Δέκα λεπρούς θεράπευσε κάποτε ο Χριστός. Μόνο ένας όμως επέστρεψε να του πει ευχαριστώ. Και αυτός δεν ήταν καν από τον εκλεκτό λαό του Θεού, αλλά «αλλογενής», ένας Σαμαρείτης. Ο Χριστός επισήμανε το γεγονός, δείχνοντας ότι δίνει μεγάλη σημασία στο είδος συμπεριφοράς που υιοθετούμε απέναντί του (Κυριακή ΙΒ΄ Λουκά). Γιατί άραγε;
Έχει να κερδίσει κάτι από μας; Περιμένει να του προσφέρουμε κάτι που του λείπει; Όχι βέβαια! «Οι ευχαριστίες των ανθρώπων δεν θα κάνουν σπουδαιότερο τον Θεό, δεν θα τον κάνουν πιο δυνατό, πιο ένδοξο, πιο πλούσιο ή πιο ζωντανό. Όλα αυτά θα τα αποκτήσουν οι άνθρωποι. Η ευγνωμοσύνη των ανθρώπων δεν θα προσθέσει τίποτα στην ειρήνη και τη μακαριότητα του Θεού, θα προσθέσει τα χαρακτηριστικά αυτά όμως στους ανθρώπους. Η ευχαριστία και η δοξολογία προς τον Θεό δεν θ’ αλλάξει σε τίποτα την ύπαρξή Του, θ’ αλλάξει όμως κάτι στην ύπαρξη του ανθρώπου.
Ο Θεός δεν έχει ανάγκη την ευγνωμοσύνη μας, ούτε και τις προσευχές μας. Ο ίδιος ο Κύριος είπε: ‘‘Οίδε γαρ ο Πατήρ υμών ων χρείαν έχετε προ του υμάς αιτήσαι αυτόν’’ (Ματθ. 6, 8). Και όμως δίδαξε τους μαθητές του ότι πρέπει πάντοτε να προσεύχονται και μάλιστα να μην αποθαρρύνονται, αν τυχόν οι προσευχές δεν εισακούονται αμέσως (Λουκ. 18, 1). Ο Θεός δεν έχει ανάγκη τις προσευχές μας, μας προτρέπει όμως να προσευχόμαστε. Δεν έχει ανάγκη την ευγνωμοσύνη μας, αλλά την απαιτεί από μας» (αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς). Γιατί άραγε;
Επειδή η ευχαριστιακή σχέση είναι η μόνη αληθινή σχέση με τον Θεό. Ό,τι και αν συμβαίνει στη ζωή μας, λύπη ή χαρά, είναι δευτερεύον και ασήμαντο μπρος σ’ αυτό που έκανε ο Θεός για μας. Ποιο είναι αυτό; «Σύ, εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγες». Και δεν αρκέστηκε μόνο να μας φέρει στην ύπαρξη. Αλλά και όταν εμείς παραστρατήσαμε και πέσαμε, Εκείνος δεν σταμάτησε να κάνει τα πάντα, μέχρι να μας ανεβάσει πάλι στον ουρανό και να μας χαρίσει τη μέλλουσα Βασιλεία του. Για όλα αυτά τον ευχαριστούμε, είτε τα γνωρίζουμε είτε όχι, για όλες τις φανερές, αλλά και αφανείς ευεργεσίες που έκανε σε μας. Επειδή όλα όσα επιτρέπει ο Θεός στη ζωή μας, είτε ευχάριστα είτε δυσάρεστα, είναι για την πνευματική μας ωφέλεια και σωτηρία.
Και είναι αυτονόητο βέβαια να τον ευχαριστούμε για τις χαρές μας, πράγμα που και αυτό συνήθως το ξεχνάμε. Αλλά πολύ περισσότερη αξία έχει να τον ευχαριστούμε και να τον δοξάζουμε στις λύπες και τα βάσανα. Να λέμε συνεχώς «δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν». Για όλα (αγ. Ιω. Χρυσόστομος).
Μα δεν φτάνει ούτε αυτό. Η καθημερινή μας ευχαριστία πρέπει να εκβάλλει πάντα στη Θεία Ευχαριστία. Με άλλα λόγια: Δεν υπάρχει τίποτε ανώτερο να προσφέρουμε στον Θεό, απ’ το να καταθέτουμε την ατομική μικρή μας ευχαριστία όλοι μαζί στον βωμό μιας υπέρτατης, υπέρ του κόσμου παντός, κοινής προσφοράς «κατά πάντα και διά πάντα», υμνώντας, ευλογώντας και ευχαριστώντας τον Κύριο υπέρ «του σταυρού, του τάφου, της τριημέρου αναστάσεως, της εις ουρανούς αναβάσεως, της εκ δεξιών καθέδρας, της δευτέρας και ενδόξου πάλιν παρουσίας» του.
Νιώθεις άραγε την ανάγκη να ευχαριστείς τον Θεό για όλα αυτά «εν παντί καιρώ»;
Καλή ευλογημένη εβδομάδα!
ΘΕΙΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (21-27 ΙΑΝ. 2024)
(για τους εντοπίους)
1. Την Κυριακή ΙΒ΄ Λουκά, 21-1-2024, του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, ώρα 7.00-10.00 π. μ.
2. Τη Δευτέρα, 22-1-2024, των αγίων Τιμοθέου αποστόλου, Αναστασίου του Πέρσου και Βησσαρίωνος Αγαθωνίτου του νέου, ώρα 7.00-9.00 π. μ.
3. Τη Δευτέρα απόγευμα, 22-1-2024, Παράκληση, ώρα 5.15 μ. μ. και εν συνεχεία η Ενοριακή μας Σύναξη, ώρα 6.00 μ. μ. Η Σύναξη γίνεται εντός του ναού και είναι ελεύθερη για όλες τις ηλικίες.
4. Την Πέμπτη, 25-1-2024, του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ώρα 7.00-9.15 μ. μ.
5. Την Παρασκευή, 26-1-2024, του αγίου Ξενοφώντος και της συνοδίας αυτού, ώρα 7.00-9.00 π. μ.
6. Το Σάββατο, 27-1-2024, ανακομιδή λειψάνων αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ώρα 7.00-9.15 π. μ.
7. Καθημερινά, ώρα 5.15-6.30 μ. μ., Θ΄ Ώρα-Εσπερινός-Μικρό Απόδειπνο-Χαιρετισμοί.
8. Κάθε Τετάρτη, ώρα 6.00 μ. μ., Ιερά Εξομολόγηση.
«Αντιύλη». Ι. Ν. Αγ. Βασιλείου, Πρέβεζα
Τηλ. 26820 23075/25861/6980 898 504. E-mail: antiyli.gr@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου