6 Απριλίου 2020

Kε καθηγητά, ποιοι κατασκεύασαν αυτή τη μηχανή θανάτου με το απρόσμενο λογισμικό; Εγκληματίες πολέμου κατά της ανθρωπότητας

Oσοι (ανάμεσά τους και συμπολίτες μας, όπως οι μαρτυρίες που φιλοξενούμε στη συνέχεια) επέζησαν από τη μάχη με τον ιό αλλά και οι γιατροί που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την ξέφρενη επέλασή του κάνουν λόγο για έναν ύπουλο εχθρό που κατασκευάστηκε εφτάψυχος-ίδια μια απρόσμενη μηχανή θανάτου με χαρακτηριστικά Λερναίας Ύδρας.
Αντιλαμβάνεται κανείς την ευκολία με την οποία θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί γραφικός η συνομωσιολόγος. Όπως επίσης και το γεγονός ότι η παγκόσμια κοινότητα πανικόβλητη δεν έχει την ψυχραιμία να αναλογισθεί-εάν υπάρχουν-Ποιοι είναι οι Δολοφόνοι πίσω από τον Covid-19.
Έναν ιό ο οποίος φοράει ένα αποτελεσματικό-σχεδόν ανίκητο-λογισμικό θανάτου.

Είναι ίσως μία ερώτηση που θα θέλαμε να απευθύνομαι στον εκλεκτό Σωτήρη Τσιόδρα:
-Aγαπητέ καθηγητά αποκλείεται το γεγονός ο Covid-19 να παρασκευάσθηκε σε εργαστήριο και ποιο κράτος υποψιάζεστε ως φυσικό και ηθικό αυτουργό της δολοφονίας του κόσμου μας;
Την ίδια στιγμή οι New York Times συμπεριέλαβαν τον Σωτήρη Τσιόδρα ανάμεσα στους  αναδεικνυόμενους ήρωες στην εποχή της πανδημίας.
Στο αφιέρωμα, από το οποίο παρελαύνουν οι επικεφαλής των εκστρατειών των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και άλλων χωρών, ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στον κ. Σωτήρη Τσιόδρα.
«Στην Ελλάδα, η οποία έχει μέχρι στιγμής γλιτώσει ένα μείζων ξέσπασμα του κορωνοϊού, όλοι συντονίζονται κάθε απόγευμα στις 6 στον καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα, έναν κομψό γκριζομάλλη άνδρα», αναφέρει η συντάκτις του άρθρου.
Και προσθέτει:
«Οι ανακοινώσεις του δεν έχουν εξάρσεις, βασίζεται απολύτως στις σημειώσεις του καθώς ενημερώνει τη χώρα για τα τελευταία στοιχεία.
Περιστασιακώς δίνει κάποιες πρακτικές συμβουλές, όπως η αναλογία χλωρίνης και νερού που απαιτείται για την απολύμανση μιας επιφάνειας.
Σπεύδει δε πάντα να διαλύσει κάθε παραπληροφόρηση.
Ο Ελληνας επικεφαλής στη μάχη κατά του κορωνοϊού -εκκλησιαζόμενος και πατέρας επτά παιδιών με μακρά επιστημονική καριέρα στις μολυσματικές ασθένειες, σπουδάζοντας στο Harvard, στο M.I.T. και αλλού- δεν είναι ο άνθρωπος του εξωραϊσμού.
Όντας ειλικρινής, πρωταγωνίστησε στο να πάρει η χώρα μερικά από τα πιο εγκαίρως ληφθέντα περιοριστικά μέτρα στην Ευρώπη, κάτι που φαίνεται να αποδίδει, καθώς η Ελλάδα μετρά μόλις 68 θανάτους από την αρχή της κρίσης».
Σε αντίθεση, το Βέλγιο που έχει αντίστοιχο πληθυσμό, μετρά 1283 θανάτους, αναφέρει η συντάκτις του άρθρου.
Ο κ. Τσιόδρας συνδυάζει βασικά χαρακτηριστικά που τον κάνουν αποδεκτό στο κοινό που αγωνιά, λέει στους NYT o Θ. Αναγνωστόπουλος, ιδρυτής της SciCo: «Είναι ένας από εμάς, αλλά με αποδεδειγμένη γνώση. Είναι ταπεινός, μετριοπαθής, συμπονετικός αλλά και αναμφισβήτητα ένας κορυφαίος επιστήμονας», αναφέρει χαρακτηριστικά.
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Tις εφιαλτικές στιγμές που έζησε σε νοσοκομείο στο Λονδίνο περιγράφει ένας Κρητικός που προσβλήθηκε από τον κορωνοϊό και χρειάστηκε να νοσηλευθεί.
Ο ίδιος, περιγράφει καρέ-καρέ την εμπειρία του ενώ δηλώνει πως «ο συγκεκριμένος ιός είναι σαν όπλο, μπαίνει στο σώμα σου να σε σκοτώσει».
Διαβάστε αναλυτικά την περιγραφή που σοκάρει:
48 ώρες περίπου απο την επιστροφή μου στο σπίτι και προσπαθώ σιγά σιγά και βήμα βήμα να ανακτήσω την αναπνοή μου και να τη φέρω στα επίπεδα που ήταν πριν το κτύπημα του covid19.
Θα σας γράψω την εμπειρία μου για να μην υπάρχουν περιθώρια να σας παραπληροφορήσει ο κάθε ειδικός σχετικά με τον συγκεκριμένο ιο και για να αντιληφθείτε το μέγεθος του κινδύνου που όλοι εν δυνάμη διατρέχουμε.
Αρχικά θα ήθελα να σας παρακαλέσω οταν κάποιος κοντά σας επιχειρήσει να πει οτι έλα μωρε μια κοινή γρίπη είναι να του ΔΙΝΕΤΕ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟ ΔΟΞΑ ΠΑΤΡΙ σαν φόρο τιμής σε όλους εμάς που κινδύνεψε η ζωή μας απο αυτό το φονικό όπλο.
Να τον ξαπλώνετε κάτω , δεν αξίζει να αναπνέει …..
Ο συγκεκριμένος ιος είναι ΟΠΛΟ μπαίνει στο σώμα σου για να σε σκοτώσει και προσπαθει να το κάνει με όποιο τρόπο μπορεί.
Εγώ δεν έχω πάθει ούτε την κοινή γρίπη για δεκαετίες. Δεν είμαι ζαχαροδιαβητικός , δεν είχα θέματα με την καρδιά μου και γενικώς η υγεία μου είναι σε καλή κατάσταση το μονο που είχα είναι καποια παραπανίσια κιλά .
Στις 16 του Μάρτη κι ενώ πηγαινα στη βάρδια μου στο ξενοδοχείο ένοιωσα οτι είχα πυρετό . Δεν μπορούσα να τον μετρήσω διοτι δεν υπήρχε θερμόμετρο αλλα πηρα παρακεταμόλη και φτάνοντας το πρωί στο σπίτι διαπιστωσα οτι είχα 38,4.
Αμέσως απομονοθηκα για να μην επηρεάσω και τα υπόλοιπα μέλη του σπιτιού , πήρα το 111 (μετα απο 2 ωρες αναμονη απάντησαν) και μου είπαν να παίρνω παρακεταμόλη και αν σε 7 μερες δεν είμαι καλύτερα να τους ξανακαλέσω.
Μη έχοντας άλλη λύση ακολούθησα τις οδηγίες τους αλλά παραλληλα συνομιλούσα με μια καλή μου φίλη γιατρό στην Ελλάδα.
Ο πυρετός σταθερά πάνω απο 38 και το πρώτο χτύπημα ήταν η μείωση της όρεξης. Απο την 3η μέρα ήμουν μόνο με νερό δεν μπορούσα να φάω ουτε ένα κομάτι ψωμί . Εκεί ειλικρινά άρχισα να φοβάμαι διοτι αρχισα να καταλαβαίνω οτι κάτι μέσα μου προσπαθεί να με αποδυναμώσει και να με εξοντώσει. Για πέντε ολόκληρες μέρες έπινα μόνο νερό , παράλληλα στις 19 του μήνα το βράδυ είδα αίμα στα ούρα , πράγμα που κι εγώ και η γιατρός στην Ελλάδα αλλα και η GP μου την επόμενη μέρα θεωρήσαμε αιτία του κακού και ουρολοίμωξη. Ξεκινήσαμε αντιβίωση αλλά μάταια και 2 μέρες μετα ήρθε και η αιμόπτυση. Ο ιος έκανε ολομέτωπη επίθεση και εγώ έπρεπε να είμαι σπιτι διοτι δεν έκριναν οτι είμαι περίπτωση για διακομιδη σε νοσοκομείο.
Ανήμερα της εθνικής εορτής στις 25 του Μάρτη το οξυγόνο μου είχε πέσει στο 90 , η αιμόπτυση συνεχιζόταν και η αιματουρία παράλληλα όπως επίσης και ο πυρετός , κάλεσα το 999 και μετά απο 45 λεπτα αναμονή κι ενω άκουσαν την κατασταση μου με έβαλαν σε προτεραιότητα για μεταφορά σε νοσοκομείο . Τους κάλεσα στις 16:15 το θυμαμαι σα να είναι τώρα γιατι τα λεπτά ήταν κρίσιμα , ήρθαν μετα απο 3 ακόμα κλήσεις στις 19:30 !!!!
Τουλάχιστον ήρθαν , με πήραν και με μετέφεραν στο north midlessex universiy hospital το οποίο βρίσκεται κοντα στο σπίτι μου . Εκεί ξεκίνησε ένας νεος Γολγοθάς , τους είπα οτι ηρθα με χαμηλό οξυγόνο και με έβαλαν σε μια πολυθρόνα απο αυτές με το τηλεκοντρόλ που ρυθμίζεις το υψος των ποδιών και την ανάκληση με παροχή οξυγόνου . για πολλές ώρες παρκαρισμένος εκεί και ενω περνούσαν και έπαιρναν αίμα ανα τακτά χρονικά διαστήματα έδωσα ούρα και με πηγαν και για ακτινογραφία θώρακος. Γύρω στις 2 μετά τα μεσανυχτα ήρθε ενας γιατρός και μου ανακοίνωσε οτι εχω τον covid19 και οτι αναμένω κρεβάτι για να νοσηλευτώ.

10 ώρες αργότερα με μετέφεραν σε κρεβάτι , σε ένα θάλαμο που απο οτι τωρα αντιλαμβάνομαι γίνετε η αξιολόγηση των περιστατικών για να τα προωθήσουν στην κλινική ή να τα στείλουν σπίτια τους.
Σε αυτό το θάλαμο κοιμάσαι με τον ΧΑΡΟ το νοιώθεις οτι είναι παρών στο δωμάτιο , 2 άνθρωποι πέθαναν μπροστά μου ένας 87 χρόνος και ένας 49 χρονων !!!!! υπέρβαρος. Ένα μικρό λάθος κι έφυγες.
Μετά από 48 ώρες παραμονή εκεί και ενώ δεν μπορούσα να πάρω ανάσα , δεν μπορούσα ούτε να κοιμηθώ τα βράδια διότι κρυβόμουν , έμενα καθιστός σε μια καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι και περίμενα να ξημερώσει και να πάω στην επόμενη μέρα, κάθε λεπτό μετρούσε.
Στις 27 του μήνα λοιπόν με πήγαν στον Τ5 ward στο κρεβάτι 19.
Το πρώτο πράγμα που η νοσηλεύτρια μου είπε ότι δυστυχώς δεν μπορούν να αλλάζουν τα σεντόνια διότι έχουν έλλειψη !!!!
Μου έδιναν αντιβιοτικά σε κάψουλες αλλά και ενδοφλέβια κάθε βράδυ και παράλληλα μου έκαναν και το ενεσάκι για την αποφυγή της θρόμβωσης λόγο ακινησίας.
Με ξεκίνησαν με 10 λίτρα οξυγόνο την όποια σε 48 ώρες κατέβασαν στα 4 λίτρα με τα στα 2 και τελικά στις 2 του Απρίλη την αφαίρεσαν εντελώς.
Το νοσοκομείο είχε σοβαρότατες ελλείψεις , κάθε μέρα κατι δεν υπήρχε , αρχικά οι χυμοί , μετά οι μπανάνες (μη το θεωρείτε μικρό για έναν ασθενή με τόσα φάρμακα το να μπορέσει να Βάλεϊ στο στόμα του μια μπανάνα είναι τεράστια υπόθεση) και στο τέλος δεν υπήρχαν ούτε τα εμφιαλωμένα νερά που μας παρείχαν για να μπορούμε να παίρνουμε και τα χάπια μας.
Ξέρω οτι πολλοί Έλληνες εργάζονται στο NHS , το έργο τους είναι αξιέπαινο αλλά με αυτά που εγώ βίωσα η μόνη ευχή που μπορώ να δώσω είναι να μην το χρειαστεί κανείς και ποτέ !!!
Η γιατρός την μέρα που έφευγα μια κυρία απο την Ινδία απο οσο μπόρεσα να αναγνωρίσω απο την προφορά της και την εικόνα της μου είπε : From all these people in this room you gave the most difficult fight , but you have been very brave .
Δεν ξέρω αν υπήρξα γενναίος , το μονο που ξέρω είναι οτι δεν πιστεψα ποτέ οτι θα πεθάνω ακόμα και οταν μια ανάσα ήταν το πιο δύσκολο πράγμα για μένα ……..
Κάντε οτι χρειάζεται για να αποφύγετε να χτυπηθείτε απο αυτο το φονικό όπλο και όποιος το κατασκεύασε πρέπει να δικαστεί σαν εγκληματίας πολέμου κατά της ανθρωπότητας .
ΜΕΙΝΕΤΕ ΣΠΙΤΙ για όσο χρειαστεί.
Aκολουθεί η εμπειρία του Αλέξη Παπαχελά
«Από τη μία στιγμή στην άλλη νιώθεις ότι μπορεί να μην αγκαλιάσεις ξανά αυτούς που αγαπάς, να μην έχει την ευκαιρία να ζητήσεις συγνώμη για κάποια γέφυρα που έκοψες χωρίς λόγο ή να ξαναδείς το αγαπημένο σου αιγιοπελαγίτικο εκκλησάκι με την ελληνική σημαία να κυματίζει δίπλα. Νιώθεις ένα ανεξήγητο άγχος οτι δεν θα ξαναδείς πράγματα που πρακτικά ποτέ δεν είχες καν παρατηρήσει. Είναι πολύ παράξενο πόσο κινηματογραφικές και ρομαντικές μπορεί να μοιάζουν οι ρετρό λάμπες της Βασιλίσσης Σοφίας από το πίσω παράθυρο ενός ασθενοφόρου.
Από ότι καταλάβατε έως τώρα, πέρασα μια δυσκολη περίοδο στην προσωπική μου μάχη με τον ιό. Την ξεπέρασα και ενδεχομένως να έχω την ευκαιρία να είμαι από τη θετική πλευρά της στατιστικής, αυτών που ανέρρωσαν από τον ιό. Δεν μου αρέσει να γράφω για τον εαυτό μου, ούτε να γίνομαι μελοδραματικός. Ομως νιώθω την ανάγκη να στείλουμε όλοι μας ένα μήνυμα αισιοδοξίας στους συμπολίτες μας που θα περάσουν αντίστοιχες εμπειρίες. Δεν μπορείτε να καταλάβετε πόσο σημαντικό είναι να νιώσουν την αγάπη και τη στήριξή σας. Στη δική μου περίπτωση, έχω μάθει να ξεχωρίζω το αληθινό από τις δημόσιες σχέσεις. Τα μηνύματα παλιών φίλων, συνεργατών, αναγνωστών, ιδεολογικών αντιπάλων, φίλων με τους οποίους τσακωθήκαμε ανεξήγητα, έπαιξαν τεράστιο ρόλο στο να σταθώ στα πόδια μου.
Και συνεχίζει: Ηθελα όμως να γράψω γι αυτή την περιπέτεια για ένα βασικό λόγο. Πέρα από την αγάπη και την πίστη, χρειάζεται κάτι παραπάνω για να περάσεις απέναντι. Η ιατρική ομάδα της κ. Κοτανίδου στον Ευαγγελισμό έκανε το δικό της θαύμα. Και δεν θέλω να ξεχάσω ούτε εγώ ούτε εσείς, τους πραγματικούς ήρωες πίσω από τις μάσκες, που δίνουν τη μάχη για μας όλους.
Το νοσηλευτικό προσωπικό, που τα δίνει όλα, κακοπληρωμένο, χωρίς τα απαραίτητα πολλές φορές. Τους ανθρώπους του ΕΚΑΒ, που δείχνουν καθημερινά γενναιότητα και ανθρωπιά. Η δουλειά τους δεν μπορεί να ανταμειφθεί αρκετά, αλλά πρέπει να θυμηθούμε την επόμενη ημέρα και να διασφαλίσουμε τα πολύ βασικά γι αυτούς τους ανθρώπους…. Αυτοί είναι οι δικοί μου ήρωες, τους .οποίους πρέπει να αναδείξουμε και να φροντίσουμε και όταν περάσει η σημερινή τρέλα».

Δεν υπάρχουν σχόλια: