Ότι καλύτερο συνέβη στο πολιτικό σύστημα ήταν το πολυτεχνείο το Νοέμβρη του 1973. Χωρίς αυτά τα γεγονότα θα είχε χαθεί το παλαιό πολιτικό σύστημα και η χώρα θα είχε διαγράψει άλλη πορεία. Πιθανότατα καλύτερη.
Ο Παπαδόπουλους από τις αρχές του καλοκαιριού του 1973 είχε προγραμματίσει εκλογές για αρχές Φεβρουαρίου του 1974. Τι θα συνέβαινε εκεί; Πιθανόν να τις κέρδιζε. Και θα χάνονταν τα ολοπαρασιτικα τζάκια που έχουν κρατήσει ηλίθιους τους έλληνες και αμόρφωτους και τους ξεζουμίζουν. Προφανώς το τότε πολιτικό σύστημα το αντιλήφθηκε και έδρασε. Ακολούθησε το πολυτεχνείο με τα γνωστά γεγονότα και έδωσε την ευκαιρία στον Ιωαννίδη να κάνει παιχνίδι και μερικούς μήνες αργότερα έχουμε την εισβολή στην Κύπρο.
Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης
Η Χούντα μας άφησε με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και ελάχιστο χρέος ενώ με Δημοκρατία μετά 50 χρόνια είμαστε με 400 δις δημόσιο χρέος ενώ το συνολικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος πιθανόν να φτάνει το ένα τρις. Με την Δικτατορία άνοιγαν εργοστάσια και βιοτεχνίες και προφανώς χωρίς το πολυδαίδαλο νομικό πλαίσιο του σήμερα που γονατίζει πολλούς επίδοξους επενδυτές οικονομικά και ψυχολογικά.
Σε μια έρευνα που έκανα και μίλησα (πριν από χρόνια) με ανθρώπους εκείνης της εποχής άκουσα πολλά και συγκλονιστικά πράγματα.
Φυσικά οι παράμετροι που μπορούν και πρέπει να συγκριθούν είναι πολλές και κρίσιμες.
Μια σημαντική πτυχή σύγκρισης είναι οι νεκροί, οι διωχθέντες και οι βασανισμένοι. Προφανώς και υπήρξαν, δικτατορία ήταν. Όμως όταν ξύπνησαν τον Φράγκο στην Ισπανία για να τον ενημερώσουν για το πραξικόπημα στην Αθήνα το 1967, αυτός ρώτησε: πόσους νεκρούς έχουν; Απάντηση: μηδέν. Τότε δεν είναι χούντα είπε, είναι οπερέτα.
Όμως πόσους νεκρούς, διωχθέντες και βασανισμένους είχαμε στην επταετία; 1000; 10.000; 20.000; 30.000;
Μπορεί κάποιος να μας ενημερώσει γιατί ποτέ δεν βγήκαν στοιχεία στον αέρα. Ακούγαμε και ακούμε μόνο για νεκρούς και βασανισμούς και διωχθέντες. Και ο Θανάσης Βέγγος στους διωχθέντες ήταν στον εμφύλιο αλλά μετά δεν άκουσα να τον έχει πειράξει κάποιος.
Σήμερα με Δημοκρατία πόσους νεκρούς έχουμε από τροχαία; Αυτοκτονίες; Ναρκωτικά; Δολοφονίες; Πνιγμούς στην θάλασσα; Πόσους νεκρούς έχουμε από την καύση των πλαστικών λογω καρκίνου; Πόσους νεκρούς έχουμε από τα φυτοφάρμακα λογω καρκίνου; Πόσους νεκρούς έχουμε από την κακή διατροφή λογω καρκίνου;
Σήμερα με Δημοκρατία πόσους ‘διωχθέντες’ έχουμε γιατί δεν αντέχουν άλλο τον καθημερινό εξευτελισμό; Γιατί φεύγουν να βρουν εργασία; Γιατί φεύγουν καθώς δεν αντέχουν άλλη σαπίλα;
Σήμερα με Δημοκρατία πόσους ‘βασανισμένους’ έχουμε από έλλειψη ποιότητας ζωής όπως η ηχορύπανση; Πόσους βασανισμένους έχουμε που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες θεραπείας των δικών τους προσώπων; Πόσους βασανισμένους έχουμε που δεν μπορούν να φροντίσουν ούτε τα δόντια τους; Πόσα ζευγάρια σήμερα προσπαθούν να τεκνοποιήσουν με το μυαλό στα 2-3 χιλιάρικα που θα ζητήσει (πιθανότατα) ο μαιευτήρας; Με αυτό στο μυαλό άντε να κάνεις σεχ μετά.
Σήμερα με Δημοκρατία πόσους ‘εκτοπισμένους’ έχουμε λογω του ότι άλλοι φίλοι με κηδεμόνες πολιτικούς τους άρπαξαν την θέση από το Δημόσιο μέχρι τα πανεπιστήμια;
Σήμερα με Δημοκρατία πόση αμορφωσιά έχουμε; Πόση δικαιοσύνη έχουμε; Πόση πραγματική ελευθεροτυπία έχουμε; Πόση υγεία και πόση παιδεία έχουμε;
Να κάνουμε συγκρίσεις με αξιόπιστους και ειλικρινείς δείκτες και αριθμούς;
Να δούμε τι φακελάκια έδιναν τότε σε χειρουργεία και γεννητούρια και να δούμε και σήμερα; Να δούμε τι δουλειά γινόταν στα σχολεία τότε και σήμερα; Και να συγκρίνουμε εγκυκλοπαιδική μόρφωση, αντίληψη και τρόπο σκέψης; Τότε και σήμερα;
Και η τραγική συμπεριφορά που καθιστά ολόκληρη την χώρα τραγική σε τραγικό κατήφορο.
Πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες ομιλουν για Δημοκρατία εν μέσω μιας κομματικής χούντας και δικτατορίας και ένας ολόκληρος λαός ηλίθιος και αμόρφωτος παρακολουθεί αδιάφορα ανίκανος να καταλάβει, ανίκανος να σκεφτεί.
Εκτός από τους κομματικούς εγκάθετους και τους κολλητούς οι οποίοι χειροκροτούν και υπερασπίζονται με ζέση γιατί έχουν συμφέροντα και πολεμούν με νύχια και με δόντια γι αυτά και στα αρχ@δι@ τους το κοινό συμφέρον και το δημόσιο ταμείο. Και αν τους θίξεις, σε εκδικούνται …. Δημοκρατικά.
Έτσι λοιπόν συμφέρει το στήσιμο ενός φασμανταγορικου θεάτρου, μιας πολύχρωμης φιέστας, του πολυτεχνείου. Πόσο χρόνο και χρήματα κοστίζει το στήσιμο όλου αυτού του θεάτρου; Το ενδιαφέρον τους στην εγκαθίδρυση του μύθου του πολυτεχνείου είναι συνυφασμένο με την ίδια την ύπαρξη του πολιτικού συστήματος γι αυτό και συντηρούν και ενισχύουν μια κατάσταση που είναι πιθανότητα μύθος και ψέμα και παραπλάνηση.
Η ενασχόληση τους με την ύπαρξη και διαιώνιση αυτής της ιλαροτραγωδίας που στοχεύει στην στρέβλωση των γεγονότων και την ετσιθελική εμπέδωση στα μυαλά των νέων και των παλαιοτέρων φυσικά γίνεται με θέρμη και ζήλο, κάτι που δεν υπάρχει για την καθημερινότητα, την ανάπτυξη.
Αυτές τις μέρες βγαίνει σε πλειστηριασμό μια ελληνική εταιρεία υψηλής τεχνολογίας με έδρα την Λάρισα. Μια εταιρεία που κυοφορούσε την ελπίδα για ελληνικά αμυντικά συστήματα απέναντι στα τούρκικα ντροουν αλλά και για βιομηχανικά συστήματα σε βιομηχανικές εφαρμογές. Εδώ, για να σωθεί, πράγμα εθνικής σημασίας, δεν υπάρχει ούτε ο χρόνος ούτε τα χρήματα. Ο χρόνος και τα χρήματα υπάρχουν μόνο για φιέστες.
Επίλογος
Και επειδή οι ανεγκέφαλοι και οι βλάκες είναι πολλοί και θα βιαστούν να με χαρακτηρίσουν χουντικό ή χουντοφιλο, σας παραθέτω μερικά ντοκουμέντα για την ιστορία:
(είναι καφκικη η λατρεία κάποιων να βάζουν στάμπες και να κολλούν ρετσινιές. Το κάνουν γιατί δεν ξέρουν να κάνουν διάλογο και να σέβονται τον συνομιλητή)
1) Η υπ' αριθμ. 33437 αναφορά της Συγκλήτου του Πολυτεχνείου της 11-10-1975 προς τον Εισαγγελέα Δημ. Τσεβά, επιβεβαιώνει ότι κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε το τριήμερο 14-17 Νοεμβρίου 1973 στο Πολυτεχνείο.
2) Η μαρτυρία του Πρύτανη του Πολυτεχνείου Κων/νου Κονοφάγου στις 20-1-1975 στο 5μελές Εφετείο Αθηνών ότι μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής. Αλλά και στο μετέπειτα βιβλίο του " Η εξέγερση του Πολυτεχνείου" (1982) επιπροσθέτει ότι και ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα σ αυτό.
3) Το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (με Υπουργό Δημοσίων Έργων τον Γεώργιο Μαγκάκη), θέλησε να δώσει Τιμητική Σύνταξη στις οικογένειες των φοιτητών που έχασαν την ζωή τους στο Πολυτεχνείο, αλλά καμμία "μαυροφορεμένη" μάνα ή άλλος συγγενής βρέθηκε να κάνει σχετική αίτηση.
Το πόρισµα Τσεβά
∆ια της υπ’ αριθµ. 1868 /5-9-1974 παραγγελίας υµών έλαβον την εντολήν όπως ενεργήσω προκαταρκτικήν εξέτασιν προς διακρίβωσιν τυχόν τελέσεως αξιοποίνων πράξεων εξ αφορµής των περί το Πολυτεχνείον γνωστών αιµατηρών εκδηλώσεων του Νοεµβρίου 1973.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου