Το καλοκαίρι του 1994 ταξίδευα προς Ολλανδία. Κατεβαίνοντας στο αεροδρόμιο μου είπαν ότι έχει μετρό και σιδηρόδρομο. Αναζήτησα το εκδοτήριο και κατευθύνθηκα προς το σημείο αναχώρησης. Εκεί μέτρησα 11 πλατφόρμες όπου κάθε μια είχε δυο σημεία αναχώρησης. 22 σημεία αναχώρησης προς όλα τα σημεία της Ολλανδίας με μια μέση χρονική διέλευση τότε κάθε 10 με 15 λεπτά από κάθε σημείο αναχώρησης. Κάντε τους υπολογισμούς σας.
Νοέμβριος 1997 Γερμανία. Ταξιδεύω με τραίνο και σε μια στιγμή αντιλαμβάνομαι έναν ανισόπεδο κόμβο – όχι οδικό – με τρία επίπεδα και σε κάθε επίπεδο κάπου στις 5 έως 15 γραμμές. Έχω μείνει άναυδος.
Εδώ, πόσα τραίνα είχε να διαχειριστεί ο σταθμάρχης στην Λάρισα;
Στην Ελλάδα τρία αυτοκίνητα (οι οδηγοί δηλαδή) είναι σε θέση να προκαλέσουν μποτιλιάρισμα. Και μάλλον δεν είναι τυχαίο.
Σταχυολογώ τα σημαντικότερα σημεία της τραγωδίας των Τεμπών:
Σταθμάρχης. Μετακλητός, αχθοφόρος και σταθμάρχης που φαίνεται να μην ήξερε ότι έρχεται εμπορικό. Αλήθεια, το ήξερε;
Μηχανοδηγός. Δεν έβγαλε στο αέρα ότι κινείτο αντίθετα.
Σύστημα Έλεγχου και Τηλεδιοίκησης. Υπάρχει δεν υπάρχει άντε να καταλάβεις με τόσες δηλώσεις. Αν υπάρχει τότε δεν λειτουργούσε.
Εθνικοί και Κοινοτικοί πόροι για τον ΟΣΕ. Μια χοάνη αχόρταγη που έχει ρουφήξει εκατοντάδες εκατομμύρια και ίσως και δισεκατομμύρια. Ποιος θα μας πει πόσα έχουν πέσει στον αχόρταγο βοθρολυματικο άπατο κομματικό ΟΣΕ;
Μητσοτάκης: ενωμένοι και σε αυτή την τραγωδία. Ποιους εννοεί; Όλους τους Έλληνες; Και έμενα που δεν έχω καρπωθεί ένα ευρώ από το σύστημα μαζί με αυτόν τον πρωθυπουργό που παίρνει αγραναπαύσεις; Και μαζί οι γονείς που έχασαν τα παιδιά τους; Αλήθεια, μπορεί να νιώσει τον πόνο των γονιών; Εγώ δηλώνω πως όχι γιατί απλά δεν νοιάζεται.
Τσίπρας. Καμία ευθύνη κρυφή. Λέει αυτός που έχασε 104 ψυχές στο Μάτι. Και τώρα κουνάει το δάχτυλο. Και τον έπιασε ένας φακός να γελάει. Πως μπορείς και γελάς μετά από τέτοια τραγωδία;
Κώστας Αχ Καραμανλής. Παραιτήθηκε και η κυβέρνηση θεωρεί ότι η πολιτική ευθύνη αναλήφθηκε πλήρως. Τόσο κοστίζουν οι ζωές των παιδιών, μια παραίτηση.
Ήμουν φοιτητής στο ΑΠΘ όταν ξεκίνησαν την κατασκευή διπλής σιδηροδρομικής γραμμής στην γραμμή Αθήνα – Θεσσαλονίκη κάπου στα 1985 με 1990. Σχεδόν 40 χρόνια την λιβανίζουν και τα έργα και οι παρατάσεις τους αν τα συναθροίσουμε ξαναφτιάχνουμε την Ελλάδα.
Το συμπέρασμα είναι απλό.
Έχουμε την Ελλάδα που θέλουμε. Ζούμε στην χώρα που οι συνθήκες είναι ακριβώς αυτές που γουστάρουμε. Ζούμε σε ένα κομματικό πελατειακό κράτος γιατί αυτά θέλουμε από αυτούς που ψηφίζουμε. Συνεπώς το δημιουργήσαμε και το συντηρούμε εμείς με την ψήφο μας.
Και το αποδεικνύει περίτρανα όλο το ιστορικό:
Μάτι, Μάνδρα, Ηλεία (2007), Τέμπη (Λεωφορείο) , Σαμινα, Γιακοβλεφ και Σε 130 (1997), Δοξαράς, Φαλκονερα κλπ.
Όμως υπάρχει κάτι που με πληγώνει και με προσβάλλει. Τα δάκρυα όλων αυτών που συνταράχτηκαν από το γεγονός. Δάκρυσε ο υπουργός δάκρυσαν και τηλεπαρουσιαστές. Και θυμώνω και οργίζομαι. Έχουμε κάθε μήνα 100 νεκρούς και ανάπηρους από τροχαία και δεν έχω δει κανέναν τηλεπαρουσιαστή να δακρύζει. Δεν έχω δει ποτέ πρόεδρο και πρωθυπουργό να πηγαίνουν στον τόπο του δυστυχήματος. Τώρα τι άλλαξε; Επειδή είχε θεαματικές σκηνές αλα Χόλυγουντ; Επειδή είναι μια εκατοντάδα τα θύματα; Αν ήταν 4 οι νεκροί θα πήγαιναν; Μάλλον ο θάνατος στην Ελλάδα έχει ‘ποσοτικές’ προϋποθέσεις και συνέπειες.
Μαζί με τους 100 νεκρούς και ανάπηρους κάθε μήνα από τροχαία έχουμε και άλλους σχεδόν 100 κάθε εβδομάδα από κορονοϊό. Κάποιο δάκρυ γι αυτούς; Κάποιο κεράκι σε κάποια εκκλησία;
Μπα. Αυτοί είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού ή πιθανότητα κατούρησαν στο πηγάδι.
Ακριβώς λόγο αυτής της υποκριτικής συμπεριφοράς μας ας περιμένουμε θεατές την επόμενη συμφορά. Γιατί αυτό μας αξίζει.
Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης
ΥΓ
Υποπτεύομαι ότι στα κομματικά επιτελεία του συριζα και του πασοκ και ίσως και αλλού τρίβουν τα χέρια τους με την τραγωδία γιατί απλά θα αφαιρέσει ψήφους από την νδ. Ελπίζω να κάνω λάθος αλλά αυτοί που πατε και ψηφίζετε αυτής της ποιοτικής στάθμης είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου