ΕΠΩΝΥΜΩΣ... Γράφει ο Σωτήρης Γεωργούντζος
soti.geor@yahoo.gr
Πριν λίγες μέρες δοθείσης της αφορμής του αγώνα Κυπέλλου του Ολυμπιακού στην Τρίπολη με τον τοπικό Αστέρα βρέθηκα στην πρωτεύουσα της Αρκαδίας μαζί με τον εκλεκτό συνάδελφο και φίλο Χρήστο Παπαγεωργίου. Πήγαμε εκεί για μία ειδική δημοσιογραφική αποστολή, η οποία τελικά έμελλε να είχε πολλαπλές εμπειρίες, διαστάσεις αλλά και επιρροές πάνω μας.Μάλιστα θα έλεγα ότι το βραδάκι αυτό στην όμορφη (τουλάχιστον κατ’ εμέ) και ιστορική Τριπολιτσά επηρέασε βαθύτερα την φιλοσοφία μας την άποψη που είχαμε, αμφότεροι έως τώρα, ακόμη και για το ίδιο το ποδόσφαιρο, την ουσία, τον ρόλο αλλά και τον λόγο της ύπαρξη των συλλόγων μέσα σε αυτό…Ας τα πάρουμε όμως και πάλι τα πράγματα από την αρχή τους. Το παιχνίδι της ομάδας του Βαγγέλη Βλάχου με τον Θρύλο ξεκινούσε στις 5.30΄ το απόγευμα και βέβαια εγώ με τον Χρήστο ήμασταν στην Τρίπολη περίπου από τις 3 μ.μ. Βλέπετε ως σωστοί και …έμπειροι πια ρεπόρτερ οφείλουμε πάντα να βρισκόμαστε 2 με 3 ώρες νωρίτερα στον προορισμό των αποστολών μας προκειμένου να αφουγκραστούμε τον σφυγμό της πόλης, να ζήσουμε και να βιώσουμε από πρώτο χέρι τις στιγμές και τα παραλειπόμενα ενός μεγάλου παιχνιδιού.Το πρώτο πράγμα λοιπόν που παρατηρήσαμε δεν ήταν τόσο οι χιλιάδες των οπαδών των «ερυθρολεύκων» οι οποίοι είχαν κυριολεκτικά κατακλείσει κάθε δρόμο, καφετέρια, ψησταριά αλλά και πλατεία της πρωτεύουσας (πλέον) της Περιφέρειας Πελοποννήσου. Αυτό λίγο πολύ ήταν αναμενόμενο. Όμως το γεγονός ότι, αν και πίναμε τον καφέ μας στο Πεδίον του Άρεως δίπλα ακριβώς από το ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει η αποστολή του Αστέρα Τρίπολης, δεν είδαμε ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ οπαδό των γηπεδούχων να κυκλοφορεί με κασκόλ και διακριτικά της ομάδας του, κανείς τους δεν πήγε στο ξενοδοχείο να συναντήσει και να εμψυχώσει τους παίκτες και τον προπονητή του Αστέρα, ε αυτό πια μας έκανε εντύπωση και μας προκάλεσε μεγάλη απορία.Τι την θες έτσι την ομάδα στην Σούπερ Λίγκα σκέφτηκα εκείνη την ώρα μέσα μου. Λίγο πολύ όπως θα ήμασταν και εμείς, κάτω στην Καλαμάτα αν είχαμε τον Μεσσηνιακό του Παπαδόπουλου στην Α’ Εθνική, είπαμε στην συνέχεια με τον Χρήστο, αναλογιζόμενοι και αισθανόμενοι παράλληλα δικαιωμένοι για τους …αγώνες μας προκειμένου να επιβιώσει (τότε) η Μαύρη Θύελλα έναντι του Μ.Γ.Σ. στα δύσκολα εκείνα χρόνια της …πράσινης αντεπίθεσης του κυρ Σταύρου! Πηγαίνοντας όμως στο γήπεδο, παρακολουθώντας τον αγώνα, τους 6.000 φιλάθλους που είχαν σχεδόν γεμίσει κάθε του γωνιά, τους δεκάδες συναδέλφους και ΜΜΕ να έχουν έρθει (κυρίως) από την Αθήνα και να έχουν κάνει …κατάληψη στα σύγχρονα δημοσιογραφικά του θεωρεία (με τον καλό συνάδελφο, υπεύθυνο του Γραφείου Τύπου της αρκαδικής ΠΑΕ και δημοτικό σύμβουλο πλέον Σταύρο Κουκάκη να τρέχει βέβαια πάντα να μας εξυπηρετήσει όλους για να μην μας λείψει τίποτα), αλλά βλέποντας και τον Βαγγέλη Μαριανάκη να φτάνει στο γήπεδο και να παρακολουθεί ήρεμα και ήσυχα τον αγώνα παρέα με τον απλό κόσμο και τους μεγαλομετόχους του Αστέρα Τρίπολης, τότε δεν ξέρω μάλλον σαν κάτι ν’ άλλαξε μέσα μας. Σκεφτήκαμε λοιπόν, έστω και για λίγο για εκείνη μόνο την στιγμή, μήπως και τελικά κάναμε λάθος στην αρχική μας άποψη και στάση απέναντι τότε στον Μεσσηνιακό και τον …πράσινο (τότε) πρόεδρό του. Μήπως δηλαδή κάναμε λάθος που σκεφτήκαμε και ενεργήσαμε κυρίως με γνώμονα το συναίσθημα και την μεγάλη μας αγάπη για την Μαύρη Θύελλα, όπως άλλωστε έπραξε και η συντριπτική πλειοψηφία των Μεσσηνίων φιλάθλων εκείνη την εποχή; Μάλιστα, για να σας πω, να σας εξομολογηθώ …εξ ολοκλήρου την αμαρτία μας, αναλογιζόμενοι και την κατάσταση, την θέση και την κατηγορία που βρίσκεται πλέον η λαοφιλής ομάδα του ΠΣ Η Καλαμάτα και γενικότερα το μεσσηνιακό ποδόσφαιρο, εκείνες πάντα τις «αμαρτωλές» στιγμές πέρασε έστω και αμυδρά από το μυαλό μας το ακόλουθο …ρητορικό ερώτημα-σκέψη: «Μαύρη Θύελλα και Δ’ Εθνική ή (λέμε τώρα) Μεσσηνιακός και …Σούπερ Λίγκα;» Αμαρτία λένε όμως εξομολογημένη παύει πλέον να υφίσταται!
Υ.Γ.
Χρόνια πολλά και καλή χρόνια σε όλες και όλους (και όλα αυτά τα παραπάνω εμείς τα ξαναλέμε)!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου