«Και αυτό που λέει κανείς τόσο απλά, ότι ο άνθρωπος γεννιέται Ρώσος, έχει το βαθύ, το κολοσσιαία βαθύ νόημά του. Ένα ανθρώπινο ον γεννιέται ως Ρώσος, δηλαδή: στην πορεία μέσα από τις διάφορες ενσαρκώσεις έφτασε να βιώνει μέσα στη γήινη σταδιοδρομία του αυτό που μπορεί κανείς να βιώσει μόνο περνώντας μια ζωή μεταξύ γέννησης και θανάτου σε μια σωματικότητα που είναι συναρμολογημένη με τέτοιο τρόπο. Αν δεν ζούσε κανείς μέσα σε ένα τέτοιο σώμα, κάτι θα έλειπε από αυτό που αποκτά από ενσάρκωση σε ενσάρκωση.
Στη μετά θάνατον ζωή, η οποία ακολουθεί μια ρωσική ενσάρκωση, μια ψυχή είναι, κατά κάποιον τρόπο, προδιατεθειμένη να ταυτιστεί συνειδησιακά με τον Άγγελο της, να κοιτάξει τον πνευματικό κόσμο, για να χρησιμοποιήσω μια ωμή έκφραση, με τα μάτια του Άγγελου. Ο άνθρωπος προσπαθεί να φτάσει μέχρι τον ανώτερο εαυτό του.
Αυτός που έχει περάσει από ένα ρωσικό σώμα αισθάνεται στην πραγματικότητα τα πάντα αποχρωματισμένα μετά το θάνατο, δεδομένου ότι είναι ιδιαίτερα διαποτισμένος σε όλη του την ύπαρξη με έναν Άγγελο, με τη μεγαλοφυΐα της επόμενης ανώτερης Ιεραρχίας που προστατεύει όλους τους ανθρώπους. Όμως μεταξύ των λαών του δυτικού πολιτισμού συμβαίνει να είναι κανείς λιγότερο έντονα εμποτισμένος, λιγότερο έντονα διαποτισμένος μετά θάνατον με την ουσία του Αγγέλου. Αν κάποιος περάσει από μια δυτική ενσάρκωση, βιώνει μετά θάνατον τα εξής: Εξακολουθώ να αισθάνομαι όπως αισθανόμουν, εξακολουθώ να βλέπω τον κόσμο όπως τον έβλεπα. - Είναι σαν μια ιδιαίτερη τέχνη να μεγαλώνει κανείς μαζί με τον Άγγελο του. Για ένα μέλος του ρωσικού λαού, είναι κάτι φυσικό να είναι πάντα μαζί με τους Αγγέλους του.
Έτσι έχουμε στο περιβάλλον μας αποθανόντες ψυχές που έχουν περάσει από φυσικά, ρωσικά σώματα, οι οποίοι έχουν μια μεγάλη τάση να ζουν περισσότερο ως Άγγελοι, θα έλεγα, στην παρούσα κατάσταση της ψυχής τους παρά ως άνθρωποι. Μετά από μια τέτοια ενσάρκωση υπάρχει και μια άλλη ιδιαιτερότητα: το αιθερικό σώμα διαλύεται πολύ γρήγορα στον περιβάλλοντα αιθερικό κόσμο, ενώ στους δυτικούς λαούς το αιθερικό σώμα είναι πιο συμπαγές, συγκρατείται περισσότερο, διαλύεται με μεγαλύτερη δυσκολία στον περιβάλλοντα αιθερικό κόσμο.
Ζούμε όμως ήδη σε μια εποχή, ειδικά από το τελευταίο τρίτο του 19ου αιώνα, όπως έχω αναφέρει συχνά, όπου ο Μιχαήλ έχει αναλάβει την εξουσία στον πνευματικό κόσμο, αφού προηγουμένως είχε κυβερνήσει ο Γαβριήλ. Ζούμε τώρα σε μια εποχή όπου αυτές οι συνθήκες είναι ιδιαίτερα εμφανείς στον πνευματικό κόσμο, και αυτό που περιγράφηκε είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό στον πνευματικό κόσμο. Διότι επιβάλλεται στην εποχή μας να προετοιμαστούμε για το μεγάλο γεγονός που έχω ήδη υποδείξει στο πρώτο μυστηριακό δράμα, "Η Πύλη της Μύησης", την εμφάνιση του Χριστού με πνευματική μορφή μπροστά στον άνθρωπο. Αυτό το γεγονός της εμφάνισης του Χριστού, όπως υποδεικνύεται από τη Θεοδώρα, μπορεί να επέλθει μόνο όταν η κυριαρχία του Μιχαήλ εξαπλωθεί όλο και περισσότερο. Αυτή είναι ακόμη μια διαδικασία στον πνευματικό κόσμο. Στο επίπεδο που συνορεύει με τον κόσμο μας, ο Μιχαήλ αγωνίζεται για την προσέγγιση του Χριστού. Χρειάζεται τα πλήθη του, τους μαχητές του, γι' αυτό. Τώρα του παρέχονται σημαντικοί μαχητές, σημαντικοί οικοδεσπότες από εκείνες τις ψυχές που πέρασαν από ένα ρωσικό σώμα στην παρούσα τους ενσάρκωση. Έτσι, στον πνευματικό κόσμο μπορούμε σχεδόν να δούμε ένα είδος εκστρατείας του Μιχαήλ για την προσέγγιση του Χριστού. Για τον σκοπό αυτό στρατολογεί έναν αριθμό σημαντικών μαχητών από τις ψυχές που έχουν περάσει από ρωσικά σώματα, επειδή έχουν την προδιάθεση να ταυτιστούν με τον Άγγελό τους. Με αυτόν τον τρόπο καθίστανται ιδιαίτερα κατάλληλοι για να φέρουν εις πέρας τις δυνάμεις που θα δώσουν με καθαρότητα την εικόνα μέσω της οποίας θα εμφανιστεί ο Χριστός. Προκειμένου να μην εμφανιστεί με το ψεύτικο προσωπείο της υποκειμενικής ανθρώπινης φαντασίας, προκειμένου να εμφανιστεί με τη σωστή εικόνα, ο Μιχαήλ πρέπει να δώσει τη μάχη που υπέδειξα.
Μπορεί να πολεμήσει ειδικά μέσω εκείνων των ψυχών που φέρουν φυσικά αυτή τη συνείδηση του Άγγελου μέσα τους. Έτσι είναι ιδιαίτερα προετοιμασμένες. Δεν έχουν τίποτα στο αιθερικό τους σώμα που θα έκανε τον Χριστό να εμφανιστεί με ψεύτικη μορφή, με ψεύτικες φαντασιώσεις, γιατί το αιθερικό τους σώμα διαλύεται πολύ εύκολα. Προκειμένου όλα όσα πρόκειται να συμβούν στον κόσμο να συμβούν σωστά, τα διάφορα μέλη της παγκόσμιας τάξης πρέπει να συνεργαστούν. Τώρα, προκειμένου να συμβεί αυτό που περιέγραψα - πάρτε το αυτό εντελώς αντικειμενικά - πρέπει να καταπολεμηθεί μια ιδιαιτερότητα που είναι πιο διαδεδομένη στη Δύση, ιδίως μεταξύ εκείνων των ψυχών που έχουν περάσει από μια δυτική ενσάρκωση. Αυτές οι ψυχές αποκτούν από την εθνικότητά τους την ιδιαιτερότητα να επιμένουν έντονα στο αιθερικό τους σώμα, να επιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μια αρκετά συγκεκριμένη φανταστική φιγούρα στο αιθερικό σώμα. Αυτό δεν μπορεί να καταπολεμηθεί από τις δυτικές ψυχές, αλλά αυτές οι δυτικές ψυχές πρέπει να βοηθηθούν, θα μπορούσαμε να πούμε, και πρέπει να γίνει δουλειά για να διασκορπιστούν αυτά τα αιθερικά σώματα στον γενικό αιθέρα του κόσμου, έτσι ώστε να μην δημιουργείται μια ψευδής εικόνα της εμφάνισης του Χριστού. Τα πλήθη που πολεμούν υπό τον Μιχαήλ πρέπει επομένως να συνεργαστούν, πρέπει να πολεμήσουν αυτές τις ψυχές που έχουν περάσει μέσα από δυτικά σώματα. Όλο και περισσότερο, στον πνευματικό κόσμο, στον αστρικό κόσμο, αναπτύσσεται ένας αγώνας, πνευματικά, μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης - φυσικά, σε ό,τι τον διέπει πνευματικά - και αυτός ο αγώνας γίνεται όλο και πιο ισχυρός. Αγώνας στον πνευματικό κόσμο σημαίνει στην πραγματικότητα συνεργασία στον φυσικό κόσμο, αλλά είναι ήδη μια εικόνα αγώνα, εργασίας ο ένας εναντίον του άλλου, και αυτός που κοιτάζει στον πνευματικό κόσμο βλέπει έναν ολοένα αυξανόμενο αριθμό αγώνων. Υπάρχει μια διαρκώς αυξανόμενη εντατικοποίηση ενός πνευματικού αγώνα μεταξύ Δύσης και Ανατολής, σε ολόκληρη την Κεντρική Ευρώπη, ο αγώνας (πόλεμος) στον ουρανό, θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε έτσι, ο οποίος συνίσταται στο γεγονός ότι, όλο και περισσότερο υπό την κυριαρχία του Μιχαήλ, πλήθη συγκεντρώθηκαν στην Ανατολή προκειμένου να καταπολεμήσουν οτιδήποτε θα μπορούσε να εμποδίσει την εμφάνιση του Χριστού στη Δύση - στη Δύση, η οποία διολισθαίνει όλο και περισσότερο στον υλισμό. Ναι, αγαπητοί μου φίλοι, όπου υπάρχει ένας υψηλός πολιτισμός, ένας πολιτισμός που έχει φτάσει στο απόγειό του, όπως στη Δύση, η ψυχή έχει αποκτήσει ορισμένες φαντασιώσεις. Αυτές οι φαντασιώσεις παραμένουν μετά θάνατον, αλλά εμποδίζουν να έρθει κάτι εντελώς νέο, το οποίο πρέπει να έρθει μέσω του Χριστού. Γι' αυτό, πάνω απ' όλα στον πνευματικό κόσμο, πρέπει να καταπολεμηθεί αυτό που περνάει στις ψυχές από μια πλήρως ώριμη κουλτούρα. Ο Μιχαήλ δεν μπορεί να επιλέξει τα πλήθη του από μια πλήρως ώριμη κουλτούρα, που προσφέρονται για μια ορισμένη φαντασία- οι φαντασιώσεις πρέπει πρώτα να σβήσουν. Εξ ου και η μεγαλειώδης εικόνα πίσω από τη σκηνή του πνευματικού κόσμου: του αγώνα της Ανατολής εναντίον της Δύσης, του στρατού του Μιχαήλ εναντίον των ψυχών της Δύσης που έχουν ανεξαρτητοποιηθεί. Από αυτό βλέπετε για άλλη μια φορά πόσο σοβαρά πρέπει να παίρνουμε τον λόγο της Μάγια (ψευδαίσθησης) και της αλήθειας. Λέγεται συχνά, ο λόγος της Μάγια και της αλήθειας, αλλά παραμένει θεωρία, γιατί εκείνος που κοιτάζει στον πνευματικό κόσμο και βλέπει εκεί αυτό που βρίσκεται πίσω από τον φυσικό κόσμο κυριεύεται από το αίσθημα του πιο τρομερού σοκ όταν διεισδύει με σοβαρότητα από τη Μάγια στην αλήθεια και βρίσκει την αλήθεια πίσω από αυτό που ζει στη Μάγια. Η αλήθεια πρέπει συχνά να εκφράζεται με εντελώς διαφορετικές λέξεις από ό,τι στο φυσικό επίπεδο.
Φυσικά, δεν πρέπει να κάνουμε λανθασμένες κατασκευές αναζητώντας το αντίθετο στο πνεύμα από αυτό που βρίσκουμε στο φυσικό επίπεδο, γιατί δεν είναι έτσι για όλα τα πράγματα. Πρέπει να αναζητά κανείς τα πράγματα στην πραγματικότητά τους στο πνευματικό επίπεδο. Σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πολύ πιθανό αυτό που συμβαίνει στο φυσικό επίπεδο να είναι μια άμεση εικόνα αυτού που συμβαίνει στον πνευματικό κόσμο. Σε άλλες περιπτώσεις υπάρχει μια τόσο κολοσσιαία αντίθεση όπως εδώ μεταξύ της Ανατολής και της Δύσης. Διότι μέσα από αυτόν τον αγώνα (πόλεμο) πρόκειται να επιτευχθεί σταδιακά η ανάδυση μιας σωστής εικόνας από τον αιθερικό κόσμο, μιας εικόνας του Όντος που πρόκειται να πλησιάσει την ανθρωπότητα στην εποχή μας, του Χριστού.»
Η διάλεξη αυτή δεν υπάρχει στο αρχείο του Στάινερ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου