ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου
Ο πάππος μου είδε το φύτρο του να μεγαλώνει και να αυξάνει στο χωριό. Στεγάστηκε, ίσιωσε λίγο χερσότοπο να ‘χει εισόδημα και ροκανισμένος από τη φτώχεια, ζούσε κυνηγημένος από τη χουγιαγμένη του ζωή. Οι εχθροί του οι γέρακες του άδειαζαν το κοτέτσι με τις κότες, αλεπούδες και νυφίτσες κατέβαιναν από το ρεικότοπο και τις ξεπουπούλιαζαν. Για να μην μένει με σταυρωμένα χέρια να κοιτά, αγόρασε ένα γκρα και σκότωνε αβέρτα.
Όταν συχωρέθηκε, ο γκρας έμεινε στο γεννήτορα. Το ίδιο κι εκείνος, θαμμένος στην πέτρα και το γαϊδουράγκαθο, άρχισε να ξελογγώνει τις αναβόλες για να τις κάνει γη για να ζήσει. Ο γκρας ξανάπιασε δουλειά γιατί δεν άντεχε να τρώει ο ίδιος παπαριασμένο ψωμί και οι γέρακες να έχουν πέσει στο ψητό και να καλοπερνάνε ξεκοιλιάζοντας ακόμη και τις κλώσες. Βούτηξε το γκρα, τους τράβηξε μερικά σμπάρα, ο τόπος καθάρισε, γλίτωσε το βιός του κι έγινε βολευτής και αφέντης της κοιλιάς του.Διαβάστε περισσότερα »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου