Υπόκλιση στους ΗΡΩΕΣ του 1821 Συνέχεια 10η )

Τα νησάκια που συνέτριψαν την οθωμανίαν και ελευθέρωσαν την Ελλάδα

Τρία μικρά νησιά έγιναν οι μεγάλοι μαχητές, πολέμαρχοι και προστάτες της Επαναστάσεως του 1821 και ανεδείχθησαν οι ολετήρες της παμμεγίστης οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο Σπυρίδων Τρικούπηςστο Κεφάλαιον Ι της «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» γράφει.

« ΤΡΙΑ ασήμαντα νησίδια αντιπαρετάχθησαν ευτυχώς (σημ. επιτυχώς) υπέρ της ελευθερίας  όλης της Ελλάδος προς μεγάλην και παλαιάν αυτοκρατορίαν και κατήσχησαν στόλους χιλιάκις και μυριάκις ανωτέρας δυνάμεως δια  μόνων εμπορικών πλοίων και δια μόνον των χρημάτων τινών των κατοίκων. Πώς έφθασαν  τα νησίδια ταύτα εις τόσην ισχύν και ευπορίαν»;

Τα νησιά αυτά δεν είχαν ούτε τούρκους κατοίκους, ούτε τούρκον διοικητήν.  Ήσαν αυτόνομα και αυτοδιοίκητα, πληρώνοντα κάθε χρόνον τους φόρους στον δυνάστην και  τροφοδοτώντας με  ορισμένους ναύτες τα οθωμανικά πλοία. Ζούσαν ηρέμως, μακράν από κάθε  προσπάθειαν αναλήψεως διοικητικού αξιώματος και μακράν από κάθε κακοήθειαν και διαφθοράν των κρατούντων. Ησχολούντο αποκλειστικώς με την ναυτιλίαν και  το  εμπόριον. Γεωργικές, κτηνοτροφικές και τεχνικές απασχολήσεις ήσαν σε χαμηλόν επίπεδον. Γράμματα δεν εγνώριζαν ειμή ελάχιστα  και αυτά οι πρόκριτοι. Ήσαν λίαν ευλαβούμενοι, τα δε ήθη τους ήσαν απλά και σεμνά. Απολύτως τίμιοι στις συναλλαγές τους τόσον μεταξύ τους όσον και με τρίτους. ΄Ησαν δε λιτοδίαιτοι.

Ύδρα

΄Υδρα νησί στον Αργοσαρωνικόν κόλπον. Έκταση 50 τετρ.χιλιόμ. Το μεγαλύτερον από τα τρία ιστορικά νησιά. Είχε διοίκηση αριστοκρατκήν. Ο  όρος αριστοκράτης υπενοούσε νοικοκυραίους οι οποίοι ήσαν κυρίως έμποροι. Συγκατελέγοντο δε στους νοικοκυραίους και οι πλοίαρχοι λόγω γήρατος ή ασθενείας καθώς και όσοι κατέστησαν πλούσιοι  και ως εκ τούτου έπαυσαν να ταξιδεύουν. Οι νοικοκυραίοι δηλ. για να αναγορευθούν ως μέλη της διοικήσεως δεν έπρεπε να ταξιδεύουν για να είναι αφοσιωμένοι στα κοινά.  Σήμερα εκλέγονται Βουλευτές και έχουν  και καμμιά δεκαριά άλλες ασχολίες!!!! Γι’ αυτό δεν γνωρίζουν τι ψηφίζουν!! Η τάξη των νοικοκυραίων ήταν το ανώτατον Συμβούλιον και ελάμβανε αποφάσεις χωρίς την γνώμην του λαού. Έσοδα για τις δαπάνες του Συμβουλίου προερχόταν εκ  κρατήσεων 2 ½ % από το τελωνείον και τρία γρόσια ετησίως από κάθε οικογένειαν. Τυχόν ελλείψεις για την ανάγκην δημοσίων δαπανών κατεβάλλοντο  από  τους νοικοκυραίους. Σήμερα οι «νοικοκυραίοι»  κατακλέπτουν το Δημόσιον. Γι’ αυτό είναι καταχρεωμένον. Γιατί δεν παραδειγματίζονται από τους ολιγογραμμάτους των τριών νησιών;;

Από το 1803 θέλησαν ισχυροτάτην ηγεσίαν  προς διατήρηση της ησυχίας και ζήτησαν από  τον τούρκον διοικητήν να ορίσει υπεύθυνόν αρχηγόν. Ως τοιούτος επελέγη ο συντοπίτης τους Γεώργιος Βούλγαρης. Δεν ελάμβανε αποφάσεις  χωρίς την γνώμην των νοικοκυραίων.

Έπαυσε τους επαχθείς φόρους. Για τις ανάγκες της πατρίδος όρισε ποσοστόν 5% επί του συνολικού κέρδους κάθε πλοίου. Όρισε δε τον αριθμόν των νοικοκυραίων σε 24 εκ των οποίων οι 12 ήσαν για ένα έτος. (Τα μέλη ενός Συμβουλίου  όπως λέμε σήμερα). Επειδή όμως θεώρησε  μεγάλον τον αριθμόν των 12 ατόμων να αποφασίζουν καθημερινώς για συνήθεις υποθέσεις, τους χώρισε  σε τρεις ομάδες. ‘Ετσι απεφάσιζαν με τον Αρχηγόν  μόνον τέσσερις (4) Σύμβουλοι για τέσσερις  μήνες. Σε σοβαρά θέματα συνήρχοντο και οι υπόλοιποι και σε ακόμη σοβαρότερα και οι 24! Αυτά  δεν τα γνωρίζουν οι σημερινοί  νομοθέτες οι οποίοι  καθόρισαν 300 άτομα   για την Βουλήν, 101 Συμβούλους για την Περιφέρειαν Αττικής, 51 Συμβούλους για τις άλλες Περιφέρειες, 50 Δημοτικούς Συμβούλους για μεγάλους Δήμους! Αποτυχία πλήρης. Ο τεράστιος αυτός αριθμός δεν ωφελεί σε τίποτε. Προσωπικώς είχαμεν προτείνει τον αριθμόν  7-17 Δημοτικοί και Περιφερειακοί Σύμβουλοι. Ουδείς παραπάνω, Και αντιδήμαρχοι και αντιπεριφεριάρχες ένας σε κάθε οργανισμόν.

Επανερχόμεθα στην πολιτικήν της Ύδρας. Νόμους είχαν το έθιμον και  τον ορθόν λόγον. Σφραγίδα εκ τεσσάρων συνενουμένων τεμαχίων, από τα οποία ισάριθμοι Σύμβουλοι κρατούσαν ένα τεταρτημόριον! Κατ’ αυτόν τον τρόπον η πλαστογραφία ήταν αδύνατη, Σήμερα πλαστογραφίες, διαφθορές, διαπλοκές είναι στο  έπακρον, από τους πολυπτυχιούχους διαχειριστές κρατικούς ή μη!!

Σπέτσες

Νησί του Αργοσαρωνικού γειτνιάζον με την ΄Υδραν και έχουσα  με αυτήν ίδιες  διοικητικές αριστοκρατικές βάσεις και αρχές. Έκταση 25 τετρ.χιλιόμ.

Ψαρά

Νησί του Βορειοανατολικού Αιγαίου με εκταση 40 τετρ.χιλιόμετρα. Η διοίκησή του διέφερε απ’ αυτά. Ήταν περισσότερον δημοκρατική. Κάθε χρόνον συνήρχετο ο Λαός και εξέλεγε πανδημεί 40 εκλέκτορες, από όλες τις τάξεις των πολιτών.

Εισοδήματα του  κοινού προερχόταν από το τελωνείον και 50 γρόσια ετησίως από κάθε οικογένειαν, ως και 2 παράδες το κοιλόν (δεν πρόκειται για το γνωστόν χιλιόγραμμον. Περί αυτού όρα  «Λαογραφικόν Λεξικόν Αμοργού» Μιχαήλ Στρατουδάκη), για κάθε πλοίον που κετέπλεε ή αναχωρούσε από το λιμάνι.

Οι Ψαριανοί δεν χρησιμοποιούσαν ναύτες επί μισθώ για τα πλοία τους, αλλά, αλλά ούτε και εναύλωναν πλοία, αλλά τα πάντα εκινούντο με δικά τους χρήματα και στο εμπόριον ή θα κέρδιζαν ή θα έχαναν. Σε περίπτωση κέρδους η διανομή γινόταν ως εξής.

Αφαιρούσαν τα κεφάλαια, τον  κεκανισμένον τόκον, τα έξοδα τροφής και τυχόν άλλες δαπάνες. Αφαιρούσαν τον Δημοτικόν φόρον, ως και 1% για το μοναστήρι.  Ακολούθως υπελόγιζαν τα μερίδια όσοι ήσαν οι ναύτες και άλλα τόσα για το πλοίον.

Οι Ψαριανοί στις συναλλαγές τους ήσαν υπερτίμιοι και ειλικρινείς. Όταν αναχωρούσε κάποιον  πλοίον ο κεφαλαιούχος παρέδιδε τα χρήματα και κανείς δεν τα μετρούσε. Το αυτό και όταν επέστρεφε. Πρόκειται για μοναδικόν (παγκοσμίως) φαινόμενον τιμιότητος, το οποίον φυσικά σήμερον είναι απολύτως άγνωστον στους συναλλασσομένους με το Κράτος, τις επιχειρήσεις ή μεταξύ απλών ανθρώπων.

Με το σύστημα αυτό στα  εμπορικά ταξίδια κάθε πλοίου, ο απλούς ναύτης είχε αναλογικώς  το αυτό συμφέρον που είχε ο πλοίαρχον ή ο ιδιοκτήτης του σκάφους και γι’ αυτό φρόντιζε  ώστε κάθε ταξίδι  να είναι επικερδές. Κουραζόταν βαρέως με την θέλησή του, ριψοκινδύνευε πάλιν οικειοθελώς, και μαχόταν σκληρώς σε κάθε δυσκολίαν, έχων ως όπλον την ελπίδα του κέρδους. Τα ταξίδια των Ψαριανών πλοίων ήσαν και οικονομικότερα και συντομότερα των άλλων. Με μέγιστον κίνδυνον τολμούσαν και έμπαιναν σε απαγορευμένα λιμάνια για να μεταφέρουν εφόδια ή τρόφιμα σε υπέρογκην τιμήν και φορτώσουν απ’ εκεί «κομψοχρονιάς»  προϊόντα δυσκόλως εξαγόμενα λόγω του απαγορευτικού. ΄Ησαν όλοι αγγράμματοι αν και ναυπηγοί, πλοίαρχοι αλλά και οι ναύτες, πλην  όμως  η καθημερινή ανάμειξη με την ζωήντους είχε κάμει «επιστήμονες».

Η Γαλλική Επανάσταση, οι Ευρωπαϊκοί πόλεμοι, αλλά και η άδεια από την Πύλην μεταφοράς σιτηρών από Ρωσίαν προς Ευρώπην, επέφεραν στα τρία αυτά νησάκια τεράστια πλούτη, έφτιαξαν μεγαλύτερα και γρηγορότερα σκάφη και τα εξόπλισαν με κανόνια για τον φόβον των πειρατών αλγερινών και τυνησίων. «Μετερχόμενοι» κατά τον Σπυρίδωνα Τρικούπην « το εμπόριον εν λιτότητι,  προθυμίαν και τόλμην και πλούτον πολύν έφεραν εις την πατρίδα και εις τα του πολέμου εγυμνάζοντο και πλήρεις θάρρους και αυτομαθείας πολεμικής ευρέθησαν επί της επαναστάσεως απέναντι αγυμνάστου  και απειροπολέμου ναυτικού».

Με τέτοιες αρχές προώδευσαν και τα τρία νησιά, έγιναν πάμπλουτα, απέκτησαν πολλά πλοία, τα διέθεσαν την κατάλληλην στιγμήν όλα για την πατρίδα και την έσωσαν!!!! Η συμβολή  τους είναι αδύνατον να περιγραφεί. Αλλά και η προσφορά τους υπέρ  της πατρίδος, η υλική ανυπολόγιστη.

Οι κυβερνώντες την Ελλάδα έκτοτε μέχρι σήμερον, δεν έλαβαν υπ’ όψιν τις προσφορές αυτών των νησιών, αλλ’ ούτε και των επίσης προσφερόντων Κάσου, Μυκόνου κ.α. Τα πάντα προσέφεραν για την Ελλάδα. Οι σήμερον κυβερνώντες μήπως κάνουνε τα πάντα για να χάσομεν την Ελλάδα!!!

25 Μαρτίου 2021

Μιχαήλ Στρατουδάκης