Αναπάντητα ερωτήματα

 Από: Π. Ρέππας

 Έστειλα τα παρακάτω ερωτήματα σε …έγκριτους δημοσιογράφους, που αυτήν την εποχή ανακρίνουν αλύπητα, εκείνους που διεκδικούν την ψήφο μας… Τα ερωτήματα αφορούν όλους τους υποψήφιους, όλων των κομμάτων. 

  1) Γιατί ποτέ κανείς δεν παρουσίασε την βασική του νομοθεσία προεκλογικά; Δεν θα έπρεπε τα κόμματα να μας παρουσιάσουν προεκλογικά τουλάχιστον την συνταγματική τους πρόταση και (εδώ που έφτασαν τα πράγματα) ένα νομοθετικό πλαίσιο για την οικονομία σαφές και απόλυτα δεσμευτικό για το νομοπαρασκευαστικό έργο που θα ακολουθήσει μετά την ενδεχόμενη εκλογική επιτυχία ενός εκάστου;

  2) Θεωρούν, ότι το νομοθετικό πλαίσιο της οικονομίας είναι μία

περιττή λεπτομέρεια για τον προεκλογικό πολιτικό διάλογο και την

διασαφήνιση  των θέσεων και των προγραμμάτων τους ενώπιον του λαού, ή

είναι αναπόσπαστο και θεμελιώδες μέρος του όποιου σχεδίου ανάκαμψης

ευαγγελίζεται ο καθένας; (Το ίδιο ισχύει και για το σύνταγμα- Είναι

ψιλά γράμματα, των οποίων δεν είναι απαραίτητο να έχουμε γνώση

προεκλογικά;)

  3) Οσοι εξ αυτών λένε, ότι είναι έτοιμοι να κυβερνήσουν, πότε (και

με ποιες διαδικασίες) σκοπεύουν να ετοιμάσουν τα παραπάνω; Η ΝΔ (και

όλοι οι άλλοι) πότε θα μας παρουσιάσουν το φορολογικό τους νομοσχέδιο;

Είπαν για 200 σελίδες και έχουν περάσει πάνω από 200 μέρες. Μία ημέρα

για μία σελίδα δεν τους φτάνει;

  4) Θεωρούν, ότι η δημιουργία αυτών των νόμων είναι εύκολη υπόθεση

και αφήνουν να τους δουλέψουν μετά την εκλογή τους; Αν είναι εύκολη,

γιατί δεν τους έχουν έτοιμους; Αν είναι δύσκολη, γιατί δεν ξεκινάνε

καν; (Αν πάλι ξεκίνησαν, ας μας δείξουν την δουλειά τους, ως το σημείο

που έχουν φτάσει, για να πειστούμε, ότι κάνουν κάποια σοβαρή

προετοιμασία για την εξουσία. – Όχι τους τίτλους μόνο· ολόκληρα τα

κείμενα να μας δείξουν)

  5) Θεωρούν, ότι είμαστε ανάξιοι να κρίνουμε τους νόμους, που θα

ορίζουν την ζωή μας; Επειδή προφανώς αυτό πιστεύουν, με ποια κριτήρια

θεωρούν, ότι πρέπει να τους ψηφίσουμε; Την δεινότητα τους να

υπεκφεύγουν αοριστολογώντας;

   Φυσικά τα έφαγε η μαρμάγκα τα ερωτήματα μου. Αντί αυτών τίθενται τα

συγκλονιστικά ερωτήματα «ποια εκτιμάτε, ότι θα είναι η ακριβής

ημερομηνία των εκλογών;» - « ποια είναι η γνώμη σας για τις φασαρίες;

συμφωνείτε με τον γιαουρτοπόλεμο;» - « με ποιους θα συγκυβερνήσετε σε

περίπτωση μη αυτοδυναμίας;»

   Αλλά το ερώτημα που φέρνει πραγματικά σε απόγνωση και αμηχανία τους

εκπροσώπους των κομμάτων είναι: «πείτε μας με δυό λόγια, τι θα κάνετε

για την οικονομία, αν εκλεγείτε;» !!! Δηλαδή και να ήθελε κάποιος να

πεί κάτι πιο συγκεκριμένο, απαγορεύεται. Άλλο που δεν θέλουν βέβαια οι

αξιότιμοι εκπρόσωποι των κομμάτων, παρά να βγάλουν την προεκλογική

τους εκστρατεία με συνθήματα και τίτλους νομοσχεδίων. Αριστη

δημοσιογραφία. Αξιοι του μισθού τους οι «αδέσμευτοι» και «ανεξάρτητοι»

εκμαυλιστές της κοινής γνώμης.

   Είναι άραγε τόσο αθώοι και δεν καταλαβαίνουν, ότι ο τίτλοι είναι

παραπειστικοί; Τι μας έλεγε το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου πριν τις

(προηγούμενες) εκλογές; «Πράσινη ανάπτυξη». Ενοιωσαν τόσο

ικανοποιημένοι με αυτόν τον «μεστό» λακωνισμό οι έγκριτοι

δημοσιογράφοι, που δεν μπήκαν στον κόπο να ρωτήσουν τι εννοεί ο

ποιητής. Ο ποιητής εννοούσε φτηνά τέλη κυκλοφορίας για τα πανάκριβα

υβριδικά και ακριβά για τα σαραβαλάκια. Εννοούσε κονόμες για όσους

έχουν φράγκα για να βάλουν φωτοβολταϊκά και αυξήσεις τιμολογίων για

τους υπόλοιπους. Εννοούσε αυξήσεις κομίστρων, αντί για κατάργηση τους

στα αστικά μέσα μαζικής συγκοινωνίας. Εννοούσε ότι θα χτίζουν έξω από

τα γκέτο των πόλεων, μόνο όσοι έχουν πάνω από 10- 20 στρέμματα (αυτό

δεν το έχουν καταφέρει ακόμα, αλλά με την βοήθεια κάποιων «οικολόγων»

δημοσιογράφων, που καθαρίζουν την Ελλάδα, θα το καταφέρουν). Σήμερα

τους αρκεί ως απάντηση το σκέτο «ανάπτυξη». Ετσι όλα τα κόμματα

απαντούν μονολεκτικά στο κορυφαίο ερώτημα των ημερών: «Ανάπτυξη» !!!

Τι τις θέλουμε τις φλυαρίες παιδιά; Αφού η λέξη τα λέει όλα…

   Εγώ είμαι ο παραξενιάρης λοιπόν, που ενώ παίρνω τόσο σαφή απάντηση

από το σύνολο του πολιτικού κόσμου, επιμένω στην γκρίνια μου: «δείξτε

μας τους νόμους, που θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη». Δεν είμαι εντελώς

βέβαιος για το ποιοι θα αναλάβουν να μας …αναπτύξουν, βάζω όμως

στοίχημα, όλο το υπόλοιπο της περιουσίας μου, για το πώς θα

δικαιολογήσουν τις μετεκλογικές μειώσεις των μισθών. Θα πουν «εμείς

λέγαμε προεκλογικά, ότι η επανάκαμψη θα επέλθει από την ανάπτυξη.

Ανάπτυξη όμως χωρίς επενδύσεις δεν γίνεται και όσο υπάρχουν

ανταγωνιστικοί μισθοί στην Κροατία, την Αίγυπτο, την Μογγολία, οι

επενδυτές δεν θα έλθουν στην Ελλάδα». Αυτή θα είναι η απάντηση της

επόμενης κυβέρνησης, όποια κι αν είναι αυτή, γιατί κανείς ψηφοφόρος

της δεν πρόκειται να την ζορίσει προεκλογικά για σαφείς απαντήσεις.

Κανείς ψηφοφόρος του δεν ρώτησε τον Παπανδρέου «που ακριβώς υπάρχουν

τα λεφτά πρόεδρε; Με ποια νομοθεσία θα τους τα πάρεις;» Αντί γι αυτό

κατηγορούσαν, όποιον εξέφραζε αμφιβολίες ως αντιπαπανδρεϊκό, ως

αντιΠΑΣΟΚ, ως αντιδημοκράτη, ως υπηρέτη των μεγάλων συμφερόντων, που

πολεμούσε ο αρχηγός τους... Σήμερα ως μωραί παρθέναι ζητούν την

κεφαλήν επί πίνακι του αλήτη, που τους κορόιδεψε… Αμ δεν φταίει ο

Παπανδρέου, ο Καραμανλής, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Κουβέλης, η

Παπαρήγα, ο Τσίπρας κ.λ.π.. Εμείς φταίμε· εμείς επιβραβεύουμε με την

ψήφο μας τις αοριστολογίες τους. Εμείς επιβραβεύουμε με την ψήφο μας

την ντόλτσε βίτα τους. Εμείς τους βολεύουμε στον ισόβιο παρασιτισμό.

   Οι αυριανοί αχτιβιστές, που θα «μάχονται» εναντίον της

νεοφιλελεύθερης λαίλαπας του Σαμαρά και μπλα μπλα μπλα, ας στρέψουν το

γιαούρτι στα μούτρα τους, ανεξάρτητα από το αν θα τον έχουν ψηφίσει, ή

όχι, γιατί αν υπήρχε έστω και ένα κόμμα με πραγματικό πρόγραμμα, αντί

για τίτλους και συνθήματα, η δημοσιογραφική τσογλαναρία, ήθελε δεν

   Τα κόμματα και οι πολιτικοί δεν θα αλλάξουν από την κριτική που

τους κάνω. Εμένα με έχουν ξεγραμμένο από την εκλογική τους πελατεία.

Θα μπορούσαν όμως να αλλάξουν τακτική, αν τους ανάγκαζαν οι ίδιοι τους

οι ψηφοφόροι. Αν ο κάθε ψηφοφόρος δεν απαιτήσει απόλυτη διευκρίνιση

των θέσεων από το δικό του κόμμα, αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί μέχρι

τελικής πτώσεως της κοινωνίας μας. Η ευθύνη ανήκει στους πολίτες. Ο

κάθε πολίτης οφείλει να πιέσει πρώτα απ όλα το δικό του κόμμα, να

αποσαφηνίσει τις θέσεις του. Αντί να λέει, ότι όποιος ασκεί κριτική

στο κόμμα του, είναι απλά εχθρός του, να ψάξει, αν περιέχει αλήθειες

αυτή η κριτική. Αλλωστε και έτσι να είναι, η αλήθεια, είναι λιγότερο

αλήθεια, γιατί την λέει ο εχθρός μου; Κι αν εγώ αλλάξω και βελτιωθώ,

ποιος θα ωφεληθεί; Ο εχθρός μου; Και ποιος θα κλάψει πάλι μετεκλογικά,

αν συνεχιστεί η πρακτική της συνθηματολογίας και της αερολογίας

προεκλογικά; Οι πολιτικοί, ή ο λαός;

   Επειδή πλέον έμαθα, να αποκρυπτογραφώ τις κουτοπονηριές τους, θα

κάνω άλλη μία «πρόβλεψη» για την εκπλήρωση των προεκλογικών τους

υποσχέσεων. Η ΝΔ περίλυπη μας λέει, ότι το μόνο που μπορεί να

υποσχεθεί, είναι η προστασία των χαμηλών συντάξεων και των προνοιακών

επιδομάτων…Οπερ μεθερμηνευόμενο σημαίνει, ότι δεν θα πειράξουν άλλο

τις συντάξεις και τα επιδόματα· όχι όμως τους συνταξιούχους και τους

δικαιούχους επιδομάτων. Αυτούς τους περιμένει περαιτέρω εξαθλίωση,

λόγω αύξησης του κόστους των αναγκαίων. Ο ΦΠΑ θα ενοποιηθεί σε έναν

συντελεστή (να εκπληρωθεί το όνειρο του Παπακωνστανίνου, που τόσο πολύ

το προσπάθησε, αλλά δεν του έκατσε) και έτσι τα είδη πρώτης ανάγκης,

που χρησιμοποιούν οι ευπαθείς ομάδες, θα έχουν τον ίδιο (αυξημένο)

συντελεστή με τις πόρσε. Το ρεύμα θα αυξηθεί, το νερό θα αυξηθεί, το

ψωμί, τα φάρμακα θα αυξηθούν, αλλά η ΝΔ δεν θα παρεκκλίνει από τις

προεκλογικές της δεσμεύσεις… Οι συντάξεις δεν θα μειωθούν άλλο !!

[Σημ. Δεν θα αυξηθούν μόνο λόγω ΦΠΑ, αλλά και για κάθε λογής

χαράτσωμα, που τελικά θα μετακυλιστεί στις τιμές.]

   Να λοιπόν που δικαίως αύριο θα λένε «εμείς κάνουμε, αυτά που

είπαμε». Αφού κανείς δεν τους εξαναγκάζει να εξηγηθούν με σαφήνεια;

Αφού κανείς ψηφοφόρος τους δεν τους λέει «ή μας δείχνετε τον

φορολογικό σας νόμο, ή δεν σας ψηφίζουμε»; Μήπως ο Παπανδρέου είπε

ψέματα; Όχι βέβαια· απλά δεν είπε ολόκληρη την αλήθεια. Γιατί να την

πεί, αφού κανείς δεν ρωτάει. Τα λεφτά που έλεγε, τα βρήκε στις τσέπες

μας και τα απαλλοτρίωσε ! Είναι εντάξει ο άνθρωπος. Και ο αυριανός και

ο μεθαυριανός εντάξει θα είναι. Το φταίξιμο ανήκει στους πελάτες·

εκείνους που περιμένουν να ακούσουν μία άλλη διατύπωση στο πιο

φτηνιάρικο σύνθημα για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου (λεφτά υπάρχουν)

και όχι μόνο τρέχουν να ψηφίσουν τον καραγκιόζη, που το είπε, αλλά τον

υπερασπίζονται με σθένος απέναντι στις «κακόβουλες» κριτικές και

αμφισβητήσεις. Μου θυμίζουν τον Ρωμαϊκό όχλο, που έτρεχε πίσω από τα

άρματα των ξιπασμένων συγκλητικών και αυτοκρατόρων, για να αρπάξει

μερικά από τα κλεμμένα κέρματα, που σκόρπιζε η διεφθαρμένη και

διεστραμμένη εξουσία. Κι αν κάποιος στιγμάτιζε αυτήν την αναξιοπρεπή

συμπεριφορά, σαν γνήσιοι συνένοχοι των αρχόντων τους, τον κομμάτιαζαν

στην αρένα. Φυσικό δεν ήταν, οι βάρβαροι να νικήσουν και να υποτάξουν

τους «πολιτισμένους» Ρωμαίους;

   Το πράγμα δείχνει καθημερινά καθαρότερα, που πάει, αλλά τίποτα δεν

μας ξυπνάει από την ολέθρια νιρβάνα. Αλλοι περιμένουν μοιρολατρικά τα

χειρότερα κι άλλοι ξορκίζουν το κακό με φωνές, βρισιές και αναθέματα,

γιαουρτώματα και προπηλακισμούς. Η περίπτωση να συζητήσουμε επί της

ουσίας (για τους νόμους δηλαδή, που θα ορίζουν την ζωή μας)

απορρίπτεται μετά βδελυγμίας από όλες τις πλευρές των «ενεργών»*

πολιτών (και φυσικά και των κομμάτων, που βολεύονται σε αυτόν τον

άναρχο και ανερμάτιστο δήθεν πολιτικό διάλογο). Το περίφημο εθνικό

ελάττωμα της άρνησης συνεννόησης και συνδιαλλαγής κορυφώνεται πάντα

τις πιο κρίσιμες ώρες. Όλα τα προβλήματα πλέον έχουν πάρει εκρηκτικές

διαστάσεις και ακόμη δεν θέλουμε να συζητήσουμε διεξοδικά ούτε για ένα

από αυτά. Υπάρχει περίπτωση με αυτά τα μυαλά, να έχουμε την παραμικρή

θετική εξέλιξη; Ιδωμεν.

*Η στάση αυτής της κατηγορίας πολιτών είναι η πλέον εξοργιστική, γιατί

ενώ θα έπρεπε να είναι οι πιο «παραξενιάρηδες» και δύσκολοι πελάτες

των κομμάτων τους, είναι αυτοί ακριβώς που με το κοινωνικό τους κύρος

στηρίζουν την αερολογία και την αοριστολογία των πολιτικάντηδων, ως

δήθεν μεστό λόγο, γιατί ταυτίζουν την προσωπική τους κοινωνική άνοδο,

με την άνευ όρων άγραν της εξουσίας από τα κόμματα, που στηρίζουν.

Πιστεύουν, ότι η ζωή θα αφήσει ατιμώρητη αυτήν την ανευθυνότητα; Μέχρι

τώρα δεν το έκανε.

Π. Ρέππας