9 Δεκεμβρίου 2025

Βούλα Πατουλίδου: η χώρα θα μείνει χωρίς καρδιά

 Κτηνοτρόφος  ο παππούς μου ο μπάρμπα Τόλιος .   Τετρακόσια γίδια είχε και ήξερε το καθένα με το όνομά του.  Η  Κόρμπα (η μαύρη), η Μούσκρα η Κανούτα , η Λίστρα ( η παρδαλή).......!

 Τα μιλούσε χαμηλόφωνα, και αυτά τα σκασμένα στα ματιά τον κοιτούσαν.“Τα ζωντανά δεν περιμένουν, κορίτσι μου» μου έλεγε.

 Άνθρωποι σαν τον παππού μου,σήκωσαν τη χώρα στους ώμους τους. Ζήτησαν μόνο αξιοπρέπεια και τη δυνατότητα να συνεχίσουν αυτό που έμαθαν και αγάπησαν από τους δικούς τους παππούδες. Ξέρω τι σημαίνει να πουλάς το κοπάδι σου για να μην πεινάσει η οικογένειά σου. 

 Ξέρω τι σημαίνει να βλέπεις τη γη σου να ραγίζει από την ξηρασία. Τι σημαίνει να μπαίνει ο χειμώνας  και να μην φτάνουν τα δεμάτια  για να ταΐσεις τα ζωντανά σου. Έχουν πρόσωπο, αυτά για τα οποία μιλώ. Μιλώ για τον Δημήτρη, στη Θεσσαλία που πλάκωσε το νερό το στάβλο του και έβγαζε τα ζώα ένα–ένα, αγκαλιά. Για την κυρα-Μαρία που κοιμάται με το κινητό στο μαξιλάρι, μη τύχει και γεννηθεί κανένα ζωντανό μέσ' στη νύχτα. Για τον Κωνσταντίνο που θανάτωσε 450 πρόβατα εξαιτίας τις ευλογιάς. 

 Αυτοί οι άνθρωποι και χιλιάδες άλλοι είναι πίσω από κάθε τι που μπαίνει καθημερινά στο τραπέζι μας. Γιατί μια κοινωνία που δεν παράγει την τροφή της, δεν λέγεται κοινωνία. Λέγεται εξάρτηση. Αν κλείσει ο στάβλος, δεν χάνεται μόνο ένας μισθός. Χάνεται ένα σπίτι, μια ιστορία, μια παράδοση και ένας ολόκληρος τρόπος ζωής. 

 Αν χαθεί ο αγρότης και ο κτηνοτρόφος θα αναγκαστούμε να αγοράσουμε πιο ακριβά από το εξωτερικό. θα κλείσουν επιχειρήσεις που ζουν από τα προϊόντα τους θα ανέβει η ανεργία και θα το πληρώσει όλη η κοινωνία.Όλα αυτά δεν είναι θεωρίες. Είναι η πραγματικότητα που έρχεται κατά πάνω μας σαν καταιγίδα.

 Και πού θα πάνε όλοι αυτοί; Στις πόλεις;Να ψάχνουν δουλειά που δεν υπάρχει;Να στριμωχτούν σε διαμερίσματα που δεν αντέχουν οικονομικά;

Αν φύγουν και οι τελευταίοι " Ακρίτες" από την επαρχία, τότε τελειώσαμε.

 Θα μείνει η Ελλάδα ένας χάρτης χωρίς καρδιά.

Αν ο πρωτογενής τομέας γονατίσει, η χώρα γονατίζει μαζί του.

Και γι’ αυτό πονάω όταν βλέπω αυτούς τους ανθρώπους να παλεύουν μόνοι.

Γιατί πίσω από κάθε κτηνοτρόφο που λυγίζει,

βλέπω τον παππού μου να μου λέει:

«Αν χαθεί ο άνθρωπος της γης… τότε χάνεται κι ο τόπος.»

Δεν υπάρχουν σχόλια: