Ιβάν Αλεξάντροβιτς Ίλιν, Άπαντα [30 τόμοι]: M., 1993-2015. τόμος 2, βιβλίο 1, σελ. 118-119.

 

"Η Ευρώπη δεν χρειάζεται την αλήθεια για τη Ρωσία- χρειάζεται την αναλήθεια που την βολεύει. Ο Τύπος της είναι έτοιμος να τυπώσει τις τελευταίες ανοησίες για εμάς, αν αυτές οι ανοησίες έχουν τον χαρακτήρα της βλασφημίας και της δυσφήμισης. Αρκεί ο οποιοσδήποτε ρωσοφάγος, π.χ. από τους "Ουκρανούς του Γκρούσεφ", να διαδίδει για την περιβόητη ψεύτικη "διαθήκη του Μεγάλου Πέτρου", για τον "μοσχοβίτικο ιμπεριαλισμό", που υποτίθεται ότι ταυτίζεται με την κομμουνιστική κατάκτηση του κόσμου, και για την "τρομοκρατία του Τσαρισμού" - και οι ευρωπαϊκές εφημερίδες παίρνουν στα σοβαρά αυτή την ψευδή φλυαρία, ως νέα δικαιολογία για τις μακροχρόνιες προκαταλήψεις τους. Τους αρκεί να προφέρουν αυτή την πολιτικά και φιλολογικά ψευδή λέξη "τσαρικότητα", και ήδη καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον, κρύβοντας πίσω από αυτήν μια ολόκληρη φωλιά κακών επιδράσεων: φόβο, αλαζονεία, φθόνο, ζήλια και αδαείς συκοφαντίες...

Πρέπει να κατανοήσουμε αυτή τη στάση, αυτή την απροθυμία απέναντι στην αλήθεια, αυτόν τον φόβο της πραγματικότητας. Όλος ο φαινομενικός θαυμασμός των Ευρωπαίων για την "ακριβή γνώση", για την "εγκυκλοπαιδική γνώση", για την "αξιόπιστη πληροφόρηση", με μια λέξη - όλη η ηθική της αλήθειας - ξεθωριάζει μόλις φτάσει στη Ρωσία. Οι Ευρωπαίοι "χρειάζονται" μια κακή Ρωσία: βάρβαρη για να την "εκπολιτίσει" με τον δικό της τρόπο- απειλητική ως προς το μέγεθός της για να την διαμελίσει- κατακτητική για να οργανώσει έναν συνασπισμό εναντίον της- αντιδραστική για να δικαιολογήσει μια επανάσταση σε αυτήν και να απαιτήσει μια δημοκρατία για αυτήν- θρησκευτικά παρακμάζουσα για να εισβάλει σε αυτήν με την προπαγάνδα της Μεταρρύθμισης ή του Καθολικισμού- οικονομικά ανυπόφορη για να διεκδικήσει τους "αχρησιμοποίητους" χώρους της, τις πρώτες ύλες της ή τουλάχιστον επικερδείς εμπορικές συνθήκες και παραχωρήσεις. Αλλά αν αυτή η "σάπια" Ρωσία μπορεί να χρησιμοποιηθεί στρατηγικά, τότε οι Ευρωπαίοι είναι έτοιμοι να συνάψουν συμμαχίες μαζί της και να απαιτήσουν στρατιωτικές προσπάθειες από αυτήν "μέχρι την τελευταία σταγόνα του αίματός της"...

Και όταν μέσα σε μια τέτοια ατμόσφαιρα κάποιοι από αυτούς θα πουν μερικά αληθινά και δίκαια λόγια για τη Ρωσία, τότε πρέπει να τους ξεχωρίσουμε από τη γενική χορωδία των φωνών".