Συγκλονιστικά ντοκουμέντα περιέχει η πρώτη ολοκληρωμένη καταγραφή της
υπόθεσης του κατοχικού δανείου που συνέταξε ο αντιπρόεδρος του Αρείου
Πάγου Ιωάννης Παπανικολάου και έφθασε στα χέρια των πολιτικών ...
αρχηγών τον Οκτώβριο του 2012, την ίδια ώρα που στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους συγκεντρώνονταν χιλιάδες σχετικά έγγραφα.
Η πολυσέλιδη έκθεση με τίτλο «Οι νόμιμες αξιώσεις της Ελλάδος κατά της Γερμανίας από τη σύμβαση του κατοχικού δανείου» περιλαμβάνει το ιστορικό των συμβάσεων, το ύψος των ελληνικών αξιώσεων, τις ενέργειες της χώρας μας προς τη Γερμανία για την επιστροφή του δανείου, τις ενστάσεις και τα επιχειρήματα της Γερμανίας, καθώς και τις δυνατότητες της Ελλάδος για την επίλυση της διαφοράς.
Αρχικά, γίνεται αναφορά στη συμφωνία που επέβαλαν στη χώρα μας την άνοιξη του 1942 οι πληρεξούσιοι της Ιταλίας και της Γερμανίας στην Ελλάδα, Γκίτζι και Αλτενμπουργκ, για τη σύναψη του δανείου, καθώς και στις τροποποιήσεις και τις αναπροσαρμογές που συμφωνήθηκαν στη συνέχεια, όπως η επιστροφή του ποσού προς την Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ).
Χαρακτηριστικά αναφέρεται πως, ενώ στην αρχική συμφωνία της 14ης Μαρτίου 1942 το ποσό προσδιοριζόταν σε 1,5 δισ. δραχμές μηνιαίως, στις 2 Δεκεμβρίου 1942 υπεγράφη νέα συμφωνία που αύξησε το ποσό σε 8 δισ. δραχμές μηνιαίως.
Στη συνέχεια, στις 18 Μαΐου 1943, καταργήθηκε το ανώτατο όριο των 8 δισ. δρχ. τον μήνα, βυθίζοντας στην πείνα τον ελληνικό λαό. Να σημειωθεί ότι, όπως αποκάλυψε πρόσφατα η Realnews, δημοσιεύοντας και τα σχετικά έγγραφα, οι κατοχικές γερμανικές δυνάμεις είχαν αρχίσει να αποπληρώνουν το δάνειο. Ειδικότερα, είχαν καταβάλει 19 δόσεις, όπως άλλωστε όριζε η δανειακή σύμβαση της 2ας Δεκεμβρίου 1942. «Αυτές που αρνήθηκαν και αρνούνται ακόμη να εκπληρώσουν τις δανειακές τους υποχρεώσεις προς την Ελλάδα είναι οι μεταπολεμικές γερμανικές κυβερνήσεις, παρόλο που ο Γερμανός καγκελάριος Ερχαρτ, με δήλωσή του το έτος 1964, δεσμεύτηκε για την επιστροφή του υπόλοιπου ποσού του δανείου μετά την επανένωση της Γερμανίας», αναφέρει χαρακτηριστικά η έκθεση.
Αποκαλύψεις Οπως σημειώνει στην καταγραφή του ο αντιπρόεδρος
του Αρείου Πάγου Ι. Παπανικολάου, «το συνολικό ύψος του δανείου αναγράφεται στην έκθεση του διοικητή της ΤτΕ, έτους 1947, επί των ισολογισμών των ετών 1941, 1944, 1945 και 1946, όπου φέρεται ότι ανήλθε στο ποσό των 1.530.033.302.528.819 δραχμών, το οποίο αντιστοιχεί προς USD 215.662.040,54 του τέλους του 1944, κατά τον πλέον πρόσφατο υπολογισμό της ΤτΕ». Μάλιστα, σημειώνεται πως «ο Αλτενμπουργκ τον Ιούλιο του 1964, με έγγραφο του στο γερμανικό ΥΠΕΞ, υπολογίζει τη δανειακή οφειλή της Γερμανίας προς την Ελλάδα σε 200 εκατομμύρια χρυσά μάρκα, δηλαδή 400 εκατ. σταθερά μεταπολεμικά μάρκα».
Στην έκθεση του ανώτατου δικαστικού επισημαίνεται πως «η Γερμανία είναι υποχρεωμένη στην καταβολή τόκων για όσο χρονικό διάστημα δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της», ενώ τονίζεται πως «εγεννήθη νομικά βάσιμη απαίτηση υπέρ του ελληνικού Δημοσίου σε βάρος του γερμανικού Ράιχ, του οποίου διάδοχος είναι ήδη η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας».
αρχηγών τον Οκτώβριο του 2012, την ίδια ώρα που στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους συγκεντρώνονταν χιλιάδες σχετικά έγγραφα.
Η πολυσέλιδη έκθεση με τίτλο «Οι νόμιμες αξιώσεις της Ελλάδος κατά της Γερμανίας από τη σύμβαση του κατοχικού δανείου» περιλαμβάνει το ιστορικό των συμβάσεων, το ύψος των ελληνικών αξιώσεων, τις ενέργειες της χώρας μας προς τη Γερμανία για την επιστροφή του δανείου, τις ενστάσεις και τα επιχειρήματα της Γερμανίας, καθώς και τις δυνατότητες της Ελλάδος για την επίλυση της διαφοράς.
Αρχικά, γίνεται αναφορά στη συμφωνία που επέβαλαν στη χώρα μας την άνοιξη του 1942 οι πληρεξούσιοι της Ιταλίας και της Γερμανίας στην Ελλάδα, Γκίτζι και Αλτενμπουργκ, για τη σύναψη του δανείου, καθώς και στις τροποποιήσεις και τις αναπροσαρμογές που συμφωνήθηκαν στη συνέχεια, όπως η επιστροφή του ποσού προς την Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ).
Χαρακτηριστικά αναφέρεται πως, ενώ στην αρχική συμφωνία της 14ης Μαρτίου 1942 το ποσό προσδιοριζόταν σε 1,5 δισ. δραχμές μηνιαίως, στις 2 Δεκεμβρίου 1942 υπεγράφη νέα συμφωνία που αύξησε το ποσό σε 8 δισ. δραχμές μηνιαίως.
Στη συνέχεια, στις 18 Μαΐου 1943, καταργήθηκε το ανώτατο όριο των 8 δισ. δρχ. τον μήνα, βυθίζοντας στην πείνα τον ελληνικό λαό. Να σημειωθεί ότι, όπως αποκάλυψε πρόσφατα η Realnews, δημοσιεύοντας και τα σχετικά έγγραφα, οι κατοχικές γερμανικές δυνάμεις είχαν αρχίσει να αποπληρώνουν το δάνειο. Ειδικότερα, είχαν καταβάλει 19 δόσεις, όπως άλλωστε όριζε η δανειακή σύμβαση της 2ας Δεκεμβρίου 1942. «Αυτές που αρνήθηκαν και αρνούνται ακόμη να εκπληρώσουν τις δανειακές τους υποχρεώσεις προς την Ελλάδα είναι οι μεταπολεμικές γερμανικές κυβερνήσεις, παρόλο που ο Γερμανός καγκελάριος Ερχαρτ, με δήλωσή του το έτος 1964, δεσμεύτηκε για την επιστροφή του υπόλοιπου ποσού του δανείου μετά την επανένωση της Γερμανίας», αναφέρει χαρακτηριστικά η έκθεση.
Αποκαλύψεις Οπως σημειώνει στην καταγραφή του ο αντιπρόεδρος
του Αρείου Πάγου Ι. Παπανικολάου, «το συνολικό ύψος του δανείου αναγράφεται στην έκθεση του διοικητή της ΤτΕ, έτους 1947, επί των ισολογισμών των ετών 1941, 1944, 1945 και 1946, όπου φέρεται ότι ανήλθε στο ποσό των 1.530.033.302.528.819 δραχμών, το οποίο αντιστοιχεί προς USD 215.662.040,54 του τέλους του 1944, κατά τον πλέον πρόσφατο υπολογισμό της ΤτΕ». Μάλιστα, σημειώνεται πως «ο Αλτενμπουργκ τον Ιούλιο του 1964, με έγγραφο του στο γερμανικό ΥΠΕΞ, υπολογίζει τη δανειακή οφειλή της Γερμανίας προς την Ελλάδα σε 200 εκατομμύρια χρυσά μάρκα, δηλαδή 400 εκατ. σταθερά μεταπολεμικά μάρκα».
Στην έκθεση του ανώτατου δικαστικού επισημαίνεται πως «η Γερμανία είναι υποχρεωμένη στην καταβολή τόκων για όσο χρονικό διάστημα δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της», ενώ τονίζεται πως «εγεννήθη νομικά βάσιμη απαίτηση υπέρ του ελληνικού Δημοσίου σε βάρος του γερμανικού Ράιχ, του οποίου διάδοχος είναι ήδη η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας».
eglimatikotita.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου