Υψίστη τιμή στους ΗΡΩΕΣ του 1821 Συνέχεια 6η

 Οι χερσαίες δυνάμεις του κατακτητή

Οι χερσαίες στρατιωτικές δυνάμεις της οθωμανίας την περίοδον της Επαναστάσεως ευρίσκοντο σε κατάσταση χαλαρή, σε μορφή διαλύσεως όπως αναφέρουν οι διάφοροι ιστορικοί. Στα πρώτα έτη της Αλώσεως είχε οργανωμένον στρατόν, κάτι που διήρκεσε μέχρι τον 18^ον αιώνα. Απ’ εκεί και πέραν ομοίαζαν σαν κοιμισμένοι, καθώς «οι μεν μουσουλμανικοί πληθυσμοί ήταν  σε  νάρκωση ο δε στρατός σε διάλυση  ή παράλυση» όπως αναφέρει  ο Jurien de la Graviere. Η μείωση του οργανωμένου στρατού οφείλεται και στους τοπάρχες,  οι οποίοι εξαγόραζαν τις θέσεις ενώ εστερούντο των αναγκαίων προσόντων, προς διατήρηση της οργανώσεως της περιοχής. Η απέραντη οθωμανική αυτοκρατορία, η οποία ήταν δέκα φορές μεγαλύτερη από την έκταση της σημερινής τουρκίας ήταν αδύνατον  να ελεγχθεί πλήρως από τον σουλτάνον. Είχε μεν ανεξάντλητους οικονομικούς πόρους, αλλ’ αυτό δεν  συνέβαλε στην καλήν διακυβέρνηση η οποία είχε υποστεί κατακόρυφη πτώση.

Για να καλύψει κάπως το κενόν ηναγκάσθη να  χρησιμοποιεί μισθοφόρους στρατιώτες από διάφορες περιοχές. Οι αλβανοί την περίοδον της Επαναστάσεως ήταν κυρίαρχον στοιχείον στον οθωμανικόν στρατόν, είχε δε και εμπειρίαν από τους συνεχείς πολέμους με Σουλιώτες και άλλους. Για να είναι  δε σίγουρος ο σουλτάνος ότι οι αλβανοί θα  πολεμούν υπέρ αυτού, φρόντισε να αφανίσει τα ηγετικά τους στελέχη. Έτσι ο Ρεσίτ πασάς, ο γνωστός Κιουταχής, κάλεσε  όλους του ηγέτες των μονάδων που πολέμησαν κατά των Ελλήνων για να τους πληρώσει τους μισθούς. Προσήλθαν στην Πελαγονίαν (περιοχή της Μακεδονίας), περίπου 500 στρατιωτικοί ηγέτες, τους οποίους υπεδέχθη με φιλοφρονήσεις, τους παρέθεσε γεύμα και στο τέλος διέταξε να τους σκοτώσουν! ( Βλ. Κων, Άμαντος  «Οι βόρειοι γείτονες της Ελλάδος). Ανάλογες ραδιουργίες και ύπουλες  δολοφονίες συναντάμε άπειρες κατά των Ελλήνων στην περίοδον της Επαναστάσεως.

Το σώμα των γενιτσάρων που ήταν  το ηρωικόν του σουλτάνου  αλλά και ο φόβος και ο τρόμος σε επιχειρήσεις και μάχες, άλλαξε τακτικήν και στράφηκε εναντίον του. Σ΄ αυτήν την αλλαγήν δεχόταν και εθελοντές μαχητές στις τάξεις τους. Δυστυχώς προσήλθαν και έλληνες, όπως ο Σάββας Καμινάρης που  διεδραμάτισε θλιβερόν  και ολέθριον ρόλον στο κίνημα του Υψηλάντη στις Ηγεμονίες, ο Ν. Μαυρογιάνης, ο Γ. Σκαράμογλου, ο Μητροπολίτης Πανάρετος κ.ά. Οι εθελοντές γενίτσαροι είχαν το ατιμώρητον σε πολέμους και μπορούσαν να διαπράττουν πάσης μορφής και αγριότητος εγκλήματα! ΄Ηταν οι διαβόητοι «ντελήδες». Κατά τα λοιπά έχομεν.

Στρατός. Έπρεπε να υπήρχε πολυπληθής για την ασφάλεια της απεράντου αυτοκρατορίας. Παρετηρείτο  την περίοδον της Επαναστάσεως και πρίν περιορισμένη εξάσκηση και πειθαρχία κάτι που δεν απέτρεπε τους  κινδύνους που διέτρεχε η αυτοκρατορία. Είχε όπως είπαμε να αντιπαλέσει με τους γενιστάρους, είχε το κίνημα του Ουβράνοβιτς που αγωνιζόταν για ανεξαρτησία της Σερβίας, είχε τον στασιασμόν του Αλή πασά, τις κινήσεις των Ρώσων, των Περσών και των Ελλήνων. Το κίνημα του Αλή έφερε μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις  στην Ελλάδα κάτι πολύ αρνητικόν για την Επανάσταση. Ευνοϊκη ήταν η επίθεση στην Περσία  η οποία  κράτησε τρία χρόνια 1821-1823 και απερρόφησε  μεγάλες δυνάμεις.

Ιππικόν.  Μεγάλη δύναμη της εποχής. Και αυτό όμως είχε εξασθενήσει την περίοδον της Επαναστάσεως. Πέραν αυτών είχε και ένα μεγάλον μειονέκτημα. Σε τραχείς και ορεινές περιοχές δεν απέδιδε, ει μη μόνον στις πεδινές.

Πυροβολικόν. Γνωστόν από τα χρόνια της Αλώσεως, αλλά δεν εκσυχρονίσθηκε καθότι δεν ενδιεφέρθησαν οι οθωμανοί. Μπορούσαν να είχαν εξοπλίσει ταμπούρια, κάστρα, πόλεις, οπότε οι μάχες θα ήσαν περισσότερον άνισες.

Κανόνια. Είχαν σύγχρονα βληνεκούς 1800 μέτρων ενώ τα Ελληνικά μόλις 800 μέτρων.

Τυφέκια. ‘Αφθονα και μάλιστα χρυσοποίκιλτα. Η επικάλυψη απέτρεπε το εμπόδιον λαβής με γυμνά χέρια, λόγω αμέσου πυρακτώσεως, όπως συνέβαινε με αυτά των Ελλήνων.

Στρατός Δράμαλη. Απ’ όλες τις στρατιωτικές οργανώσεις για καταπνίξεις κινημάτων  η μεγαλύτερη και αρτίως εξοπλισμένη ήταν του Μαχμούτ πασά του γνωστού Δράμαλη αποκαλουμένου ούτως, επειδή  γεννήθηκε στην Δράμα. Συγκροτήθηκε στην Λάρισαν και ξεκίνησε να καταπνίξει  την Επανάσταση στην  Στερεάν και την Πελοπόννησον. Οι δυνάμεις που την συγκροτούσαν ήταν πρωτοφανείς για τα δεδομένα της εποχής ακόμα και σε ευρωπαϊκόν επίπεδον όπως αναφέρει ο  Σαράντος Καργάκος στην «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως»  τ. 1^ος.

Πεζικόν, 24.000 στρατιώτες.

Ιππικόν, 6.000

Ημίονοι, 30.000 για μεταφοράν αναγκαίων,  στρατευμάτων, αντισκήνων, τροφών, πολεμοφοδίων.

Καμήλες,  500, για μεταφοράν πυρίτιδος και άλλων χρειωδών.

Ιατρικός εξοπλισμός. ΄Ηταν αρκετός για τις ανάγκες της εκστρατείας.

Ψυχαγωγία. Βασική εθεωρείτο και η ψυχαγωγία του στρατεύματος, γι’ αυτό υπήρχαν συνοδοιπόροι τραγουδιστές σε μεγάλον πλήθος, οργανοπαίχτες, κωμικοί, έμποροι, δουλέμποροι και πόρνες.

Ο Φ. Πουκεβίλ στο βιβλίον του «Ιστορία αναγέννησις της Ελλάδος»  αναφέρει. «Προηγούντο της στρατιάς πολυάριθμοι δερβίσαι, εμίραι, και άλλοι κληρικοί  αγέρωχοι, ενθουσιώντες και αλλαλάζοντες, άλλοι έψαλον στίχους από το κοράνιον και άλλοι εθορύβουν με τους αυλούς και τα βαρύηχα όργανα, οι δε άτακτοι στρατιώται ηλλάλαζον, ή έψαλλον ή επυροβόλουν δια διασκέδασιν. Οι ψαλμοί, οι  αλλαλαγμοί, οι χρεμετισμοί των ίππων και οι δαιμονιώδεις θόρυβοι χιλιάδων ανθρώπων και κτηνών, αντήχουν εις τα βουνά και τας πεδιάδας και επανήρχοντο εις τα ώτα του στρατεύματος, οιστρηλατουμένου δια παρήβολα όνειρα κατακτήσεων, λαφύρων, θριάμβων».

Όπως τα περιγράφει ο Πουκεβίλ, είναι φυσιολογικόν ότι ακούγοντες αυτόν τον  δαιμονιώδη ορυμαγδόν οι Έλληνες, θα ετρέποντο εις άτακτον φυγήν! πόσον μάλλον να πολεμήσουν εναντίον τους, πράγμα που συνέβη σε δύο οπλαρχηγούς!! Ο Κολοκοτρώνης δεν φοβήθηκε το ανατολίτικο τέχνασμα, επέμενε και η συντριβή τους στα Δερβενάκια ήταν ολοκληρωτική! Πως αντέδρασαν τότε οι αλλαλάζοντες;;;

Μεγάλος στρατός  εξ  8.000 τουρκαλβανών  εστάλη και στην Χαλκίδα για την μάχην στα Βρυσάκια, όπου συνετρίβη από μερικές εκατοντάδες  λεοντόψυχους ΄Ελληνες.

Επίσης μεγάλες σε όγκον ήταν και οι δυνάμεις των τουρκοαιγυπτίων υπό τον Ιμπραήμ.

Οι ολιγάριθμοι ΗΡΩΕΣ μαχητές άντεξαν σε όλες και αμύνθηκαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος όπως τους συνέστησε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και πέτυχαν το προσδοκώμενον, παρά την αφόρητην εχθρότητα σε βάρος της Ελλάδος άλλων Κρατών, όπερ διήκη μέχρι σήμερον και οι πολιτικοί  μας δεν το βλέπουν! Πανικοβάλλονται από τους επιφανειακούς  και άκαπνους αλλαλαγμούς!

Μιχαήλ Στρατουδάκης