Στην Κούντρυ, ο Ρίχαρντ Βάγκνερ συμπυκνώνει το δράμα της ανθρώπινης ψυχής, όπως εκείνη στέκεται ανάμεσα στον παλαιό παγανιστικό κόσμο και στην ανατολή της Χριστικής συνείδησης.
Την συναντάμε ως Ηρωδιάδα αλλά
και ως Γκουντρύγια,* Βαλκυρία του Βόταν και πολεμίστρια. Στην τρίτη πράξη, ως
Μαρία Μαγδαληνή, τη λυτρωμένη ψυχή που εξαγνίζεται και πεθαίνει.
Ο συνδετικός κρίκος ανάμεσά στις
δύο οντότητες είναι η παρουσία τους μπροστά στη Σταύρωση. Στο Μυστήριο του
Γολγοθά.
Η μία υπόσταση στέκει ακόμη
δεμένη με τη φύση και την ύλη,
η άλλη ήδη αντικρίζει το Πνεύμα που ανασταίνεται μέσα στη ζωή
της Γης.Η Κούντρυ είναι η παλαιά ψυχή
του Βορρά, η οποία γνωρίζει τη δύναμη των θεών, αλλά δεν έχει ακόμη αφυπνίσει
τη δύναμη της καρδιάς.
Στον κόσμο του Βόταν και των
θεών της εξουσίας, το Θείο στοιχείο βιώνεται ως νόμος και βούληση, όχι ως
αγάπη.
Έτσι, όταν η ψυχή αυτή αντικρίζει
τον Εσταυρωμένο, δεν μπορεί να Τον κατανοήσει. Βλέπει στην εικόνα Του αδυναμία,
γιατί ακόμη δεν γνωρίζει τη δύναμη της θυσίας.
Ο χλευασμός της είναι το γέλιο
της ψυχής που δεν έχει ακόμη αφυπνιστεί στο Εγώ, το γέλιο του παλαιού κόσμου
μπροστά στη γέννηση του νέου.
Η Κούντρυ, ως ψυχή που
μάχεται,εκφράζει τον άνθρωπο που ζει μέσα στο σώμα των παθών και των επιθυμιών
πιστεύοντας ότι η υποταγή του Πάρσιφαλ σε εκείνη καθώς η ηδονή θα την σώσει.
Δεν έχει ακόμη μεταμορφώσει αυτή
τη δύναμη σε όργανο του Πνεύματος για μια εσωτερική αλλαγή.
Ο Πάρσιφαλ, είναι η εικόνα του
ανθρώπου που φέρει μέσα του τη Χριστική Ώθηση.
Όταν αρνείται την Κούντρυ, δεν
την απορρίπτει, αλλά δεν υποκύπτει στο κάλεσμα του παλαιού κόσμου.
Μέσω αυτής της άρνησης, η ψυχή
του ανθρώπου ελευθερώνεται από τη μαγεία του πάθους.
Όταν εκείνη τον φιλά, του
μεταδίδει κάτι από τη Σκιά της, και τότε ο Πάρσιφαλ βλέπει μέσω αυτής της
σκοτεινής όψης όλα τα σφάλματα του εαυτού και του κόσμου, γι’ αυτό κατανοεί το
μαρτύριο του Αμφόρτας, του ανθρώπου που πληγώθηκε από την αμαρτία της γνώσης
χωρίς αγάπη.
Αργότερα, όταν ο Πάρσιφαλ την
αγγίζει, δεν το κάνει με κίνητρο κυριαρχίας πάνω της αλλά με συμπόνια.
Και τότε η Κούντρυ καταρρέει:
Γιατί πρώτη φορά συναντά μια δύναμη που δεν εξουσιάζει, αλλά θεραπεύει.
Εκεί, μέσα στη συμπόνια, αρχίζει
η μεταμόρφωση του αστρικού σώματος σε φορέα του Πνεύματος.
Είναι το πρώτο άνοιγμα προς τη
Χριστική συνείδηση,
εκεί όπου το Εγώ παύει να είναι
δεμένο με το σώμα
και γίνεται όργανο του
Πνεύματος.
Στην τρίτη πράξη, η σιωπή της Κούντρυ
καθώς συμμετέχει στα Ιερά Μυστήρια, δέχεται τώρα τη Χριστική Ώθηση μέσα στο Εγώ
της.
Ο παλαιός της μανδύας, το
περίβλημα της φύσης, πέφτει
και αποκαλύπτεται το Ανθρώπινο
Πνεύμα που ακτινοβολεί.
Ο Βορράς, ο κόσμος της γνώσης,
της βούλησης και της δύναμης,
συναντά στον Σταυρό, τον Νότο
τον κόσμο της αγάπης, της καρδιάς και της προσφοράς.
Στο Μυστήριο του Γολγοθά, οι δύο
αυτοί πόλοι ενώνονται.
Εκεί πεθαίνει ο παλαιός κόσμος
του Βόταν και ανατέλλει ο κόσμος του Εσωτερικού Ήλιου -Χριστού. Η Κούντρυ μετουσιώνεται
σε Μαρία Μαγδαληνή, εξαγνίζεται.
Μέσα από τον Πάρσιφαλ, ο Ρίχαρντ
Βάγκνερ αποχαιρετά τον κόσμο του Βόταν, και τον οδηγεί διαμέσου της Κούντρυ,
στο φως του Χριστού.
Κάτω από τον Σταυρό, η Κούντρυ
απεκδύεται τον μανδύα της ύλης και μέσα από αυτή τη θυσία, αναδύεται η Χριστική
Ώθηση , το Πνεύμα που λυτρώνει τον άνθρωπο.
* «Herauf! Herauf! Zu mir!
Dein Meister ruft dich,
Namenlose,
Urteufelin! Hollenrose!
Herodias warst du, und was noch?
Gundryggia dort, Kundry hier!»
«Σήκω! Σήκω ! ‘Έλα σε μένα!
ο αφέντης σου σε καλεί! Ανώνυμη
Αρχέγονη μάγισσα, τριαντάφυλλο
της κόλασης
Ήσουν η Ηρωδιάς, και τι άλλο;
Gundryggia εκεί, Kundry εδώ!»
Ο Κλίνγκσορ φωνάζει στην
Κούντρυ, στην αρχή της 2ης πράξης του Πάρσιφαλ.
Ανάλυση: Ειρήνη Αναστασίου - anaeir72@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου