Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Νεαπόλεως – Σταυρουπόλεως ἔχει καθιερώσει τὴν πρώτη Κυριακὴ τοῦ Νοεμβρίου νὰ ἑορτάζεται ἡ σύναξις τῶν τοπικῶν της Ἁγίων, τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Νεαπολίτου, τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Κουλακιώτου, τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου τοῦ Ἀσβεστοχωρίτου καὶ τοῦ Ἁγίου Θεοχάρη τοῦ Νεαπολίτου.
Τὴν 3η Νοεμβρίου ἑορτάζει
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος, ὁ νέος ἱερομάρτυς τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἔζησε εἰς τὴν Νεάπολιν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας (τουρκ. Νεβ-Σεχήρ) τὸν 18ον αἰῶνα. Ἦταν ἱερεὺς εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καὶ ὑπηρετοῦσε μὲ δικαιοσύνη καὶ ὁσιότητα τὸ ποίμνιον του ὡς ἀληθὴς λειτουργὸς τοῦ Ὑψίστου. Προικισμένος μὲ τὶς ἀρετὲς τῆς ἀγάπης καὶ τῆς πραότητος, τῆς φιλαδελφίας καὶ τῆς ἀνεξικακίας, ταπεινὸς καὶ ἄμεμπτος ἦταν τὸ στήριγμα καὶ ἡ παραμυθία τῶν Ἑλλήνων χριστιανῶν ποὺ ἐζοῦσαν τότε κάτω ἀπὸ τὸν ζυγὸν τῶν Τούρκων. Ὡς ἐπίγειος ἄγγελος ὁ θεῖος Γεώργιος ὑπηρετοῦσε μὲ προθυμία τοὺς συνανθρώπους του καλλιεργὼν τὰ θεῖα χαρίσματα καὶ εὐαρεστὼν τὸν Θεόν.
Τὸ ἔτος 1797 προσεκλήθη εἰς τὸ χωρἰον Μαλακοπή – ποὺ εὑρίσκετο σὲ ἀπόστασιν ἕξ ὡρῶν ἀπὸ τὴν Νεάπολιν- διὰ νὰ ἱερουργήσῃ εἰς κάποια μεγάλη ἑορτὴ καὶ νὰ ἁγιάσῃ τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανούς, διότι ὁ ἱερεὺς τους ἦταν ἀσθενὴς ἤ, κατὰ τὴν γνώμην ἄλλων, ἐκρύβετο ἀπὸ τὴν μανία τῶν Ἀγαρηνῶν. Ὁ γέρων πλέον Γεώργιος ἀπεδέχθη εὐχαρίστως τὴν πρόσκλησιν χωρὶς νὰ ὑπολογίσῃ τὴν ταλαιπωρία καὶ πρὸ πάντων τοὺς κινδύνους.
Ἀνεβασμένος εἰς τὸ γαϊδουράκι του, καχεκτικός, πορευόταν
πρόθυμος. Ἐπησίαζε πλέον εἰςτὴν Μαλακοπή, ὅταν ξαφνικὰ εἰς τὴν θέσιν «Κομπιά
Ντερέ», δηλαδή «ρεματιά» ἐδέχθη τὴν ἄγρια ἐπίθεσιν Τούρκων βοσκῶν, οἱ ὁποῖοι
ἔπεσαν ἐπάνω του ἐξαγριωμένοι καὶ μὲ ἀπερίγραπτη μανία. Τὸν ἐλήστεψαν, τὸν ἐγύμνωσαν
καί, τέλος τοῦ ἔδωσαν μαρτυρικὸν θάνατον ἀποκόπτοντες τὴν τιμία κεφαλή του. Τὸ
σῶμα του, γυμνὸ καὶ ματωμένο, μαζὶ μὲ τὸ κεφάλι κατέληξαν εἰς παρακείμενον
φαράγγι, ἡ ψυχὴ ὅμως ἐπέταξε πλησίον τοῦ Κυρίου της διὰ νὰ τὴν κατατάξῃ εἰς τοὺς
Ὁσίους καὶ τοὺς Ἱερομάρτυρες.
Ἐπέρασαν τέσσερις ἡμέρες χωρὶς ὁ Ἅγιος ἱερεὺς νὰ ἐμφανισθῇ εἰς τὴν Μαλακοπή, ἀλλά οὔτε νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν Νεάπολιν. Ἀνήσυχοι οἱ Νεαπολῖτες ἐξῆλθον εἰς ἀναζήτηςῖν του.Εὗριν τὸ ἅγιον σῶμα του καὶ τὴν τιμία κεφαλὴ καὶ θρηνοῦντες καὶ κλαίοντες διὰ τὸν σκληρὸν θάνατον τοῦ ποιμένος των τὸν ἐκήδευσαν ἐπὶ τόπου βιαστικά, φοβούμενοι τὴν μανία τῶν Ἀγαρηνῶν. Ἐπάνω εἰς τὸν τάφο μία πέτρα ἔφερε τὴν ἁπλῆ ἐπιγραφή: «Ἱερεὺς Γεώργιος».
Ἐπέρασε τοιουτοτρόπως ἀρκετὸς καιρός, ὅταν μία νύκτα ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς ἐμφανίζεται εἰς ὅραμα εἰς μίαν εὐλαβῆ χήρα διηγούμενος τὰ ὅσα συνέβησαν καὶ προτρέπων αὐτὴ νὰ ἐνημερώσῃ τὴν Δημογεροντία, διὰ νὰ φροντίσουν νὰ τὸν εὕρουν τὴν τοποθεσίαν ὅπου εἶχε ταφῆ. Ἡ γυναίκα δὲν ἔδωσε σημασία, ὅταν ὅμως ἔπειτα ἀπὸ ὀλίγες ἡμέρες τὸ ὄνειρο ἐπανελήφθη, ἔντρομη ἔπραξε ὅσα τῆς ἐζήτησε ὁ ἅγιος. Δίχως ἀναβολὴ οἱ εὐσεβεῖς Νεαπολῖτες μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν ἱερέα τους, ὀνόματι Νεόφυτον, υἱόν τοῦ ἐπίσης ἱερέως Βασιλείου, συνεφημερίου τοῦ ἁγίου, σπεύδουν καὶ ἀνασκάπτουν τὸν πρόχειρο ἐκεῖνο τάφο. Ὠ, τοῦ θαύματος! Τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου ὑπάρχει σῶο καὶ ἀκέραιο διαχέον οὐράνια εὐωδία καὶ Χάριν! Ἀφοῦ τὸ προσεκύνησαν μὲ εὐλάβεια καὶ δέος, τὸ ἐτοποθέτησαν εἰς ξύλινη λάρνακα καὶ τὸ μετέφεραν εἰς τὴν οἰκία τοῦ π. Νεοφύτου ὅπου, κατὰ τὴν ἐπιθυμία τοῦ ἴδιου τοῦ Ἁγίου, ἐφυλάσσετο εἰς ἕνα κελί.
Ἐκεῖ προσέρχοντο πάρα πολλοί, ἐντόπιοι καὶ ξένοι, διὰ νὰ προσκυνήσουν τὸν Ἅγιο καὶ νὰ λάβουν ἁγιασμὸν ἀπὸ τὸ σεπτὸν λείψανό του. Ἀρχίζουν νὰ τελοῦνται θαύματα. Ἀσθένειες καὶ ἀναπηρίες θεραπεύονται, ἄτεκνοι ἀποκτοῦν παιδιά, ψυχικὰ νοσήματα ἐξαφανίζονται, ἀκόμη καὶ διὰ ἀνομβρία καταφεύγουν εἰς τὸν Ἅγιο οἱ Νεαπολῖτες, διὰ νὰ ἰδοῦν εἰς ὀλίγη ὥρα τὴν εὐλογημένη βροχὴ νὰ πέφτει δυνατή. Ὅλοι ὀμολογοῦσαν πόσον θαυματουργὸς ἀνεδείχθη ὁ Ἅγιος Γεώργιος!
Τὸ 1924, μὲ τὴν ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσμῶν, ἀνεχώρησαν καὶ οἱ Ἕλληνες τῆς Καππαδοκίας διὰ τὴν ἐλεύθερη Ἑλλάδα λαμβάνοντες ὁ καθένας μαζί του ὅ,τι θεωροῦσε πολυτιμότερο. Ὁ τότε ἐφημέριος τοῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Ἀρχιμανδρίτης Ἰγνάτιος, θεωρὼν πρῶτον του καθῆκον τὴν ἀσφαλῆ μεταφορὰ τοῦ θαυματουργοῦ καὶ ἄφθαρτου λειψάνου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, τὸ μετέφερε ἀπὸ τὴν παραλία τῆς Μερσίνης μὲ ἀτμόπλοιο εἰς τὴν Ἀττική. Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ταξιδιοῦ εἶχε μεγάλη θαλασσοταραχή, ἡ ὁποία ὅμως ἐκόπασε μὲ θαῦμα τοῦ Ἁγίου.
Εἰς τὴν Ἀττικὴ τὸ ἱερὸ λείψανο παρεδόθη εἰς τοὺς Νεαπολῖτες, οἱ ὁποῖοι τὸ ἐτοποθέτησαν μὲ εὐλάβεια εἰςτὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου εἰς τὴν Νέα Νεάπολιν τοῦ Περισσοῦ. Ἀπὸ τότε ἄπειρα εἶναι τὰ θαύματα καὶ οἱ ἰάσεις ποὺ ἐνεργεῖ ὁ Ἅγιος Γεώργιος εἰς ὅσους μὲ πίστιν ἐπικαλοῦνται τὸ ὄνομά του.
Τεμάχιο τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου εἶναι θησαυρισμένο εἰς τὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ἁγίου Γεωργίου Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης, διὰ μόνιμη εὐλογία τοῦ χριστεπώνυμου πληρώματος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Νεαπολίτου τιμᾶται τὴν 3η Νοεμβρίου.
ΠΗΓΗ https://www.imnst.gr/wp/τοπική-ἀγιολογία/
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Βίον ἅγιον, ἐμφρόνως ἔχων,
ἱερατεύσας, Θεῷ ὁσίως, θεοφόρε παμμάκαρ Γεώργιε· καὶ γεωργῶν τῆς ἀγάπης τὸ
πλήρωμα, τὸ ἱερὸν ἀπετμήθης αὐχένα σου. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε,
δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
|
Ίδρυμα Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικῶν Αξιών
Εορτολόγιο 2022 -2023
Ἅγιος Γεώργιος ὁ Νεαπολίτης (1797)
3 Νοεμβρίου
3.11.2022
ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ
Τῶν Ἁγ. Ἀκεψιμᾶ, Ἰωσὴφ & Ἀειθα-
λᾶ μ., Ἀνακ. λειψ. Ἁγ. Γεωργίου τοῦ
Τροπαιοφόρου, Ἀχαιμενίδου ὁμολο-
γητοῦ, Θεοδώρου ὁσ. Ἀγκύρας, Δασί-
ου - Σεβήρου - Ἀνδρωνᾶ - Θεοδότου
& Θεοδότης μ., Ἠλία ὁσ., τῶν Ἁγ. 9
μ., τῶν Ἁγ. 28 μ., Γεωργίου τοῦ νέου
ἱερομ. τοῦ Νεαπολίτου (1797), Εὐθυ-
μίου & Νεοφύτου ὁσ., Ποιμένος ὁσ.,
Ἀνακομιδὴ Ἱ. κάρας Ἁγ. Μεγαλομάρ-
τυρος Ἀποστόλου τοῦ Νέου ἀπὸ
Κων/πολιν εἰς Ἁγ. Λαυρέντιον Πηλίου,
Ἄννης ὁσ. τοῦ Κιέβου.
Σήμερον ἀναφερόμεθα ἐκτενῶς εἰς τὸν Ἅγιον Γεώργιον τὸν Νεαπολίτην.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Βίον ἅγιον, ἐμφρόνως ἔχων, ἱερατεύσας, Θεῷ ὁσίως, θεοφόρε παμμάκαρ Γεώργιε·
καὶ γεωργῶν τῆς ἀγάπης τὸ πλήρωμα, τὸ ἱερὸν ἀπετμήθης αὐχένα σου. Πάτερ Ὅσιε,
Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Ἀμήν !
https://www.fotgrammi.gr/uncategorized/ίδρυμα-προασπίσεως-ηθικών-και-πνευμα-8/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου