Αργόμισθοι του «Ελληνικού Δημοσίου» δυστυχώς υπάρχουν ακόμα

Γράφει ο Θόδωρος Σταυριανόπουλος
Διευθυντής Λυκείου - Περιφερειακός Σύμβουλος
Υπεύθυνος Δια Βίου Μάθησης και Παιδείας

Περιφέρειας Πελοποννήσου
Μέλος Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Μεσσηνίας.

Πάντα σ’ αυτή τη χώρα κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι απολάμβαναν ιδιαίτερης μεταχείρισης «λούφαραν» στις υπηρεσίες τους, εκμεταλλευόμενοι συνδικαλιστικές θέσεις, πολιτικές γνωριμίες και κομματική ασυλία. Σ’ αυτούς μπορούμε να προσθέσουμε και τους αιρετούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Το τελευταίο διάστημα συχνά πυκνά τίθεται το ερώτημα από φίλους που είναι δημόσιοι υπάλληλοι σε διάφορες περιοχές της χώρας μας αν θα επιστρέψουν στις υπηρεσίες τους οι πρώην «τοπικοί άρχοντες». Διαχρονικά ακούμε για τους αιρετούς, ότι μετά τη λήξη της θητείας τους δεν επέστρεφαν στην εργασία τους. Δυστυχώς κάποιοι ακόμα και σήμερα συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια παρά την οικονομική κρίση που μαστίζει το δημόσιο τομέα και τη χώρα μας. Κάποιοι πρώην αιρετοί και σημερινοί δημόσιοι υπάλληλοι θεωρούν τον εργασιακό τους χώρο τόπο επίσκεψης και κάποιοι άλλοι άγνωστο τόπο. Ξέχασαν ίσως που εργάζονταν.
Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη εποχή για την εργατική τάξη

Πολλοί εργαζόμενοι έχουν χάσει τις δουλειές τους, κάποιοι άλλοι κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι και πολλοί άλλοι προσπαθούν με μισθούς πείνας να επιβιώσουν. Μετά από όλα αυτά αποτελεί πρόκληση κάποιοι άλλοι να εισπράττουν μισθούς χωρίς να εργάζονται αλλά μόνο να επισκέπτονται τους χώρους δουλειάς τους. Επίσης αποτελεί πρόκληση κάποιοι πρώην της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ως συνταξιούχοι να εισπράττουν διπλούς μισθούς. Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση επί σειρά ετών υπήρχαν διαβεβαιώσεις της κατάργησης των διπλών μισθών στους αιρετούς που προέρχονται από τον δημόσιο τομέα. Η σημερινή δομή της Αυτοδιοίκησης με το νομοσχέδιο Καλλικράτης ελάττωσε τις θέσεις των αιρετών με αποτέλεσμα αρκετοί πρώην εκλεγμένοι να βρίσκονται εκτός αυτοδιοίκησης. Καλό είναι οι πρώην «τοπικοί άρχοντες» και γενικώς οι ασχολούμενοι με την Τ.Α. να δείξουν το καλό παράδειγμα και να επιστρέψουν στις εργασίες τους όχι ως επισκέπτες αλλά ως εργαζόμενοι. Εκτιμώ ότι όχι μόνο πρέπει να επιστρέψουν στις υπηρεσίες τους αλλά πρέπει να αποτελέσουν και πρότυπο υπαλλήλου γιατί μέχρι πρότινος ως αιρετοί μοχθούσαν να σώσουν τις τοπικές κοινωνίες, διότι οι πολίτες τους είχαν εμπιστευθεί τις τύχες στα χέρια τους. Kαλό είναι να επιληφθούν του θέματος οι αρμόδιοι προϊστάμενοί τους.
Πώς να μην έχει απαξιωθεί η ενασχόληση με τα κοινά όταν οι πράξεις πολλών εξ αυτών αποδεικνύουν ότι δεν προσδοκούσαν να σώσουν τον τόπο τους αλλά την πάρτη τους.Πότε επιτέλους σ’ αυτή τη χώρα θα αναλάβουμε και τις ευθύνες τις δικές μας και όχι θα βλέπουμε μόνο ευθύνες των άλλων.
Πότε επιτέλους θα αντιληφτούμε ότι για να μας προσφέρει η πολιτεία αυτά που υποχρεούται, θα πρέπει και εμείς να κάνουμε αυτά που υποχρεούμαστε. Δυστυχώς όμως κάποιοι διαχρονικά θεωρούν τον εαυτό τους στο απυρόβλητο πονηρό και πέρα και πάνω από υποχρεώσεις. Για να μιλάμε για ευνομούμενη πολιτεία θα πρέπει πρώτα εμείς να κάνουμε αυτό που μας αναλογεί. Γιατί αν δεν συμβεί αυτό τότε η υποχρέωση η δική μας μετακυλίεται στον διπλανό μας εργαζόμενο δημιουργώντας έτσι κοινωνικές αδικίες. Ο καθένας μας την επανάστασή του πρέπει να την κάνει με πράξεις και όχι με λόγια. O καθένας καλό είναι να αριστερίζει με πράξεις και όχι με λόγια. Χορτάσαμε από λόγια!