Είναι, πλέον, σαφές τόσο από το σύνολο των μελετών που εκπονούν τα Ινστιτούτα των Κοινωνικών Συνομιλητών, όσο και βάσει των στοιχείων της αγοράς εργασίας (π.χ. ΕΡΓΑΝΗ, ΕΛΣΤΑΤ, ΟΑΕΔ κ.λπ.) ή των πορισμάτων ευρωπαϊκών ή διεθνών Ερευνητικών Κέντρων, ότι η καταστρατήγηση του Συστήματος των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων αποτέλεσε τη θρυαλλίδα εξαιρετικά επώδυνων κοινωνικοοικονομικών εξελίξεων με κοινό παρονομαστή την ανακύκλωση της ύφεσης, την εκτόξευση της ανεργίας, την φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης και την απαξίωση του παραγωγικού ιστού. Η όποια, άλλωστε, μείωση της ανεργίας για την οποία επιχαίρει η Κυβέρνηση εκτός από αναιμική είναι και εντελώς πλασματική αν συνυπολογίσει κανείς τις 450 χιλιάδες Ελλήνων που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό (Διαρροή Εγκεφάλων: 2008-2016) συμβάλλοντας περίπου 50 δις € στο ΑΕΠ των χωρών υποδοχής.
Οι θέσεις και οι προτάσεις της ΓΣΕΕ και των Εργοδοτικών Οργανώσεων, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία –και παρά τις όποιες επιμέρους διαφοροποιήσεις– βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση ως προς την επαναφορά του καθεστώτος των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, έχουν επανειλημμένα τεκμηριωθεί και αποσταλεί στο σύνολο των Θεσμών, καθώς και στα αρμόδια Ευρωπαϊκά και Διεθνή όργανα. Οι Θεσμοί, όμως, όπως και προγενέστερα η Τρόικα, αφενός συνεχίζουν να τις αγνοούν και αφετέρου αξιώνουν την ανάληψη πρόσθετων δεσμεύσεων που οδηγούν στην περαιτέρω ελαστικοποίηση –της ήδη απορρυθμισμένης– αγοράς εργασίας, στην κατάργηση των ελάχιστων εναπομεινάντων εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, σε νέες άμεσες ή έμμεσες μειώσεις του κατώτατου μισθού και στη διόγκωση του παρεμβατισμού στη διαμόρφωση των αμοιβών σε μια ελεύθερη οικονομία…
Οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, σύμφυτες με τον πολιτικό και κοινωνικό φιλελευθερισμό, είναι κεντρική συνιστώσα του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Μοντέλου και Κεκτημένου όχι μόνο ως κοινωνικός αλλά και σαν ένας καθοριστικός οικονομικός σταθεροποιητής σε μίκρο και μάκρο επίπεδο με προστιθέμενη αξία στην ενίσχυση της εσωτερικής ζήτησης και κατανάλωσης, στην αύξηση της παραγωγικότητας και της υγιούς ανταγωνιστικότητας, στη στήριξη και αναθέρμανση της πραγματικής οικονομίας. Είναι δομική και αναγκαία συνθήκη ανάπτυξης στο πλαίσιο της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς, αλλά και απαραίτητη προϋπόθεση για την επιστροφή της χώρας μας στην “κανονικότητα”.
Σε αυτό το πλαίσιο, η ΔΑΚΕ Ι.Τ., η οποία συμμετέχει στο Προεδρείο της ΓΣΕΕ, πρότεινε την από κοινού σύνταξη ενός κειμένου προτάσεων για την παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδος, το οποίο με τη συνυπογραφή όλων των Κοινωνικών Συνομιλητών θα αποσταλεί στους Θεσμούς, στα Ευρωπαϊκά Όργανα, στη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, στις Ευρωομάδες και στα ελληνικά πολιτικά κόμματα. Στο κείμενο αυτό θα περιλαμβάνονται, πέρα από το κομβικό ζήτημα των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, σημαίνοντα θέματα όπως, μεταξύ άλλων, το νέο αναπτυξιακό υπόδειγμα, η διάσωση των ελληνικών επιχειρήσεων, η μείωση του ενεργειακού κόστους, η πρόσβαση στη ρευστότητα και η αποκλιμάκωση των επιτοκίων δανεισμού, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, η καταπολέμηση της ανεργίας και της επαπειλούμενης ανεργίας, η διαχείριση του Προσφυγικού, η αντιμετώπιση της κοινωνικής κρίσης, τα “κόκκινα δάνεια”, η αναβάθμιση της ανταγωνιστικότητας κ.λπ.
Η μη επαναφορά του καθεστώτος των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων συνιστά μια ανάλγητη υπονόμευση του κοινωνικού διαλόγου και μια ευθεία επίθεση αποδυνάμωσης της δράσης των κοινωνικών συνομιλητών που κάποιοι επιβουλεύονται να καταστήσουν σε Ομίλους ή Συλλόγους Θεωρητικού Προβληματισμού. Ένα, όμως, είναι βέβαιο πως ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ.
Σε κάθε περίπτωση, η παράταση ισχύος και η υπογραφή νέας ΕΓΣΣΕ, έστω και χωρίς οικονομικούς όρους, διασφαλίζει ένα ελάχιστό πλαίσιο δικαίου και ένα σύνολο κρίσιμων θεσμικών δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους στον Ιδιωτικό Τομέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου