτέλεσμα των διαρκών κοινωνικών αγώνων και της διαμόρφωσης νέων πολιτικών συσχετισμών.

·  Αυτή η περίοδος είναι μια περίοδος εξαιρετικά πρωτόγνωρη για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Δεν υπάρχουν άλλες χώρες που έχουν αντιμετωπίσει τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, κανείς.

·  Δεν μετανιώνω που ψήφισα το μνημόνιο. Σας υπενθυμίζω ότι στο πρώτο μνημόνιο ήμουνα σχεδόν ο μόνος ο οποίος έθεσε διαφορετικές προσεγγίσεις. Και βεβαίως το είχα διαβάσει. Ημουν ο μόνος ο οποίος από την πρώτη στιγμή και σε ανύποπτο χρόνο έθεσα το θέμα της συμμετοχής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σε αυτή την εξέλιξη, θεωρώντας ότι ήταν μία κίνηση η οποία θα λειτουργούσε τελικά εις βάρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και επέμενα τότε ότι θα έπρεπε η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση να προχωρήσει στη διαμόρφωση ενός ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης, από την πρώτη στιγμή.

·  Ο κ. Παπανδρέου δέχθηκε τη διαδικασία αυτή, γιατί ήταν αποτέλεσμα της πίεσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία τελικά έφτιαξε τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, αλλά αργότερα. Τότε οι Ηγέτες της Ευρώπης διαπίστωναν αυτό το οποίο ξέραμε όλοι όσοι γνωρίζαμε τα ευρωπαϊκά πράγματα, ότι δεν υπήρχε η νομική βάση για να μπορέσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να εκταμιεύει χρήματα και να βοηθάει τα διαρθρωτικά προβλήματα των κρατών-μελών.

·  Η διαδρομή του ΔΝΤ ήταν μία ευρωπαϊκή πολιτική επιλογή. Η οποία μας ζητήθηκε, μας επεβλήθη, ως ανάγκη για τη συγκεκριμένη περίοδο. Από κει και πέρα, όπως είδατε ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης δημιουργήθηκε μετά, ενώ ο κ. Παπανδρέου ήταν εκείνος που πίεζε και το ζητούσε. Εγώ πιστεύω στην Ευρώπη των λαών, στην Ευρώπη της αλληλεγγύης των λαών κι όχι στην Ευρώπη της υποταγής των λαών.

·  Το μνημόνιο δεν αποτελεί ιδεολογικό και πολιτικό πρόγραμμα των κομμάτων. Βεβαίως και η Ελλάδα είναι  υποχρεωμένη να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις τις οποίες ψηφίζει η Ελληνική Βουλή. Αλλά η εφαρμογή του μνημονίου δημιουργεί πάντοτε περιθώρια, γιατί αυτή είναι η πολιτική, αυτή είναι η αξία της πολιτικής, για να μπορείς να επιτυγχάνεις στόχους. Εγώ πιστεύω στη διαρκή διαπραγμάτευση. Και είμαι σαφής. Επιτάχυνση και αποτελεσματική εφαρμογή των δεσμεύσεων της χώρας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και όσο επιτυγχάνουμε τους στόχους τόσο θα ενισχύουμε και θα διευρύνουμε τη διαπραγματευτική βάση της χώρας μας.

·  Η Ευρώπη δεν είναι κάτι το δεδομένο και το στατικό, την έζησα τόσα χρόνια και την ξέρω, ξέρω τους ανθρώπους, ξέρω τη νοοτροπία, ξέρω τη λογική. Είναι μια διαρκής διαπραγμάτευση, μια διαρκής πάλη ιδεολογική, πολιτική. Είναι ένα συνεχές πεδίο διαπραγματεύσεων, στους οποίους επιχειρείς με κάθε τρόπο να δημιουργήσεις νέα δεδομένα για τη χώρα σου, όπως κάνουν όλες οι χώρες. Το ίδιο και εμείς μπορούμε να κάνουμε, είναι στο χέρι μας.

·  Αυτό το οποίο πετύχαμε όμως με το πρώτο μνημόνιο και τις αδυναμίες του τις οποίες είχα επισημάνει και τις θυσίες τις οποίες έφερε στον ελληνικό λαό και αυτό που θα γράψει η ιστορία είναι ότι η Ελλάδα στάθηκε όρθια. Στάθηκε στα πόδια της και ήρθαμε σήμερα εδώ με συνεχείς διαπραγματεύσεις και συνεχείς αλλαγές σε όλο αυτό το πλαίσιο, προκειμένου να πετύχουμε τη μεγαλύτερη διευθέτηση δημόσιου χρέους, που έγινε ποτέ στον κόσμο και ελπίζω να το πετύχουμε. Και ελπίζω να το πετύχουμε τις επόμενες μέρες, προκειμένου να πάρει μία ανάσα η χώρα, να μπούμε στη δημοσιονομική σταθερότητα και να βγούμε γρήγορα από την ύφεση. Τώρα, από κει και πέρα με ποιες πολιτικές θα βγούμε από την ύφεση και πάλι εδώ είναι ένα πεδίο  δόξης λαμπρό...

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

·  17 μήνες στο Υπουργείο δημιουργήσαμε Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

·  Τώρα η δημόσια τάξη αφορά μια Γενική Γραμματεία. Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη είναι καινούριο Υπουργείο, με νέες δομές, με νέες υπηρεσίες, νέες λειτουργίες, αφορά όλο το φάσμα των αρμοδιοτήτων του, δηλαδή όλον τον τομέα της εσωτερικής ασφάλειας της χώρας. Με τρία Σώματα που λειτουργούν στα πλαίσια του ενιαίου δόγματος ασφάλειας για τη χώρα μας και επιπλέον με νέες υπηρεσίες απολύτως συμβατές με τις απαιτήσεις μας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. 12 νόμοι και 49 προεδρικά διατάγματα, με ενίσχυση των Σωμάτων Ασφαλεία. Και η ζωή των πολιτών δεν αλλάζει με τον αυτόματο πιλότο. Θέλει πολλή δουλειά και σε 17 μήνες δεν μπορείς να αλλάξεις τις αδυναμίες και τα προβλήματα πολλών ετών.

·  Βεβαίως και υπάρχει αύξηση της εγκληματικότητας και κυρίως της μικροεγκληματικότητας. Αυτή που αφορά τον πολίτη και την καθημερινότητά του. Εδώ και ένα χρόνο και περισσότερο, η Αστυνομία κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες προκειμένου όχι μόνο να αντιμετωπίσει την εξέλιξη του φαινομένου αυτού, αλλά ταυτόχρονα να διαλευκάνει κι όλες τις υποθέσεις. Και γι΄ αυτό κι έχουμε πάρα πολύ μεγάλες επιτυχίες όσον αφορά τη σύλληψη των δραστών. Όμως, ταυτόχρονα το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη σε πολιτικό επίπεδο παρακολούθησε και την εξέλιξη του αντίστοιχου φαινομένου σε όλες τις χώρες που αντιμετώπισαν κοινωνική και οικονομική κρίση, ύφεση και κυρίως πολιτικές Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.  Σημειώθηκαν τα ίδια φαινόμενα και χειρότερα με πρακτικές πρωτόγνωρες που ακόμα δεν έχουν εμφανιστεί στην Ελλάδα και πότε; Την περίοδο που άρχισε να υπάρχει ανάκαμψη της οικονομίας, όχι μόνο στην περίοδο δηλαδή της ύφεσης αλλά ακόμη και στην περίοδο της ανάκαμψης. Γι΄ αυτό το λόγο η Ελληνική Αστυνομία παρακολουθεί αυτή την εξέλιξη του φαινομένου σε διεθνές επίπεδο, συνεργάζεται με τις άλλες Αρχές, ευρωπαϊκές και διεθνείς. Επιπλέον, προσπαθεί να εκπαιδευθεί ούτως ώστε εάν τυχόν συμβούν ή μεταφερθούν αντίστοιχα φαινόμενα κι αντίστοιχες πρακτικές στην Ελλάδα, να είναι σε θέση να τα αντιμετωπίσει. Δε θέλω όμως να προχωρήσω σε αυτό, γιατί ξέρετε η συνεχής ανάδειξη της αρνητικής πλευράς του φαινομένου στην πραγματικότητα ευνοεί την εγκληματικότητα, διαφημίζει δηλαδή την εγκληματικότητα. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει ότι υπάρχει μία Αστυνομία, η οποία με υπεράνθρωπες προσπάθειες προσπαθεί να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών.

·  Πρώτα απ΄ όλα,  δεν επιχειρούν οι Υπουργοί. Επιχειρούν τα Σώματα Ασφαλείας, με τη δομή τους και την ιεραρχία τους και τα επιτελεία τους και το σχεδιασμό τους και τα Αρχηγεία τους.

·  Η ασφάλεια είναι δικαίωμα του πολίτη, είναι κατοχυρωμένο στο Σύνταγμα της Δημοκρατίας μας.

·  Δεν είμαι ευχαριστημένος γι΄ αυτά που έγιναν στην Αθήνα. Αυτά τα οποία έγιναν στην Αθήνα δεν τιμούν τη Δημοκρατία μας και δεν τιμούν τη δημοκρατική εξέλιξη της κοινωνίας μας. Δεν είναι ευθύνη του Πολιτικού και της Πολιτικής Ηγεσίας εάν εκείνοι οι οποίοι δραστηριοποιούνται, κινητοποιούνται, αποφασίζουν να εκδηλώσουν με βίαιες πράξεις την αντίθεσή τους στην παρούσα κατάσταση και στο σύστημα. Οταν ανέλαβα το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ξεκίνησα με μία φράση: Εγώ δεν ήρθα εδώ γιατί θεωρώ ότι αλλάζει ο Σερίφης στην πόλη.  Άρα λοιπόν αυτό ισχύει για όλα και ισχύει για την επιχειρησιακή δυνατότητα των Σωμάτων. Από κει και πέρα εκείνο στο οποίο εγώ ανέλαβα την ευθύνη και την υποχρέωση, είναι να υλοποιήσω την πολιτική της Κυβέρνησης για την ήπια αντιμετώπιση των κοινωνικών αγώνων, σε μια περίοδο εξαιρετική, σε μια περίοδο ταραγμένη για την Ελλάδα, με σοβαρότατους κινδύνους για την κοινωνική συνοχή.  Υποθέτω ότι κι εσείς αντιλαμβάνεστε ότι δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο να αντιμετωπίζεις σε μια περίοδο 17 μηνών, όσο εγώ έμεινα στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, 1300 πορείες και διαδηλώσεις στην Αθήνα. Ούτε είναι η Κυβέρνηση ούτε η Αστυνομία αυτή η οποία οργάνωνε τις πορείες και τις διαδηλώσεις.

·  Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν διαλύθηκε η κοινωνική συνοχή, το αποτέλεσμα είναι ότι παρέμειναν οι δημοκρατικοί θεσμοί. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν απαγορεύθηκε καμία πορεία, δηλαδή δεν αφαιρέθηκε το δικαίωμα του πολίτη να διαδηλώσει και να εκφραστεί.

·  Οραματίζεστε μια κοινωνία όπου οι πολίτες διαδηλώνουν έχοντας δίπλα τους τους Αστυνομικούς; Κοιτάξτε, κάποτε πρέπει να τελειώνουμε με αυτού του είδους την κριτική. Και όλοι όσοι αρθρώνουν λόγο υπεύθυνα και θέλουν να τον αρθρώσουν υπεύθυνα για τα ζητήματα της εσωτερικής ασφάλειας της χώρας, πρέπει να επιλέξουν. Πρέπει να επιλέξουμε τι θέλουμε. Θέλουμε αστυνομικό κράτος ή θέλουμε την κατοχύρωση και την υλοποίηση του Ελληνικού Συντάγματος και των Νόμων;

·  Η Αστυνομία επιχειρεί στη διαχείριση των κοινωνικών αγώνων και των μαζικών εκδηλώσεων , όχι με την εντολή του Υπουργού, αλλά με την εντολή και την άδεια του Εισαγγελέα. Ο κόσμος αυτό όμως δεν το ξέρει, δεν το ακούει, δεν γνωρίζει ότι εκείνη την ώρα η επιχειρησιακή ευθύνη του κάθε Αξιωματικού ο οποίος βρίσκεται στο πεδίο, είναι πάντοτε με την άδεια του Εισαγγελέα, όπως επίσης και στον επιτελικό σχεδιασμό.

·  Θεωρώ ότι υπάρχει ένα δημοκρατικό έλλειμμα στη λειτουργία και στην αντίληψη της Αστυνομίας. Και  το έχω πει επανειλημμένως. Και γι΄ αυτό το λόγο όταν το είπα προκάλεσε και ορισμένες αντιδράσεις από ορισμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης, γιατί είχαν μάθει διαφορετικά, γιατί είχαν μάθει να χαϊδεύουν αφτιά και γιατί δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να λειτουργήσει μία διαδικασία ισχυρού εκδημοκρατισμού στα Σώματα Ασφαλείας. Κι όμως αυτό έγινε κι έγινε με την εκπαίδευσή τους, έγινε με τις αποφασιστικές κινήσεις και τις αποφάσεις τις οποίες πήραμε προκειμένου να υπάρχει πλήρης συμμόρφωση στους κανόνες εμπλοκής. Τι συνέβη για παράδειγμα στα επεισόδια, τα οποία εγώ πρώτος καταδικάζω; Γιατί δεν πιστεύω να θεωρείτε ή να αμφισβητείτε τη δικιά μου δημοκρατική συνείδηση; Πρώτος τα καταδικάζω. Οποια βίαια επεισόδια έγιναν, όπου υπήρξε  βίαιη αντίδραση της Αστυνομίας, δεν υπήρχε ως κεντρική εντολή είτε από τον Αρχηγό τους, είτε από το Επιτελείο τους, είτε από τους επιχειρησιακούς Αξιωματικούς. Ούτε βεβαίως από την Πολιτική Ηγεσία. Υπήρξαν ορισμένες περιπτώσεις Αστυνομικών οι οποίοι έφυγαν από τους κανόνες εμπλοκής και αυτοί τιμωρήθηκαν και τιμωρήθηκαν όλοι. Δεν έφυγαν από το Σώμα, τιμωρήθηκαν και έφυγαν από τις υπηρεσίες τους, τιμωρήθηκαν διοικητικά.

·  Εμείς συλλάβαμε 1700 κουκουλοφόρους και βγάλαμε τις κουκούλες. Τι ήταν αυτοί οι 1700; Αστυνομικοί πάντως δεν ήταν, ήταν τα παιδιά της διπλανής πόρτας. Θα σας πω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για ένα παιδί το οποίο μιλάει με τη μαμά του στο τηλέφωνο και λέει μαμά είμαι καλά, δε γίνονται επεισόδια και κλείνει το τηλέφωνο το βάζει στην τσέπη, κατεβάζει την κουκούλα και σπάει ένα κατάστημα. Αυτά τα παιδιά είναι και λυπάμαι πάρα πολύ. Είναι τα ίδια παιδιά τα οποία γυρνούσαν μετά από πλιάτσικο μέσα στο μετρό και έδιναν τις φωτογραφίες που τραβούσαν και έδειχναν το ένα στο άλλο, τι ωραίο μπουφάν που πήραν κλπ Λοιπόν αυτή είναι μια κοινωνία, η οποία πρέπει να αλλάξει. Είναι μια κοινωνία, για την οποία έχουμε όλοι μας ευθύνη. Αλλά δεν το δέχομαι όμως ότι είναι μόνο το κράτος που έχει ευθύνη, γιατί έχουν ευθύνη οι Καθηγητές, έχουν ευθύνη οι γονείς, έχουμε ευθύνη όλοι μας οι οποίοι συζητούμε.

·  Βεβαίως και προτιμάω το μάρμαρο από το σπασμένο κεφάλι. Βεβαίως και δέχθηκα επικρίσεις από μία πλευρά συναδέλφων Πολιτικών και ορισμένων πολιτικών κομμάτων, οι οποίοι πιστεύουν ότι η τάξη η ασφάλεια σε μια κοινωνία είναι δια της σιδηράς πυγμής και δια της συνεχούς χρήσης της νόμιμης κρατικής βίας. Αλλά εγώ επιμένω ότι όταν το κράτος είναι υποχρεωμένο να λειτουργήσει και να ασκήσει κρατική βία, πάντοτε αυτό γίνεται μέσα στα πλαίσια των Νόμων και του Συντάγματος, δεν μπορεί να είναι διαφορετικά. Δεν έχουμε αστυνομικό κράτος, αυτό το ξεκαθάρισα από την πρώτη στιγμή ότι ουδέποτε επρόκειτο να υπηρετήσω εγώ προσωπικά με τη δικιά μου πολιτική διαδρομή το αστυνομικό κράτος. Όσοι το επιθυμούν, θα μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο. Δημοσίως όχι δεν εξέφρασαν αυτή τη θέση συνάδελφοί μου στο ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν την άκουσα, ξέρω όμως ότι παρασκηνιακώς έγινε, βεβαίως κι έγινε. Όπως κι έγινε δημοσίως από ορισμένα άλλα κόμματα. Και βεβαίως πολλές φορές όσοι ανέλαβαν να υποστηρίξουν αυτές τις απόψεις στο δημόσιο διάλογο, έμειναν σε αυτή την προσέγγιση των πραγμάτων, υποστήριξαν ακριβώς τη χρήση της κρατικής βίας, ανεξέλεγκτα.

·  Είναι ένα ζήτημα εξαιρετικής δημοκρατικής ευαισθησίας, που αφορά τους πάντες, αλλά αφορά κι εμένα προσωπικά.Έχω μια συγκεκριμένη διαδρομή, έχω μια συγκεκριμένη πορεία. Έχω δώσει δείγματα γραφής στην πορεία μου και στη διαδρομή μου και δε δέχομαι από κανέναν να μου αμφισβητήσει τη δημοκρατική μου συνείδηση.

·  Εμένα γιατί να μ’ ενοχλεί μια πιθανή επιλογή Χρυσοχοίδη για τη θέση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη. Σε καμία περίπτωση. Αυτό θα πρέπει μάλλον να το αξιολογήσει η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός, δεδομένου ότι ο κ. Χρυσοχοΐδης εάν μετακινηθεί από εκεί, μετακινείται θα έλεγα από τον κρισιμότατο τομέα της σημερινής πολιτικής συγκυρίας, που είναι ο τομέας της ανάπτυξης. Επομένως, δεν ήταν η πρώτη προτεραιότητα το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.