Φοιτητές έφτιαξαν συσκευή κόντρα στο Πάρκινσον

Συντάκτης: Newsroom

6-06-2019 • 17:08

3Shares

 Share

Έκαναν την ιδέα τους πράξη κι έφτιαξαν μια συσκευή που πολλοί εφευρέτες θα ζήλευαν. Οι 23χρονοι φοιτητές του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΑΠΘ, Θωμάς Μπίκιας, Ρόνι Λέσι και Αγγελική Παπαθανασίου, δημιούργησαν το «Tremor FreeMe», μια συσκευή για ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο του Πάρκινσον.

Η συσκευή φοριέται στο χέρι σαν ρολόι και σταματάει το τρέμουλο, τον ιδιοπαθή τρόμο ή οποιαδήποτε άλλη μορφή του, με συνέπεια την ανάκτηση από τους ασθενείς της χαμένης τους αυτοπεποίθησης, όπως και της ρουτίνας της καθημερινότητάς τους!

Η συσκευή αυτή επιτυγχάνει τη μείωση του τρόμου, ενεργοποιώντας τον αντίθετο μυ από εκείνον που ενεργοποιείται ακούσια, αφού «καταλαβαίνει» ποιος είναι! Έτσι, παρέχει μια «αντικίνηση», η οποία σταθεροποιεί το χέρι.

Η ιδέα υλοποιήθηκε από την start-up επιχείρηση των νεαρών φοιτητών, που δραστηριοποιείται με στόχο τον περιορισμό της Νόσου του Πάρκινσον, στοχεύοντας στη μείωση ή ακόμα και εξαφάνιση του συμπτώματος του τρέμουλου στους ασθενείς.

Η ευαισθησία έγινε κινητήριος δύναμη

Αν αναρωτιέστε για το πώς προέκυψε, η απάντηση είναι απλή: ευαισθησία για την τρίτη ηλικία σε συνδυασμό με ευφυία και εφευρετικότητα.   

«Ζώντας με τον παππού μου, που έχει Πάρκινσον, έβλεπα πόσες πρακτικές δυσκολίες αντιμετώπιζε καθημερινά και πόσο τον επηρέαζε και σε ψυχολογικό επίπεδο», λέει ο Θωμάς Μπίκιας σε εβδομαδιαία free press εφημερίδα. «Αυτό, σε συνδυασμό με τη συναναστροφή μας με το εργαστήριο Βιοϊατρικής τεχνολογίας του ΑΠΘ οδήγησαν στην έρευνα ενός τρόπου, ώστε να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους και να προσφέρουμε, εάν γίνεται, μια λύση πέρα από τα ακριβά και με έντονες παρενέργειες φάρμακα και εγχειρήσεις. Έτσι, σταδιακά και ύστερα από την επιβεβαίωση του καθηγητή μας, κ. Χατζηλεοντιάδη, ότι κάτι τέτοιο μπορεί να δουλέψει, οδηγηθήκαμε στο Tremor FreeMe».

Τα παιδιά προτείνουν μια ολοκληρωτική λύση στο πρόβλημα καθώς, πέρα από τη σταθεροποίηση του χεριού μέσω μιας συσκευής που θα είναι κομψή και δε θα προδίδει την ασθένεια αυτού που τη φέρει, έχουν αναπτύξει και μια εφαρμογή που επικοινωνεί μαζί της.

Μέσω της εφαρμογής κάθε συσκευή προσαρμόζεται στις ανάγκες του εκάστοτε ασθενή ξεχωριστά, βάσει μεθόδων τεχνητής νοημοσύνης.

Όσον αφορά το επίπεδο των ελληνικών πανεπιστημίων, αλλά και τη βοήθεια που αυτά παρέχουν στους φοιτητές για την υλοποίηση καινοτόμων ιδεών, ο Θωμάς τονίζει ότι το γνωστικό επίπεδο είναι υψηλό και υπάρχουν πολλές δυνατότητες, αλλά: «Οι δυσκολίες που υπάρχουν είναι πολλές. Κυρίως προκύπτουν από οικονομικούς, συμβουλευτικούς, γραφειοκρατικούς παράγοντες και τις συναντάς όταν φτάνεις στο σημείο να θες να βγάλεις την ιδέα σου στην αγορά. Δυστυχώς, η οικονομία της Ελλάδας δε διευκολύνει την κατάσταση, ωστόσο αυτό δεν πιστεύω ότι είναι απαγορευτικό, καθώς όλα αντιμετωπίζονται, δουλεύοντας πολλές ώρες και ζητώντας βοήθεια από τους κατάλληλους ανθρώπους».

Για μένα, σαν μηχανικός, το «επιχειρώ» σημαίνει ότι μια πολύ καλή ιδέα που σκέφτηκα κι έφτιαξα μπορεί να φύγει από το εργαστήριο και να φτάσει σε σημείο να χρησιμοποιείται από πολλούς ανθρώπους. Κι αυτός είναι και ο στόχος για τη συσκευή που αναπτύσσουμε. Να μπορέσει, δηλαδή, να εξυπηρετήσει όσους περισσότερους την έχουν ανάγκη σε παγκόσμιο επίπεδο».

Αυτή τη στιγμή η συσκευή βρίσκεται σε στάδιο εργαστηριακού πρωτοτύπου, ενώ έχει δοκιμαστεί σε ασθενείς σε νοσοκομεία στη Θεσσαλονίκη και έχει θετικά αποτελέσματα. Ταυτόχρονα, συνεχίζεται η δουλειά για την ολοκλήρωση της τεχνολογίας και τη δημιουργία προϊόντος, που θα μπορεί να φτάσει στον ασθενή το συντομότερο δυνατό. Η ομάδα συνεργάζεται με δύο γιατρούς σε νοσοκομεία στη Θεσσαλονίκη, ενώ έχει και την τεχνολογική υποστήριξη του εργαστήριου Βιοϊατρικής Τεχνολογίας του ΑΠΘ.

Με αυτή τους την εφεύρεση, τα παιδιά επιλέχθηκαν στο πρόγραμμα επιχειρηματικής επιτάχυνσης OK!Thess στη Θεσσαλονίκη για εκπαίδευση και mentoring, ενώ με αυτήν την τεχνολογία κατέκτησαν την πρώτη θέση στο διαγωνισμό καινοτομίας Cosmote Hackathon 2018.