Έκδοση πικρίας για τον αφανισμόν των Ελληνικών Κοινοτήτων με πρώτον βήμα τον Ν. 2539/1997 τον γνωστόν «Καποδίστριαν». Εκδόσεις «ΠΕΛΑΣΓΟΣ» Ι. Γιαννάκαινας.
Στο έργον γίνεται λεπτομερής καταγραφή των ενεργειών του Συγγραφέως, της ΠΕΠΤΑ (Πανελλήνια Ένωση Προστασίας Τοπικής Αυτοδιοικήσεως) και δεκάδων άλλων φορέων. Η ΠΕΠΤΑ συνεστήθη για να εκφράσει την έντονην αντίδρασή της στο περιεχόμενον του Σχεδίου «Καποδίστριας». Παρατίθενται ομιλίες και θέσεις παραγόντων του Δημοσίου τομέα, οι οποίοι ήσαν αντίθετοι με τον αφανισμόν των Κοινοτήτων. Όλοι έδωσαν σκληρές μάχες αλλά προσωρινώς ηττήθησαν…..
Η σύμπτυξη των 5.400 σε 900 Δήμους και 133 Κοινότητες, ήταν
το θανατηφόρον πλήγμα για την ύπαιθρον, για την παραμονήν των κατοίκων στα
χωριά και για την ανάπτυξη των καλλιεργιών. Ήταν αδιανόητον το πλήγμα. Ερήμωσε
η ύπαιθρος και ηυξήθη η αστυφιλία. Ιδία στην Αττικήν μετώκησε το ½ του
πληθυσμού της Ελλάδος!!!
Οι Κοινότητες και δη οι μεθόριες ήσαν ο φρουρός – προστάτης
της Ελλάδος. Είχαν Σχολείον, Αστυνομίαν. Ιατρείον, Εκκλησίαν. Οι κάτοικοι
ζούσαν ευτυχισμένοι έστω και αν τα έσοδα ήσαν ελάχιστα. Αυτές τώρα δεν υπάρχουν
και η μεθόριος είναι βορά των λαθραίων ομού με την απόλυτην εγκατάλειψη.
Οι σχεδιάσαντες τις συνενώσεις των Κοινοτήτων, είχαν
απόλυτην άγνοιαν του θεσμού και της μεγίστης προσφοράς του, την οποίαν
επαινεί ο Όμηρος. Οι οικονομικοί λόγοι που προέτειναν οι σχεδιαστές ήταν
εντελώς έωλα και παντελώς αβάσιμα επιχερήματα. Ο σκοπός ήταν πολιτικός. Ήτοι να
προσελκύσουν με το μέρος της κυβερνήσεως όσον περισσοτέρους Δημάρχους γίνεται
ώστε να ελέγχουν την ύπαιθρον! Σκέψη ολεθρία για το μέλλον της χώρας!
Κατηργήθηκαν όλα τα χωριά, κωμοπόλεις και πόλεις και υπήχθησαν σ΄ έναν Δήμον-
γίγαντα η έδρα του οποίου σε πολλές περιπτώσεις απέχει και 50 χιλιόμετρα από τα
κατηργημένα χωριά!
Μετά επήλθε και δεύτερος αφανιστικός Νόμος ο 3582/2010 και
περιόρισε τους Δήμους - Πόλεις σε 332!! Δεν είναι της παρούσης να
ασχοληθούμεν αν επέτυχαν οι συνενώσεις ή όχι. Σίγουρα απέτυχαν! Στο
έργον παρατίθενται απόψεις του Συγγραφέως και άλλων διαπρεπών παραγόντων
της Δημοσίας ζωής οι οποίοι ήσαν αντίθετοι με τις συνενώσεις. Θα έλθει ο καιρός
που θα δικαιωθούν!
Το 1833 η αντιπαθητική βαυαρική αντιβασιλεία κατήργησε τις
Κοινότητες και δημιούργησε 750 Δήμους και το 1840 τους μείωσε στους 250
για να ελέγχει απολύτως την ύπαιθρον. Οι Κοινότητες έμειναν κατηργημένες
για 79 έτη 1833- 1912
Τις επανέφερε ο Ελ. Βενιζέλος με τον Ν. ΔΝΖ του 1912
και έζησαν 86 έτη, 1912 - 1998, ότε κατηργήθηκαν και πάλιν!!
Και οι πολιτικώς αφανισθείσες Κοινότητες από
έλλειψη γνώσεως της Ιστορίας εκ μέρους πολιτικών, πρέπει συντόμως να επανέλθουν!
Το έργον με τις αναλυτικές αναφορές που τότε φαινόταν σαν
άπιαστον όνειρον, σήμερα αναγιγνωσκόμενες ομοιάζουν με φάρον που πρέπει να
οδηγήσει στην επαναφοράν και επανασύσταση των Κοινοτήτων, όχι στην παλαιάν
έκταση, αλλά σε συνένωση με προϋποθέσεις περίπου δέκα έως δώδεκα για κάθε
συνένωση. Με βαθειά προμελέτην και όχι πολιτικήν βιασύνην, όπως έγινε μέχρι
τούδε!
Για το έργον του ο Συγγραφέας είναι άξιος
συγχαρητηρίων.
20 /6/ 2024
Μιχαήλ
Στρατουδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου