Υπόκλιση στους ΗΡΩΕΣ του 1821 Συνέχεια 7η

 Οι ναυτικές δυνάμεις του κατακτητή

Ο οθωμανικός στόλος  ήταν πολυπληθέστερος σε αριθμόν και όγκον από τον Ελληνικόν, αλλά και εξοπλισμένος  πολλαπλώς με τα τεράστια σε εκτόπισμα πλοία. Τα πολεμικά τους ήταν υπερμεγέθη συγκριτικώς με τα Ελληνικά πλοιάρια, τα οποία εκινούντο με έναν ή δύο ιστούς, εν ανάγκη δε και με κουπιά σε τυχόν δύσκολες στιγμές. Η ναυαρχίδα τους που πυρπολήθηκε  στην Χίον μετέφερε περισσότερους από 3.000 στρατιώτες, κανόνια, τρόφιμα,  νερό, πυρίτιδα, που σημαίνει ότι  έπρεπε να είχε εκτόπισμα περισσότερον από 4.000 κόρους!!, όταν τα Ελληνικά ήσαν από 50 – 500 κόρους το καθένα!  Η διαφορά υπερμεγέθης.  Και ασύλληπτη για τα δεδομένα της εποχής, για τον πάμπτωχον Ελληνικόν Λαόν.

Από πλευράς πληρωμάτων αντιθέτως υστερούσε πολύ συγκριτικώς  με τα Ελληνικά. Οι τούρκοι δεν ήσαν ικανοί  ναυτικοί. Γι’ αυτό επέλεγαν πληρώματα για  τα πλοία τους εμπορικά και πολεμικά  μετά την Άλωση από  διάφορες χώρες κατακτημένες ή μη.   ΄Ελληνες υπηρετούσαν  στα εμπορικά  τουρκικά πλοία με ζηλευτές αποδόσεις, αλλά και στα Ρωσικά μέγα μέρος του πληρώματος ήσαν Έλληνες. Τα τουρκικά μετά την Επανάσταση είχαν Τυνησίους, Αλγερινούς, Αιγυπτίους, ή από άλλες περιοχές.  Εξασφάλιζαν δε και  προσωπικόν από τους λεμβούχους του Βοσπόρου και της Προποντίδος.

Τα ξένα πληρώματα εργαζόταν επί ημερομισθίω. Όσοι ήσαν από αιχμαλωσίες και κατά την Επανάσταση είχαν «αρπάξει» πολλούς και δη νησιώτες, τους υπεχρέωναν να υπηρετούν στα πολεμικά για να μη χάσουν την ζωήν τους.

Η ναυτοσύνη των Ελλήνων, όπως θα αναφερθούμεν σε προσεχές σημείωμα, συνέβαλε τα μέγιστα στον περιορισμον  δράσεως του τουρκικού στόλου,   ο οποίος όπως και οι χερσαίες δυνάμεις, ευρίσκετο σε χαλάρωση ή ημιδιάλυση, λόγω ελλείψεως διοικητικής τακτικής  και εσωτερικών αντιδράσεων. Παρ’ όλα αυτά ένεκα  του μεγάλου αριθμού και της εξοπλίσεως, εθεωρούντο  ότι αποτελούν αξιόμαχον στόλον από τους πλέον σημαντικούς της εποχής, κάτι που υπέτρεφε  και η οργιώδης  προπαγανδιστική φημολογία,  ευρισκομένη εν εξάρσει και  σήμερα.

Τα πλοία διεκρίνοντο σε:

Τρίκροτα, δηλ. με τρεις σειρές κανονιών σε κάθε πλευράν, δίκροτα με  δύο σειρές κανονιών σε κάθε πλευράν, φρεγάτες ευέλικτα με τρεις  ιστούς και πυροβόλα στο κατάστρωμα, μεταγωγικά, για μεταφοράν στρατιωτών κ.ά.

Όπως αναφέρει ο Στέφανος Θωμόπουλος στο έργον «Ιστορία της πόλεως των Πατρών», τα τουρκικά πλοία και δη τα βαρέα έγιναν συμφώνως με τις υποδείξεις προς  τελειοποίηση από τον Γάλλον ναυπηγόν Σανέ. Όλη η Ευρώπη «εργαζόταν» τότε για την οθωμανίαν, όπως και σήμερα!!! Κάπως περίεργον και ανεξήγητον δεν είναι;;;

Παρά τις αδυναμίες, όπως είπαμεν για ύπαρξη ισχυρού στόλου, ο υπάρχων δεν έπαψε να είναι για την Ελλάδα ένας θεόρατος γίγαντας! Στην δράση του στόλου συνετέλεσαν πολύ τα ξένα και ικανά πληρώματα στο σύνολόν τους, όπως   Τυνήσιοι, Αλγερινοί,  Αιγύπτιοι, Έλληνες.

Επετίθεντο σε ναυτικά Ελληνικά Νησιά με σκοπόν να τα αδρανοποιήσουν ή σε λιμάνια για να αποτρέψουν  τροφοδοσίες, αλλά και να αποβιβάσουν στρατιώτες κατά εκατοντάδες. Π.χ. στον αποκλεισμόν των Ψαρών επέδραμαν 150 πλοία διαφόρων μεγεθών και ειδικοτήτων. Τα μεταγωγικά 88 τον αριθμόν μετέφεραν 14.000 στρατιώτες!!

Στην ναυμαχίαν του Γέροντα 29 Αυγούστου 1824 ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος ήταν  πολυαριθμότατος. Ευρισκόμενος έξω του κόλπου κατελάμβανε όλην την θαλασσίαν έκταση από τους Λειψούς ως την Κάλυμνον, η οποία ομοίαζε με δάσος λόγω των ιστών! Τι επέτυχε θα το δούμεν στο σχετικόν σημείωμα.

                               Μιχαήλ Στρατουδάκης