Η διαπραγμάτευση φτάνει στο τέλος της, καθώς ο χρόνος τελειώνει. Είναι φανερό. Με ένα κρίσιμο «αλλά»: αυτό δεν σημαίνει, όμως, κατ’ ανάγκη, και ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Για την ώρα, κυβέρνηση και τρόικα, σε ένα μαραθώνιο διαβουλεύσεων, προσπαθούν να βρουν λύσεις, ενόψει του Eurogroup της Παρασκευής, προκειμένου να υπάρξει μια σαφής συμφωνία τουλάχιστον για ασφαλιστικό, φορολογικό και έμμεσους φόρους: το γνωστό 3%, για το οποίο υπάρχει σχεδόν ομοφωνία με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Η πίεση των θεσμών, ωστόσο, είναι αφόρητη. Επιμένουν για μείωση του αφορολόγητου στα 8.182 ευρώ, ζητούν πλήρη απελευθέρωση των «κόκκινων δανείων», ενώ η Κομισιόν διαρρέει ότι δεν θα υπάρξει λύση την Παρασκευή. Πίεση προς όλους και από παντού!...
Όλα δείχνουν ότι θα πάμε σε έκτακτο Eurogroup την Μεγάλη Πέμπτη, και αφού βέβαια έχουν ασκηθεί με κάθε μέσον πιέσεις προκειμένου η κυβέρνηση να κάνει κι άλλες υποχωρήσεις. Μοναδικός σύμμαχος του Μαξίμου, για την ώρα, φαίνεται να είναι τα στοιχεία της Eurostat (θα δημοσιοποιηθούν αύριο) που θα δείχνουν πρωτογενές πλεόνασμα από 0,3% έως 0,5% για το 2015, και θα καταδεικνύουν ότι το πρωτογενές πλεόνασμα της κυβέρνησης Σαμαρά ήταν… καπνός: δεν υπήρξε ούτε ένα ευρώ πλεόνασμα, κι έτσι δεν υπήρξε και κανένα success story...
Φτάνει, όμως, αυτό; Σίγουρα όχι. Υπάρχει, όμως, ένας ακόμα παράγοντας που άλλαξε το κλίμα σε βάρος της χώρας: το προσφυγικό. Σήμερα δεν υφίστανται μεγάλες προσφυγικές ροές καθώς έχει «αποδώσει» το κλείσιμο του «βαλκανικού δρόμου» προς Βορρά και η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας. Άρα, η κεντρική και βόρεια Ευρώπη έχει εμφανώς «ηρεμήσει» από τους πρόσφυγες. Έτσι, ένα από τα διαπραγματευτικά ατού της Ελλάδας έχει υποχωρήσει – και έχει απομείνει να πιέζει την Ευρώπη μόνο το δημοψήφισμα στην Αγγλία και ο φόβος του Brexit. Ελπίδα για τη χώρα και η συνάντηση της Κυριακής στο Αννόβερο, του Ομπάμα με την Α. Μέρκελ...
Το μεγάλο, όμως, πολιτικό πρόβλημα για την κυβέρνηση είναι, πλέον, τα επιπλέον μέτρα που θέτουν ως νέο όρο για την αξιολόγηση οι δανειστές. Λογικά, θα αφορούν συντάξεις και δημόσιο τομέα, απολύσεις και περικοπές. Με άλλα, λόγια, η ατζέντα του Κυριάκου Μητσοτάκη, όταν ήταν υπουργός! Μέτρα που δεν αντέχονται πολιτικά ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν δεν συνοδεύονται και από ελάφρυνση του χρέους.
Τι θα κάνει κυβέρνηση; Η «γραμμή» της είναι σαφής: κλείνουμε ασφαλιστικό, φορολογικό και έμμεσα μέτρα, παίρνουμε τη δόση (δεν είναι σίγουρο και τα ταμεία είναι άδεια...) και στη συνέχεια συζητάμε για το χρέος. Σε καμιά περίπτωση το Μαξίμου δεν εμπλέκεται σε διάλογο για πρόσθετα μέτρα. Θα διακινδυνεύσουν, όμως, οι δανειστές να δημιουργήσουν πολιτική κρίση στην χώρα με τον κίνδυνο να οδηγηθεί σε νέες εκλογές είτε συντεταγμένα, με απόφαση, δηλαδή, Τσίπρα, είτε γιατί κάποιοι υπουργοί παραιτήθηκαν; Και πόσο θα αντέξει ο Κυρ. Μητσοτάκης, αν γίνουν εκλογές και κερδίσει;
Ίσως η λύση κάποιου είδους «οικουμενικής» υπό τον Τσίπρα, βολεύει περισσότερο τους δανειστές. Πόσο, όμως, διατεθειμένος είναι ο Αλ. Τσίπρας να διευρύνει την κυβέρνησή του, βάζοντας μέσα και στελέχη και από άλλα κόμματα; Δεν είναι εύκολη κίνηση η δημιουργία μιας ιδιόμορφης «οικουμενικής» κυβέρνησης, που θα αγκαλιάζει μεγάλο μέρος των κομμάτων και, το πιο πιθανό, θα πρέπει να περιλαμβάνει ακόμη και ένα κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας.
Το πολιτικό σκηνικό της χώρας αναδιατάσσεται. Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον του. Μια πρώτη εκτίμηση, που προσπαθούν και οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι (π.χ. Μ. Σουλτς), είναι ότι θα οδηγηθούμε σε δυο μεγάλα κόμματα: την κεντροαριστερά υπό τον Αλ. Τσίπρα και την κεντροδεξιά υπό τον Κυριάκο Μητσοτακη. Που σε ορισμένες, κρίσιμες στιγμές, όπως σήμερα, θα συνεργάζονται. Θα το δούμε αυτό στην Ελλάδα; Δύσκολο, αλλά όχι αδύνατον!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου