Ο πασίγνωστος εκπρόσωπος της Αμερικανικής Παγκοσμιοποίησης Zbigniew Brzezinski έλεγε στη συνάντηση της Παγκόσμιας Ελίτ στο Montreal Council on Foreign Relations (23/4/2010):
«… για πρώτη φορά στην ανθρώπινη
ιστορία, η ανθρωπότητα αφυπνίζεται πολιτικά. Ο συνδυασμός των εξής δυο
παραγόντων: η διαφοροποίηση της παγκόσμιας ηγεσίας με το τέλος του αμερικανικού
μονοπολικού κόσμου και την άνοδο του ευρασιατικού πόλου (Ρωσία – Κίνα) και η
παγκόσμια πολιτική αφύπνιση των μαζών δημιουργούν ένα πολύ δύσκολο πλαίσιο για
κάθε μεγάλη δύναμη, πολλώ δε μάλλον για την ηγεμονική παγκόσμια δύναμη: τις
ΗΠΑ.»
Ήδη το 1970 στο βιβλίο του Between Two Ages – America’s Role in the Technetronic Era (σελ. 19), ο Μπρεζίνσκι έγραφε ότι η αυξανόμενη διεθνοποίηση των ελίτ «θα δημιουργήσει ένα επικίνδυνο χάσμα μεταξύ αυτών και των πολιτικά ενεργών μαζών, των οποίων ο εθνισμός - εκμεταλλευόμενος από εθνικιστές πολιτικούς ηγέτες – θα στραφεί κατά των κοσμοπολίτικων ελίτ».
Περιέγραψε δηλαδή το 1970 αυτά
που συμβαίνουν στις μέρες μας με την άνοδο των «συντηρητικών», «εθνικιστικών»
και «λαϊκιστικών» δυνάμεων!
Βεβαίως το Κατεστημένο της Δύσης
προσπάθησε να αντεπιτεθεί στην εξέλιξη αυτή ισχυριζόμενο ότι η Ρωσία και ο
ηγέτης της Βλαδίμηρος Πούτιν βρίσκονται πίσω από την επιτυχία των «λαϊκιστών»
μέσω «κατασκοπείας, υποκλοπών και διάδοσης ψευδών ειδήσεων (fake news)», αλλά ο
Μπρεζίνσκι, ένας από τους καλύτερους εκπροσώπους των δυτικών ελίτ και
αμείλικτος εχθρός της Ρωσίας λόγω και της πολωνικής αριστοκρατικής καταγωγής
του, ανέλυσε και προέβλεψε τη σημερινή κατάσταση ήδη από το 1970,
αντιλαμβανόμενος ότι πρόκειται για ένα αποκλειστικά δυτικό πρόβλημα.
«Στο μέλλον», έγραφε στο ίδιο
βιβλίο του, «η πλειοψηφία του λαού θα έχει εθνική συνείδηση σε αντίθεση με τις
υπερεθνικές ελίτ και αυτό θα οδηγήσει σε σχίσμα μεταξύ των ελίτ και των
εξαγριωμένων πληθυσμών… Η κοινωνική κρίση, η εμφάνιση μιας χαρισματικης προσωπικότητας
και η χειραγώγηση των ΜΜΕ θα αποτελέσουν τα θεμέλια για την μετατροπή των ΗΠΑ
σε μια ελεγχόμενη κοινωνία… Η παραδοσιακά δημοκρατική αμερικανική κοινωνία, εξαιτίας
ενός ακόμη λόγου αυτού της τεχνολογικής μαγείας, θα καταστεί μια εξαιρετικά
ελεγχόμενη κοινωνία με συνέπεια οι ανθρωπιστικές και ατομικιστικές ποιότητές
της να χαθούν… Η μελλοντική αμερικανική και δυτική κοινωνία θα κυριαρχείται από
μια ελίτ της οποίας η πολιτική εξουσία θα στηρίζεται στην επιστημονική
ανωτερότητά της και καθώς αυτή δεν θα δεσμεύεται πλέον από τις παραδοσιακές
φιλελεύθερες αξίες, δεν θα διστάζει να επιτυγχάνει τις πολιτικές επιδιώξεις της
μέσω της χρησιμοποίησης των πιο μοντέρνων τεχνικών με σκοπό την χειραγώγηση της
κοινής γνώμης και τον ασφυκτικό έλεγχο της κοινωνίας.»
Το ερώτημα της
«Παγκοσμιοποίησης» συνδέεται άρρηκτα με τα παραπάνω.
Μπορεί το πεπρωμένο μας ως
ανθρωπότητα να είναι η συνειδητοποίηση της ευθύνης μας για τον πλανήτη (και
αυτό είναι το νόημα της ανάδυσης της συνείδησης της παγκοσμιότητας από το 1500
μ Χ), ωστόσο η κατανόηση αυτού του πεπρωμένου περνά μέσα από την μαθητεία μας
στην πολιτισμική, εθνική και φυλετική ποικιλότητα.
Τα ουράνιο τόξο αποκτά την αξία
του λόγω των διακριτών πολλών χρωμάτων του και όχι εξαιτίας μιας ετσιθελικής
ανάμιξής τους.
Μπορεί το μονοδιάστατο
έθνος-κράτος να δημιουργεί ένα σωρό προβλήματα, πλην όμως δεν μπορεί να
εννοείται ως πρόοδος η επίτευξη πολιτισμικής, πολιτικής και οικονομικής
ομοιομορφίας.
Ακριβώς όπως οι οικολόγοι
αναγνωρίζουν ότι η βιοποικιλότητα είναι αναγκαία προϋπόθεση για τη ζωή επί γης,
έτσι και η πολιτισμική, εθνική και φυλετική ποικιλότητα είναι αναγκαία για την
ανάπτυξη του ανθρώπου.
Η διάδοση ενός και μόνου
πολιτισμικού παραδείγματος πάνω στη γη, του Αμερικανικού, είναι απολύτως
ανθυγιεινή και καταστρεπτική για την ανθρωπότητα.
Η κοινή ανθρώπινη καταγωγή μας
συνειδητοποιείται καλύτερα μέσα από την διαφορετικότητα παρά μέσα από την
ομοιομορφία – αυτή είναι η ομορφιά του ουράνιου τόξου.
Οι αντίπαλες του ανθρώπου
πνευματικές δυνάμεις, ο Εωσφόρος (Διάβολος) και ο Άριμαν (Σατανάς), όντα μιας
τιτάνιας, πλην όμως απάνθρωπης διάνοιας, υπάρχουν για να βάζουν κάθε είδους
εμπόδια στην εξέλιξή μας και έτσι εν τέλει να συνδράμουν στην ελεύθερη ανάπτυξή
μας.
Ενώ ο Άριμαν εργάζεται εναντίον
της ενότητας των ανθρώπων, ο Εωσφόρος (Λούσιφερ) προωθεί την ομοιομορφία, όπως
για παράδειγμα στο δίπολο: παγκόσμια κυβέρνηση κατά έθνους-κράτους.
Το πρώτο σκέλος (του δίπολου)
εκπροσωπεί την εωσφορική ψευδαίσθηση που εκφράζει ένα ασαφές ιδανικό το οποίο
δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη του τη γήινη πραγματικότητα των ποικίλων
πολιτισμικών, εθνικών, φυλετικών και γεωγραφικών συνισταμένων.
Το δεύτερο σκέλος, το αριμανικό
(σατανικό), διαιρεί και μεταβάλει τους ανθρώπους σε εχθρούς δίνοντας υπερβολική
έμφαση σε παράγοντες όπως οι ανωτέρω.
Όταν τα ΜΜΕ παρουσιάζουν τη
σημερινή παγκόσμια κατάσταση ως σύγκρουση «παγκοσμιοποίησης» και «εθνικισμού»,
ας έχουμε στο νου μας ότι απλά και μόνο περιγράφουν την πάλη μεταξύ των
πολωμένων δυνάμεων του Εωσφόρου και του Άριμαν, οι οποίες όμως εν τέλει
συνεργάζονται: από τη μια, η εωσφορική παγκοσμιοποιημένη ομοιομορφία και από
την άλλη, ο αριμανικός υλισμός που διαιρεί και εξατομικεύει.
Ως εκ τούτου διακρίνονται τρεις
τύποι «παγκοσμιοποίησης»:
α’. η εωσφορική (βλέπε: η
αυταρχική απαίτηση διαφόρων θρησκειών για παγκόσμια κυριαρχία),
β’. η εωσφορική-αριμανική
(βλέπε: η Αγγλό-Αμερικανική, ολιγαρχική, καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση), και
γ’. η Μιχαηλική εν Χριστώ
Παγκοσμιοποίηση, όπου επικρατεί το ανθρώπινο στοιχείο και εκλείπει παντελώς το
εωσφορικό και αριμανικό. Εκεί όπου μόνο ελεύθερα Πρόσωπα τα οποία δρουν στις
τρεις αυτόνομες και αλληλοσχετιζόμενες σφαίρες της ανθρώπινης ζωής –
πολιτισμός/πνευματικότητα, πολιτική/δίκαιο και οικονομία – δύνανται να
λευτερώσουν τις κοινωνίες τους.
Πολιτισμικά ανήκουμε στον κόσμο
του πνεύματος, πολιτικά στα πατριωτικά αισθήματα και οικονομικά σε όλη τη γη.
Η εωσφορική-αριμανική μορφή
παγκοσμιοποίησης επιταχύνθηκε τη δεκαετία του 1990 με τη διάδοση των
υπολογιστών και του ιντερνέτ πλην όμως είχε συλληφθεί ως γεωπολιτική επιδίωξη
100 χρόνια πριν από τα μέλη των Βρετανικών και Αμερικανικών ελίτ όπως οι Cecil Rhodes,
Alfred Milner και Henry & Brooke Adams και η οποία συνεχίστηκε με
αξιοσημείωτη επιμονή από τις Αγγλό-Αμερικανικές πλουτοκρατικές ελίτ μέχρι
σήμερα.
Αυτή η μορφή προωθείται κάτω από
τη μάσκα των ιδανικών και αξιών της Γαλλικής Επανάστασης και της Δημοκρατίας,
ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για την προσπάθεια απόκτησης με κάθε μέσο όσο
περισσότερης δύναμης και εξουσίας γίνεται για ιδιοτελείς σκοπούς.
Πρόκειται για μια γνήσια
αυταρχική, αντί-δημοκρατική, νέο-αριστοκρατική άποψη που βλέπει την κοινωνία με
όρους προβάτων και ποιμένων και η οποία θέλει να αποτρέψει με κάθε θεμιτό ή
αθέμιτο μέσο την αυτονομία και το αυτεξούσιο λαών και ανθρώπων.
Η εωσφορική-αριμανική ώθηση
θέλει να επιβάλει την πολιτισμική ομοιομορφία στους «από κάτω», έτσι ώστε αυτοί
να μην αφυπνισθούν ποτέ ως Πρόσωπα και αποκτήσουν τη συνείδηση των Κοινών.
Τόσο κατά τη διάρκεια, όσο και
μετά τον Α’ Π.Π., ο Ρούντολφ Στάινερ (ο εν Χριστώ Μύστης της Εποχής μας)
ζητούσε από τους ακροατές του να μελετήσουν προσεκτικά το θεμελιώδες βιβλίο του
"The Mission of the Folk Souls"* [Η Αποστολή των Εθνικό-Λαϊκών
Ψυχών], όπου μεταξύ άλλων σημαντικών γράφει:
«Είναι εξαιρετικά σημαντικό στην
εποχή μας να μελετήσουμε απροκατάληπτα την Αποστολή των Εθνικών/Λαϊκών Ψυχών,
διότι το πεπρωμένο της ανθρωπότητας στο εγγύς μέλλον θα φέρει τους ανθρώπους
ακόμη πιο κοντά από ότι τώρα, ώστε αυτοί να φέρουν σε πέρας μια κοινή αποστολή
προς όφελος της ανθρωπότητας. Οι άνθρωποι που ανήκουν στους διάφορους λαούς θα
καταστούν ικανοί να συνεισφέρουν ελεύθερα και δημιουργικά σε κάτι τέτοιο μόνον
εάν πρώτα απ’ όλα κατανοήσουν το Λαό/Έθνος στο οποίο ανήκουν, αποκτήσουν δηλαδή
Αυτό-γνωσία του Έθνους/Λαού τους».
Αυτό σημαίνει ότι ακριβώς επειδή
ζούμε σε μια κοσμοπολίτικη εποχή, είναι επιτακτική ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε
τι ακριβώς είναι αυτό που ζει στη ψυχή του λαού/έθνους με το οποίο επιλέξαμε να
συνδεθούμε, διότι εάν δεν το κάνουμε, τότε και παρά τη θέλησή μας θα είμαστε
κάτω από την επιρροή ασυνείδητων δυνάμεων που θα ρέουν στη ψυχή μας και οι
οποίες θα μας εκτρέπουν από τη κοινή ανθρώπινη αποστολή.
Εδώ δεν μιλάμε για «εθνικισμό»
αλλά για ειλικρινές και γνήσιο ενδιαφέρον τόσο για τη Λαϊκή Ψυχή στην οποία
ανήκουμε, όσο και για τις άλλες.
Πως όμως θα αναδυθεί αυτό το
ενδιαφέρον;
Ο Στάινερ στο ίδιο αυτό βιβλίο εφιστά
την προσοχή μας στο εξής: ότι δηλαδή η ανάδυση του γνήσιου, αμερόληπτου αυτού
ενδιαφέροντος θα συμβεί μόνον αφού προηγουμένως φτάσουμε στο σημείο να νιώσουμε
«απάτριδες», «ανέστιοι».
Όταν δηλαδή θα έχουμε
μετακινηθεί από τους μη συνειδητούς στους συνειδητούς δεσμούς με την πατρίδα
μας.
Μόνο μετά την εμπειρία αυτή θα
είμαστε σε θέση να υπηρετήσουμε το έθνος μας, την πατρίδα μας, τη ψυχή-λαού
μας, ελεύθερα και συνειδητά όπως αρμόζει στην εποχή μας, έτσι ώστε η ψυχή του
λαού-έθνους μας να εκπληρώσει την ιδιαίτερη αποστολή της ως τμήμα της ευρύτερης
αποστολής της ανθρωπότητας.
Στο ίδιο αυτό βιβλίο ο Ροδόλφος
Στάινερ γράφει και τα εξής:
«Στην αρχαία Ελλάδα, στα
Μυστήρια του Απόλλωνα στους Δελφούς, το ρητό «Γνώθι σ’ Αυτόν» έπαιζε κεντρικό
ρόλο. Σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον το εξής ρητό θα απευθυνθεί στις
λαϊκές-εθνικές ψυχές: «Γνώθι σ’ Αυτόν ως Λαϊκές-Εθνικές Ψυχές». Το ρητό αυτό θα
αποκτήσει εξαιρετική σημασία στη μελλοντική εργασία της ανθρωπότητας.»
Δεν πρόκειται, λοιπόν, απλά και
μόνο για τη σύγκρουση «παγκοσμιοποίησης» και «εθνικισμού».
Τα πράγματα είναι πολύ πιο
πολύπλοκα.
Πρόκειται για τη βαθύτερη
κατανόηση του τι είναι ένας λαός, μια κουλτούρα, του πως εξελίχθηκε, που
βρίσκεται σήμερα και τι πρέπει να κάνει στο εξής.
Πρόκειται για την κατανόηση της
σχέσης μας με την ψυχή του λαού-έθνους μας και τη διάκριση με ποιόν τύπο
παγκοσμιοποίησης είμαστε αντιμέτωποι κάθε φορά και με το πώς η λαϊκή-εθνική
ψυχή μας θα συναντηθεί ορθά ή όχι με αυτόν.
Η μέση οδός είναι το υγιές
μονοπάτι που καλούμαστε να ακολουθήσουμε, την ίδια στιγμή που από το αριστερό
αυτί ακούμε τη φωνή του Εωσφόρου και από το δεξί αυτήν του Άριμαν, ακριβώς όπως
ο ΧΡΙΣΤΟΣ έστεκε μεταξύ τους και άκουγε τις φωνές του Καϊάφα και του Πιλάτου.
Ακούγοντας και κατανοώντας και
τις δυο φωνές, άλλοτε επηρεαζόμενοι από τη μια και άλλοτε από την άλλη,
συνεχίζουμε την πορεία μας, χωρίς να παρασυρόμαστε εν τέλει από καμία,
αναζητώντας την Αλήθεια, το Φως και τη Ζωή, που είναι ο αναστάς Κύριος.
Για να γίνουν όλοι και όλα ΕΝΑ.
Μια ΠΟΙΜΝΗ, ένας ΠΟΙΜΗΝ.
Σας φιλώ τρις και εναλλάξ,
Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε,
Δημήτρης Περούλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου